The Fatal Flowers waren terug, voor even. Het verhaal van Neerlands beste band!

The Fatal Flowers 1986

Inleiding

Begin dit jaar was er opeens leven in het kamp van The Fatal Flowers. 35 Jaar na hun oprichting was er een reünie. Geen comeback werd er met klem bij vermeld. De beste band van Nederland zou weer gaan toeren!

The Fatal Flowers

In het begin van de jaren (19)80 wordt de Nederlandse popmuziek geregeerd door Nederlandstalige muziek. De Engelstalige rockmuziek die aan het einde van de jaren (19)70 een grote opleving kende met bands als Herman Brood & His Wild Romance, Ivy Green, New Adventures, The Meteors en Vitesse, bestaat nog wel, maar is niet meer zo veelomvattend. Maar een band als Urban Heroes doet het goed. In de hardrock viert Vandenberg (internationale) successen. Bands als Nits overleven de jaren (19)70. En uiteraard de moloch, Golden Earring, blijft het goed doen in de jaren (19)80 met grote hits als Twilight Zone en When The Lady Smiles. Opvallend is ook het grote aantal bandjes met disco invloeden als Time Bandits en Spargo. Binnen new-wave en goth doet met name Clan Of Xymox het erg goed.

The Fatal Flowers

In de zomer van 1984 zijn twee gebeurtenissen van groot belang voor de verdere ontwikkeling van de Nederlandse popmuziek:

• Claw Boys Claw brengen hun debuut Shocking Shades Of Claw Boys Claw uit
• Richard Janssen richt The Fatal Flowers op

Samen met andere bands als L’Attentat en Blue Murder (en soms wordt ook The Thought, dat werd opgericht na het uiteenvallen van The Rousers, genoemd) werd de term ‘Amsterdamse gitaarschool’ (soms ook wel ‘Amsterdam Gitaar Mafia’) geboren. De term verwees uiteraard naar de stad waar de bands vandaan kwamen, maar ook naar het genre: melodieuze gitaarrock, dat psychedelica vermengde met rock. De punk-ethiek, Do It Yourself (DIY), werd van harte ondersteund en uitgeoefend.

Binnen dit genre blonk The Fatal Flowers uit. Op muzikaal, carrière, presentatie en professioneel vlak waren The Fatal Flowers hun tijdgenoten ver vooruit. Volgens oprichter Richard Janssen was de band juist vanwege hun professionaliteit een buitenbeentje. Er werd lacherig gedaan over de gedrevenheid van de band. Janssen had als voorwaarde gesteld dat, als er geen optredens waren, er geoefend moest worden. Dag in, dag uit. Het betaalde uit. The Fatal Flowers groeide uit tot de beste live-band die Nederland ooit heeft gekend. Ik heb ze, net als Claw Boys Claw, regelmatig gezien destijds.

Lokatie DDL studios Amsterdam

De band maakte opnames en oefende in DDL (De Domme Lul) studios aan de Brouwersgracht in Amsterdam. Samen met Martin Cramer (vaste geluidsman en technicus van de band), Luc Suèr (geluidsman) en Richard Janssen en Henk Jonkers (beiden van The Fatal Flowers), wordt de studio opgezet en deze groeit al snel uit tot een professionele studio/oefenruimte, die tot op de dag van vandaag bestaat.

Het eerste concert van de band vond plaats op 23 november 1984. De dag erop verliet Erwin Wolters de band, de vervanger werd gevonden in de prima gitarist Dirk Heuff. De band trad regelmatig op, wat de band veel publiciteit opleverde. De concerten waren prima, dus via mond-op-mond reclame werden de concerten steevast goed, en gaandeweg steeds beter, bezocht.

De band viel op vanwege hun professionaliteit en muzikaliteit (het uiterlijk van zanger Richard Janssen hielp ook mee). Begin 1985 ging de band in zee met management firma The Syndicate of Melody. Hierna ging het snel. Platenmaatschappij WEA (Warner Bros.) wilde de band maar wat graag hebben. Begin 1985 tekende de band een contract en kon het platenavontuur beginnen.

Hieronder de geschiedenis van de band, zoveel mogelijk verteld langs de tijdlijn van de releases.

The Fatal Flowers – Fatal Flowers

EP: Fatal Flowers

Het eerste teken van leven op uitgavegebied komt al snel. De band vertrok naar Londen en nam in de Brittania Row Studios een aantal nummers op. Productiewerk werd gedaan door Craig Leon, onder andere bekend van zijn werk voor The Ramones en Blondie. Echter, de band is ontevreden met de initiële mix.

Nadat de mix wordt aangepast, worden de zes nummer werden onder de naam Fatal Flowers als EP uitgebracht in juni 1985.

Line-up

• Richard Janssen – zang en gitaar
• Marco Braam – bas en zang
• Henk Jonkers – drums en zang
• Dirk Heuff – gitaar

Nummers

Alle nummers geschreven door Richard Janssen, tenzij anders aangegeven.

• Midnight Train *
• Crying Over Sin **
• Billy ***
• Rip Off
• Fatal Flower
• We Thought They Loved You ****

The Fatal Flowers – Fatal Flowers – Singles: Billy

Singles

Als promotie voor de EP werd het nummer Billy als single uitgebracht.

Recensie

Een verrassend debuut. Met name Billy en Fatal Flower vallen op. Beiden zijn nagenoeg perfecte popnummers en konden als een blauwdruk worden gezien voor het echte debuut een jaar later.

Waardering

Vervolg

De EP is succesvol, maar wel zeer beperkt. In eigen kring slaat het in als een bom. De Nederlandse critici zijn verdeeld. Muziekkrant OOR is tegen, maandblad Vinyl is voor, NRC is voor en de Volkskrant is weer tegen. In een opiniestuk in muziekkrant OOR rond die periode wordt gewag gedaan van een ruzie onder de Nederlandse critici, waar de Pavlov-reactie regeert. Als A goed zegt, zegt B per definitie slecht, etc. Tja…

Gelukkig heeft dit geen invloed op The Fatal Flowers zelf. De band treed veel op en levert een legendarisch concert af op 12 november 1985 tijdens het Rotterdamse Pandora Festival.

Ook in 1986 gaat de band door met optredens, waarin gaandeweg steeds meer nieuw materiaal wordt gespeeld. Op het allerlaatste moment valt Green On Red uit op het Pinkpop Festival van 1986. De organisatie wil The Fatal Flowers graag hebben. Omdat de band niet bereikt kan worden, wordt de plek gegund aan Blue Murder. Het had toch mooi geweest: The Fatal Flowers én Claw Boys Claw op hetzelfde affiche.

Fatal Flowers – Younger Days

Album: Younger Days

In september 1986 neemt de band hun debuutalbum op in de ICP-studio, Brussel, België. Als producer is Vic Maile aangetrokken, die onder andere bekend was van producties voor Tom Robinson en Motörhead.

Het album wordt in oktober 1986 uitgebracht. In de VS wordt het album ook uitgebracht, op het Atlantic label. Vanwege het ‘aanstootgevende’ karakter van Well Baby, pt. 1 wordt dat deel van de Amerikaanse persing geweerd.

Line-up

• Richard Janssen – zang en gitaar
• Marco Braam – bas en zang
• Henk Jonkers – drums en zang
• Dirk Heuff – gitaar
• Extra:
  • Cor Willemse – toetsen

Nummers

Alle nummers geschreven door The Fatal Flowers, tenzij anders aangegeven.

• Deep Inside
• Good Enough
• Ballroom
• Nowhere To Lay My Head
• Younger Days
• Well Baby (pt. 1&2)
• Gimme Some Truth *
• Blackspot
• For Christ’s Sake
• Here’s Your Song

The Fatal Flowers – Younger Days – Singles: Younger Days, Well Baby (part 2)

Singles

Er worden twee singles uitgebracht van het album. Met name de eerste single, Younger Days, wordt een bescheiden hit in Nederland. De tweede single, Well Baby (part 2), wordt in 1987 uitgebracht.

Recensie

Tja, wat moet ik over dit album zeggen? Het is mijn favoriete album van alle Nederlandse bands die ik ken. De productie is helder. De band speelt strak en geconcentreerd, maar klinkt volkomen spontaan. Het niveau van de nummers is enorm gegroeid. Het album kent geen enkel minder nummer. Mijn favoriet was (en is nog steeds) Well Baby (pt. 1&2), dat gaat over een man, die in een vlaag van verstandsverbijstering zijn gezin doodt. Het begin (pt. 1) zet het verhaal op:

Sleep tight little girl, daddy’s watching over you
He’s gonna kill your mummy first, and then he is gonna kill you too
And then he’ll lay down in his bed put his .44 against his head
And no one’s gonna trouble us no more

© 1986 The Fatal Flowers

Wat volgt is het geweeklaag van een man die niet begrijpt wat er aan de hand is, wat zijn rol is en niet kan geloven wat er met zijn gezin is gebeurd. Een aantal observaties zijn, in al hun eenvoud, prachtig:

Mum and dad came to see me today
Daddy says he’s got nothing to say
And mummy just stares she’s got this funny look in her eyes
Sun rises there’s a knock on my door
Warden says got no time no more
I get to smoke one last cigarette
But he knows I don’t smoke, never have

© 1986 The Fatal Flowers

Ik kan het besluit om pt. 1 van de Amerikaanse uitgave te schrappen dan ook niet begrijpen. Het doet het nummer tekort en maakt de tekst op zichzelf staand.

Waardering

Vervolg

Destijds was het televisieprogramma VARA’s Nachtshow een roemrucht programma. Het optreden van de band in dat programma leverde veel publiciteit op.

Eind 1986 verdient de band het predikaat ‘beste band van Nederland’, en is het daarmee ook het gezicht van de ‘Amsterdamse gitaarschool’. Met name Claw Boys Claw is de band die het niveau van The Fatal Flowers het dichts benadert met hun opwindende mix van rock, punk, rockabilly en blues. Ook Claw Boys Claw leveren alleen goede concerten af, maar The Fatal Flowers staan compositorisch en professioneel gezien op eenzame hoogte.

The Fatal Flowers – Younger Days – Rolling Stone recensie – Who says the Dutch can’t rock?

De band wordt niet alleen in Nederland gewaardeerd. Het Amerikaanse Rolling Stone magazine plaatst een lovende recensie voor Younger Days.

In januari 1987 besluit Marco Braam de band te verlaten. Als vervanger wordt Geert de Groot aangetrokken. Eén van de eerste dingen die hij doet is afreizen naar Spanje, waar een video wordt opgenomen voor de Well baby (part 2) single.

Op 8 juni 1987 spelen The Fatal Flowers alsnog op Pinkpop. Ik herinner me nog goed dat ik het immense veld opliep en mijn favoriete Nederlandse band net begonnen was.

De band won een Edison voor het Younger Days album. Medio september werkt de band in de eigen DDL studio aan nieuw materiaal.

Aan het einde van het jaar gaat de band op tournee door Duitsland en Scandinavië. De band wordt ook daar goed ontvangen.

The Fatal Flowers – Johnny D. Is Back!

Album: Johnny D. Is Back! – An Album By The Fatal Flowers

Begin 1988 reist de band af naar de Nevessa studio’s in het Amerikaanse Woodstock. De band heeft Mick Ronson (het meest bekend van zijn werk op Bowie’s The Rise And Fall Of Ziggy Stardust And The Spiders From Mars) aangetrokken voor het productiewerk. Het onderstreept de status van de band, dat zij zich moeiteloos kunnen afficheren met iemand als Ronson, die wild was van de band.

Het tweede album Johnny D. Is Back! wordt uitgebracht in april 1988 en wordt enthousiast onthaald.

Het album is een conceptalbum, dat gaat over de fictieve rock ster Johnny D., die tegen zijn zin in weer het podium opgehesen wordt om een door iedereen gewenste comeback te maken.

Wederom wijkt de Amerikaanse uitgave af van de Europese. De Amerikaanse versie bevat een remix van Second Chance.

The Fatal Flowers – Johnny D. Is Back! – Back cover

Line-up

• Richard Janssen – zang en gitaar
• Geert de Groot – bas en zang
• Henk Jonkers – drums en zang
• Dirk Heuff – gitaar
• Extra:
  • Cor Willemse – toetsen
  • John Sebastian – gitaar en mondharmonica op Johnny D. Is Back!, Second Chance en Moving Target
  • Ann Lang – achtergrondzang op Second Chance, Moving Target en Too Free
  • Howie Brownie – saxofoon op Second Chance en There Were Time
  • Jay Ungar – viool op Dear Friends
  • Gregg Bauer – piano op Round And Round

Nummers

Alle nummers geschreven door Richard Janssen, tenzij anders aangegeven.

• Johnny D. Is Back!
• Round And Round *
• Second Chance *
• Moving Target *
• There Were Times
• The Dance *
• Rock And Roll Star
• Too Free **
• Dear Friends *

The Fatal Flowers – Johnny D. Is Back! – Singles: Movin’ Target, Rock And Roll Star, Second Chance

Singles

Er worden drie singles uitgebracht van het album. Alleen Rock And Roll Star wordt een bescheiden hitje. Opvallend is dat Moving Target op de single is omschreven als Movin’ Target.

Recensie

Ondanks dat Younger Days bij mij veruit favoriet bleef, beviel de het nieuwe geluid me prima. Het straalde warmte en soul uit. Ook dit album bestaat alleen uit goede nummers. Als logisch gevolg van hun live reputatie is de band een geoliede machine, die het energieniveau perfect weet in te zetten en balanceren.

Met de hoofdpersoon, Johnny D., loopt het niet goed af. De plaats van handeling tijdens het laatste nummer, Dear Friends, is zijn begrafenis.

There ain’t nothing like a funeral;
Food and drinks for free

…

But I’m sure that even my funeral
Is gonna get a bad review

© 1988 Richard Janssen

Is de laatste opmerking een verwijzing naar de Nederlandse pers die onderlinge ruzies lijkt uit te vechten over de hoofden van The Fatal Flowers?

Waardering

The Fatal Flowers – Woodstock 1988

Vervolg

Bijna gelijktijdig met de uitgave van het album, verlaat Dirk Heuff de band. De stress van het eindeloze toeren en oefenen is hem teveel geworden. Op de dag dat hij zijn besluit bekend maakt heeft Richard Janssen een interview gepland staan. Hij kan zijn teleurstelling niet verbergen en laat een en ander los over de sfeer in de band. De vriendengroep van weleer is niet meer.

De geplande tournee wordt uitgesteld, totdat Rene van Barneveld (van Urban Dance Squad) als tijdelijke gitarist is aangetrokken en zich het materiaal eigen heeft gemaakt. De band gaat weer uitgebreid op tournee en verschijnt in diverse programma’s.

Het succes van de band wordt gecontinueerd: The Fatal Flowers ontvangen de Nederlandse muziekprijs, de Zilveren Harp, voor hun album Johnny D. Is Back!.

Ondertussen is de zoektocht naar een definitieve vervanger voor Dirk Heuff nog steeds gaande. Hij wordt gevonden in de dan nog maar 17-jarige Robin Berlijn, een gitaarwonder die Dirk Heuff prima kan vervangen. Rene van Barneveld keert terug bij Urban Dance Squad, die een jaar later de popwereld op hun kop zouden zetten met hun debuutalbum Mental Floss For The Globe.

Gaandeweg 1989 heft het managementteam The Syndicate Of Melodies zich op, waarop de band zich door Flying Dutchman laat vertegenwoordigen. Ernstiger is dat de Nederlandse vestiging van platenmaatschappij WEA sluit. Als blijkt dat er daardoor feitelijk geen geld is voor een volgend album, besluit de band WEA te verlaten. De band is in de tussentijd begonnen aan een nieuw album, dat wederom geproduceerd zal worden door Mick Ronson. Ronson speelt zelfs mee met de band op 13 augustus 1989. Omdat de band tegen het einde van 1989 nog geen nieuw contract heeft betaalt het nieuwe management de opnamen in de Powerplay studio in Maur, Zwitserland (15 minuten verwijderd van Zürich).

The Fatal Flowers – Pleasure Ground

Album: Pleasure Ground

In maart 1990 verschijnt het derde album, Pleasure Ground. De band heeft een contract gesloten met platenmaatschappij Mercury. Het nieuwe album is harder en agressiever, mede door de inbreng van Robin Berlijn.

Met het nieuwe album wil de band, en de platenmaatschappij, definitief doorbreken naar een groter publiek. Het lijkt er ook steeds meer op dat het nu echt gaat lukken.

Line-up

• Richard Janssen – zang en gitaar
• Geert de Groot – bas en zang
• Henk Jonkers – drums en zang
• Robin Berlijn – gitaar
• Extra:
  • Cor Willemse – toetsen
  • Mildred Douglas – achtergrondzang op Pleasure Ground, Rage Out en Both Ends Burning
  • Terts Brinkhoff – accordeon op Speed Of Life
  • John Boyce – cello, viool op A Real Good Life
  • Rene van Barneveld – slidegitaar op Funky Street

Nummers

Alle nummers geschreven door The Fatal Flowers, tenzij anders aangegeven.

• How Many Years
• Some Day
• Funky Street *
• Better Times
• Pleasure Ground
• A Real Good Life
• She’s Doin’ Fine
• Burning
• Rage Out
• Speed Of Life
• Both Ends Burning **

The Fatal Flowers – Pleasure Ground – Singles: Better Times, Both Ends Burning, How Many Years

Singles

Van het album worden drie singles uitgebracht. Geen van allen worden een hit. Sterker nog, geen van de singles bereikt de hitlijsten.

Recensie

In tegenstelling tot Johnny D. Is Back! was het geluid agressiever en harder geworden. Het beviel me in eerste instantie minder. Het ‘indie’ gevoel was naar de achtergrond verdwenen. Muzikaal was het minder avontuurlijk, maar de nummers waren prima. Wat wel opviel was dat Robin Berlijn het verlies van Dirk Heuff volledig goedmaakte. De uiterst jonge gitarist bleek veel te kunnen en speelde de sterren van de hemel.

Waardering

The Fatal Flowers – Neerland’s trots in roddelblad Weekend

Vervolg

De opvolgende tour in Nederland is succesvol, waarna een succesvolle tour in Duitsland volgt. Op 24 juni 1990 staat de band op het Haagse festival Parkpop. Richard Janssen kondigt het laatste nummer aan met de woorden “nog eenmaal The Fatal Flowers”. Het bleken profetische woorden.

Als onderslag bij heldere hemel kondigt Richard Janssen zijn vertrek aan. Hierop besluiten Henk Jonkers, Geert de Groot en Robin Berlijn dat de band daarmee ophoudt te bestaan. Onder de titel “All work and no play makes Jack a dull boy” wordt de buitenwereld op de hoogte gebracht van het opheffen van de beste band die Nederland ooit heeft gekend. The Fatal Flowers zijn niet meer.

Zoals de titel van de officiële aankondiging aantoont, bleek met name Richard Janssen steeds minder plezier te beleven aan The Fatal Flowers. Het was werken geworden. De oorspronkelijke vriendengroep had elkaar weinig meer te melden. Het leven in de band bracht niets op; aan het eind van de maand moest een uitkering er voor zorgen dat er voldoende geld was om te eten. Tevens bleek dat het label weinig actie ondernam om de band goed te promoten in het buitenland. Het vooruitzicht van weer een tour langs alle kroegjes en jeugdcentra van Nederland gevolgd door nog zo’n tour, met het gevaar dat de bezoekersaantallen teruglopen, was geen vooruitzicht waar Richard Janssen naar uitkeek.

Na de opheffing

Na een tijdlang niets te hebben vernomen van Richard Janssen verschijnt in mei 1993 het debuutalbum van zijn nieuwe band Shine, Boys getiteld. Wederom blijkt dat Janssen een begenadigd liedjesschrijver en zanger is. Na een paar EP’s verschijnt in oktober 1995 het tweede album Modern Popmusic, waarna ook Shine eindigt.

In oktober 1996 verschijnt het eerste (en enige) album van Rex, onder de naam Love Baby Love, een nagenoeg akoestisch album, dat weer in niets lijkt op wat Janssen eerder deed. Na een korte tour en een paar radio optredens, blijkt dat Rex ook geen lang leven is beschoren. Begin 1998 is Rex ook weer voorbij.

The Fatal Flowers – Younger Days – The Definitive Fatal Flowers

Compilatie: Younger Days – The Definitive Fatal Flowers

Op 3 juli 2002 wordt de dubbel-cd Younger Days – The Definitive Fatal Flowers uitgebracht. Ter promotie daarvan spelen The Fatal Flowers in het Blauwe Theehuis in het Amsterdamse Vondelpark een akoestische set:

Setlist
How Many Years / Burning / Garden Party / Johnny D. Is Back! / Billy / Younger Days / Just A Girl / Who Loves The Sun

Alle voormalige bandleden die wat langer in de band hebben gespeeld zijn aanwezig: Richard Janssen, Robin Berlijn, Geert de Groot, Henk Jonkers, Dirk Heuff en Marco Braam.

De eerste disc van de compilatie bevat een dwarsdoorsnede van hun belangrijkste werk. De tweede disc bevat alternatieve opnamen en radio opnamen uit de tijd dat The Fatal Flowers nog bestonden.

Met name de lokale (lees: Nederlandse) pers was extatisch.

Nummers

Disc 1

• Fatal Flower
• Billy
• Deep Inside
• Good Enough
• Well Baby, pt 1&2
• Nowhere To Lay My Head
• Younger Days
• Johnny D. Is Back!
• Moving Target
• Rock & Roll Star
• There Were Times
• How Many Years
• Some Day
• Better Times
• She’s Doin Fine
• Pleasure Ground
• Speed Of Life

The Fatal Flowers – Muurschildering

Disc 2: sessions & demo’s

Singles

Er zijn geen singles van het album uitgebracht.

Recensie

De cd uitgave was ook hard nodig, want The Fatal Flowers waren al jaren niet meer verkrijgbaar in de winkels. Een groot onrecht voor de band, hun muziek en het publiek.

De compilatie toont maar weer eens aan hoe goed de band was en hoe groot en goed hun erfenis is. Met name de tweede disc bevat een aantal juweeltjes, die ik dan ook veelvuldig luisterde.

Waardering

Vervolg

De band kondigde het optreden in het Blauwe Theehuis aan als eenmalige reünie. De band hield woord en verdween weer van de radar. Na een tijdje in de band van Ellen ten Damme te hebben gespeeld verdween ook Richard Janssen in de vergetelheid. Hij had zich teruggetrokken uit de muziek.

The Fatal Flowers – Younger Days – Fonos

De verkrijgbaarheid van het The Fatal Flowers materiaal werd weer schaars. De compilatie was inmiddels ook niet meer verkrijgbaar. Omdat ik toch een officiële uitgave van Younger Days op cd wilde hebben, richtte ik mij op Fonos. Inmiddels niet meer operationeel, had Fonos zich tot doel gesteld Nederlandse (pop)muziek op bestelling beschikbaar te stellen op compact-disc. Als aantoonbaar gemaakt kon worden dat het gevraagde niet meer op reguliere wijze kon worden aangeschaft, werd de betreffende titel gemastered, werd origineel artwork gebruikt en werd het album op cd gebrand. Door deze werkwijze waren albums relatief duur, maar het streven was prima.

Na wat heen en weer gemail, kon ik Fonos overtuigen van het feit dat Younger Days voldeed aan de criteria en ontving ik het album op 5 november 2005 eindelijk op cd.

The Fatal Flowers – Reunion Tour

Reünie

Op 16 januari 2019 werd bekend gemaakt dat The Fatal Flowers weer zouden gaan optreden. Er werd uitdrukkelijk vermeld dat het “een reünie, geen comeback” was. Met andere woorden: nieuwe muziek zat er niet in.

Maar toch, The Fatal Flowers weer bij elkaar. In de maand juni zou de band door Nederland gaan toeren. Op 27 juni zou de band haar laatste optreden doen in het Amsterdamse Paradiso.

Toen de kaartverkoop startte bleek al snel dat de belangstelling erg groot was. Vele optredens verkochten uit, waaronder de beide optredens die ik zou bezoeken: Alkmaar op 15 juni 2019 en Paradiso op 27 juni 2019. Er kwam zelfs een tweede Paradiso show, die ook weer uitverkocht, op 28 juni 2019, waarna de band weer zou stoppen.

The Fatal Flowers 2019 – Met Nina, Jan, Sue & Wiel

In de tussentijd bleek dat alle bandleden nog bezig waren in de muziek. Alleen Richard Janssen niet. Hij bleek al jaren te werken in het Duitse theater in München, waar hij het prima naar zijn zin had.

De voorgestelde reünie was geruggesteund door geld, een plan en een duidelijk omlijnde tijdlijn. Een hartaanval had Janssen’s instelling veranderd: ‘waarom niet?’ in plaats van ‘waarom?’. Het zou hem, en de band, gaan bevallen, zou spoedig blijken. Maar uiteraard moest er uitgebreid worden geoefend. De band bleek consistent. Niet onvoorbereid: een maand werd er uitgetrokken om de band en haar muziek in optima forma te kunnen tonen aan het hongerige publiek.

Het weerzien was prachtig. Toen ik de band voor het eerst in 30 jaar weer zag, waren ze alweer goed op elkaar ingespeeld en het was weer erg goed. In Paradiso was het (zo mogelijk) nog beter, ook vanwege het afscheid waarschijnlijk, maar de band was in topvorm, het publiek razend enthousiast en de band zichtbaar ontroerd en lichtelijk verbaasd.

Het einde van de tweede toegift was een prachtig gebaar, toen de band hun instrumenten overhandigden aan een nieuwe generatie muzikanten. De kinderen eindigden de tweede toegift. Een mooi, ontroerend symbolisch beeld.

Wie weet wat de toekomst brengt, maar 35 jaar na hun oprichting was de beste Nederlandse band ooit weer even terug op de podia. Eerlijk gezegd: het smaakte naar meer, veel meer.

The Fatal Flowers – Radio Sessions 1985-1990

Compilatie: Radio Sessions 1985-1990

Officieel uitgegeven op 30 juni 2019, na de laatste shows van de reünie tour, was het dubbel album (allen verkrijgbaar op vinyl en via streaming diensten) ook te koop tijdens de laatste concerten van de tournee.

Nummers

Singles

Er zijn geen singles van het album uitgebracht.

Recensie

Tja, wat valt er over te zeggen? Net als de tweede disc van de compilatie Younger Days – The Definitive Fatal Flowers is dit puur goud. Een onmisbaar album voor liefhebbers van The Fatal Flowers en nieuwsgierigen naar de beste band die Nederland ooit kende.

Waardering

The Fatal Flowers – Paradiso 27-06-2019

Vervolg

Op 2 juli 2019 schreef Robin Berlijn op de Facebook pagina van de band:

DANK DANK DANK!

Namens de Flowers

Aan alle fans en supporters die we hebben ontmoet tijdens de FF 2019 tour:

Van Groningen tot Weert, van Hengelo tot Bergen op Zoom, hebben we ons er regelmatig blij over verwonderd dat er zoveel mensen zijn die na zo’n lange tijd zo enthousiast hebben gereageerd op onze terugkeer.

De reacties zijn hartverwarmend geweest, en daarmee hebben jullie ons echt geholpen om deze tour tot een groot succes te maken. Dank jullie wel!

En verder bedanken we natuurlijk iedereen die heeft meegewerkt:

Frank Satink voor het ontsteken van de eerste lucifer

De man die alles kan JB Meijers
Invaller – Hammond-adept en percussiemonster – Matthijs Van Duijvenbode
Brenger van Licht: Nelson Diaz Gautier
Thijs Elzinga – die desgevraagd even het podium opwandelt om een hitsige slide-gitaarsolo op te dienen, nadat ie al de hele avond de backline verzorgde.
En uiteraard soundfreak en cultheld Jan Schenk.

Achter de schermen :

Inspirator: Jeroen van Erp
Creator: Robert Muda van Hamel
Co-conspirator: Phil Tilli

Nu gaat ieder weer zijns weegs… zelf ga ik eerst de Waddenzee in plonzen, waarna ik mijn 1e soloplaat ga afmaken.

Tot wie weet wanneer!

Robin Berlijn.

Namens alle Flowers: Richard Janssen, Hank Jonkers en Geert de Groot.

Ter afsluiting

Het was mooi. De herinnering blijft en ik ben blij dat ik de band nogmaals heb kunnen zien. Ik blijf de muziek draaien en luisteren. Ik hoop van harte dat anderen dat gaan doen. Ik hoop dat nieuwe generaties de band blijven ontdekken.

Wat vind jij van The Fatal Flowers? Laat het weten!

Video/Spotify
Bij dit verhaal is een video opgenomen. Klik op de volgende link om deze te zien: Video: The Fatal Flowers waren terug, voor even. Het verhaal van Neerlands beste band!. De A Pop Life afspeellijst op Spotify is ook aangepast.