Inleiding
Op 21 oktober 1978 bracht Neil Young een nieuw akoestisch album uit. De liefhebbers van Young’s After The Gold Rush en Harvest albums haalden weer opgelucht adem. Een terugblik op een ondergesneeuwd album binnen het oeuvre van Neil Young.
Neil Young in 1978
In 1978 was Neil Young een gerespecteerd artiest, zeker in kringen van muziekkenners en liefhebbers. Het grote publiek had hem echter alweer een tijdje links laten liggen. Time Fades Away, Tonight’s The Night en On The Beach werden de “Ditch Trilogy” genoemd, naar de tekst die Neil Young schreef bij verzamelaar Decade: “‘Heart of Gold’ put me in the middle of the road. Traveling there soon became a bore so I headed for the ditch”. Een periode van zware, depressieve muziek volgde. Onder Young adepten worden het soms “The Wilderness Years” genoemd. Het leverde prachtige, vaak donkere muziek op. Young had ook wel wat te verwerken in die periode, met name door het aanschouwen van drugsmisbruik en de (dodelijke) gevolgen daarvan. Het schuldgevoel woog zwaar op Young.
Met Zuma en American Stars ‘N Bars hield het ruigere geluid aan, ook al had het laatstgenoemde album ook lichtere stukken. Young had in de tussentijd zeker akoestisch, folky en country-achtige muziek opgenomen (zoals bleek op het vorig jaar uitgebrachte Hitchhiker), maar bracht het niet uit.
Dus toen Comes A Time een terugkeer inluidde naar een rustiger, laid-back Neil Young geluid, was de platenmaatschappij door het dolle heen. Er werd zwaar ingezet op promotie.
Comes A Time
Neil Young – Comes A Time
Comes A Time is het negende studio album van Neil Young, dat op 21 oktober 1978 werd uitgebracht. Overigens staat op de cd uitgave van het album dat het album in de lente van 1978 uitgebracht werd. Ik volg de datum die Young hanteert op zijn website neilyoungarchives.com. Het titelnummer werd als single uitgebracht.
Toen Young het album voor het eerst liet horen aan platenmaatschappij Reprise Records was het een solo (akoestisch) album. Toen de bonzen voorzichtig voorstelden nummers opnieuw op te nemen en/of uit te breiden met een ritmesectie, was Young het ermee eens en (tegenovergesteld aan wat van Young verwacht mocht worden) stemde nog in ook.
Op Look Out For My Love en Lotta Love speelde Crazy Horse mee. Op andere nummer speelden veel muzikanten mee die ook op Harvest, Young’s grootste hitalbum tot dan toe, meespeelden.
Human Highway was al een paar jaar eerder geschreven en aangeboden aan zijn collega’s in Crosby, Stills, Nash & Young in 1974.
Nicolette Larson is veelvuldig op het album te horen. Ze zingt veel (prachtige) harmonieën met Young.
Gone With The Wind werd een tijdlang als albumnaam overwogen (op het album worden alle muzikanten die niet behoren tot de kern ‘Gone With The Wind Orchestra’ genoemd).
Ontvangst
Veel recensenten vonden het album niets: te romantisch, te gewoontjes en weinig spannend. Het publiek was echter laaiend enthousiast. Comes A Time verkocht binnen een maand al meer dan alle platen sinds Harvest bij elkaar. Maar was de kritiek van de recensenten wel terecht?
Naar mijn mening niet. Het album klinkt prachtig en nummers als Comes A Time, Look Out For My Love, Lotta Love en Human Highway zijn prachtige nummers. Het enige nummer dat wellicht ‘over the top’ sentimenteel is, is Already One, maar ontroert toch, omdat het is opgedragen aan zijn (zieke) zoon Zeke, die kampt met cerebrale parese (gedeeltelijke spierverlamming, veroorzaakt door abnormale ontwikkeling of schade aan die delen van het brein die beweging aansturen).
Neil Young – Comes A Time – Gouden plaat
Initiële persingen
Neil Young was extreem ontevreden met het geluid van de eerste (vinyl) persingen van Comes A Time. Het bleek dat de master tape, die gebruikt was voor de persingen, was beschadigd tijdens vervoer. Het was wel een probleem dat er al zo’n 200.000 exemplaren waren geperst. Alhoewel, niet voor Young. Hij kocht alle exemplaren persoonlijk op.
Er zijn twee verhalen in omloop over wat er met de 200.000 exemplaren is gebeurd. Volgens Young’s vader schoot Young persoonlijk gaten door de platen heen, zodat deze absoluut zeker onspeelbaar zouden zijn. In een interview met Rolling Stone Magazine in 2014, claimde Young dat hij de platen had gebruikt als dakpannen voor een schuur.
Hoe dan ook, alleen op basis van de initiële persingen zou het album de goud status hebben kunnen behalen.
Nummers
Alle nummers geschreven door Neil Young, tenzij anders aangegeven.
- Goin’ Back
- Comes a Time
- Look Out for My Love
- Lotta Love
- Peace of Mind
- Human Highway
- Already One
- Field of Opportunity
- Motorcycle Mama
- Four Strong Winds (Ian Tyson
Credits
Neil Young – Comes A Time – Reclame
Muzikanten:
Crazy Horse:
Neil Young – gitaar, harmonica, zang
Frank Sampedro – gitaar, piano, zang
Billy Talbot – bas, zang
Ralph Molina – drums, zang
Tim Mulligan – saxofoon
Gone With the Wind Orchestra:
Nicolette Larson – harmonie zang
Ben Keith – steel gitaar
Karl Himmel – drums
Tim Drummond – bas
Spooner Oldham – piano
Rufus Thibodeaux – fiddle
Joe Osborn – bas
Larrie Londin – drums
J.J. Cale – elektrische gitaar
Farrel Morris – percussie
Rita Fey – autoharp
Grant Boatwright, John Christopher, Jerry Shook, Vic Jordan, Steve Gibson, Dale Sellers, Ray Edenton – akoestische gitaar
Shelly Kurland, Stephanie Woolf, Marvin Chantry, Roy Christensen, Gary Vanosdale, Carl Goroditzby, George Binkley, Steve Smith, Larry Harvin, Larry Lasson, Carol Walker, Rebecca Lynch, Virginia Christensen, Maryanna Harvin, George Kosmola, Martha McCrory – strijkinstrumenten
Opgenomen in:
Triiad Studios, Ft. Lauderdale
Woodland Studios, Nashville
Studio, Broken Arrow Ranch
Wally Heider Recording Studios, Hollywood
Crazy Mama’s, Nashville
Sound Shop, Nashville
Geproduceerd door:
Neil Young
David Briggs
Ben Keith
Tim Mulligan
Na Comes A Time
Neil Young – Harvest Moon
Zoals Young in het nummer Goin’ Back zingt, “I feel like goin’ back, back where there’s nowhere to stay”, zou Young niet lang blijven hangen in Comes A Time’s muzikale richting. Het volgende album was Rust Never Sleeps, een onbetwist hoogtepunt in het oeuvre van Young, maar in niets lijkend op zijn voorganger. Na Rust Never Sleeps waren de jaren (19)80 niet makkelijk voor Young. Pas aan het einde van dat decennium won Young weer iets van zijn status terug.
Het zou tot 1992 duren voordat Young weer zou terugkeren naar het Harvest idioom, met het fantastische Harvest Moon.
Ter afsluiting
Wat vind jij van Comes A Time? Laat het weten!
