Parliament Funkadelic
Introductie
In 1978 bracht funk band Parliament de single Flash Light uit. Een uiterst invloedrijk nummer, met name door het gebruik van de Minimoog synthesizer als bas.
Flash Light
Parliament – Flash Light – single
Flash Light is een nummer van funk band Parliament, geschreven door George Clinton, Bernie Worrell en Bootsy Collins. Het nummer is als single uitgebracht op 10 januari 1978 en is afkomstig van het album Funkentelechy Vs. The Placebo Syndrome, dat in 1977 werd uitgebracht.
Parliament staat nou niet bepaald bekend om zijn statische muziek, maar met Flash Light wordt het woord funky opnieuw gedefinieerd. Alleen de bas-lijn van het nummer al is dermate verslavend, dat je het keer op keer wilt horen.
Parliament had in de persoon van Bootsy Collins de funk-bassist pur sang in zijn gelederen. Echter, op dit nummer is Bootsy Collins ingezet als drummer.
Waar komt die bas dan vandaan?
Toetsenist Bernie Worrell heeft het gecreëerd door drie (of vier) Minimoog synthesizers aan elkaar te koppelen. Dat typerende elastieken, naar beneden lopende basmotief, inclusief alle andere synthesizer stukken, zijn van Bernie Worrell.
Minimoog
Zoals gesteld, de drums zijn van Bootsy Collins. De gitaar is van Bootsy’s broer Catfish. De vocalen werden verspreid over meerdere sporen tijdens de opnamen. George Clinton nam in totaal meer dan 50 stemmen op. Het koortje Pa ra ra di ra ra ra ra ra ra ra is gebaseerd op een chant die Clinton hoorde tijdens een bar mitzvah feest.
Sir Nose D’Void Of Funk
Op het album Mothership Connection uit 1975 werd het karakter ‘Starchild’ geïntroduceerd, als een positief karakter, de funky messias, die iedereen wegwijs wilde maken in de wereld van funk en de luisteraars uitnodigt om come on up to the Mothership.
Na de introductie van ‘Dr. Funkenstein’ (die preoccupied and dedicated to the preservation of the motion of hips is) op het album The Clones Of Dr. Funkenstein uit 1976, wordt op het album Funkentelechy Vs. The Placebo Syndrome het karaker ‘Sir Nose D’Void Of Funk’ voor het eerst ten tonele gebracht. ‘Sir Nose’:
I have always been
Devoid of funk
I shall continue to be
Devoid of funk
I am the subliminal seducer
I will never dance© 1977, George Clinton Jr. / William Bootsy Collins / Bernard Worrell
Halverwege het nummer verschijnt ‘Starchild’ die zich bezig houdt met chasing Noses away en zichzelf benoemt als Protector of the Pleasure Principle. Het woord ‘Nose’ was vanaf dat moment een terugkerende term voor negativiteit. De term werd regelmatig gebruikt in p-funk gezegden, zoals a funk a day keeps the Nose away. Het karakter ‘Sir Nose’ kent zijn oorsprong in het nummer The Pinocchio Theory (afkomstig van het album Ahh…The Name Is Bootsy, Baby! van Bootsy’s Rubber Band ): if you fake the funk your nose got to grow.
Sir Nose D’Void Of Funk (Poster)
‘Sir Nose’ wil de Placebo Syndrome verspreiden. Dit zorgt ervoor dat mensen niet meer nadenken en stoppen met dansen. In het ergste geval zorgt de Placebo Syndrome ervoor dat het brein permanent slaapt, waardoor slachtoffers in de Zone of Zero Funkativity terecht komen.
Op volgende albums bleef ‘Sir Nose’ terugkomen: op het album Motor Booty Affair uit 1978, waarop het verhaal zich onder water afspeelt en zwemmen identiek is aan dansen, stelt ‘Sir Nose’ in het nummer Aqua Boogie (A Psychoalphadiscobetabioaquadoloop) dat hij niet kan zwemmen en water haat. Op het album Gloryhallastoopid uit 1979 verslaat ‘Sir Nose’ ‘Starchild’ en als straf verandert hij ‘Starchild’ in een muilezel. Hij is zo tevreden met zijn overwinning dat hij ‘Starchild pesterig’ vraagt Where’s your Flash Light? Where’s your Bop Gun? Where’s the Doctor, Starchild?.
Uiteindelijk overwint de funk toch: ‘Sir Nose’ gaat op zoek naar kennis en leert gaandeweg de echte waarheid achter de oorzaak van de big bang: funk heeft de wereld geschapen. ‘Sir Nose’ bezweert dat hij en alle volgende generaties voor altijd funky zullen zijn en blijven.
Verhalen en werelden als deze maken het hele p-funk universum zo onweerstaanbaar en geven een verbindend thema over meerdere albums heen. De Parliament live shows incorporeerden de verhalen. Elke avond landde het Mothership en bracht ‘Dr. Funkenstein’ naar de aarde. Met prostetische neus werd ook ‘Sir Nose’ uitgebeeld. Het resultaat was elke avond hetzelfde. Georganiseerde anarchie, waarin alles samenkwam op de eerste tel van de beat: the one, the supreme number. Een glorieus funky muziek feest.
Sir Nose en Flash Light
Parliament – Flash Light – 12inch
In het nummer Flash Light ontmoeten ‘Sir Nose’ en ‘Starchild’ elkaar. ‘Starchild’ wil ‘Sir Nose’ aan het dansen krijgen en aan het einde van het nummer is het zover: ‘Sir Nose’ danst! ‘Starchild’ overwint in het nummer.
En terecht, als op dit nummer al niet gedanst kan worden door ‘Sir Nose’ is de wereld gedoemd (want ‘Sir Nose’ wint dan zeker). De bijna zes minuten van het nummer zijn pure p-funk. Extreem swingend en aanstekelijk.
Wat opvalt aan het nummer is dat het tijdloos klinkt. 40 jaar later klinkt het nog steeds alsof het gisteren opgenomen had kunnen worden.
Legacy
Juist vanwege de tijdloosheid is de invloed van het nummer ook gigantisch. Niet alleen op funk, maar ook binnen de new wave en hip-hop. Het aantal maal dat het nummer (tot nu toe en zover bekend) is gesampled staat nu op 173!
Veel van de output van Parliament is invloedrijk gebleken, maar Flash Light is uitzonderlijk. De invloed op belangrijke producers als Dr. Dre is onmetelijk geweest.
Everybody’s got a little light under the sun
© 1977, George Clinton Jr. / William Bootsy Collins / Bernard Worrell
Ter afsluiting
Wat vind jij van Flash light? Laat het weten!
