The Smiths brengen hun tweede meesterwerk uit: Meat Is Murder

The Smiths - Live (youtube.com)

The Smiths – Live

We feel that popular music should be used to make serious statements.

Morrissey, 1985

Inleiding

Slechts drie maanden na hun eerste meesterwerk Hatful Of Hollow brengen The Smiths meesterwerk nummer twee al uit. Het verhaal achter Meat Is Murder.

Opnamen

The Smiths - Meat Is Murder - Recording studio logos (apoplife.nl)

Het verhaal van Meat Is Murder begint nog voor de uitgave van Hatful Of Hollow, in oktober 1984, wanneer de band hun intrek neemt in de Amazon Studios in Liverpool. Omdat de teleurstelling over hun debuutalbum nog vers was werd besloten de productie voor de opvolger in eigen hand te nemen en Stephen Street weer mee te nemen als co-producer en engineer. De band ging elke dag op en neer met een auto van en naar Manchester. De sfeer was goed en de band zin in de volgende stap in de carrière, die tot dan toe voorspoedig verliep. De meeste nummers waren (muzikaal) al klaar en de band kende ze al door en door, vanwege het vele spelen in oefenruimtes.

Morrissey was aanwezig in de studio terwijl de muziek werd opgenomen en zong zijn teksten in als de muziek compleet was. De bandleden hoorden de teksten dan voor het eerst. De band werkte hard, geconcentreerd en voelde zich in haar element. De nummers volgden elkaar snel op en iedereen was tevreden over de resultaten.

Na drie weken verhuisde de band naar Ridge Farm en maakte het nieuwe album daar vervolgens af, onder andere door het titelnummer dat daar werd opgenomen. Begin januari was album nummer twee klaar en de release datum werd vastgesteld op 11 februari 1985.

Ondertussen had Rough Trade gemerkt dat How Soon Is Now? het goed had gedaan als B-kantje en bracht het nu opnieuw uit als single, maar dan als A-kantje, slechts 2 weken voor de uitgave van het nieuwe album. Als B-kantje werd een nummer van het nieuwe album gebruikt, maar de band was teleurgesteld dat er geen single van het nieuwe album werd uitgebracht. Als verzachtende omstandigheid voor Rough Trade kan worden aangevoerd dat ze tot dan toe echt een klein indie-label waren en totaal niet waren voorbereid op het succes van The Smiths en zich geen raad wisten met marketing. Aan de andere kant was er geen management meer bij The Smiths. Dit werd met name ingegeven door Morrissey, maar in de praktijk kwam het er op neer dat Johnny Marr vervolgens van alles moest regelen.

Het nieuwe album was klaar, dat was het goede nieuws, maar de relatie met Rough Trade verslechterde en er begon ook spanning te komen op het tandem Morrissey / Johnny Marr.

Meat Is Murder

The Smiths - Meat Is Murder (facebook.com)

The Smiths – Meat Is Murder

Op 11 februari 1985 werd het tweede studio album van The Smiths, Meat Is Murder, uitgebracht. Het album was een gigantische stap voorwaarts in vergelijking met het debuut van een jaar eerder. Het geluid, de composities, de onderwerpen in de teksten, de band was enorm gegroeid in de afgelopen 12 maanden, waarin de band al had aangetoond enorm veel materiaal te kunnen schrijven, dat allemaal van een zeldzaam hoog niveau was.

Het album was uiterst succesvol, in Engeland werd het het enige Smiths album dat de nummer 1 positie in de albumlijst zou behalen. Door onhandigheid van Rough Trade en de grote output van The Smiths werd er feitelijk maar één single van het album getrokken, dat het relatief slecht deed. De eerste single die werd uitgebracht na de uitgave van het album was Shakespere’s Sister, een nummer dat niet op Meat Is Murder stond.

Nummer voor nummer

Meat Is Murder was een meer politieke plaat dan de voorganger(s). Grote onderwerpen als (lijf)straffen op school, kindermisbruik, pesten, vegetarisme, over het algemeen gebracht met (wrange) humor, zoals Morrissey dat kan. Lelijke dingen bespreken die licht worden door zijn woordkeuze.

The Headmaster Ritual

De album opener. Een fantastisch rock nummer met heerlijk gitaarspel van Marr, maar ook de overige twee bandleden zijn goed op dreef. Na het lange intro volgen twee zinnen, die de toon direct duidelijk zetten:

Belligerent ghouls run Manchester schools
Spineless swines, Cemented minds

Morrissey verwerkt zijn persoonlijke trauma’s van zijn schooltijd en dat doet hij op zijn eigen manier. Met name het refrein I wanna go home / I don’t wanna stay raakt je in je ziel. Je voelt de wanhoop, eenzaamheid en verdriet van een jongen die zich niet thuisvoelt op school en wordt mishandeld/zich mishandeld voelt. Prachtig, prachtig nummer!

N.B.:
Het betreffende schoolhoofd van St. Mary’s Secondary Modern ontkende op lokale radio dat Morrissey op school werd geslagen. Toen het schoolhoofd overleed deelde Morrissey op het podium mee dat hij blij was dat hij dood was.

Rusholme Ruffians

The Smiths go rockabilly. Vrolijk en opgewekt, muzikaal gezien dan. In de tekst gaat het over neergestoken worden op een kermis, het (niet) vinden van liefde en ondanks alles:

I might walk home alone…
…But my faith in love is still devout

I Want The One I Can’t Have

Onbeantwoorde liefde. Voorstelbaar. Wederom een pakkend liedje van The Smiths.

What She Said

Over het algemeen ben ik minder liefhebber van de snellere rock nummers van The Smiths, maar dit nummer werkt perfect. Tekstueel gaat het over een vrouw die eerlijk is over haar leven, dat niet echt verloopt zoals ze zou willen en vervolgens aangeeft dat ze eigenlijk zo snel mogelijk dood wil. Het lijkt net of het de verteller niet heel veel uitmaakt of ze echt dood gaat of niet. Maar, misschien is het allemaal een schreeuw om aandacht?

What she said was sad
But then, all the rejection she’s had
To pretend to be happy
Could only be idiocy

I smoke ‘cos I’m hoping for an early death
And I need to cling to something!

Deprimerend? Ja, maar als Morrissey het brengt is het op een vreemde manier troostend.

The Smiths - Meat Is Murder - Banner reclame (facebook.com)

The Smiths – Meat Is Murder – Banner

That Joke Isn’t Funny Anymore

Wonderschoon nummer, muzikaal en tekstueel. Ik dacht altijd dat het ging over iemand die zich vroeger verre hield van pesten, en dan vooral van de gepeste, en er nu achterkomt dat het toch wel handig is als er wel iemand is die er is.

Onlangs las ik een andere uitleg, die ook waar kan zijn: de verteller maakte vroeger zelf grappen over de buitenstaander en blijkt het nu zelf te zijn geworden.

It was dark as I drove the point home
And on cold leather seats
Well, it suddenly struck me
I just might die with a smile
On my face after all

Met name het gebruik van de slide gitaar maakt het nummer een echte tranentrekker, in combinatie met het gezongen outro: “I’ve seen this happen in other people’s lives and now it’s happening in mine”. Kippenvel.

Nowhere Fast

Morrissey wil graag zijn broek naar beneden trekken voor de koningin. Niet als een kinderachtige actie bedoeld, maar als aanklacht tegen het koningshuis en de ‘kopen-kopen-kopen’ maatschappij. Lekker nummer, dat uiteindelijk toch weer gaat over de leegheid van het bestaan.

And when I’m lying in my bed
I think about life and I think about death
And neither one particularly appeals to me
And if the day came when I felt a
Natural emotion
I’d get such a shock I’d probably lie
In the middle of the street and die
I’d lie down and die …

Well I Wonder

Prachtig liedje, met minimale maar indringende tekst. “Please keep me in mind”.

Barbarism Begins At Home

Alweer een fenomenaal nummer. Muzikaal funky en stevig met een hoofdrol voor de ritmesectie, tekstueel zwaar: geweld in het gezin. Met name het gevoel van onveiligheid en onvoorspelbaarheid wordt pijnlijk en indringend duidelijk gemaakt:

A crack on the head
Is what you get for not asking
And a crack on the head
Is what you get for asking

Meat Is Murder

Morrissey - 1985 (feelnumb.com)

Morrissey – 1985

Het titelnummer van het album en het meest spraakmakende nummer op het album. Met name in Engeland heeft dit nummer veel stof doen opwaaien en heeft (mede) geleid tot een grotere acceptatie van vegetarisme en heeft ook velen overgehaald zelf vegetarisch te worden.

Morrissey was 11 of 12 toen hij vegetarisch werd. Waarom zou een ander wezen moeten sterven voor ons eten? Alhoewel ik sympatiek tegenover het streven sta, vind ik het nummer op zich het minste van het album. In een interview rond de tijd van de uitgave van Mest Is Murder stelde Morrissey dat “in virtually every song there is some serious message, a serious implication, but it’s all done with great humour…I don’t want to make it sound trivial, but we’re not doom-laden by any means”. Dat geldt voor alles op het album behalve dit nummer. Het nummer is ontdaan van de ironie die Morrissey’s teksten zo briljant maken. Mocht je dat voor jezelf willen beoordelen, klik op onderstaande regel.

Het is overduidelijk dat dit een onderwerp is dat Morrissey erg serieus neemt. Hij verbood zijn mede bandleden gefotografeerd te worden met vlees, maar door de sociale druk at de rest ook geen vlees (met name Mike Joyce en Andy Rourke bleven liefhebbers). Johnny Marr werd vegetarisch en bleef dat voor de rest van zijn leven, iets waar hij Morrissey dankbaar voor is.

Hoesfoto

Documentaire - In The Year Of the Pig (amazon.com)

Documentaire – In The Year Of the Pig

De foto op de voorkant van de hoes is, in gewijzigde vorm, afkomstig van de film In The Year Of The Pig van regisseur Emile de Antonio. De documentaire werd uitgebracht in 1968 en ging over de Amerikaanse rol in de Vietnam oorlog, die destijds in volle omgang werd uitgevochten. De documentaire deed veel stof opwaaien in de VS, vanwege de kritische houding ten opzichte van de oorlog, wat zelfs resulteerde in bommeldingen en gewelddreigingen richting zalen die de film toonde. In 1969 werd de film geëerd met een Oscar voor Best Documentary Feature.

De jonge soldaat die werd gebruikt voor reclame uitingen was Marine Corporal Michael Wynn, die 20 jaar oud was toen de foto werd genomen. Hij overleefde de oorlog en verhuisde naar Australië. Op de vraag wat hij vond van de Meat Is Murder hoes zei hij: “I first learned of it when my sister happened to see the album while she was shopping. I wasn’t real happy about The Smiths changing the wording”.

Recensie

Het tweede album is, net als voorganger Hatful Of Hollow, een meesterwerk. De combinatie van Marr’s prachtige riffs en inventieve gitaarspel en Morrissey’s teksten en zang werken perfect op Meat Is Murder. Het is het album dat ik de meeste keren heb gehoord. Ik hou van de sfeer en het geluid (ook al had de bas wat prominenter aanwezig kunnen zijn). Het is hun meest afwisselende plaat en het bevat maar liefst drie nummers die hun toch al zo krankzinnig goede oeuvre ontstijgen.

Waardering:

Met Meat Is Murder bracht The Smiths haar tweede meesterwerk uit. Een aanrader voor iedereen die houdt van rock, indie en vooral bovenmatig goede nummers met inhoud, humor, gevoel en bezieling.

The Smiths - Meat Is Murder - The singles (discogs.com)

The Smiths – Meat Is Murder – The singles

Singles

Rondom de uitgave van Meat Is Murder werden maar liefst 5 singles uitgebracht, waarvan er eigenlijk maar één (That Joke Isn’t Funny Anymore) geldt als een ‘echte’ Meat Is Murder single:

  • Shakespeare’s Sister (niet op Meat Is Murder
    (uitgebracht op 18 maart 1985)
  • Barbarism Begins At Home
    (uitgebracht in april 1985, alleen in Duitsland en Italië)
  • The Headmaster Ritual
    (uitgebracht in april 1985, alleen in Nederland)
  • That Joke Isn’t Funny Anymore
    (uitgebracht op 1 juli 1985)

Op 28 januari 1985, twee weken voor de uitgave van Meat Is Murder, werd How Soon Is Now? (dat was uitgebracht op Hatful Of Hollow) op single uitgebracht, met als B-kantje Well I Wonder.

Nummers

The Smiths - Meat Is Murder - Amerikaanse advertentie (pinterest.com)

The Smiths – Meat Is Murder – Amerikaanse advertentie

Alle muziek geschreven door Johnny Marr, teksten door Morrissey.

  • The Headmaster Ritual
  • Rusholme Ruffians
  • I Want The One I Can’t Have
  • What She Said
  • That Joke Isn’t Funny Anymore
  • Nowhere Fast
  • Well I Wonder
  • Barbarism Begins At Home
  • Meat Is Murder

In de VS werd How Soon Is Now? als nummer 6 aan het album toegevoegd, zeer tegen de zin van de band zelf.

Muzikanten

  • Morrissey – zang
  • Johnny Marr – (slide) gitaar, piano, effecten
  • Andy Rourke – bas
  • Mike Joyce – drums, tamboerijn
The Smiths - Live - USA 1985 (washingtoncitypaper.com)

The Smiths – Live – VS 1985

Na Meat Is Murder

Na de uitgave van het album ging de band de oefenruimte in voor hun Meat Is Murder Tour, die in maart en begin april door Engeland zou gaan. De populariteit van de band was groeiende, dus de zalen werden groter, de route ging naar hallen en theaters.

Toen de tour was afgelopen vertrok de band naar de VS, voor hun allereerste Amerikaanse tour. Het werd een groot succes.

Maar het ‘geen management’ gegeven werd problematischer. De band werd gevraagd voor promo’s, interviews, etc. Marr probeerde alle ballen in de lucht te houden, ook al ging hij eraan onderdoor. Morrissey trok zich terug en zegde interviews af. Hoe begrijpelijk ook van beiden, deze manier van werken zou niet meer veranderen, totdat het te laat was.

In interviews stelde Morrissey zich radicaler op, wat vaak leidde tot de nodige ophef (wat de naam The Smiths overigens wel in de pers hield). Thatcher, het koningshuis, Band Aid. Ook maakte hij graag gebruik van de mogelijkheid vegetarisme te bespreken.

In augustus van 1985 werden werkzaamheden gestart voor de opvolger van Meat Is Murder. Meer daarover in een volgend artikel.

Ter afsluiting

Wat vind jij van Meat Is Murder? Laat het weten!

Video/Spotify
Bij dit verhaal is een video opgenomen. Klik op de volgende link om deze te zien: Video: The Smiths brengen hun tweede meesterwerk uit: Meat Is Murder. De A Pop Life afspeellijst op Spotify is ook aangepast.

2 reacties

    • Andre van Alphen op 11-02-2020 om 22:10
    • Reageer

    Briljant album van een briljante band. Moz is een bijzonder kind maar ik vind hem geweldig. Volgende album is ook prachtig

    1. Helemaal eens. Toch een heilige drie-eenheid: Hatful Of Hollow, Meat Is Murder en The Queen Is Dead. Wonderschoon.

Complimenten/opmerkingen? Graag!