Inleiding
Op 27 mei 1983 bracht Malcolm McLaren zijn eerste solo album uit, een uiterst innovatief album dat hip-hop en wereldmuziek bij elkaar bracht. Zoals met bijna alles waar McLaren bij betrokken was, is ook dit album omgeven door controverses.
Malcolm McLaren
Malcolm Robert Andrew McLaren wordt op 22 januari 1946 geboren in Londen. Als student was hij vroeg politiek bewust, maar verlegde zijn aandacht al snel naar muziek en mode. Zie het artikel SEX, mode, punk en Sex Pistols: 430 Kings Road, Londen over McLaren’s eerste stappen in die tijd. McLaren is natuurlijk vooral bekend door zijn rol als manager van The Sex Pistols (zie ook Never Mind The Bollocks, Here’s The Sex Pistols). Na het uiteenvallen van The Sex Pistols werd McLaren manager van acts als Adam And The Ants en Bow Wow Wow.
In het begin van de jaren (19)80 verkaste McLaren naar New York City, waar hij in aanraking kwam met hip-hop en Afrikaanse muziek. Hij kwam in contact met World’s Famous Supreme Team (hip-hop DJ’s, die pionierden met onder andere scratching). McLaren raakte geïnspireerd en wilde een eigen album opnemen. Hij vroeg Trevor Horn voor de productie.
Duck Rock
Op 27 mei 1983 werd het debuutalbum van Malcolm McLaren uitgebracht onder de naam Duck Rock. Opnamen vonden plaats in Tennessee, New York, Zuid Afrika, Londen. Relatief nieuwe digitale machines, waaronder de Fairlight en de Linn drummachine, werden gebruikt tijdens het samenstellen van het album.
McLaren hoorde (en zag) veel dingen die hij niet kende, maar waarvan hij aanvoelde dat dit veel zou gaan betekenen, waaronder hip-hop, rappen, Afrikaanse ritmiek, maar ook nieuwe kunstuitingen als breakdance, electric boogie en graffiti.
Het resultaat is een album dat gevoed wordt door collages, die als één van de eerste zogenaamde interludes gebruikt tussen de nummers. De luisteraar schiet van de Bronx in New York naar Soweto, naar het Caribisch gebied, naar Afrika en via Kentucky en Tennessee weer terug naar New York. Een reis rond de wereld in 12 nummers. Een reis die het Westerse publiek introduceerde tot een ervaring die ze niet eerder hadden meegemaakt met een pop album.
Hoes
Ook de hoes ademde de muzikale diversiteit uit. Ook bewees McLaren de tijdsgeest goed aan te voelen door de hoes te laten ontwerpen door Nick Egan. Dondi White verzorgde graffiti en Keith Haring maakte vele illustraties. Ron West maakte de ghetto blaster die op de voorkant van de hoes is afgebeeld, die de naam Duck Rocker meekreeg. Daarmee is de ghetto blaster in feite de naamgever van het album.
Het album is opgedragen aan Harry McClintock, beter bekend als Haywire Mac, een schrijver, dichter en vakbond organisator die in 1884 werd geboren en in 1957 overleed.
Controverse
Maar natuurlijk was er ook nu weer een aantal controverses. Naast de (begrijpelijke) beschuldiging van culturele toe-eigening, was er ook kritiek op het ontbreken van credits voor de Zuid Afrikaanse muzikanten, zoals Mahlathini And The Mahotella Queens. De mbaqanga groep The Boyoyo Boys klaagde McLaren aan voor plagiaat in het nummer Double Dutch, omdat het wel heel erg leek op Puleng. Uiteindelijk werd er een regeling getroffen, maar Horn en McLaren behielden hun (schrijver) credits. De Zuid-Afrikaanse muzikanten werden overigens goed betaald voor hun werk op het album.
Het album staat op naam van McLaren, maar in feite is Duck Rock het eerste album van The Art Of Noise (bestaande uit Trevor Horn en 3 muzikanten die meewerkten aan Duck Rock). De nummers Buffalo Gals en World’s Famous zouden eigenlijk op naam moeten staan van Malcolm McLaren & World’s Famous Supreme Team, Double Dutch op naam van Malcolm McLaren & The Ebonettes, Soweto op naam van Malcolm McLaren & The McLarenettes en Duck For The Oyster op naam van Malcolm McLaren & The Main Hilltopper Man.
Ook al hebben Trevor Horn en Gary Langan het meeste werk verricht, het was wel McLaren die de ideeën had, McLaren die de hip-hop artiesten ontdekte, McLaren die wist met welke muzikanten hij wilde samenwerken en het was McLaren die de kunstenaars, opnametechnici, muzikanten en rappers bij elkaar bracht.
Recensie
Toen ik Buffalo Gals destijds voor het eerste hoorde (en zag!), kreeg ik hetzelfde gevoel als toen ik Donna Summer’s I Feel Love of Grandmaster Flash’ The Message of New Order’s Blue Monday voor het eerst hoorde. Er gebeurde iets totaal anders, iets innovatiefs, de aankondiging van een nieuwe muzikale wereld, wellicht zelfs het begin van een nieuw tijdperk.
Het album is anders en nieuw in het kwadraat: scratchen, rappen, drummachines en wereld muziek. Alles was nieuw in die tijd. Double Dutch is Paul Simon’s Graceland, maar dan 3 jaar eerder. Het album is eclectisch, wat over het algemeen betekent dat ik er weg van ben. Ik hou van afwisseling, verschillende muzieksoorten, maar toch met een duidelijke samenhang (in dit geval de fantastische productie).
Duck Rock is een onderschat meesterwerk, dat hip-hop als cultuur uiting naar de voorgrond bracht en waar sampling bij een groot publiek werd geïntroduceerd. McLaren zelf: “This record is a masterpiece of pop culture. A true milestone in pop history”. Geen woord van gelogen.
Singles
Er zijn maar liefst vier single uitgebracht van het album:
- Buffalo Gals
(uitgebracht op 19 november 1982) - Soweto
(uitgebracht op 21 februari 1983) - Double Dutch
(uitgebracht op 24 juni 1983) - Duck For The Oyster
(uitgebracht op 10 december 1983)
Nummers
Alle nummers geschreven door Trevor Horn en Malcolm McLaren, tenzij anders aangegeven.
- Obatala
- Buffalo Gals (Anne Dudley, Trevor Horn, Malcolm McLaren)
- Double Dutch
- El San Juanera
- Merengue
- Punk It Up
- Legba
- Jive My Baby
- Song For Chango
- Soweto
- World’s Famous (Anne Dudley, Malcolm McLaren)
- Duck For The Oyster
Muzikanten
- Malcolm McLaren – figure caller, zanger (ook wel bekend als Talcy Malcy)
- Sedivine the Mastermind – DJ, rapper (bekend als Divine)
- Just Allah the Superstar – DJ, rapper (bekend als Justice)
- Trevor Horn – beats
- Anne Dudley – arranger, keyboards, string arrangements
- Thomas Dolby – keyboards
- Gary Langan – mondharp
- J.J. Jeczalik – synthesizer
- David Birch – gitaar
- Luís Jardim – percussie
- Mahlathini And The Mahotella Queens – zang (niet benoemd)
- Boyoyo Boys – muzikanten (niet benoemd)
- Niet benoemde muzikanten – bas, achtergrondzang
Na Duck Rock
De 12-inch D’ya Like Scratchin’ van Malcolm McLaren And World’s Famous Supreme Team werd uitgebracht op dezelfde dag als de laatste regulier single van Duck Rock, het bestond uit 3 nieuwe nummers en 2 remixen van Duck Rock nummers.
Tijdens de opnamen van Duck Rock werd The Art Of Noise opgericht, die tegelijkertijd hun debuutalbum, Into Battle With The Art Of Noise, opnamen. Ook dat album kwam in 1983 uit.
In 1984 bracht McLaren de prachtige single Madam Butterfly uit, een combinatie van elektronische muziek en opera. Het album Fans volgde later in dat jaar. In 1985 werd het album Swamp Thing uitgebracht, in 1989 gevolgd door Waltz Darling, waarvan de single Something’s Jumpin’ in Your Shirt een grote hit werd. Het nummer Deep In Vogue bracht voguing en ball cultuur naar een groter publiek. Weer had McLaren de juiste zintuigen gebruikt. Een jaar later bracht Madonna haar Vogue uit. In 1994 bracht McLaren het conceptalbum Paris uit, in 2005 gevolgd door het laatste McLaren album Tranquilize.
In de tussentijd bracht McLaren singles uit en werkte mee aan films, musicals en televisie programma’s
Malcolm McLaren overleed op 8 april 2010, hij werd 64 jaar oud.
Ter afsluiting
Wat vind jij van Malcolm McLaren’s solo werk en van Duck Rock in het bijzonder? Laat het weten!
Video/Spotify
Bij dit verhaal is een video opgenomen. Klik op de volgende link om deze te zien: Video: Malcolm McLaren mixt wereld muziek met hip-hop: Duck Rock. De A Pop Life afspeellijst op Spotify is ook aangepast.
2 reacties
Grandioos, uniek album van rare druif McLaren. De radio-uitzending die als een rode draad door het album heenloopt, maakt van de verschillende stijlen één geheel. Ook ik heb dit album grijsgedraaid. Een beetje stiekem, want het paste niet bij mijn toenmalige ‘image’… 😂
Auteur
😂 ‘rare druif’; had ik moeten gebruiken…