Gil Scott-Heron
Inleiding
In 1988 kocht ik de verzamelaar The Revolution Will Not Be Televised van Gil-Scott Heron. Normaal gesproken bespreek ik geen verzamel albums op mijn blog, maar voor deze maak ik graag een uitzondering.
Gil Scott-Heron
Gil Scott-Heron werd geboren op 1 april 1949 in New York. Hij was een dichter, muzikant en schrijver. Hij zong en speelde piano en gitaar.
De muziek van Scott-Heron werd beïnvloed door jazz, funk en soul. Zijn teksten zijn politiek, confronterend en ontroerend. Hij had veel sympathie voor de Amerikaanse Black Power beweging.
Hij profileerde zich aan het einde van de jaren (19)60 als schrijver met de uitgave van de boeken Vulture en The Nigger Factory, dat laatste boek als directe reactie op de studentenprotesten op de Columbia en Kent State universiteiten.
Gil Scott-Heron – Small Talk At 125th And Lenox, Pieces Of A Man, Free Will
De muziek lonkte echter ook; dat zou zijn passie worden. Hij is met name bekend geworden (en gebleven) vanwege zijn baanbrekende albums aan het begin van de jaren (19)70. Het allereerste nummer dat hij opnamen, was ook direct zijn meest bekende: The Revolution Will Not Be Televised. Dat nummer brengt alle invloeden van Scott-Heron samen en zou een heel legioen aan hip-hop artiesten beïnvloeden. Die invloed gaat door tot de dag van vandaag.
Hij bleef albums maken gedurende de jaren (19)80. Hij bleek nog steeds even strijdbaar en confronterend. In het nummer Let Me See Your ID, dat hij opnam voor het Artists United Against Apartheid album Sun City, toonde hij de overeenkomsten tussen de Amerikaanse rassenkwestie en het Apartheid-regime in Zuid-Afrika.
Ten tijde van de opkomst van hip-hop en rap aan het einde van de jaren (19)80/begin jaren (19)90, werd Scott-Heron door collega artiesten benoemd tot Godfather Of Rap. Scott-Heron hield daar een dubbel gevoel aan over. Ook al had hij respect voor rap en hip-hop, hij had soms moeite met de boodschappen:
We got respect for you rappers and the way they be free-weighin’
But if you’re gon’ be teachin’ folks things, make sure you know what you’re sayin’
Older folks in our neighborhood got plenty of know-how
Remember if it wasn’t for them, you wouldn’t be out here now
And I ain’t comin’ at you with no disrespect
All I’m sayin’ is that you damn well got to be correct
Because if you’re gonna be speakin’ for a whole generation
And you know enough to try and handle their education
Make sure you know the real deal about past situations
It ain’t just repeatin’ what you heard on the local TV stations© 1994 Gil Scott-Heron – Message To The Messengers
De royalties die hij ontving voor het gebruik van samples van zijn muziek, brachten hem veel geld op. Helaas heeft hij daar jarenlang zijn drugs verslaving mee kunnen bekostigen. In 2001 werd Scott-Heron gearresteerd wegens drugsbezit. Hij werd veroordeeld tot twee jaar cel. Tijdens deze periode kreeg hij toestemming om mee te werken aan een documentaire over zijn leven, Blackalicious getiteld. In 2006 kreeg hij drie jaar cel wegens het afbreken van een ontwenningskuur. Op 23 mei 2007 werd hij echter al vrijgelaten, omdat de (ontwennings)kliniek hem geen HIV-remmers wilde geven. Een jaar later bevestigde Scott-Heron dat hij seropositief was.
Scott-Heron bleef ondertussen optreden, maar ging niet meer op tour. Hij was min of meer de ‘artist in residence’ in de New Yorkse nachtclub South Of Bronx.
In 2010 bracht Scott-Heron (voor het eerst in zestien jaar) een nieuw album uit: I’m New Here. Op de terugweg naar huis, na een internationale tour voor dat album, werd hij ziek. Op 27 mei 2011 overleed Gil Scott-Heron in het St. Luke’s Hospital in New York. Hij werd 62 jaar oud.
The Revolution Will Not Be Televised: het nummer
Gil Scott-Heron – The Revolution Will Not Be Televised (1974)
Het allereerste nummer op het allereerste album dat Gil Scott-Heron uitgaf was The Revolution Will Not Be Televised. Direct een voltreffer. Het groeide uit tot een monument in de (Afro-)Amerikaanse cultuur, die tot op de dag vandaag zijn sporen nalaat.
De tekst ontstond in zijn studentenkamer terwijl hij televisie keek. Hij zag de sociale onrust en het geweld op straat, maar de televisie weerspiegelde dat op geen enkele wijze. Reclames, sportuitslagen, corny series en countrymuziek was wat het Amerikaanse publiek kreeg voorgeschoteld.
De revolutie of verandering kon dan ook niet gebeuren door naar televisie (of het nieuws) te kijken. Het begint allemaal met de bereidheid na te denken en als persoon de verandering te voelen en willen.
Het nummer gold als inspiratiebron voor de latere generaties, en dan met name rap en hip-hop. De tekst wordt vaak aangehaald in veel nummers en de naam Gil Scott-Heron wordt vaak ge-‘namechecked’.
Het nummer en de tekst is een krachtig statement. De flow van de tekst en de wijze van declaratie en rijmen is van onschatbare waarde geweest voor de ontwikkeling van rap:
You will not be able to stay home, brother
You will not be able to plug in, turn on and cop out
You will not be able to lose yourself on skag and
Skip out for beer during commercials
Because the revolution will not be televisedThe revolution will not be televised
The revolution will not be brought to you by Xerox
In 4 parts without commercial interruptions
The revolution will not show you pictures of Nixon
Blowing a bugle and leading a charge by John
Mitchell, General Abrams and Spiro Agnew to eat
Hog maws confiscated from a Harlem sanctuaryThe revolution will not be televised
The revolution will not be brought to you by the
Schaefer Award Theatre and will not star Natalie
Wood and Steve McQueen or Bullwinkle and Julia
The revolution will not give your mouth sex appeal
The revolution will not get rid of the nubs
The revolution will not make you look five pounds
Thinner, because the revolution will not be televised, BrotherThere will be no pictures of you and Willie Mays
Pushing that shopping cart down the block on the dead run
Or trying to slide that color television into a stolen ambulance
NBC will not be able predict the winner at 8:32
Or report from 29 districtsThe revolution will not be televised
There will be no pictures of pigs shooting down
Brothers in the instant replay
There will be no pictures of Whitney Young being
Run out of Harlem on a rail with a brand new process
There will be no slow motion or still life of Roy
Wilkins strolling through Watts in a Red, Black and
Green liberation jumpsuit that he had been saving
For just the right occasion
Green Acres, The Beverly Hillbillies, and Hooterville
Junction will no longer be so Goddamn relevant, and
Women will not care if Dick finally gets down with
Jane on Search for Tomorrow because Black people
Will be in the street looking for a brighter dayThe revolution will not be televised
There will be no highlights on the eleven o’clock
News and no pictures of hairy armed women
Liberationists and Jackie Onassis blowing her nose
The theme song will not be written by Jim Webb
Or Francis Scott Key, nor sung by Glen Campbell, Tom
Jones, Johnny Cash, or Englebert Humperdink, or the Rare EarthThe revolution will not be televised
The revolution will not be right back after a message
About a white tornado, white lightning, or white people
You will not have to worry about a Dove in your
Bedroom, a tiger in your tank, or the giant in your toilet bowl
The revolution will not go better with Coke
The revolution will not fight the germs that may cause bad breath
The revolution will put you in the driver’s seatThe revolution will not be televised, will not be televised
Will not be televised, will not be televisedThe revolution will be no re-run brothers
The revolution will be live© 1970 Gil Scott-Heron
Het nummer werd ook opgenomen op Scott-Heron’s tweede album. Deze versie was rijker georkestreerd en jazzier dan de ‘kale’ uitvoering op het eerste album.
The Revolution Will Not Be Televised: het compilatie album
Gil Scott-Heron – The Revolution Will Not Be Televised (1988)
The Revolution Will Not Be Televised is ook de titel van het eerste compilatie album van Gil Scott-Heron. Het werd in 1974 uitgebracht, nadat Gil Scott-Heron zijn eerste 3 albums had uitgebracht.
De compilatie bestaat dan ook uit nummers van die eerste drie albums: Small Talk At 125th And Lenox uit 1970, Pieces Of A Man uit 1971 en Free Will uit 1972.
Ook al is het album een compilatie, en wordt niet vaak verwezen naar compilaties, kan dit album worden beschouwd als de belangrijkste uit Scott-Heron’s carrière. Het bevat het beste van het beste van zijn werk en is uitgegroeid tot een standaard werk binnen de jazz (waar Scott-Heron in eerste instantie onder werd geschaard).
Tevens was de timing van de uitgave essentieel. In 1974 werden de eerste echte stappen gezet in de ontwikkeling van de hip-hop en rap, met de invloedrijke DJ Kool Herc, die eind 1973 voor het eerst zijn ‘percussion breaks’ voor het eerst had laten horen. MC-ing werd een belangrijk onderdeel van deze wijze van muziek luisteren en spelen. Scott-Heron had grote invloed op de wijze waarop dit werd uitgevoerd.
Maar, Scott-Heron was meer dan alleen dat titelnummer. Hij zong ook, en dat deed hij prachtig en (vaak) ontroerend. Het indrukwekkende Home Is Where the Hatred Is, Did You Hear What They Said?, maar ook minder politiek getinte nummers als Lady Day And John Coltrane overtuigen nog steeds.
De 55 jaar die tussen de oorsprong van die nummers en nu ligt, doet niets af aan de intensiteit, menselijkheid en (helaas) actualiteit.
Nummers
Alle nummers geschreven door Gil Scott-Heron, tenzij anders aangegeven:
- The Revolution Will Not Be Televised
- Sex Education: Ghetto Style #
- The Get Out of the Ghetto Blues #
- No Knock
- Lady Day and John Coltrane
- Pieces of a Man #
- Home Is Where the Hatred Is
- Brother
- Save the Children
- Whitey on the Moon
- Did You Hear What They Said?
De heruitgave uit 1988 kende de volgende bonus nummers:
- When You Are Who You Are #
- I Think I’ll Call It Morning #
- A Sign of the Ages #
- Or Down You Fall #
- The Needle’s Eye #
- The Prisoner #
#: Gil Scott-Heron, Brian Jackson
De versie van The Revolution Will Not Be Televised (het nummer) op deze compilatie is de tweede versie die werd uitgebracht, afkomstig van Scott-Heron’s tweede album Pieces Of A Man.
Gil Scott-Heron – Live
Muzikanten
- Gil Scott-Heron – piano, zang
- Ron Carter – bas
- Brian Jackson – piano
- Jerry Jemmott – bas
- Burt Jones – gitaar
- Eddie Knowles – percussie
- Hubert Laws – saxofoon, fluit
- Pretty Purdie – drums
- Charlie Saunders – percussie
- David Spinozza – gitaar
Ter afsluiting
Wat vind jij van Gil Scott-Heron? Ken je deze compilatie? Laat een reactie achter, dat wordt enorm gewaardeerd!
Video/Spotify
Bij dit verhaal is een video opgenomen. Klik op de volgende link om deze te zien: Video: Gil Scott-Heron: The Revolution Will Not Be Televised. De A Pop Life afspeellijst op Spotify is ook aangepast.
4 reacties
Ga naar reactie formulier
Wat voor jou Prince is is dat voor mij Gil Scott heron .Ik was een jaar of 13 en het programma moondogs van de vara zond het concert wat hij had gegeven op Parkpop uit .Pas een paar jaar later had ik de middelen om cds van hem te kopen.
Moest altijd besteld worden lag nooit gewoon in de winkel .De eerste was inderdaad deze maar vond hem in eerste instantie niet eens echt goed.Dit was toch een beetje anders dan wat ik had gehoord
2 weken later kwam Tales of Gil scott heron binnen (LivePlaat) en toen hoorde ik wat ik hoorde toen ik 13 was Hte bottle 15 minuten scheurend winter in America .en Angel dust de studioversie amper 3 minuten nu 25 lang en nog te kort.
Hij had dan ook wel altijd topmuzikanten om hem heen .
Begin jaren 90 heb ik alles gekocht wat ik van hem kon vinden .
Na de matige jaren 89 van hem 2 albums en een handvol singles was de verassing des te groter toen spirits in 94 uitkwam
Een weergaloos goed album en had ikzoiets van hij is terug .Daar bleef het bij af en toe een cocert maar voor de rest van de aardbodem verdwenen .en bij mij kwam hij ook op de achtergrond
In 2009 ging ik hem is goochelen en zag dat er beweging in zat een nieuw album en ik was weer getriggerd.
Toen het blad heaven binnenkwam viel mijn oog meteen op de resencie ik schrok me rot 1 1/2 ster maar en hij scheen erg kort te duren .De volgende dag gekocht en in mijn cdspeler gedaan .Ik moest de heaven helaas gelijk geven 15 nummers waarvan de helft gepraat .Het is niet echt slecht maar haalt nergens het niveau van zijn oude werk.Maar nieuw album betekent ook toeren.
Ik was een weekendje weg doe de tv aan op teletekst en lees dat the godfather of rap is overleden ik hoopte nog dat ze iemand anders die titel hadden gegeven maar las dus dat hij dood was .Ik was net weer zijn werk aan het herontdekken .
Ik kreeg nog wel een kadootje dacht dat ik alles al wel eens gehoord had maar toen ik het album Bridges opzette kwam daar helemaal verscholen aan het eind het nummer Delta man ik had daar nooit echt naar geluisterd bleek want ik was er helemaal kapot van alles wat Gil Scott heron is zit in dat nummer voor mij het beste nu.mer ooit gemaakt .
Gil was absoluut geen groot zanger zong een beetje uit zijn neus krakerig maar de emotie die in zijn stem zit is zelden overtroffen Heel langzaam lijkt hij eindelijk erkenning te krijgen voor zijn invloed
In de lust for life stond een goede resencie van pieces of a man dat je dat moest vergelijken met een steen die je in het water gooit eerst zijn het kleine kringen maar worden steeds groter in deloop van de tijd. Deze plaat zou huis aan huis gebracht moeten worden en daar kan ik me wel in vinden Er ligt ook volgens mij niks meer op de plank dus hier moeten we het mee doen ijzersterke albums uit de jaren 70 en nog een keer een uitschieter in 94
Auteur
Wow! Wat een leuke uitgebreide reactie! Mooie verhalen bij een bijzonder artiest. Ik ga zeker luisteren naar Delta Man. Dank je wel voor jouw verhaal!
Mooi verhaal Erwin! Ik volg Gil Scott-Heron ook al een tijd, de compilatie cd uit 1988 was ook mijn eerste aankoop van zijn muziek. Inmiddels heb ik vele cd’s en een paar originele lp’s van hem met Brian Jackson. Prachtig. Zijn teksten, z’n timing, z’n frasering, z’n flow en zijn humor zijn onnavolgbaar – check het nummer “H2Ogate Blues” van het album “Winter In America” (Strata-East, 1974). Ik meen me te herinneren dat ik hem live zou gaan zien op North Sea Jazz maar dat hij toen niet kwam omdat hij ziek was. Kort erna overleed hij.
Auteur
Dank je! Ja, ik ben het met je eens. Het is grappig dat ik voor mijn blog veel (her)beluister en vaak ook herontdek. Gil Scott-Heron is er een die valt in de laatste categorie. Dus ik ga je aanbeveling zeker checken!