Mick Karn – Titles

Introductie

Andonis Michaelides, beter bekend onder de naam Mick Karn, was een Britse muzikant, muziekschrijver en kunstenaar. Hij werd bekend als de bassist van de band Japan, eind jaren (19)70, begin jaren (19)80. Zijn inventieve originele spel maakte zijn inbreng direct herkenbaar. In 1982 kwam hij met zijn eerste solo-album Titles.

De route naar Titles

Karn werd geboren op het Griekse deel van Cyprus. Toen Karn 3 jaar oud was, verhuisde hij naar Londen. In 2004 verhuisde Karn terug naar Cyprus, om in 2010 weer terug te keren naar Londen.

Mick Karn & David Sylvian 1978

De band Japan, naast Karn bestaande uit David Sylvian, Richard Barbieri, Steve Jansen en Rob Dean, begon officieel in 1974. Voor het Duitse disco label Hansa maakte de band drie studio albums (Adolescent Sex, Obscure Alternatives en Quiet Life) en maakten muziek in de glam traditie van David Bowie, T.Rex, Roxy Music en The New York Dolls. Na de overgang naar Virgin Records maakten ze nog twee albums: Gentlemen Take Polaroids en het hoogtepunt in hun carrière Tin Drum.

Net toen de band op doorbreken stond, na de uitgave van Tin Drum en de single Ghosts, werden de spanningen en persoonlijke conflicten te veel. Al langer sluimerende verschillen tussen de bandleden explodeerden toen Karn’s vriendin, fotograaf Yuka Fujii, introk bij Sylvian en de bandleden zich gingen concentreren op hun eigen projecten. Na het live-album Oil On Canvas (nummer 25 in mijn album top 50 aller tijden) werd het hoofdstuk Japan definitief afgesloten.

Japan was een zeer inventieve band, die grotendeels dreef op de composities van Sylvian. Karn was echter een bepalende factor in het groepsgeluid. Zijn basspel op zijn fretloze bas was zo anders en origineel, dat deze vaak richtinggevend werd voor veel nummers, zoals Sons Of Pioneers en het onvolprezen Visions Of China.

Titles

Mick Karn – Titles

Het solo-debuut-album Titles werd uitgegeven in november 1982, 35 jaar geleden. Kort daarvoor was bekend gemaakt dat Japan uit elkaar zou gaan. Het album was opgenomen in juli en augustus 1982. De (inmiddels) ex-Japan leden Steve Jansen en Richard Barbieri werkten mee aan het album.

In juni 1982 was het nummer Sensitive uitgebracht als single. Voor het album werd het opnieuw opgenomen. Het nummer is een bewerking van La Distancia, dat geschreven is door Roberto Carlos, vandaar dat Carlos ook wordt genoemd als schrijver van het nummer.

Het album staat vol met originele composities van Karn, waarop hij zijn bas alle ruimte geeft. Het resultaat is betoverend, melancholisch en soms ontroerend. Ik ben gek van het album. Ook de aanvullende instrumentatie is origineel en eigen. Het album is een wereld op zich. Het repetitieve karakter van de nummers werkt bijna hallucinerend. De hele plaatkant A is prachtig, anders en nergens anders hoorbaar. Helaas werkt niet alles even goed. De nummers waarop gezongen wordt (kant B van het originele album) zijn minder interessant, vanwege de zang: Karn is niet echt een begenadigd zanger, alhoewel Piper Blue een echte aanrader is.

Nummers

Alle nummers geschreven door Mick Karn, tenzij anders aangegeven.

Het nummer The Sound of Waves was de B-kant van de Sensitive single, en is onderdeel van de CD uitgave.

Mick Karn – Live

Personeel

Mick Karn – fretloze bas, clarinet, percussie, fagot, keyboards, ocarina, recorder, saxofoon en zang
Richard Barbieri – keyboards, programmering en keyboard consultant
Hugh Burns – gitaar
Colin Fairley – percussie
Steve Jansen – conga, bekken
David Rhodes – gitaar
Angie Usher – zang
Ricky Wilde – synthesizer, keyboards

Hierna

Na het opheffen van Japan werkte Karn samen met Ultravox’ Midge Ure. In 1984 werd de groep Dalis Car opgericht, samen met oud-Bauhaus zanger Peter Murphy. Het album The Waking Hour was het resultaat. Een prachtig album, waarover later meer. In 1991 kwam het tot een reünie van Japan onder de naam Rain Tree Crow, wat resulteerde in het interessante Rain Tree Crow album. De reünie eindigde helaas niet goed. Tijdens de jaren (19)90 werkte hij in en met de band NiNa, een multinationale new-wave band. Hij bleef werken als solo artiest.

MK Music Logo

Karn was een veelgevraagd sessie muzikant en is te horen op albums/muziek van o.a. Bill Nelson’s Chimera, Gary Numan, Terry Bozzio, Kate Bush en Joan Armatrading. In 2006 werd MK Music opgericht, wiens logo sindsdien op alle Mick Karn uitgaven is opgenomen.

In 2004 vertrok Karn naar Cyprus, mede ingegeven door het goedkopere leven daar. Financieel stond Karn er (helaas) een groot deel van carrière niet al te best voor. In 2009 bracht Karn zijn autobiografie, getiteld Japan & Self Existence uit, dat ingaat op zijn muziek carrière, zijn interesses in beeldhouwen en schilderen, zijn jeugd, relaties en familie.

Op 30 augustus 2010 maakte Peter Murphy bekend dat hij weer zou samenkomen met Mick Karn voor een tweede Dalis Car album. Het project werd echter uitgesteld, vanwege de ziekte van Karn. Vijf van de nummers die ze samen hebben opgenomen werden uitgebracht op 5 april 2012 als een EP met de titel InGladAloneness.

Mick Karn 1958-2011

Overlijden

In juni 2010 maakte Karn bekend dat hij kanker had in een vergevorderd stadium. Het was al verspreid over meerdere organen en Karn kreeg chemotherapie. Zijn financiële status was echter onvoldoende, dus werd er geld ingezameld om de behandeling te kunnen bekostigen. Collega’s organiseerden concerten om geld in te zamelen. Met het geld konden Karn en zijn familie terugkeren naar Londen, waar Karn werd behandeld. Helaas bleek de kanker al zo ver te zijn uitgezaaid dat behandeling uiteindelijk niet meer mogelijk was. Karn overleed thuis op 4 januari 2011, 52 jaar oud.

David Sylvian reageerde als een van de eersten op het slechte bericht: “May his suffering be at an end, may he find eternal peace”.

Mick Karn – Tentoonstelling

Beeldhouwen en schilderen

Mick Karn was tevens een getalenteerd beeldhouwer, die voornamelijk werkte met klei. Hij heeft meerdere exposities gehouden, die door de pers werden bewierookt. Hij schilderde ook, met name met olieverf. Veel van zijn schilderijen zijn gebruikt als hoes voor zijn (solo)albums.

Ter afsluiting

Wat vind jij van Japan, Mick Karn of dit album? Laat het weten!