Prince, Brabanthallen, Den Bosch, Holland, 1995
24/25 maart @ Brabanthallen
25/26 maart @ Paradiso
Deel 1: Brabanthallen (regulier concert)
Picture this ….. 25 jaar geleden alweer!
Absoluut mijn favoriete Prince tour. 1995 …… Prince was boos (op Warner Brothers) en dat was te merken ook: maar daarover later meer. Vrijdag 24 maart al naar Den Bosch, inchecken in het hotel, spullen neerkwakken, a quick bite en meteen koers Brabanthallen met een taxi; geen zin om uit te zoeken hoe die bussen hier allemaal gaan. Prince speelt vanavond zijn eerste concert van deze unieke tour, opschieten dus (ik had geen kaartje voor die avond overigens ….. hè?! Hoe dan?). Aangekomen bij de zaal kon je buiten goed meeluisteren. Ik hoorde al heerlijke nummers voorbijkomen. Pussy Control, Loose, Peach, Get Wild ….. Yammie! Maar toen ….. ging een deur aan de zijkant open; bezoekers kwamen kwaad naar buiten …. vooralsnog begreep ik er niks van. Wat is er aan de hand? Bij navraag bleek dat men boos eerder wegging omdat ie geen oude hits speelde …… eeeh, ja duuuuh! En voor elke concertganger die vroeg de arena verliet, werd van buiten iemand toegelaten, gratis en voor niks. Echter wilde ik m’n plezier van de opvolgende dag niet verspillen met nummers die ik hier al ging zien. En bovendien had ik altijd de overtuiging dat ik van elke tour maar één concert mocht zien, anders is het niet meer speciaal genoeg in mijn belevenis. Tja, wellicht een kronkel in mijn hoofd ….. don’t bother to comment. En overigens kon men het buiten heel goed volgen want de deur bleef openstaan. We hadden met een groepje besloten namelijk om op Prince te wachten achter de zaal, waar de limousine al gereed stond. Na de finale van het nieuwe nummer Gold kwamen Prince en Mayte vrij snel naar buiten alwaar wij stonden te zwaaien met een handjevol fans. En hij zwaaide terug ….. enfin, dat was al een mooie afsluiter van die dag.
De volgende ochtend voor dag en dauw op om vervolgens tegen 6:30 uur aan te komen bij de zaal. Er lagen al een handjevol fanatics te wachten van de avond ervoor. Ach ja, als ik maar in de podiumbox kom, vind ik alles prima. En dat lukte. Maar dat wist ik toen nog niet, met nog vele uren buiten wachten te gaan. Overdag kwam ik een vriendenkring tegen die ik al had ontmoet met de kaartverkoop de maand ervoor. Tja, niks online ….. toen kochten we nog gewoon ons concertkaartje bij het postkantoor, VVV kantoor of de Nieuwe Muziekhandel op de Leidsestraat. En óók daar moest je al vroeg in de nacht zijn, wilde je scoren. Kaartverkoop was doorgaans op een zaterdag dus de nacht ervoor ging je dan uit, dansje doen in een club en meteen door naar de Leidsestraat. Met een beetje geluk ging de muziekhandel dan om 8:00 uur open in plaats van het gangbare 10:00 uur. Met een kaartje de deur uit lopen, betekende toen nog een soort van ultiem gevoel dat je het had gemaakt. U did alright, buddy. U did good! Hahaha. Anyway ….. grappig eigenlijk, terwijl je bedenkt dat de concerten nooit uitverkocht waren achteraf; veel fans waren ondertussen afgehaakt door het gedoe omtrent zijn naamsverandering in 1993, zijn geruzie met de platenmaatschappij en de aankondiging dat hij deze tour absoluut geen tophits uit zijn oude catalogus zou spelen. Het kon ons allemaal geen biet schelen, de gemiddelde fan/aanhanger haakte echter al af toen hij zijn voorkomen wijzigde naar een onuitspreekbaar symbool.
Gelukkig kregen we overdag een volgnummertje aangeboden. Dat betekende dat je je vrij kon bewegen, ondanks dat de eerste paar honderd concertgangers waren ingedeeld achter de beruchte dranghekken, in Nederland een absolute must. Er waren genoeg brutale apen die namelijk laat in de middag aankwamen pas, maar gewoon dachten: oh, dit zijn wel heel veel mensen vóór mij, dus ik ga effe voorkruipen ….. yeah right, not in my world honey, so beat it.
Prince – The Ultimate Wild Experience – Bootleg
Anyway, veel bewegingsvrijheid dus, dat regelde Mojo altijd wel erg goed. Die gasten begrepen ons. Dus veel in de auto hangen (van die vrienden), muziek luisteren, beetje rondlopen en vooral ook veel onrust die dag ….. want Prince had aangekondigd dat ie ook nog zin had in een nachtelijk avontuurtje in Paradiso/Amsterdam. Damn! Eén sexy motherfucker had toen al een sms telefoon (uiterst hip was je dan) en dankzij dat toestel kon ze haar moeder waarschuwen die 1 kaart regelde voor haar. Lucky devil. De kaartjes voor Paradiso gingen van hand die dag in Den Bosch voor 700 gulden (40 gulden origineel dus 17 1/2 keer de originele prijs!). Ik kon niet veel uithalen daar, aangezien een 4G abonnement en iPhone toen nog heel lang te gaan hadden voor dat ooit iemand daarvan hoorde. Dan maar concentreren om de box veilig te halen. De box betekende een ruime plek vooraan bij het podium waar je in een met hekken afgesloten ruimte dan kon rondrennen en dansen met nog een paar honderd gasten. Mijn favoriete plek was altijd redelijk achteraan in de box, heerlijk rustig, want iedereen stond zich te verdringen voor een plekje vlakbij het podium …. en achter je, iedereen voor een plaats vooraan bij het hek achter de box terwijl je dáár werd platgedrukt. En ik had meters ruimte. En je had een mooi overzicht daar, je zag het hele podium en de muziek kwam ook heerlijk genuanceerd tot je, niet dat bombastische als je bij het podium vlakbij een box stond bijvoorbeeld.
Eerst worden we nog een tijdje via de PA getrakteerd op wat trax van de Exodus CD die een paar dagen later zou uitkomen en de Purple Medley, opvallend genoeg een samenraapsel van oude hits in een nieuw jasje, speciaal door Warners gemixt voor deze concertreeks. 0 spannend is een term die ik hier graag gebruik. Now, let the games begin ……
Prince is dead! is het thema van de avond en wordt vaker door de meester aangehaald …. Prince speelt deze tour namelijk geen oude trax, maar louter nieuw materiaal van het nieuwe tijdperk uit 1993/1994. Niks zoekende naar een paarse banaan in een lift, huilende duiven of vreemd gekleurde regen. Zijn ongenoegen bleek niet alleen uit het woord ‘Slave’ op zijn wang maar tevens via het zalig vuige gitaarwerk: Endorphinmachine, The Jam, Shhh, The Ride, Peach, Race ….. wat een zaaaaaaalig concert. Het werd achteraf gezegd dat de zaal deze tweede avond duidelijk meer kookte dan de avond ervoor. Maar heel weinig artiesten lukt het toch zo’n volle zaal te trekken met zo weinig bekend materiaal; al met al was het een gedurfd experiment. En gelukkig kan ik zeggen: ik was erbij. Prachtige herinneringen!
Deel 2: Paradiso (aftershow)
Prince – Paradiso 1995 – Bootleg
Bewuste Girl 6 waarover ik eerder sprak, die een kaartje wist te bemachtigen voor Paradiso (eerste nacht) had geen weet waar Paradiso lag in Amsterdam. Dus ik bied met mijn faciliterende inslag edoch stomme kop haar nog aan erheen te brengen. Dat doe je als goeie burger van Amsterdam, toch? Effe de sfeer proeven, dacht ik nog heel optimistisch. Dat was desalniettemin een minder goede zet. Bij de zaal aankomen, na de lange treinrit vanuit Den Bosch, om vervolgens niet naar binnen te kunnen …. not so cool. Kaartjes wisselden van eigenaar als warme frikandel broodjes, voor torenhoge prijzen. Gelukkig was ik aardig moe geworden van het hele gebeuren van die dag, vroeg op, veel wachten, concert ….. ik vond ‘t eigenlijk ook wel prima. Lekker naar huis, naar bedje toe. Goeie keus achteraf, want het bleek dat Prince pas tegen 04:00 s’nachts begon met deze show.
De volgende dag hoorde ik op het lokale AT5 journaal: het bevalt Prince blijkbaar in Paradiso want vanavond speelt ie weer. What the Funk?! (tja, er was nog geen internet toen). Dus hup, aankleden en als een speer erheen. En wat gebeurt er? Rondom Prince hangt toch altijd weer iets magisch, iets mystieks, het komt altijd weer goed op een of andere manier. Kaartjes gingen wederom van hand voor vorstelijke prijzen. Wel wat minder gedurfd dan de dag ervoor. Maar ditmaal zag ik een buddy van me uit de UK. Zijn vriendin lag ziek in het hotel en hij had een kaartje over. Oh ja! Hier daarmee! En dus naar binnen de tweede avond voor -inderdaad- 40 gulden. Zoals het hoort …. ha!
Deze tweede show in Paradiso vond ik beduidend beter en onderhoudender dan de eerste. Het waren deze avond bijna louter fans dus de publieksparticipatie was veel evidenter. Prince is zó onder de indruk dat hij vraagt of hij de de hoge heren van Warners kan meenemen zodat ze dit zangkoor kunnen luisteren …..
Leunde de eerste show (dag ervoor) wat meer op zijn funkwerk, deze 2e show werd weer flink de gitaar getrokken. Een hoofdrol is daar wederom weggelegd voor Peach, ik vind het live gewoon een zalig nummer. Mag ie van mij in elke set spelen. Verder kostelijke versies van The Jam, Zannalee, The Undertaker, Endorphinmachine en een heerlijk opzwepende cover van Jailhouse Rock. Van de bekende tracks worden weer compleet andere en lang uitgesponnen versies uit de hoed getoverd. Deze show wordt bestempeld als mythisch in de Paradiso chronicles en belandt dan ook op nummer 1 (!) in de 50 meest legendarische concerten van Paradiso. Ik bedoel maar …. !
Video/Spotify
Bij dit verhaal is een video opgenomen. Klik op de volgende link om deze te zien: Video: Prince 1995 Ultimate Live Experience in Nederland (door gastauteur Edward). De A Pop Life afspeellijst op Spotify is ook aangepast.
