Inleiding
Vandaag precies een jaar geleden zag ik Nick Cave & The Bad Seeds in mijn favoriete stad Istanbul. Het is dit jaar ook alweer 35 jaar geleden dat ik Nick Cave & The Bad Seeds voor het eerst zag en 10 jaar geleden dat ik weer hernieuwd kennis maakte met de groep in een live setting. Ook is het fantastische Push The Sky Away dit jaar 10 jaar oud en vieren Nick Cave & The Bad Seeds dit jaar hun 40 jarig jubileum. Als er ooit een aanleiding is voor een ‘best of’ Nick Cave & The Bad Seeds, is het wel nu.
Nick Cave (& The Bad Seeds)
Nick Cave is op dit blog al meerdere keren voorbij gekomen, zoals in artikelen over From Her To Eternity, Push The Sky Away, Skeleton Tree en het Grinderman project.
Nick Cave, indie held uit de jaren (19)80, is inmiddels uitgegroeid tot een alom gerespecteerd artiest en performer. Zijn concerten vinden inmiddels in grote zalen plaats en hij geldt als de ultieme headliner op de vele festivals.
Nick Cave is tevens één van de weinige artiesten die ook in de latere periode(s) van zijn carrière nog steeds relevante albums maakt (Push The Sky Away uit 2013 was Cave’s eerste nummer 1 album in Nederland). Het laatste album Ghosteen werd door de pers én het publiek hoog gewaardeerd. Op dit moment wordt gewerkt aan een nieuw album, waar alweer reikhalzend naar wordt uitgekeken.
Persoonlijke band met Nick Cave & The Bad Seeds
In 1984 hoorde ik From Her To Eternity en ik was zwaar onder de indruk. De opvolger The Firstborn Is Dead was bluesier en net zo intens. ik heb mooie herinneringen aan auto ritjes met vriend Harrie, die destijds als eerste een rijbewijs had, met de laatste Cave op in een shabby cassette speler. Die muziek was zo puur en rauw!
Een jaar later volgde het cover-album Kicking Against The Pricks. De debuutsingle In The Ghetto uit 1984 was al een eerste indicatie dat Cave (ook) hield van (melo)dramatische nummers. Het cover-album stond er vol mee, wat resulteerde in ontroerende uitvoeringen van nummers als Muddy Water, The Singer (waarvan ik de single kocht destijds, met de prachtige B-kant Running Scared) en het onvolprezen By The Time I Get To Phoenix.
Your Funeral… My Trial en Tender Prey vond ik minder. Na de eerste keer Nick Cave & The Bad Seeds live in Utrecht in 1988 verloor ik Cave wat uit het oog, op wat losse nummer na, zoals Red Right Hand, Where The Wild Roses Grow en Stagger Lee. Tot in 2004 Abattoir Blues / The Lyre Of Orpheus werd uitgebracht. Ik kocht het album destijds en dat bleef maandenlang in mijn auto cd speler zitten. Cave was weer op de radar en zou er niet meer vanaf gaan. In 2013 kocht ik kaarten voor een concert in de Heineken Music Hall in Amsterdam. Een ongelooflijke ervaring, sindsdien geen tour meer gemist. Zie ook de bij dit artikel horende video van diezelfde tour, Stagger Lee live op het Glastonbury festival in 2013. Het geeft alles weer wat Nick Cave & The Bad Seeds voor mij betekenen: opwinding, dreiging, manische herrie, verstilling. Elke keer weer blijf ik verbijsterd achter.
Top 25
Nick Cave & The Bad Seeds hebben een prachtig oeuvre opgebouwd. Normaliter beperk ik me tot 10 nummers, maar met Nick Cave kon ik al die andere mooie nummers niet laten afvallen. Onderstaand de 25 meest essentiële nummers. Voor alle volledigheid: alleen nummers uitgebracht door Nick Cave & The Bad Seeds zijn in aanmerking gekomen, dus geen nummers van The Boys Next Door, The Birthday Party, Grinderman, Nick Cave en Nick Cave & Warren Ellis.
Voor het luistergemak, is de (Spotify) afspeellijst van de top 25 onder aan dit artikel opgenomen.
Jubilee Street2013 Hoogtepunt op album van het jaar in 2013: Push The Sky Away. Uitgebracht als single, en sindsdien al meerdere malen in live, ook akoestische, versies uitgebracht. Live is dit nummer al snel uitgegroeid tot vast onderdeel van de setlist. Met name het einde van het nummer is opwindend en overdonderend, waarin The Bad Seeds alle remmen losgooien en een orgastische orkaan creëren. I am transforming |
O Children2004 Soul, gospel en Nick Cave? Jazeker, O Children heeft het. Afkomstig van het dubbelalbum uit 2004, Abattoir Blues / The Lyre Of Orpheus, dat Nick Cave weer terug op mijn radar plaatste. O Children is gebruikt in de film Harry Potter and the Deathly Hallows: Part 1. Hey little train! Wait for me! |
I Need You2016 Bedwelmend, diep ontroerend nummer over verlies, afkomstig van het prachtige, diep persoonlijke Skeleton Tree album uit 2016. Het album was al grotendeels klaar toen Nick Cave werd geconfronteerd met de dood van zijn tienerzoon. Tegen die achtergrond is I Need You onverdraaglijk verdrietig en zalvend tegelijk, zeker als Cave live “just breathe, just breathe, just breathe” prevelt. Kippenvel. Nothing really matters |
By The Time I Get To Phoenix1986 Afkomstig van het cover-album Kicking Against The Pricks, waarop Cave nummers coverde van artiesten als Elvis Presley en Johnny Cash, die destijds verre van hip waren. Het album is een voorbode van de rustigere, meer verstilde muziek die na de manische jaren zou verschijnen. By the time I get to Phoenix, she’ll be rising |
Higgs Boson Blues2013 Prachtig bluesy gitaarwerk, met The Bad Seeds die het nummer met een soort jungle ritme begeleiden, langzaam de spanning opbouwend en afbouwend. Bezwerend, zeker ook in een live setting, waarin Cave het publiek opzoekt en op zoek gaat naar echte connectie: “Can you feel my heart beat? It goes boom, boom, boom”. Can you feel my heart beat? |
Stagger Lee1996 In 1996 maakte de groep een album vol nummers over (serie)moordenaars, Murder Ballads, waarvan het duet met Kylie Minogue, Where The Wild Roses Grow, een grote hit wordt, evenals het PJ Harvey duet Henry Lee. Maar het is Stagger Lee dat echt indruk maakt. Losjes gebaseerd op een oud folk liedje en een gedicht genaamd “Stagolee”, gaat het nummer over het verhaal over de moord op Billy Lyons door “Stag” Lee Shelton, in St. Louis, Missouri, tijdens Kerst 1895. Cave houdt zich tekstueel niet in en gaat er helemaal voor. Als luisteraar ga je ook helemaal mee in het groffe, en verslavende, verhaal. “I’m a bad motherfucker, don’t you know Zie de live uitvoering in de bij dit artikel horende video. |
Skeleton Tree2016 Afsluiter en naamgever van het ontroerende Skeleton Tree album, een album in het teken van verlies. En toch, het album wordt afgesloten met zalvende herhaling, een mantra: And it’s all right now |
From Her To Eternity1984 Het titelnummer van het debuutalbum From Her To Eternity. Een enkele noot op een piano, die in een bezwerend ritme het hele nummer door wordt aangeslagen. Geluidsexplosies, de ontregelende gitaar erupties van Bilxa Bargeld en Cave op zijn meest manisch. Wat een introductie van deze band! Oh, I hear her walkin’ |
Abattoir Blues2004 Titelnummer van het eerste deel van het dubbelalbum Abattoir Blues / The Lyre Of Orpheus uit 2004. Een a-typisch nummer voor de groep: drums en minimale piano ondersteuning. Het nummer bevat een swing en cadans, die mij hypnotiseert. I wake with the sparrows and I hurry off to work |
A Box For Black Paul1984 De afsluiter van From Her To Eternity. De figuur Black Paul is overleden en alles wordt geplunderd, tot en met zijn lichaam aan toe. Cave is de commentator en aanschouwer van het tafereel. When ya done ransackin his room |
Get Ready For Love2004 Energieke opener van Abattoir Blues / The Lyre Of Orpheus. Een lofzang op God? “Praise Him till you’ve forgotten what you’re praising Him for / Then praise Him a little more”. Religie is een terugkerend thema in Cave’s werk. Het gaat dan vaak om de zoektocht en het resultaat daarvan (vaak niets of teleurstelling). Well, most of all nothing much ever really happens |
Saint Huck1984 “Achtung!” Het eerste nummer van de tweede plaatkant van debuut From Her To Eternity. Opwindende post-punk, vol overtuiging gebracht. Cave spuugt de woorden de microfoon in. Straight into the arms of the city go Huck, |
Tupelo1985 De enige single van tweede album The Firstborn Is Dead. Bijbelse symboliek, onweer als achtergrond voor het verhaal van de geboorte van Elvis Presley, die 35 minuten na zijn doodgeboren identieke tweelingbroer Jesse werd geboren in Tupelo, Mississippi. Een typisch Cave onderwerp, waar hij helemaal in op gaat. Alle registers worden open gegooid: (erf)schuld, dood, schande en schaamte. Well Saturday gives what Sunday steals |
Running Scared1986 (2005) B-kantje van de single The Singer, origineel uitgebracht door Roy Orbison in 1961. Het nummer kent geen refrein en heeft een soort ‘bolero’ achtig ritme. Just runnin’ scared each place we go In 2005 voor het eerst op cd uitgebracht op de verzamelaar B-Sides & Rarities. |
The Mercy Seat1988 (2013) In 1988 uitgebracht als single, één van de bekendste en meest populaire Nick Cave & The Bad Seeds nummers. Het gaat over een man die op het punt staat geëxecuteerd te worden op de elektrische stoel. Of de man schuldig is waarvan hij wordt beschuldigd “Of which I am nearly wholly innocent, you know” blijft onduidelijk. And the mercy seat is melting De studio uitvoering is niet mijn favoriet. In de afspeellijst is dan ook de live versie opgenomen die in 2013 werd uitgebracht op het Live from KCRW album. |
Red Right Hand1994 Mysterieus nummer dat, na The Mercy Seat, het meest met Nick Cave wordt geïdentificeerd. Het gaat over een man, die met angst én bewondering wordt bekeken, half god, half duivel. Het nummer is gebruikt in de Scream films en als theme-song voor de prachtige televisie serie Peaky Blinders. He’ll wrap you in his arms, tell you that you’ve been a good boy |
The Ship Song1990 In 1990 brachten Nick Cave & The Bad Seeds het album The Good Son uit, het eerste album waarop de groep de manie niet meer zo nadrukkelijk etaleerde, wat veel fans schokte. Maar met nummers als The Ship Song kun je met geen enkel album fout gaan. Come sail your ships around me |
Dig, Lazarus, Dig!!!2008 Oorspronkelijk een nummer over een dode man. Het werd op Eerste Kerstdag 2007 op de website van de groep beschikbaar gesteld. In 2008 verscheen het als eerste nummer op het gelijknamige album. De frase “I don’t know what it is but there’s definitely something going on upstairs” verwijst naar hersenactiviteit. he ended up like so many of them do |
The Weeping Song1990 Tweede nummer van The Good Son in deze lijst. Uitgebracht als tweede single in 1990. Een zoon stelt vragen aan zijn vader, die stelt dat na “crying” het echte “weeping” begint. This is a weeping song |
Jack The Ripper1992 Afkomstig van het album Henry’s Dream, dat gaat over een man die door zijn vrouw overtuigend onder de duim wordt gehouden. Jack The Ripper heeft in dit nummer helemaal niets in te brengen. I got a woman |
Breathless2004 Afkomstig van mijn favoriete Nick Cave & The Bad Seeds album Abattoir Blues / The Lyre Of Orpheus. Een soort van shuffle, met mooie melodie en tekst. Still your hands |
Bright Horses2019 Een perfect voorbeeld van de nieuwe minimalistische stijl die Nick Cave & The Bad Seeds gebruiken sinds 2016. Nick Cave stelde onlangs dat dit een direct gevolg is van het ouder worden en de tragiek die hij heeft meegemaakt. Bright Horses kent prachtige melodieën. Live wordt al snel duidelijk dat het nummer overduidelijk veel betekent voor Nick Cave persoonlijk. This world is plain to see |
The Singer1986 Fantastische cover van een Johnny Cash nummer uit 1968, dat oorspronkelijk The Folk Singer heette en, volgens bepaalde bronnen, gaat over de Amerikaanse popster Tommy Roe. Cave bewerkte de tekst minimaal en bracht het als The Singer uit als single. As I walk these narrow streets |
Loverman1994 Nick Cave: “‘Loverman’ was a song we almost didn’t do because it seemed like a very weak idea at the time of recording. It was supposed to be just a throwaway song about desire. I was squirming about how banal it was. I changed the whole atmosphere, so the guy who’s the telling the story is weak and dysfunctional. I put in the bits where I spell out loverman. It was a great surprise to everyone.” Heerlijk nummer. There’s a devil lying by your side |
Into My Arms1997 Uiterst romantisch liefdesliedje, met veel religieuze symboliek. Live altijd een hoogtepunt. Het maakt niet uit waar de band speelt en voor hoeveel mensen. Het publiek is muisstil als het nummer wordt ingezet. Er is bijna niets ontroerender dan het publiek zachtjes te horen meezingen in het refrein. But I believe in Love |
Conclusie
Toen ik de lijst had samengesteld en de Spotify afspeellijst luisterde, viel me op dat de maniakale Nick Cave toch plaats heeft gemaakt voor de meer verstilde. Met Nick Cave & The Bad Seeds ben ik dan toch meegegroeid in de jaren. Jarenlang was mijn voorkeur duidelijk: de eerste 3 albums. Maar sinds de hernieuwde kennismaking kwam toch ook de waardering voor de periodes dat ik de groep minder volgde. Abattoir Blues / The Lyre Of Orpheus werd mijn favoriete album (met maar liefst 4 nummers vertegenwoordigd) en de muziek die volgde was verstilder en meer ingetogen, met uitzondering van de albums die tussen 2007 en 2010 uitkwamen, het Bad Seeds album Dig, Lazarus, Dig!!! uit 2008 en de beide Grinderman albums, waarop Cave als vanouds tekeer ging. Met een beetje goede wil komt het aantal ‘wildere’ nummers op 10 uit.
De verdeling per decennium geeft ook duidelijk weer dat Nick Cave & The Bad Seeds door de jaren heen constant op hun hoge niveau zijn blijven presteren:
- 1980-1989: 8 nummers (5 studio albums)
- 1990-1999: 7 nummers (5 studio albums)
- 2000-2009: 5 nummers (4 studio albums)
- 2010-2019: 5 nummers (3 studio albums)
De decennia zijn min of meer gelijk vertegenwoordigd, zeker afgezet tegen het aantal studio albums per decennium, een opvallende uitkomst. Het jaar 2004 (Abattoir Blues / The Lyre Of Orpheus) is met 4 nominaties het best vertegenwoordigd, gevolgd door 1984 (From Her To Eternity) en 1986 (Kicking Against The Pricks) met 3 nominaties.
Ter afsluiting
Wat vind jij van Nick Cave & The Bad Seeds? Mis je nummers, en zo ja, welke? Laat het weten!
Video/Spotify
Bij dit verhaal is een video opgenomen. Klik op de volgende link om deze te zien: Video: De 25 beste Nick Cave & The Bad Seeds nummers. De A Pop Life afspeellijst op Spotify is ook aangepast.
6 reacties
Ga naar reactie formulier
Fijn dat je loverman erbij hebt gezet. Een van de beste albums. Naast your funeral 🙂 en push the sky away. Helft van Henry’s dream is ook fantastisch. Loom of the land, When I first came to town (ook een pareltje). Maar vergeet ook niet Time Jesum Transeuntum….
Auteur
Lover man is heerlijk! Push The Sky Away is een persoonlijke favoriet!
Blijft altijd discutabel maar kan mij hier prima in vinden
Auteur
Helemaal eens, met beide stellingen 😉
wow echt mooie lijst ! ❤️
Auteur
Dank!