Bijlmerramp 04-10-1992
04-10-1992
In oktober 1992 was ik vrijgezel en woonde in de Bijlmer. Zondag 4 oktober 1992 rond half zeven was ik thuis. Studio Sport stond aan op de tv en ik had net gegeten. Ik herinner me nog goed dat mijn katten, Bhima en Camille, onrustig deden. Direct een doffe knal en een enorme vuurbal. Een El-Al toestel was neergestort op flat Kruitberg. Een enorme puinhoop, rook. Ik herinner me de geur ook nog goed.
Die avond de hele tijd bezorgde vrienden en familie aan de telefoon gehad en (gelukkig) kunnen geruststellen. Helaas gold dat niet voor de 43 doden die die avond vielen. De dagen daarop waren onwerkelijk. Het gapende gat in de flat was elke keer weer een schok. De stille tocht een week later was indrukwekkend. De beelden blijven confronterend en brengen vele herinneringen terug, met name de geur.
Mijn blog gaat over muziek. Mijn laatste aanschaf voorde ramp was R.E.M.’s Automatic For The People, op 1 oktober 1992. Ik vermoed dat ik dat album destijds regelmatig draaide. Op het album staat het nummer Everybody Hurts. Het nummer gaat eigenlijk over zelfmoord en de redenen dit niet te doen, maar kan ook van toepassing zijn op het (verwerken van het) verdriet na de ramp.
Well, everybody hurts sometimes
Everybody cries
Everybody hurts sometimes
And everybody hurts sometimesSo hold on, hold on
© Everybody Hurts, R.E.M., 1992
