Neil Diamond – Hot August Night

Neil Diamond – Greek Theater 1972

Inleiding

Toen ik nog jong was, een jaar of 10, en we op vakantie gingen met het gezin werd er (uiteraard) muziek gedraaid in de auto. Destijds waren dat cassettes. Vaste prik was volume 2 van Neil Diamond’s Hot August Night. Een kwestie van jeugdherinneringen, sentiment en nostalgie? Of was de muziek ook gewoon mooi?

Neil Diamond

Neil Leslie Diamond werd geboren op 24 januari 1941 in Brooklyn, New York. Samen met klasgenootje Barbra Streisand was hij onderdeel van een schoolkoor. Voor zijn 16e verjaardag kreeg hij zijn eerste gitaar en begon al snel zijn eigen nummers te schrijven.

Het eerste succes kwam in 1965 toen Diamond’s Sunday And Me een hit werd voor Jay And The Americans. Zijn connectie met The Monkees leverde nog grotere successen op, zoals A Little Bit Me, A Little Bit You, Love To Love en natuurlijk I’m A Believer (wat 7 weken lang op de nummer 1 positie verbleef in de Amerikaanse hitlijst).

In 1966 bracht hij zijn eerste solo single, Solitary Man, uit, al snel gevolgd door Cherry, Cherry en Kentucky Woman. In 1968 tekende Diamond bij Uni Records en bracht de albums Velvet Gloves And Spit en Brother Love’s Traveling Salvation Show uit. Dat laatste album nam hij op in Memphis’ American Sound Studios, waar Elvis Presley in 1969 zijn comeback zou bestendigen met zijn eerste studio opnamen in jaren die ook artistiek waarde hadden (zie ook Elvis Presley – The Memphis Record: RCA brengt de comeback opnamen samen in 1987).

Neil Diamond 1971

Na zijn verhuizing naar Los Angeles begon het succes echt te komen. De singles Sweet Caroline (1969) en Holly Holy (1969) deden het al goed , maar Cracklin’ Rosie (1970) en Song Sung Blue (1972) bereikten beide de eerste positie in de hitlijsten. In 1971 haalde I Am… I Said de top 5. Diamond had maar liefst 4 maanden nodig om dat nummer af te maken. Het was ook een dankbaar onderwerp voor de critici om Diamond af te kraken. Zijn mierzoete geluid en af en toe tenenkrommende teksten vielen slecht in de hippe muziekkringen. I Am… I Said bevat de volgende tekst:

“I am”… I said
To no one there
And no one heard at all
Not even the chair

De afsluitende zin is natuurlijk wat knullig, maar de drek die Diamond ten deel viel van de ‘serieuze’ pers was buitenproportioneel. Die houding van de muziekpers is eigenlijk nooit verdwenen.

Eén van de oorzaken van de slechte kritieken werd ongetwijfeld veroorzaakt door zijn succes (want artistiek én commercieel succesvol zijn is verdacht). Het publiek at uit zijn handen. In 1971 trad Diamond 7 keer op in het Greek Theater in Los Angeles en deed dat in 1972 opnieuw, nu zelfs 10 keer. Diamond gebruikte een quadrafonisch systeem in de zaal om zo compleet ‘surround sound’ te creëren. Ook bracht hij een standaard rock band mee, aangevuld met een enorm grote groep strijkers.

Neil Diamond – Hot August Night

Hot August Night

Op 9 december 1972 werd Hot August Night uitgebracht als eerste album op het nieuwe label MCA Records (een fusie van de labels Uni, Kapp en Decca). Het live album is opgenomen op 24 augustus 1972 tijdens de 10 daagse concertreeks van Diamond in het Greek Theater. Het bleek een magische avond te zijn.

Diamond: “Hot August Night captures a very special show for me. We went all out to really knock ‘em dead in L.A.”. En dat werd niet alleen door het bij de concerten aanwezige publiek herkend. Het album was een groot succes voor Diamond en de net opgerichte platenmaatschappij. In de VS werd het meer dan 2 miljoen keer verkocht. Maar dat was niets vergeleken met Australië, waar Diamond een ongelooflijke aanhang had. Het album stond daar maar liefst 29 aaneengesloten weken (!) op de eerste plaats van de hitlijsten.

Hoes

De hoes van het album is vaak onderwerp van gesprek geweest. Want wat doet Diamond nou eigenlijk op de hoes, wat beeldt hij uit? Diamond zelf zei dat hij de foto uitkoos, omdat hij zijn haar zo mooi vond op de foto. De rest van de wereld denkt aan iets heel anders.

In zijn recensie voor Rolling Stone schreef recensent Lester Bangs: “He’s pantomiming whanging his clanger, and from the look on his face I’d say he’s about to shoot off, and the only bogus part is that he’d like everybody out there to think it’s 13 inches long”.

Neil Diamond – Hot August Night – Klaphoes binnenkant foto

Liner notes

De binnenkant van de hoes bevatte de onderstaande liner notes.

Thursday, August 24, 1972, A hot, sultry summer night, in California they call it earthquake weather, with the air hanging heavy over the open, glistening shell of the Greek Theatre, over 4,500 people comfortable on the broad seats, over the countless others, the “tree people” clamboring up the mountain and in to the surrounding trees, casting eerie shadows against the walls, anything to have a glimpse of the stage, and of the man who will fill it. Hot August night, and many of the people had been there on Tuesday, and Wednesday, and will be there again on Friday, and the nights after that, because after all, Neil Diamond has come back to the Greek.

Then, softly, the music begins, the lights dim Slowly, the heavy fire doors roll back; the music rises, the stage is a smoky, opalescent jewel in the darkness. But one light shines brighter than the others, a white pool in the brilliance, and, for an instant, sound hangs suspended, only the air breathing.

Then he’s there, the crowd exploding. Neil Diamond as casual as if it’s the most natural thing in the world, those 5,000 people demanding his soul. And for the next 107 minutes, he gives it to them, a spontaneous, exhausting display of energy and sensuality. And the people are right there with him, screaming, and cheering, and applauding, and beseeching, knowing all the words to all the songs, but hearing them as for the first time, because that’s what Neil Diamond gives them, singing as though he too was just discovering the heart and soul of the music, every number unique and exhilarating.

Too soon, almost before the moment is realised, it’s over. The encores, the ovations, the bows – Neil Diamond has gone, in joy and triumph. And as the people begin to leave, reluctant, unwilling to relinquish the intimacy and sensation, the silence again settles on the Greek, heavy and still, until the next evening, when once again, Neil Diamond will shatter the hot August night.

De achterkant van de hoes bevatte quotes uit recensies van de concerten.

ELECTRIC…His audience falls like plums at his feet.
– TONE, Daily Variety

More of a triumph, in every measurable way, than his stunning show last summer at the Greek… Most of all, Diamond gave of himself.
– ROBERT HILBURN, Los Angeles Times

He moved the audience through many moods, from joy to sorrow…
– SUE CAMERON, The Hollywood Reporter

I enjoyed the outstanding theatrical experience of my life, due to the unsurpassed and almost hypnotic talents of Neil Diamond.
– JAMES A. DOOLITTLE, General Director, Greek Theatre Association

The lean sensual performer was A TRIUMPH
– MICHAEL CARMACK, Los Angeles Herald-Examiner

De naam Robert Hilburn valt op. Hij behoorde destijds toch tot de muziekcritici die serieus werden genomen, maar was dus positief over deze concerten. Ook de eerder genoemde Lester Bangs was relatief positief. Maar het chagrijn was evengoed nog goed vertegenwoordigd. Maar van alle Neil Diamond albums werd Hot August Night het hoogst gewaardeerd, wat vandaag de dag nog steeds geldt.

Neil Diamond – Hot August Night vol 2 – Cassette (NL)

Recensie

Als kind had ik geen enkele notie van recensies of het artistieke gewicht wat er aan muziek werd toegekend. Het was simpelweg mooi of niet. En Neil Diamond was mooi. Zoals in de inleiding al gezegd was de cassette van deel 2 van het album (corresponderend met de C en D kanten van de vinyl versie) vaste prik in de auto. Heerlijke muziek, die een gelukzalig moment in de auto bracht, voor zover ik nu nog weet gold dat voor iedereen. Met name het afsluitende Soolaimon / Brother Love’s Travelling Salvation Show was mijn persoonlijke favoriet.

Tegen de tijd dat ik op mezelf ging wonen was Hot August Night een aankoop die ik snel deed, een tweedehands versie van het originele vinylalbum. Ik kocht dat voor ƒ 4,- bij Concerto in Amsterdam, de winkel waar ik even later zelf aan het werk zou gaan. Ik kocht het zodra het op cd beschikbaar kwam en toen in 2012 de 40th Anniversary Edition werd uitgebracht, kocht ik dat ook. Ik draai het niet veel, maar er zijn van die momenten dat ik er bijna naar snak. En het stelt me nooit teleur, ook al is het al bijna 50 jaar bij me.

Om toch even in te gaan op de artistieke waarde: Neil Diamond en band musiceren op de toppen van hun kunnen. Diamond overtuigt vocaal : hij gelooft in wat hij zingt (ja, zelfs “even the chair”). Ook ontroert de muziek me enorm. Kitsch of niet, nummers als Play Me en Morningside bezorgen kippenvel. Ook de al eerder genoemde finale van het album doet dat. Een bijna orgastisch einde van een concert dat destijds absoluut indrukwekkend moet zijn geweest.

Wat na al die jaren opvalt is de dynamiek in de nummers. De rust klinkt rustig, maar als het hard gaat is het ook echt hard en rockt het album bijna meer dan klassieke jaren (19)70 live albums als Alive! of At Budokan. De band is werkelijk fenomenaal en de productie is haarscherp. Luisterend naar het album kan ik bijna jaloers worden op de mensen die daar waren en nog een concert konden meemaken waar de bezoekers niet de hele tijd door de muziek heen wauwelen.

Maar uiteindelijk komt het gewoon neer op een perfecte mengeling van goede muziek, geïnspireerde zang, prachtig geluid en een setlist die vol zit met prachtige arrangementen en een goede flow. Ook al zijn de nummers soms corny, kitsch en (te?) simpel, het geheel overtuigt.

Mocht iemand willen beginnen met Neil Diamond, Hot August Night is hét startpunt. Voor velen wellicht ook het eindstation, maar dan heb je ook wel een prachtig document, dat toont dat Neil Diamond een rasartiest is, die nog in de ‘oude’ traditie nummers schreef. Van harte aanbevolen!

Neil Diamond – Greek Theater 1972 – Programma

Nummers

Alle nummers geschreven door Neil Diamond.

Kant A

• Prologue
• Crunchy Granola Suite
• Done Too Soon
• Dialogue
• Solitary Man
• Cherry, Cherry
• Sweet Caroline

Kant B

• Porcupine Pie
• You’re So Sweet
• Red Red Wine
• Soggy Pretzels
• And The Grass Won’t Pay No Mind
• Shilo
• Girl, You’ll Be A Woman Soon

Kant C

• Play Me
• Canta Libre
• Morningside
• Song Sung Blue
• Cracklin’ Rosie

Kant D

• Holly Holy
• I Am… I Said
• Soolaimon / Brother Love’s Travelling Salvation Show

Neil Diamond – Hot August Night – Hoes achterkant foto

Muzikanten

• Neil Diamond – zang en gitaar
• Richard Bennett – gitaar
• Emory Gordy Jr. – gitaar en vibrafoon
• Jefferson Kewley – percussie
• Alan Lindgren – keyboards
• Danny Nicholson – gitaar
• Reinie Press – bas
• Dennis St. John – drums
• Lee Holdridge – orkest dirigent
• Alice Ober, Baldassare Ferlazzo, David Turner, Donald Bagley, Giacinto Nardulli, Haim Shtrum, Henry Ferber, Giacinto Nardulli, Hyman Goodman, Jay Rosen, Jerome Kessler, Jess Bourgeois, Jesse Ehrlich, John de Voogdt, Linn Subotnick, Marilyn Baker, Myron Sandler, Nathan Gershman, Paulo Alencar, Philip Candreva, Philip Goldberg, Ralph Schaeffer, Raymond Kelley, Richard Kaufman, Robert Lipsett, Ronald Folsom, Salvatore Crimi, Samuel Boghossian, Shari Zippert, Sidney Sharp, Sven Reher, Tibor Zelig, Timothy Barr, Walter Rower, Walter Wiemeyer, Wilbert Nuttycombe, William Henderson – strijkers orkest

Neil Diamond – Hot August Night – 40th Anniversary Edition 2012

Na Hot August Night

Na concerten in de herfst van 1972 kondigde Diamond aan dat hij een pauze nodig had en zou tot 1976 niet meer optreden. Hij sloot een deal met Columbia Records en bracht in die periode Jonathan Livingston Seagull (soundtrack voor de slecht ontvangen film met dezelfde naam), Serenade en Beautiful Noise uit, allen zeer succesvol.

In 1976 keerde Diamond terug op het podium en dat resulteerde in Love At The Greek (feitelijk Hot August Night deel 2). In 1979 stortte Diamond op het podium ineen. Hij bleek een tumor te hebben in zijn rug. Die werd verwijderd en na een revalidatie werd de start gemaakt met de opnamen voor de film The Jazz Singer, waar Diamond in speelde. De film was een flop, maar het album leverde 3 top 10 noteringen op. De daarop volgende albums verkochten steeds minder, maar zijn optredens bleven uitermate goed bezocht. Zijn fans bleven hem trouw. In 1987 bracht Diamond Hot August Night II uit.

Op 8 november 2005 bracht Diamond het album 12 Songs uit, een ‘back to basics’ album geproduceerd door Rick Rubin, het eerste Diamond album dat (bijna) unaniem werd geprezen door de (muziek)pers. In 2008 deed hij hetzelfde nog een keer met Home Before Dark. In 2009 werd Hot August Night/NYC: Live From Madison Square Garden uitgebracht, in 2018 gevolgd door Hot August Night III.

In 2011 werd Diamond opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame en ontving hij een “lifetime achievement award” tijdens de 2011 Kennedy Center Honors. In 2012 ontving hij een ster op de Hollywood Walk of Fame.

In 2015 zag ik Neil Diamond live in Amsterdam. Jeugdsentiment optima forma. Diamond was nog verbazingwekkend goed bij stem. Twee jaar later maakte hij bekend dat hij stopte met optreden, vanwege de ziekte van Parkinson.

Ook al werd Diamond vaak verguisd door de muziekpers, meer dan 1000 artiesten coverden Neil Diamond nummers. Een groter compliment van zijn collega’s kan hij niet krijgen. Diamond is één van de meest gecoverde artiesten aller tijden.

Neil Diamond – Hot August Night – MCA Reclame

Ter afsluiting

Wat vind jij van Neil Diamond en van Hot August Night in het bijzonder? Laat het weten. Het wordt enorm gewaardeerd!

Spotify
De A Pop Life afspeellijst op Spotify is aangepast.