Van Hunt
Inleiding
Op basis van een goede recensie kocht ik het debuut album van een nieuw fenomeen. Van Hunt was een alleskunner: hij schreef, speelde en zong alles zelf en was verder ook nauw betrokken bij alle andere zaken omtrent zijn eigen persoon. Interessant dus. Inmiddels ook alweer 15 jaar oud, Van Hunt.
Van Hunt
Van Hunt wordt geboren op 8 maart 1970 in Dayton, Ohio, een bekende omgeving voor funk liefhebbers. Vanaf 7 jarige leeftijd begon hij instrumenten te spelen: drums, saxofoon, bas, keyboards en gitaar (in die volgorde). In 1996 kwam hij in Atlanta, Georgia terecht voor een studie Engels, maar stopte daar al snel mee. Om in zijn levensonderhoud te voorzien begon hij hip-hop demo’s te produceren voor lokale rappers. Als producer kwam hij in contact met onder andere Dallas Austin, Jermaine Dupri en TLC, die hun carrière net startten.
In 1997 schreef en co-produceerde hij het nummer Hopeless voor Dionne Farris (bekend van Arrested Development) en werd onderdeel van haar band. Hierna schreef hij met Rahsaan Patterson mee aan Patterson’s album Love in Stereo.
In 2000 nam Hunt een aantal nummers op, die via producer Dallas Austin bij Capitol Records terecht kwamen. In 2001 tekende Hunt bij het label. Drie jaar later werd zijn eerste album uitgebracht.
Van Hunt
Van Hunt – Van Hunt
Op 24 februari 2004 werd het debuut album van Van Hunt uitgebracht. Het album heeft geen titel en wordt daarom Van Hunt genoemd. Het album werd onthaald als een tijdloze soul klassieker van een talent, dat weliswaar niet vernieuwend was, maar wel origineel, oprecht en hoop vertegenwoordigde voor het, na de ‘Soulquarians’ revolutie, weer ingedutte soul/neo-soul genre.
Met name het feit dat Van Hunt alles alleen kon (en deed) sprak mij enorm aan. Net als D’Angelo en natuurlijk Prince, leek Van Hunt een multi talent te zijn die zijn eigen pad trok en een grote belofte inhield. Daarnaast is het muzikale spectrum waar hij zich in beweegt voor mij persoonlijk onweerstaanbaar: de combinatie van pop, soul, funk, gospel en rock.
Het album werd opgenomen in Los Angeles en Nashville. Hunt ging zelfverzekerd te werk en maakte een album dat barst van de kwaliteit, muzikaliteit en goede nummers. Het is opgedragen “to the pimps, ho’s and hustlers for whom I strive to provide background music”, maar het album heeft weinig tot geen relatie met het imago die het statement oproept. Het is subtiel, vol gevoel en heeft een jaren (19)70 vibe.
Recensie
Ik kocht het album gebaseerd op een enkele recensie. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Na aanschaf heb ik het album veel gedraaid. Nog steeds is het een prima album, ook al vind het latere werk van Van Hunt zelfs nog beter. Dit album staat inmiddels ver af van wat Van Hunt nu is, maar wint nog steeds de concurrentie met andere albums uit die tijd. Een aanrader.
Nummers
Nummers met een * zijn geschreven door Van Hunt en Curtis Whitehead. Alle andere nummers geschreven door Van Hunt.
- Dust
- Seconds Of Pleasure
- Hello, Goodbye *
- Down Here (In Hell With You)
- What Can I Say (For Millicent)
- Anything (To Get Your Attention) *
- Highlights
- Precious
- Her December
- Hold My Hand *
- Who Will Love Me In Winter
- Out Of The Sky *
Personeel
- Van Hunt – zang, gitaar, bas, drums, keyboards, piano
- Jermaine Rand, Chris Whitehead, Wendy Melvoin – gitaar
- Terry McMillen – harmonica
- Daryl Richards, Curtis Whitehead – saxofoon
- Nolan Smith – trompet
- Isaac Curtis – trombone
- Truth – piano, Moog synthesizer
- Dwight Farrell – celesta (een soort klokkenspel)
- Patrick Warren – Mellotron
- Larry James, Nick Northern – drums, percussie
- Amy White, Nick Northern, Ta Ta – achtergrondzang
Prince gebruikte vaak het adagium ‘Produced, arranged, composed and performed by’ op zijn albums. Van Hunt had dit ook kunnen doen voor dit album.
Van Hunt – Van Hunt – Singles
Singles
Er zijn drie singles getrokken van het album: Down Here in Hell (With You), Dust en Seconds of Pleasure. Dust werd genomineerd voor een Grammy voor Best Urban/Alternative Performance in 2005.
Na Van Hunt
In 2006 werd het tweede album On The Jungle Floor uitgebracht, dat met The Stooges’ No Sense of Crime een opvallende cover bevatte. In 2007 won Hunt, met John Legend en Joss Stone, een Grammy Award voor Best R&B Performance by a Duo or Group with Vocals voor hun cover van Sly & The Family Stone’s Family Affair, dat onderdeel was van het, overigens fantastische, Sly Stone tribute Different Strokes by Different Folks uit 2006.
In 2007 bracht Hunt de EP The Popular Machine uit en kondigde de uitgave van zijn nieuwe album, Popular, aan dat zou worden uitgebracht via Blue Note Records op 16 januari 2008. Blue Note had Hunt’s contract met Capitol overgenomen toen platenmaatschappij EMI (waar Capitol onderdeel van was) ineenstortte. Medio december 2007 maakte Blue Note bekend dat zij het album niet zou uitbrengen en dat het contract met Hunt was beëindigd. In januari 2008 maakte Hunt bekend dat hij niet wist op Popular ooit uitgebracht kon worden, omdat Blue Note de eigenaar van de master opnamen was en deze niet voor een redelijke prijs aan Hunt wilde verkopen. Hunt was “devastated”. Na 10 jaar, in augustus 2017, werd Popular alsnog uitgebracht via verschillende streaming kanalen.
Zonder contract, bracht Hunt in 2009 Use In Case Of Emergency, een verzameling van demo’s, remixen en B-kantjes, uit. In 2011 werd dit gevolgd door What Were You Hoping For?. Via de public funding site PledgeMusic werd het volgende album gefinancierd en uitgebracht in 2015: het geniale The Fun Rises, The Fun Sets.
De muziek die Hunt later uitbracht is net zo prachtig, zo niet nog mooier, als op zijn debuut. De laatste twee albums zijn spectaculair goed en aanraders voor iedereen die houdt van soul, funk, R&B en rock.
Ter afsluiting
Wat vind jij van Van Hunt de artiest, Van Hunt het album of eventuele opvolgers? Laat het weten!
Video/Spotify
Bij dit verhaal is een video opgenomen. Klik op de volgende link om deze te zien: Video: Van Hunt debuteert. De A Pop Life afspeellijst op Spotify is ook aangepast.
