
Oasis – Earls Court – November 1995 (vlnr: Liam Gallagher, “Guigsy”, “Bonehead”, “Whitey”, Noel Gallagher)
Inleiding
In 1995 bracht Oasis hun tweede album uit. (What’s The Story) Morning Glory? werd een enorm succes. Nergens was het succes zo groot als in het VK. De hype rondom de band vierde hoogtij. Net als nu, 30 jaar later, met de reünie concerten. Is Oasis een typisch Brits feestje of toch meer?
Oasis
Op 14 augustus 1991 speelde Oasis haar eerste concert. Liam Gallagher was zanger had zich onlangs bij oprichters Paul McGuigan (bas), Paul Arthurs (gitaar) en Tony McCarroll (drums) gevoegd. Liam’s 5 jaar oudere broer, Noel, destijds roadie voor Inspiral Carpets, kwam kijken en was onder de indruk en bood zijn diensten aan. Hij stelde daarbij wel de voorwaarde dat hij de bandleider en liedjesschrijver zou worden en dat iedereen zich 100% zou inzetten om de band tot een succes te maken. Oasis was echt onderweg.

Oasis – Definitely Maybe
De band speelde veel shows, nam demo’s op en viel op bij Alan McGee, mede eigenaar van platenlabel Creation Records. Gebruik makend van een route via Sony voor internationale uitgaven, had de band een platendeal en na de uitgave de (promo-only) single Columbia in 1993, verscheen de officiële debuutsingle Supersonic op 11 april 1994, een eerste hit voor de band. Na de Shakermaker single werd op 8 augustus 1994 de single Live Forever uitgebracht, wat de eerste top 10 notering opleverde in het VK. Drie weken later (op 29 augustus 1994) werd Oasis’ debuutalbum Definitely Maybe uitgebracht, een opwindend album en een groot succes in het VK. Een week na de uitgave bereikte het album al de eerste positie van de hitlijsten. Een Brits fenomeen was geboren.
De problemen waar Oasis bekend om zou worden waren er ook al snel. De explosieve verhouding tussen de Gallagher broers zorgden vanaf het begin voor problemen. In september 1994 was de band in de VS voor optredens, waar Noel tijdelijk uit de band stapte na ruzie met Liam. Ook drank en drugs waren al in ruime mate aanwezig. Aan het eind van 1994 was de band al buitensporig populair in het VK.
Op 24 april 1995 werd de nieuwe single Some Might Say uitgebracht. Vlak daarna werd bekend dat drummer McCarroll was ontslagen en dat Alan White zijn opvolger was. In mei 1995 begonnen de opnamen voor het volgende album. De Britse pers, nooit vies van hypes, introduceerde een “Battle of Britpop”, een genre waar Oasis zich destijds geen onderdeel van voelde, tussen Oasis en Blur. Op 14 augustus 1995 zou de strijd beslist worden. Op die dag bracht Blur de Country House single uit en Oasis de Roll With It single. Blur won de strijd overtuigend. Oasis reageerde als slechte verliezers en kwam met allerlei excuses voor hun verlies.
In september stelde Noel “I hate that Alex and Damon. I hope they catch Aids and die” (Alex James en Damon Albarn zijn Blur leden). Al snel probeerde Noel zijn bespottelijke opmerking te herstellen: “As soon as I had said it I realised that it was an insensitive thing to say as Aids is no joking matter and immediately retracted the comment. Although not being a fan of their music I wish both Damon and Alex a long and healthy life.”

Oasis – (What’s The Story) Morning Glory?
(What’s The Story) Morning Glory?
Op 2 oktober 1995 werd het tweede Oasis album uitgebracht. (What’s The Story) Morning Glory? werd in relatieve goede samenwerking opgenomen in 15 dagen, een nummer per dag. Bijna direct na de uitgave stootte het album naar de toppen van de charts in het VK en zou de komende zeven maanden in de top 3 verblijven.
Internationaal zou het album na het verschijnen van de Wonderwall single eind oktober 1995 ook overal de hitlijsten overheersen. In Europa was het album opvallend succesvol in de Scandinavische landen, waar het album platina werd gecertificeerd. In de centraal West-Europese landen deed Oasis het aanmerkelijk minder goed, waar het album goud werd gecertificeerd. Ook in de VS was het album een groot succes, maar nergens was het succes zo groot als in het VK, waar het album in totaal 18x platina (!) zou worden gecertificeerd. In de VS 5x, wat neerkomt op ruim 5 miljoen verkochte exemplaren.
De pers was minder enthousiast. De belangrijkste kritiekpunten waren de wel erg voorspelbare en soms tenenkrommende teksten en het muzikale jatwerk (het album leek soms meer een jukebox van covers, dan originele muziek). Anderen waren positiever, ook in de VS. Maar de lelijke productie van het album werd universeel erkend.
En hoe zat het met de “Battle of Britpop”? Blur had op 11 september 1995 hun album The Great Escape uitgebracht, dat door recensenten op handen werd gedragen, maar qua verkopen niet in de schaduw stond van (What’s The Story) Morning Glory?.
Oasis was het grootste succes van de Britse indie beweging. Het grote succes was kort, maar ongekend hevig, waarbij Oasis record na record brak, qua album verkopen, single succes en concert bezoeken. De band was bijna dagelijks te vinden in de Britse (roddel)pers.

Oasis – (What’s The Story) Morning Glory? – Reclames
Recensie
Ik was niet weg van Oasis, en ben dat nog steeds niet. Ik kocht het album destijds, omdat ik nieuwsgierig was naar alle drukte in het VK. Destijds liet het me koud. Voor dit artikel heb ik regelmatig naar (What’s The Story) Morning Glory? geluisterd. Ik vind het album nog steeds overschat, zoals de band Oasis zelf overschat is, ik erger me aan het jatwerk en de wel erg simpele teksten (She’s Electric is een van de meest droevige voorbeelden).
En toch…
Oasis raakt op momenten een snaar. Ik las ergens dat de populariteit van het album juist schuilt in het feit dat de band zo herkenbaar en voorspelbaar is. Misschien is dat het wel. Hello, Roll With It, Don’t Look Back In Anger, Hey Now! en zelfs oorwurm Wonderwall zijn gewoon lekkere nummers, die lekker wegluisteren. De tweede helft van het album zakt compleet in, waardoor afsluiter Champagne Supernova haast over het hoofd wordt gezien, maar het beste nummer op het album is.
En, het moet gezegd, Liam Gallagher heeft charisma, veel meer dan zijn broer Noel, wat echt een meerwaarde biedt aan de nummers. Wat ook zeker helpt aan de grote kracht van Oasis muziek: het is makkelijk mee te zingen en krijgt zijn kracht in een live setting als het publiek massaal participeert in “community singing”.
Los van de kwaliteit van de tweede helft van het album, is de productie van het album een probleem. Ik kan het album alleen echt volgen met een koptelefoon op. Zelfs dan is het geluid lelijk. Bas en drums zijn erg naar de achtergrond gemixt, Liam Gallagher is de grote winnaar in het gevecht om aandacht in de geluidsbrij.
Oasis wordt vaak als voorbeeld gebruikt voor het broodnodige tegengeluid tegen Amerikaanse rockmuziek, die te negatief zou zijn geworden. Alsof rock alleen maar grunge was en bestond uit nummers als I Hate Myself And Want To Die. Drie weken na (What’s The Story) Morning Glory? zouden The Smashing Pumpkins Mellon Collie And The Infinite Sadness uitbrengen. Een album dat in elk aspect superieur is aan (What’s The Story) Morning Glory?.
De reden dat (What’s The Story) Morning Glory? nog steeds zo wordt gewaardeerd heeft meer te maken met de status van het album dan met de kwaliteit van het gebodene. Evenveel goede nummers als fillers. Noel Gallagher zelf zei tegen Reuters in 2007: “Morning Glory, I don’t think it’s the best-sounding record we have ever done. Some of the songs are not as great as people think they are. There was always going to be one defining British album that came out at that time, it just so happened we put ours out at the right time and the songs, being about hope and love, just struck a chord with people”, en zo is het. Hij stelde in datzelfde interview dat Definitely Maybe het beste is dat de band ooit uitbracht. Ik geef hem geen ongelijk.


Oasis – (What’s The Story) Morning Glory? – Singles
Singles
De helft van het album is uitgebracht als single.
- Some Might Say
(uitgegeven op 24 april 1995) - Roll With It
(uitgegeven op 14 augustus 1995) - Morning Glory
(uitgegeven op 18 september 1995, in de VS en Australië) - Wonderwall
(uitgegeven op 30 oktober 1995) - Don’t Look Back in Anger
(uitgegeven op 19 februari 1996) - Champagne Supernova
(uitgegeven op 13 mei 1996, in Australië)

Oasis – (What’s The Story) Morning Glory? – Hoes achterkant
Nummers
Alle nummers geschreven door Noel Gallagher, tenzij anders aangegeven.
- Hello (Noel Gallagher, Gary Glitter, Mike Leander)
- Roll With It
- Wonderwall
- Don’t Look Back In Anger
- Hey Now!
- Untitled (The Swamp Song – Excerpt 1)
- Some Might Say
- Cast No Shadow
- She’s Electric
- Morning Glory
- Untitled (The Swamp Song – Excerpt 2)
- Champagne Supernova
De beide Untitled nummers zijn later The Swamp Song genoemd. Op de initiële uitgave van het album zijn de titels van de nummers 6 en 11 leeg gelaten.

Muzikanten
- Liam Gallagher – zang, behalve op Don’t Look Back In Anger, Untitled, tambourijn
- Noel Gallagher – gitaar, zang op Don’t Look Back In Anger, Mellotron, piano, EBow, bas op Wonderwall, Untitled (The Swamp Song – Excerpt 1), Cast No Shadow, She’s Electric, achtergrondzang
- Paul “Bonehead” Arthurs – gitaar, behalve op Wonderwall, Mellotron, piano, Hammond orgel op Don’t Look Back In Anger
- Paul “Guigsy” McGuigan – bas, behalve op Wonderwall, Untitled, Cast No Shadow, She’s Electric
- Alan “Whitey” White – drums en percussie, behalve op Some Might Say
Met hulp van:
- Tony McCarroll – drums op Some Might Say
- Brian Cannon – keyboards op Morning Glory
- Owen Morris – Kurzweil strings op Wonderwall, Don’t Look Back In Anger, Mellotron op Champagne Supernova
- Paul Weller – gitaar op Untitled, Champagne Supernova, harmonica op Untitled, whistle op Champagne Supernova, achtergrondzang op Champagne Supernova

Oasis – Knebworth – Augustus 1996
Na (What’s The Story) Morning Glory?
Op 4 en 5 november 1995 speelde Oasis in Earls Court in Londen, de grootste indoor optredens in Europa. Op 27 en 28 april 1996 speelden ze voor de eerste keer een openlucht concert, in het Maine Road stadion, thuisbasis van voetbalclub Manchester City, waar de beide Gallagher broers al vanaf hun jeugd supporter van waren. De record brekende bezoekersaantallen beleven maar binnenstromen, voornamelijk op het Britse schiereiland. Op 3 en 4 augustus 1996 speelde de band voor 80.000 mensen in Balloch Country Park, Loch Lomond, Schotland. Een week later (10 en 11 augustus) werden de beroemde Knebworth House concerten georganiseerd. De 250.000 kaarten waren binnen enkele minuten uitverkocht, waar de vraag 10 keer zo hoog was. Er was nog nooit zo veel vraag voor een openluchtconcert geweest in het VK. Het record staat tot op de dag van vandaag.
De buitenzinnige populariteit van de groep viel ook op in de andere landen. Ook in de VS, waar (What’s The Story) Morning Glory? ook goed verkocht, was de idolatrie in het VK nieuwswaardig.
What Oasis has done in Britain, unifying an entire country under the banner of a single pop act, a band could no longer achieve in a country like the US. In Britain the band reigns unchallenged as the most popular act since the Beatles, there is an Oasis CD in roughly one of every three homes there. Last month, the band drew 250,000 people to Knebworth for the biggest outdoor concerts in the country’s history. The group’s battling brothers, Liam and Noel Gallagher, appear as regularly as royalty on tabloid covers.
Neil Strauss, The New York Times, september 1996

Oasis – Liam & Noel Gallagher
De problemen tussen de Gallagher broers speelden regelmatig op en zorgde voor spectaculaire media uitingen. Op 23 augustus 1996 zou Oasis optreden in het populaire MTV Unplugged programma, maar Liam trok zich op het laatste moment terug (keelpijn). Noel nam de zangpartijen over. Liam verscheen tijdens het optreden op het balkon in de zaal met bier in de hand en sigaretten rokend. Tussen de nummers door maakte hij allerlei opmerkingen over Noel’s zang. Vier dagen later vervolgde de Oasis tour, maar Liam weigerde mee te gaan, waarop Noel de zang overnam voor de eerst paar concerten, waarna Liam zich alsnog bij de band voegde. Op 4 september 1996 speelde de band tijdens de MTV Video Music Awards in New York en Liam misdroeg zich weer. De broers kwamen bij elkaar, legden alles weer bij en maakten de tour af.

Oasis – De laatste 5 studio albums
En toen werd het tijd voor een opvolger. Eind 1996/begin 1997 nam de band nummers voor het nieuwe album op in de Abbey Road Studios in Londen en Ridge Farm Studios in Surrey. De problemen tussen de Gallagher broers zorgden voor vertraging, maar in augustus 1997 werd Be Here Now uitgebracht. Het album werd onthaald met superverkoopcijfers, 5 sterren recensies en veel aandacht. Maar dat was al snel voorbij. Het album gleed heel snel af van meesterwerk naar teleurstelling naar ramp. Al snel lagen de tweede hands bakken vol met Be Here Now. Noel Gallagher had tijdens het maken van het album al zijn bedenkingen over de nummers en de wijze waarop het album tot stand was gekomen. Zelf vond hij dat het verre van het beste was dat de band te bieden had.
Na de Be Here Now tour werd eind 1998 de compilatie The Masterplan uitgebracht, bestaand uit B-kantjes. Begin 1999 werd gestart met de opvolger van Be Here Now. Er waren problemen, mede-oprichter Paul “Bonehead” Arthurs verliet de band in augustus 1999. Twee weken later werd ook het vertrek van Paul “Guigsy” McGuigan aangekondigd. De toekomst van Oasis werd in twijfel getrokken. De Gallagher broers voelden zich verplicht een persconferentie te organiseren om aan te tonen dat “the future of Oasis is secure”.
Met vervangers Colin “Gem” Archer (gitaar) en Andy Bell (bas), en een nieuw eigen label Big Brother, werd Standing On The Shoulder Of Giants in februari 2000 uitgebracht. De verkoopaantallen in de eerste week waren goed, maar de ontvangst door recensenten was slecht en de verkopen stortten in de tweede week al behoorlijk in. De Gallagher ruzie laaide weer op in de opvolgende tour, waarbij deze keer Noel tijdelijk opstapte. Eind 2002 werd het live album Familiar To Millions uitgebracht.
In juli 2002 werd Heathen Chemistry uitgebracht, gevolgd door een tour, die ook weer werd ontsierd door verschillende incidenten, waaronder auto-ongelukken en arrestaties na geweld. Tijdens de voorbereidingen voor een nieuw album werd drummer Alan White ontslagen, waarna met een nieuwe drummer de band in 2004 voor de tweede keer aantrad op het Glastonbury Festival. Het optreden werd afgekraakt. Het nieuwe album Don’t Believe The Truth verscheen in mei 2005, wat een groot succes was in het VK. De daaropvolgende tour was een groot succes en verliep zonder problemen.

Oasis – Rock En Seine – 28-08-2009
Na de compilatie Stop The Clocks in 2006, verscheen het album Dig Out Your Soul in 2008. De band ging op tournee en voor een optreden op het Franse Rock En Seine festival gaat het fout.
[Liam] goes out the dressing room, for whatever reason, he went to his own dressing room, and he came back with a guitar, and he started wielding it like an axe, and I’m not fucking kidding. And I’m making light of it because it’s kind of what I do, but it was a real unnecessary violent act, and he’s swinging this guitar around; he nearly took my face off with it. And it ended up on the floor, and I put it out of its misery. And then I said, well look, I mean, there were people who were in the band, looking the other way; it wasn’t even a big dressing room. And I was like, you know what? I’m fucking out of here. And at that point, someone came in and said five minutes!… I kind of got in the car, and I sat there for five minutes, and I just said fuck it, I can’t do it anymore.
Noel Gallagher interview, Far Out magazine, 28-08-2020
Twee uur na de aankondiging dat de band niet zou spelen, plaatste Noel Gallagher een mededeling op de Oasis website.
It is with some sadness and great relief to tell you that I quit Oasis tonight. People will write and say what they like, but I simply could not go on working with Liam a day longer.
Noel Gallagher, oasisinet.com, 28-08-2009
Liam Gallagher ging verder met de rest van Oasis onder de naam Beady Eye, waarna hij een solo carrière startte. Noel Gallagher startte een solo project onder de naam Noel Gallagher’s High Flying Birds. De beide Gallagher broers bestookten elkaar voortdurend via de media met beledigingen, insinuaties en kinderachtig gedrag. Het was overduidelijk waar het uiteindelijk op zou uitdraaien.

Oasis – Live ’25 aankondiging
Op 27 augustus 2024, op één dag na, 15 jaar na de ruzie in Frankrijk, maakte Oasis bekend dat ze weer samen kwamen en zouden optreden in het VK en Ierland in juli en augustus 2025. De ticketverkoop zorgde voor overbelaste computers, maar vooral ook voor torenhoge prijzen, omdat Oasis had besloten het zogenaamde dynamic ticket pricing systeem te gebruiken, wat in de VS eerder al had gezorgd voor bespottelijke prijzen voor Bruce Springsteen kaartjes. Oasis fans in het VK hebben honderden, soms zelfs duizenden, ponden neergelegd voor een kaartje. Inmiddels is de tour uitgebreid met concerten in de VS, Australië en Azië. Oasis en het management van de band hebben in die markten afgezien van dynamic ticket pricing. Op 4 juli 2025 vond het eerste reünieconcert van Oasis plaats, wat leidde tot een hernieuwde Oasis manie op het Britse schiereiland.
Ter afsluiting
De vraag in de titel van artikel is Is Oasis een typisch Brits feestje of toch meer? Het (voorspelbare) antwoord is dat Oasis een Brits feestje is, dat overal ter wereld wordt meegevierd, maar nergens zo intens als op het Britse schiereiland.
Wat vind jij van Oasis en (What’s The Story) Morning Glory?? Laat het weten!
![]()
Video/Spotify
Bij dit verhaal is een video opgenomen. Klik op de volgende link om deze te zien: Video: Oasis en (What’s the Story) Morning Glory?, een Brits sprookje of toch meer?. De A Pop Life afspeellijst op Spotify is ook aangepast.


2 reacties
Morning Glory is een fantastisch album, ik luister er graag naar. Maar ook dat is helaas ‘getint’ zoals dat vaak gaat met muziek. Wonderwall haalt me steeds terug naar einde 1995 toen mijn eerste partner zijn laatste dagen op deze aarde beleefde (uiteindelijk overleden op 14 jan 1996). Een prachtige tijd eigenlijk, achteraf bezien: je bent er gewoon voor iemand, je hoeft niks te bewijzen, en het draait vooral niet om jezelf …. Alles is vanzelfsprekend.
Daarnaast is Cast No Shadow mijn favoriete Oasis track. Qua tekst kan ik ook die weer terugvoeren aan bovengenoemde gebeurtenis. En op die manier krijgt zo’n album een enorm gewicht ….
Ben ‘t wel eens dat de albums erna qua productie beter in elkaar zitten. Ik hou wel van de grandeur van Be Here Now en Shoulder of Giants. Definitely Maybe heb ik nooit zo bijzonder gevonden. Tja … 🤷🏻♂️
Jaren later mocht ik Noel live zien met z’n High Flying Birds. Alle grandeur was de deur uit, dat was ook wel weer mooi om te ervaren. Hij is erg sympathiek (geworden) en heel nuchter.
Auteur
Wat een vertaal weer Edward! Dankjewel voor je eerlijkheid en openheid. Ontroerend.