Dr. Funkenstein descends from the Mothership (1977)
Inleiding
Op 28 november 1977 bracht Parliament haar zesde album uit, een funk concept album, dat inmiddels wordt gerekend tot één van de vele hoogtepunten uit hun oeuvre en als een funk klassieker.
Parliament – Mothership Connection (1975) & The Clones Of Dr. Funkenstein (1976)
Trilogie
Op 15 december 1975 bracht Parliament, het funkcollectief dat door George Clinton werd geleid, het album Mothership Connection uit. Een klassieker in de geschiedenis van funk met een enorme invloed op jazz, rock en dans muziek. Het album introduceerde het karakter Star Child, die de funk kwam brengen vanuit de ruimte. Op 20 juli 1976 werd The Clones Of Dr. Funkenstein uitgebracht waar we kennis maken met de baas van Starchild, Dr. Funkenstein. Het laatste deel van de trilogie was Funkentelechy vs. The Placebo Syndrome, waarin de tegenstander van Starchild en Dr. Funkenstein wordt geïntroduceerd: Sir Nose d’Voidoffunk, de meest un-funky persoon/entiteit ooit.
Met de trilogie voelden Clinton en consorten de tijdgeest goed aan. Tussen de uitgaven van de albums door verschenen films als Star Wars en Close Encounters Of The Third Kind in de bioscopen. Overigens is de aanleiding voor de Parliament trilogie de bewering dat Clinton en bassist Bootsy Collins een echte UFO hadden gezien.
De trilogie is verantwoordelijk voor het grote aantal karakters dat het P-Funk universum zo onweerstaanbaar maakt. De teksten zijn grappig, intelligent en goed geschreven. Het hele universum klopt.
Parliament – Funkentelechy vs. The Placebo Syndrome
Funkentelechy vs. The Placebo Syndrome
Op 28 november 1977 werd het derde en laatste deel uit de trilogie uitgebracht door Casablanca Records. Het verhaal van het album sluit aan op de voorgaande albums. Het is de climax en voert de aartsvijand van Starchild op, wat resulteert in een strijd tussen goed (funkentelechy) en kwaad (the placebo syndrome).
Verhaal
Het verhaal van het album gaat over Starchild, de Protector of the Pleasure Principle, de funky messias die iedereen wegwijs wil maken in de wereld van funk, die voor het eerst (in de trilogie) een tegenstander tegenkomt, die als snel uitgroeit tot zijn aartsvijand: Sir Nose d’Voidoffunk die als ultiem doel heeft om het Placebo Syndrome te verspreiden. Dit zorgt ervoor dat mensen niet meer nadenken en stoppen met dansen. In het ergste geval zorgt de Placebo Syndrome ervoor dat het brein permanent slaapt, waardoor slachtoffers in de Zone of Zero Funkativity terecht komen.
De titel bevat het woord “entelechy” wat staat voor het bereiken van het volle potentieel van een persoon. Door het woord “funk” ervoor te plaatsen staat het voor the realization of one’s funkiness, wat (uiteraard) de ultieme staat van de mens is.
Muziek
Het album is extreem funky, dansbaar en plaatst keyboard speler Bernie Worrell, bassist Bootsy Collins, gitarist Garry Shider en blazers Fred Wesley en Maceo Parker op de voorgrond. Hun bijdragen zijn onmisbaar op dit klassieke funk album.
Parliament – Bop Gun – single
Nummer voor nummer
Het album opent met Bop Gun (Endangered Species), waarbij de “endangered species” staat voor de funk. De “bop gun” is een wapen ontworpen door Dr. Funkenstein (die preoccupied and dedicated to the preservation of the motion of hips is). Hiermee kan iemand die onder invloed is van het Placebo Syndrome bevrijd worden: “On guard! / Defend yourself / I’m gonna shoot them with my Bop Gun”. Bootsy Collins laat zijn bas steunen en kreunen en klinkt spacey. De gitaar riff is net zo onweerstaanbaar.
Sir Nose d’Voidoffunk introduceert Sir Nose: “I am Sir Nose’d / D’Voidoffunk / I have always been / Devoid of funk / I shall continue to be / Devoid of funk / Starchild / You have only won a battle / I am the subliminal seducer / I will never dance / I shall return, Starchild”. Maar ook Starchild zelf is te horen: “This is the Starchild / On another day / Chasing the noses away / Protector of the Pleasure Principle”. Dit epische gevecht tussen de karakters duurt ruim 10 minuten, maar voelt nergens te lang. Het gevecht is al grappig genoeg, de muziek doet daar niet voor onder. De blazers, de bas, de ritmes: alles is even mooi.
Wizard Of Finance lijkt niet bij het album te horen. Muzikaal refereert het aan het (hele) vroege begin van Clinton toen Parliament nog The Parliaments was en in 1967 een hit had met I Wanna Testify. Het nummer gaat over liefde beschreven als een Dow Jones investering.
Parliament – Flash Light – single
Funkentelechy gaat over consumerisme: “Would you trade your Funk for what’s behind the third door? / The big deal!”. Consumerisme en verdoving werken nu niet en zullen nooit werken: “When you’re taking every kind of pill / (The bigger the headache, the bigger the pill) / Nothing seems to ever cure your ill”. Funk is de oplossing voor alles: “A Funk a day keep the Nose away / Mind your wants ‘cause someone wants your mind / Funk is a non-profit organization / Peck me lightly, like a woodpecker with a headache / ‘Cause Funk is not domestically produced / It is responsive to your mood / You can score it any day”.
Placebo Syndrome is aardig, meer niet: “What used to be such fun to do / Can often lead you weak / Into the Syndrome”.
Het afsluitende Flash Light is wellicht het hoogtepunt op het album. Het geldt sowieso als een hoogtepunt in de funk, omdat het “the first of the songs with the synthesizer as the bass” is. Een instant funk klassieker dat al eerder leidde tot een ‘eigen’ artikel op deze site: Parliament – Flash Light. Starchild wint, Sir Nose danst! “Dance, Nose! You know you on my funk street? / Oh, funk me / Get on down, Nose! I like it! Dance, then”.
Sir Nose d’Voidoffunk (Poster)
Hoes
De originele uitgave bevatte een poster waar Sir Nose d’Voidoffunk op is afgebeeld en een 8 pagina’s tellend stripboek, dat tracht het concept achter het album te duiden. Beiden werden getekend door Overton Loyd.
Recensie
Ik ben helemaal weg van het P-Funk universum. Ook alle albums van Funkadelic (waaronder het fantastische One Nation Under A Groove) vind ik prachtige, afwisselende albums. Andere P-Funk bands als Parlet, The Brides Of Funkenstein en natuurlijke Bootsy’s Rubber Band, die allemaal tegelijkertijd albums maakten, waarbij muzikanten regelmatig op meerdere albums speelden, zijn net zo goed.
De output was enorm. Tijdens de Parliament trilogie waarvan Funkentelechy vs. The Placebo Syndrome de afsluiter was (een periode van minder dan 2 jaar), brachten George Clinton en consorten maar liefst 11 albums uit, de één nog funkier (en succesvoller) dan de andere. In 1978 werden er maar liefst 8 (!) albums uitgebracht!
De zogenoemde trilogie is het hoogtepunt van Parliament, zowel qua verhaallijn als muzikaal. Het zwaartepunt van de P-Funk, ook qua mythologie, ligt op deze 3 albums. Het is onmogelijk niet te bewegen op de muziek. Alle 3 zijn onmisbaar in elke collectie van een zichzelf serieus nemende muziekliefhebber.
Singles
Er zijn drie singles van het album uitgebracht (Funkentelechy had geen geïllustreerde hoes).
- Bop Gun (Endangered Species)
(uitgebracht op 29 oktober 1977) - Flash Light
(uitgebracht op 28 januari 1978) - Funkentelechy
(uitgebracht op 3 juni 1978)
Parliament – Funkentelechy vs. The Placebo Syndrome – Pagina uit de booklet (Sir Nose danst!)
Nummers
Alle nummers geschreven door George Clinton samen met meerdere schrijvers die tussen haakjes zijn weergegeven.
- Bop Gun (Endangered Species) (Garry Shider, Bootsy Collins)
- Sir Nose d’Voidoffunk (Pay Attention – B3M) (Bootsy Collins, Bernie Worrell)
- Wizard Of Finance (Ronald Ford, Glenn Goins)
- Funkentelechy (Bootsy Collins)
- Placebo Syndrome (Billy Nelson)
- Flash Light (Bootsy Collins, Bernie Worrell)
Muzikanten
- George Clinton, Ray Davis, Glenn Goins, Garry Shider, Debbie Wright, Jeanette Washington, Lynn Mabry, Dawn Silva, Cordell Mosson, Mallia Franklin – zang
- Bernie Worrell – keyboards en synthesizers (keyboard bas op Flash Light
- Michael Hampton, Glenn Goins, Garry Shider – gitaar
- Phelps Collins – gitaar op Flash Light
- Cordell Mosson, Bootsy Collins – bas
- Jerome Brailey – drums
- Bootsy Collins – drums op Flash Light
- Fred Wesley, Maceo Parker, Rick Gardner, Richard Griffith, Clay Lawrey, Darryl Dixon, Valerie Drayton, Danny Cortez – blazers
- Bootsy Collins, Phelps Collins, Frank Waddy, Rick Gilmore, Gary Cooper, Robert Johnson, Billy Nelson, Ron Ford, Lou Goldman, Joel Johnson, Bootsy’s Rubber Band, The Brides of Funkenstein, Parlet en The Horny Horns – “extra-extra terrestrial funk bearing alumni-strokers, chokers, clappers and chanters”
Parliament – Funkentelechy vs. The Placebo Syndrome – Reclame Billboard 10-12-1977
Na Funkentelechy
Funkentelechy vs. The Placebo Syndrome was een groot succes en haalde de tweede positie van de R&B hitlijsten in de VS en werd binnen 6 maanden platina gecertificeerd. De single Flash Light werd de eerste nummer 1 van P-Funk.
Parliament zou hierna nooit meer zo succesvol zijn. De muziek zou ook niet meer het niveau halen van de trilogie. Na de albums Motor Booty Affair (1978), Gloryhallastoopid (1979) en Trombipulation (1980) was het voorbij voor Parliament. Een jaar later gold dat ook voor Funkadelic.
George Clinton zou in de jaren (19)80 onder zijn eigen naam furore maken en later onder de naam P-Funk All Stars en Parliament/Funkadelic weer gaan toeren.
Ter afsluiting
Wat vind jij van Parliament en de trilogie? Ook zo goed? Laat het weten!
Video/Spotify
Bij dit verhaal is een video opgenomen. Klik op de volgende link om deze te zien: Video: Parliament – Funkentelechy vs. The Placebo Syndrome: het einde van de P-Funk trilogie. De A Pop Life afspeellijst op Spotify is ook aangepast.
Zie de originele televisie commercial voor Funkentelechy vs. The Placebo Syndrome hier.
