The Cure verrast met het ijzersterke Seventeen Seconds

The Cure 1980

Time slips away
And the light begins to fade
And everything is quiet now

© The Cure, Seventeen Seconds

Inleiding

In het begin van de jaren (19)80 was ik helemaal wild van The Cure. Ik was groot fan van met name Faith, dat ik kocht zodra ik geld had. Na een dag werken op het land, op de fiets in de stromende regen naar huis met mijn kleinood. De liefde was begonnen met het prachtige Seventeen Seconds.

The Cure

Al sinds 1973 spelen Robert Smith en Laurence “Lol” Tolhurst samen, eerst in de band Obelisk, vervolgens in Malice, waarna begin 1977 de naam Easy Cure wordt gekozen. De band wint een wedstrijd en mag een contract tekenen met Ariola-Hansa tekenen; op 18 mei 1977 tekent Easy Cure bij het label.

The Cure – Three Imaginary Boys

De band is inmiddels een viertal als er opnamen worden gemaakt in oktober en november 1977, die nooit zullen worden uitgebracht. Nadat Hansa haar ontevredenheid met de opnamen had duidelijk gemaakt en weigerde de single Killing An Arab uit te brengen, werd het contract in maart 1978 teniet gedaan.

De band werd hernoemd naar The Cure, teruggebracht tot een trio en nam demo’s op die naar verschillende platenmaatschappijen werden gestuurd. Chris Parry, die net zijn eigen Fiction label had opgericht, tekende de band in september 1978. In december 1978 werd het debuut van The Cure, single Killing An Arab, uitgebracht. Gezien de titel werd de band al snel beschuldigd van racisme. Onterecht, omdat het nummer gebaseerd was op Albert Camus’ roman L’étranger (De vreemdeling), dat draait om de moord op een Arabier.

Op 8 mei 1979 werd het debuutalbum van The Cure, Three Imaginary Boys, uitgebracht. Met name Robert Smith was zeer ontevreden met het album. Qua geluid, waren de nummers niet wat Smith voor ogen had met de band. Ook was de band niet betrokken bij de samenstelling van het album of de presentatie.

The Cure – Boys Don’t Cry

Aan het einde van de tour die volgde speelde The Cure in het voorprogramma van Siouxsie And The Banshees. Doordat de gitarist van die band er mee stopte, werd Smith gevraagd in te vallen. Smith speelde dus twee shows op een avond, één als voorprogramma met The Cure en één als (tijdelijk) lid van The Banshees. In 1983 zou Smith nogmaals tijdelijk lid zijn van The Banshees (zie ook Het live album van Siouxsie And The Banshees: Nocturne).

Tijdens het spelen met The Banshees wist Smith wat hij wilde. De muziek en de zeggingskracht van The Banshees spraken hem enorm aan. Hij had een (nieuwe) visie van waar The Cure heen moest. Maar de nieuwe muziek beviel bassist Michael Dempsey niet, dus die vertrok. Ter vervanging werden Simon Gallup (bas) en Matthieu Hartley (keyboards) aangetrokken. The Cure was een viertal.

Op 5 februari werd Boys Don’t Cry uitgebracht, dat een aangepaste uitgave is van Three Imaginary Boys. Het werd uitgegeven in de hoop de markten buiten het VK warm te laten lopen voor de band.

Seventeen Seconds

The Cure – Seventeen Seconds

Op 22 april 1980 wordt het tweede album van The Cure uitgebracht, Seventeen Seconds. In de liner-notes van de heruitgave in 2005 vertelt Smith dat hij, tijdens het schrijven van het nieuwe album, veel luisterde naar Five Leaves Left van Nick Drake, Isle Of Wight van Jimi Hendrix, Astral Weeks van Van Morrison en David Bowie’s Low.

Volgens Smith had het debuutalbum genoeg geld opgeleverd om voor 10 dagen studio tijd te kunnen betalen, wat tussen £ 2.000 en £ 3.000 kostte. De band werkte lange dagen en sliep in de studio om hotelkosten te besparen. Er werd klaarblijkelijk ook bespaard op tape, want toen de band bezig was met de opnamen van het nummer The Final Sound speelde de band nog toen de tape na slechts 53 seconden op was.

Het album was een radicale wijziging ten opzichte van het debuutalbum. Het geluid was helder, met een prominentere rol voor de drums, met name de kick en snare drum. De muziek is over het algemeen traag, donker, depressief zelfs en afstandelijk, maar toch warm.

Veel van de nummers zijn simpel, maar het werkt allemaal perfect. Ik hou van het album en de algehele sfeer die het uitademt. Het geluid, dat in veel recensies als koud en kil werd omschreven, is wellicht afstandelijk, maar de menselijkheid overheerst. Met name Smith’s stem, waar je van moet houden, klinkt weliswaar klaaglijk, maar is ook de belichaming van emoties, die, zeker in de tijd waarin het album werd gemaakt, heel herkenbaar waren.

Het album geldt als één van de eerste goth albums, iets wat ik overigens niet herken. De muziek is eerder doem, maar dan dicht tegen Joy Division aan, wat op het volgende album nog duidelijker zou worden.

During Seventeen Seconds, we honestly felt that we were creating something no one else had done. From this point on, I thought that every album was going to be the last Cure album, so I always tried to make it something that would be kind of a milestone. I feel Seventeen Seconds is one of few albums that genuinely achieved that.

Robert Smith, 2005

Overigens had Smith geleerd van de ervaringen met Three Imaginary Boys en eiste deze keer totale zeggenschap over alles: de muziek, de hoes, de samenstelling, het geluid en het imago. Hij kreeg zijn zin en het markeerde het echte begin van The Cure. Smith zelf heeft gezegd dat hij Seventeen Seconds beschouwt als het echte debuutalbum van The Cure.

Hoes

De cover van de tweede plaat sluit het beste aan bij de muziek. Ik had tijdens de Banshees-tournee een camera bij me en ik nam gewoon wat foto’s en toen ze ontwikkeld waren, zat er een foto tussen van een rij bomen en die was bewogen. Een ongelukje, maar het was zo’n mooi beeld, eigenlijk een parodie op wat er over ons geschreven is, snap je? Een rij bomen en door een heel kleine beweging van de camera lijkt het op de contouren van een kerk. Een soort maskerade. Dat hele image-gedoe was hetzelfde als de rij bomen en die kerk. Dat wilde ik bewust zo, die hoes. We hebben trouwens nu ook alles veel meer in eigen hand.

Robert Smith interview, Oor magazine, 4 juni 1980

De cassette uitgave in de VS had een andere hoes, waarop de rode vlek midden-onder wordt getoond.

The Cure – A Forest (7 en 12 inch)

Single

Op 28 maart 1980 werd de eerste en enige single van het album uitgebracht: A Forest. Tegen alle verwachtingen in werd het een bescheiden hit. Het werd het eerste van vele klassiekers in het oeuvre van The Cure. A Forest was voor velen de kennismaking met de band. Het is dan ook een ijzersterk nummer dat vandaag de dag nog steeds goed klinkt.

With “A Forest” I wanted to do something that was really atmospheric, and it has a fantastic sound. Chris Parry said, “If you make this sound radio friendly, you’ve got a big hit on your hands.” I said, “But this is how it sounds. It’s the sound I’ve got in my head. It doesn’t matter about whether it’s radio friendly.”

Robert Smith, 2005

Voor A Forest werd een videoclip opgenomen. Op dezelfde dag werd ook een clip opgenomen voor Play For Today, ook al werd dat nummer nooit als single uitgebracht.

Nummers

The Cure – Seventeen Seconds (cassette)

Alle muziek gecomponeerd door The Cure (Robert Smith, Simon Gallup, Matthieu Hartley en Lol Tolhurst), alle teksten door Robert Smith.

• A Reflection
• Play For Today
• Secrets
• In Your House
• Three
• The Final Sound
• A Forest
• M
• At Night
• Seventeen Seconds

Muzikanten

• Robert Smith – gitaar, zang
• Lol Tolhurst – drums
• Simon Gallup – bas
• Matthieu Hartley – keyboards

The Cure – Paradiso 1980

Na Seventeen Seconds

Na de uitgave van het album ging de band uitgebreid op tournee, waarbij de band zich specifiek concentreerde op markten buiten het VK. Een bewuste keuze, de band wilde niet afhankelijk zijn van de goodwill van het Engelse publiek en zeker niet van de Engelse pers. De tour eindigde in september 1980. Inmiddels was Robert Smith begonnen met het schrijven van nieuwe nummers, die nog zwaarder en trager zouden worden dan de nummers op Seventeen Seconds.

Keyboard speler Hartley wilde complexere muziek spelen, terwijl Smith een voorkeur had voor noten (in plaats van akkoorden). Hartley vertrok en de band was weer een drietal. Vanaf oktober werd er weer veel opgetreden. Langzaam aan verschenen meer en meer nieuwe nummers op de setlist. Begin 1981 werden de nieuwe nummer opgenomen, die op 14 april 1981 onder de naam Faith zouden verschijnen, het onbetwiste hoogtepunt in het oeuvre van The Cure.

Heruitgave

The Cure – 2005 Remasters Seventeen Seconds, Faith & Pornography

Tegenwoordig wordt Seventeen Seconds beschouwd als eerste deel in een trilogie, waarbij Faith en Pornography de respectievelijke delen 2 en 3 zijn. De trilogie heeft doem en depressie als bindend thema. Toen in 2005 het tweede deel van de remaster serie van The Cure albums werd uitgebracht, bestond deze dan ook uit de deze trilogie. De heruitgaven zijn allemaal prachtig verzorgd, met mooi extra materiaal en een voorwoord van Robert Smith. Absolute aanrader!

Ter afsluiting

Wat vind jij van Seventeen Seconds? Laat het weten!

Video/Spotify
Bij dit verhaal is een video opgenomen. Klik op de volgende link om deze te zien: Video: The Cure verrast met het ijzersterke Seventeen Seconds. De A Pop Life afspeellijst op Spotify is ook aangepast.