Inleiding
In februari 1984 kwam het tweede album van Thomas Dolby uit. Zijn eerste album, The Golden Age Of Wireless uit 1982, was bij mij als een bom ingeslagen, ik vond het een fantastisch album.
Thomas Dolby
Thomas Dolby werd in 1958 geboren als Thomas Morgan Robertson. Robertson kreeg zijn bijnaam Dolby van vrienden omdat hij altijd met cassettebandjes in de weer was. Dolby verwijst naar het ruisonderdrukking systeem van Dolby Laboratories dat werd gebruikt voor het opnemen en afspelen van audio. Robertson koos uiteindelijk voor de artiestennaam Thomas Dolby, mede ingegeven om misverstanden te voorkomen met artiest Tom Robinson.
In 1982 debuteerde, de als wonderkind in de markt gezette, Thomas Dolby met het album The Golden Age Of Wireless. Ik kocht het destijds (wellicht met korting via de vriend van mijn vader die bij EMI werkte) en vond het erg goed, met name het nummer She Blinded Me With Science. Dolby deed veel alleen en gebruikte elektronica op een andere manier. Platenmaatschappij EMI deed er alles aan om Dolby in de markt te zetten als een ster, maar dat wilde niet echt lukken, totdat, wonder boven wonder, de single She Blinded Me With Science een grote hit werd in de Verenigde Staten.
The Flat Earth
In februari 1984 werd The Flat Earth uitgebracht. Halverwege de opnamen voor het album werd She Blinded Me With Science geheel onverwacht een grote hit. De opnamen voor het nieuwe album werden onderbroken door promotie werkzaamheden voor de single. Uiteindelijk werden de reeds gemaakte opnamen gebombardeerd tot het nieuwe album: The Flat Earth, met slechts 37 minuten eigenlijk een mini album.
De reacties op The Flat Earth waren wisselend. Met Hyperactive! bevatte het een nummer dat het succes van She Blinded Me With Science moest verlengen. Het werd echter niet het grote succes waar Dolby en de platenmaatschappij op hadden gehoopt. Het viel ook uit de toon op het album, dat een veel jazzier en organischer (volwassener?) geluid had dan zijn voorganger.
De hele eerste plaatkant is prachtig. Dissidents is nog heel elektronisch, maar anders dan op The Golden Age Of Wireless, meer Talking Heads achtig. Na het eerste nummer volgen twee prachtige ingetogen rustigere stukken. De tweede plaatkant opent met het poppy White City en wordt gevolgd door Mulu The Rain Forest. Een pretentieuze titel, die weinig goeds doet vermoeden voor het nummer. Ik vond het destijds wel aardig, maar bij terugluisteren vandaag de dag valt het erg tegen. Het omgekeerde geldt voor I Scare Myself, wat destijds een reden was om Dolby op te geven. Tegenwoordig vind ik het een mooi nummer en een prima voorbeeld van de jazzy pop die rond die tijd steeds nadrukkelijker opkwam (ook The Jam’s Paul Weller zou in 1984 met zijn Style Council debuteren).
Zoals gezegd valt Hyperactive! uit de toon op dit album. Dolby had het geschreven voor Michael Jackson, die hij in 1982 had ontmoet. Toen Dolby geen reactie kreeg van Jackson besloot hij het nummer zelf op te nemen. Het kan gelden als tweeling voor Wanna Be Startin’ Somethin’, de opener van het Jackson album Thriller. Op zich een prima jaren (19)80 synth-funk nummer.
Recensie
Bij terugluisteren heb ik wel wat bedenkingen bij 1 of 2 nummers, maar het album klinkt verrassend warm. De vaste muzikanten die Dolby om zich heen had verzameld doen het prima. De productie, overigens gedaan door Dolby, is kraakhelder en zorgt dat het album niet tijdgebonden is.
Nummers
Alle nummers geschreven door Thomas Dolby, tenzij anders aangegeven.
- Dissidents (Thomas Dolby, Kevin Armstrong, Matthew Seligman)
- The Flat Earth
- Screen Kiss
- White City
- Mulu the Rain Forest
- I Scare Myself (Dan Hicks)
- Hyperactive!
Personeel
- Kevin Armstrong – gitaar, achtergrondzang, trompet
- Clif Brigden – percussie, elektronische drums
- Thomas Dolby – piano, synthesizer, effecten, zang
- Matthew Seligman – bas
Extra’s
- Adele Bertei, Lesley Fairbairn, Robyn Hitchcock, Lu, Bruce Woolley – achtergrondzang en teksten
- Peter Thoms – trombone
- Matthew Salt – percussie
- Justin Hildreth – sampler
Singles
Voorafgaand aan het album werd Hyperactive! als single uitgebracht, in de hoop mee te kunnen liften op het succes van She Blinded Me With Science. Ook werden I Scare Myself en Dissidents (The Search For Truth) uitgebracht. In Nederland werd I Scare Myself een bescheiden hitje.
Na The Flat Earth
In 1988 bracht Dolby Aliens Ate My Buick uit, in 1992 gevolgd door Astronauts & Heretics, waarna Dolby van de radar verdween. In 2001 verscheen live album Live: Forty in een zeer beperkte oplage (slechts 1.000 exemplaren werden geperst). In 2006 dook hij plotseling weer op en ging op tournee, die de titel The Sole Inhabitant meekreeg. Een verslag van de tour werd uitgebracht onder diezelfde naam. In 2009 werden zijn albums opnieuw uitgebracht in geremasterde vorm met extra nummers en live opnamen. Dolby was nauw betrokken bij de releases. In 2011 verscheen het vijfde album van Dolby: A Map Of The Floating City, een jaar later gevolgd door Live In Tokyo 2012.
Tussen de bedrijven door deed Dolby ook nog ander werk, zoals bijdragen leveren aan werk voor anderen en productie. De meest in het oog springende waren het begeleiden van David Bowie tijdens Live Aid in 1985 en productie werkzaamheden voor Prefab Sprout en Whodini.
In 2018 ontving Dolby de Liftetime Achievement Award van Roland. De onderscheiding werd in het leven geroepen om ‘recognise individuals for their invaluable contributions to the music industry while using Roland gear throughout their careers’.
Ondanks zijn uitgebreide carrière wordt Dolby vaak beschouwd als een eendagsvlieg, vanwege die ene grote hit uit het begin van zijn carrière.
Fun fact
Thomas Dolby’s fanclub kreeg de naam The Flat Earth Society. Grappig detail, zeker nu de Flat Earth Society (een verzameling mensen die echt geloven dat de aarde plat is) van zich doet spreken. In 2009 werd dit genootschap door Daniel Shenton nieuw leven ingeblazen. Volgens Shenton geloofde hij altijd dat de aarde rond was totdat hij Dolby’s The Flat Earth hoorde, dat hem deed twijfelen aan zijn overtuiging. Hij is inmiddels overtuigd ‘flat earther’. Dolby schijnt erelid te zijn met lidnummer 00001…
Ter afsluiting
Wat vind jij van Thomas Dolby’s tweede album? Laat het weten!
Video/Spotify
Bij dit verhaal is een video opgenomen. Klik op de volgende link om deze te zien: Video: Thomas Dolby – The Flat Earth. De A Pop Life afspeellijst op Spotify is ook aangepast.
2 reacties
Voor mij is The Flat Earth een all time favourite en getuigenis van de briljante, vernieuwende muzikale geest van Thomas Dolby. Screen Kiss is een onvolprezen pareltje en hoogtepunt op het album. Ook het titelnummer The Flat Earth is schitterend, en alle andere nummers volgen op een kleine afstand.
Auteur
Dolby was zeker vernieuwend!