The Blue Nile – A Walk Across The Rooftops (Tinseltown In The Rain)

The Blue Nile (reddit.com)

The Blue Nile

Inleiding

Toen ik Tinseltown In the Rain hoorde in 1984 was ik zwaar onder de indruk. De uitvoerende bleek de band The Blue Nile te zijn. Het nummer is door alle jaren heen altijd een favoriet gebleven. Het album waar het nummer van afkwam werd dat ook, net als de band.

The Blue Nile

Eén van de meest mysterieuze bands die bestaat/bestaan heeft. De groep werd opgericht in Glasgow door Paul Buchanan en Robert Bell. Op de universiteit ontmoetten ze Paul Joseph “PJ” Moore en gedrieën besloten ze muziek te gaan maken. Na een aantal mislukte pogingen bleven de drie in 1981 alleen over en besloten dit ook zo te houden. Ze noemden zichzelf The Blue Nile en wisten geld bij elkaar te sprokkelen voor een single, I Love This Life, dat ze uitbrachten via hun eigen label, Peppermint Records. Via via kwam de single terecht bij RSO, het label dat grote successen had gekend met Saturday Night Fever en Grease, maar het destijds al moeilijk had. De single werd uitgebracht op het label, dat bijna gelijktijdig failliet ging. De single verdween van de radar.

Op basis van de demo voor Tinseltown In The Rain werd de band een contract aangeboden op het Linn label, wat onderdeel was van het Linn Products bedrijf, dat zich specialiseerde in hifi-producten. Op 13 mei 1984 werd het debuutalbum van The Blue Nile, A Walk Across The Rooftops, uitgegeven als eerste album op het nieuwe Linn label.

Het album sloeg in als een bom onder critici. Het prachtige Tinseltown In the Rain werd op single uitgebracht en zo kwam de band ook bij mij terecht.

A Walk Across The Rooftops

The Blue Nile - A Walk Across The Rooftops (tidal.com)

The Blue Nile – A Walk Across The Rooftops

Het album werd in vijf maanden opgenomen in Castlesound Studios. Tijdens de opnamen werd de achilleshiel van de band duidelijk. De band had zulke hoge standaarden voor zichzelf ontwikkeld dat de opnamen eindeloos doorgingen. Over elk detail werd nagedacht en werd tot in de puntjes verzorgd, opgenomen en heropgenomen en heropgenomen.

Maar het resultaat is prachtig. Het harde werken en het bijna wetenschappelijke opnameproces klinken niet door in de nummers, die allemaal aangenaam organisch en warm overkomen. Dat was knap, omdat veel van het album uit synthesizers kwam. De band paste dan ook niet in het mechanische pop landschap van die tijd. Wat mij ook opvalt is de professionaliteit van het album. De band liep niet echt over van muzikale virtuositeit, maar daarvan is niets te merken.

Toen ik het album kocht vielen de andere nummers uit de toon met het nummer dat ik kende (Tinseltown In The Rain). Al snel bleek dat natuurlijk andersom te zijn, maar wat is het prachtig allemaal. De stilte en het minimalisme maken de nummers intiem en persoonlijk. Het album staat er vol mee. Tinseltown In The Rain trok me over de streep, maar de andere nummers zijn even mooi en indrukwekkend. Het idee dat dit ‘slechts’ een debuutalbum is, is haast ongelooflijk.

Tinseltown In The Rain

Het nummer met het grootste popgevoel op het album en het nummer dat mij introduceerde tot de band. Een wereldnummer, dat al jaren tot mijn all-time favorieten behoort. Alles klopt. Buchanan’s zang is prachtig, de band klinkt funky en warm. De tekst is top en de productie is glashelder. Het is vooral het gevoel dat het nummer oproept dat het na al die jaren nog steeds onweerstaanbaar maakt.

Why did we ever come so far?
I knew I’d seen it all before
Tall building reach up in vain
Tinseltown is in the rain

I know now love was so exciting
Tinseltown in the rain
Oh men and women
Here we are, caught up in this big rhythm

One day this love will all blow over
Time for leaving the parade
Is there a place in this city
A place to always feel this way

And hey, there’s a red car in the fountain
Tinseltown in the rain
Oh men and women
Here we are, caught up in this big rhythm

Do I love you ? Yes I love you
Will we always be happy go lucky?
Do I love you ? Yes I love you
But it’s easy come, and it’s easy go

All this talking is only bravado yeah

Oh, Tinseltown

Tinseltown in the rain
Oh men and women
Here we are, caught up in this big rhythm

Tinseltown is in the rain

Yeah, yeah, yeah

Tinseltown is in the rain

© 1984 Paul Buchanan en Robert Bell

Meesterwerk.

The Blue Nile - A Walk Across The Rooftops - Singles (discogs.com)

The Blue Nile – A Walk Across The Rooftops – Singles (Stay, Tinseltown In The Rain)

Singles

Er zijn twee singles uitgebracht van het album:

  • Stay met als B-kantje Saddle the Horses, dat een instrumentale versie is van Automobile Noise
  • Tinseltown In The Rain met als B-kantje een instrumentale versie van Heatwave en Regret

Nummers

Alle nummers geschreven door Paul Buchanan en Robert Bell.

  • A Walk Across The Rooftops
  • Tinseltown In The Rain
  • From Rags To Riches
  • Stay
  • Easter Parade
  • Heatwave
  • Automobile Noise

Muzikanten

  • Robert Bell – bas, synthesizers
  • Paul Buchanan – zang, gitaar, synthesizers
  • Paul Joseph Moore – keyboards, synthesizers

Met hulp van:

  • Calum Malcolm – opname engineer
  • Nigel Thomas – drums
The Blue Nile - Hats, Peace At Last, High (tidal.com)

The Blue Nile – Hats, Peace At Last, High

Na A Walk Across The Rooftops

De band werd direct weer de studio ingestuurd voor een opvolger, maar dat bleek onhaalbaar. Na dreigementen van het platenlabel Virgin (waar Linn de band had ondergebracht) werden de opnamen zelfs gestopt. Daarna werkte de band in alle rust aan een opvolger, waarvan in 1988 de opnamen startten. In oktober 1989 verscheen Hats, wederom een prachtig verstild album, dat door critici wereldwijd werd onthaald als een meesterwerk.

De band verloor echter het contract met Linn en tekende in 1992 bij Warner Bros.. Alhoewel, de band; Buchanan had het geregeld zonder andere twee daarvan op de hoogte te stellen. Vervolgens duurde alleen de zoektocht naar de juiste opname locatie al twee jaar. In juni 1996 werd het derde The Blue Nile album uitgebracht, Peace At Last. Het enthousiasme van critici was minder en het album verkocht redelijk.

In 1996 en 1997 trad de band regelmatig om daarna bijna volledig uit beeld te verdwijnen. In 1997 stelde de band, voor het eerst, een manager aan, die de band onder de deal met Warner Bros. wist uit te krijgen. Na 7 jaar gaf hij het op met de band omdat “in terms of the modern recording world the history of the Blue Nile was the most screwed-up I had ever encountered”. In augustus 2004 werd het vierde album, High, uitgebracht. Het album was wederom redelijk succesvol, met name in het Verenigd Koninkrijk.

De opnamen van High waren niet al te plezierig verlopen. Het perfectionisme van de band werkte verstikkend en de band had weinig plezier tijdens het werken aan het album. In 2005 had Moore zich zonder bericht teruggetrokken uit de band. De laatste gezamenlijke optredens van Buchanan en Bell onder de noemer The Blue Nile stammen uit 2008.

Op dit moment is het onduidelijk of de band nog bestaat of niet. Er is nooit een verklaring uitgegeven of de band ooit nog muziek zal maken. De geluiden daarover verschillen per bandlid. In september 2010 werd de biografie Nileism: The Strange Course of the Blue Nile uitgegeven, dat met minimale medewerking van Buchanan en zonder enige medewerking van de twee anderen was samengesteld.

In november 2012 werden 2-cd Collector’s Edition’s van A Walk Across The Rooftops en Hats uitgebracht. Twee jaar later verscheen een dergelijke uitgave ook van Peace At Last.

Ter afsluiting

Het is erg jammer dat The Blue Nile niet meer muziek heeft gemaakt (slechts 4 albums in 38 jaar), maar wat er wel is, is prachtig. Het oeuvre is klein, maar indrukwekkend, ontroerend en origineel. Wat wil een mens nog meer?

Wat vind jij van The Blue Nile? Laat het weten!

Video/Spotify
Bij dit verhaal is een video opgenomen. Klik op de volgende link om deze te zien: Video: The Blue Nile – A Walk Across The Rooftops (Tinseltown In The Rain). De A Pop Life afspeellijst op Spotify is ook aangepast.

2 reacties

  1. Tinseltown is voor mij onlosmakelijk verbonden met regenachtige avonden in Groningen waar ik als eerstejaars student met mijn ziel onder mijn arm over straat liep. Melancholie, nog steeds!

    1. Het is ook nog steeds prachtig! Dank je wel Taco!

Complimenten/opmerkingen? Graag!