Sly And The Family Stone brengen een van de beste verzamelaars aller tijden uit

Sly And The Family Stone 1970 (vlnr: Greg Errico, Rosie Stone, Sly Stone, Cynthia Robinson, Freddie Stone, Jerry Martini, Larry Graham)

Introductie

Het schijnt een ongeschreven regel te zijn dat verzamelalbums nooit in top 10(0)(0) lijstjes mogen voorkomen. Onzin natuurlijk, maar puristen maken zich graag boos om dat soort dingen. Dat gezegd hebbende: Greatest Hits van Sly And The Family Stone is één van allerbeste albums aller tijden. Aangevuld met Stand!, There’s A Riot Goin’ On en Fresh is de groep verantwoordelijk voor maar liefst vier klassieke funk/soul/R&B platen.

Sly And The Family Stone

In november 1966 werd Sly And The Family Stone opgericht. Omdat zijn broer Freddie al gitaar speelde, leerde Sly Stone (echte naam Sylvester Stewart) zichzelf keyboards en orgel. Ook werd bassist Larry Graham aangetrokken. Sly Stone had een duidelijk beeld voor ogen: vrede, broeder liefde en anti-racisme. De groep was dan ook een samenstelling van mannen en vrouwen en blanken en zwarten.

Sly A The Family Stone – A Whole New Thing & Dance To The Music

Al snel werd de groep ontdekt en ondergebracht bij Epic Records (een sublabel van CBS). In oktober 1967 werd het debuutalbum, A Whole New Thing, uitgebracht, wat geen succes werd. Op verzoek van platenbaas Clive Davis werd wat toegankelijker muziek opgenomen voor een vervolgalbum dat in april 1968 werd uitgebracht. Dance To The Music werd voorafgegaan door de single met het innovatieve titelnummer dat de groep de eerste hit opleverde. Dat nummer zou vele soulgroepen beïnvloeden en ‘psychedelic soul’ werd een rage.

Sly And The Family Stone – Life & Stand!

In september 1968 bracht de groep het album Life uit, dat minder commercieel was dan zijn voorganger en daardoor ook minder verkocht. Een baanbrekend album, dat twintig jaar later veel zou worden gebruikt in hip-hop producties. In mei 1969 verscheen het eerste meesterwerk van de groep, Stand!, een indrukwekkende verzameling nummers, waaronder all-time klassiekers als Stand!, Don’t Call Me Nigger, Whitey, I Want To Take You Higher en Everyday People (de eerste nummer 1 hit van de groep).

Sly And The Family Stone waren gearriveerd. Zowel artistiek als commercieel stond de groep in het middelpunt van de belangstelling. Het kon dan ook niet anders dan dat de band werd uitgenodigd voor het Woodstock festival. In de nachtelijke ochtend van 17 augustus 1969 speelde de groep een uiterst opwindende set, die al snel werd gerekend tot één van de hoogtepunten van het festival.

Sly & The Family Stone – Hot Fun In The Summertime & Thank You Thank You (Falettinme Be Mice Elf Agin) singles

Nog diezelfde maand werd een nieuwe single uitgebracht, Hot Fun In The Summertime, wederom een grote hit. In december werd dat gevolgd door de revolutionaire en invloedrijke single Thank You (Falettinme Be Mice Elf Agin) met het B-kantje Everybody Is A Star. Daarna werd het stil, te stil…

Er waren dan ook problemen. De film Woodstock zorgde ervoor dat de groep populairder was dan ooit, maar het succes had helaas een keerzijde. Spanningen ontstonden, met name tussen Graham en de Stone/Stewart broers, de platenmaatschappij eiste nieuw materiaal en de Black Panthers bemoeiden zich met de samenstelling van de groep. De blanke muzikanten Errico en Martini en de manager van de groep moesten worden vervangen door zwarte equivalenten.

Sly Stone – Woodstock Festival 1969

Ook deden drugs hun intrede: cocaïne en PCP. Het gevolg was dat er weinig meer terecht kwam van muziek spelen, laat staan schrijven. Voor Sly Stone stond 1970 in het teken van drugs, hij miste maar liefst een derde van de concerten en maakte een verwarde indruk tijdens televisie optredens. Hij werd paranoïde en gaf persoonlijke bodyguards iedereen te wantrouwen, inclusief de overige bandleden.

Om aan de vraag van het muziekminnende deel van het publiek te voldoen en de groep in de schijnwerpers te houden, bracht Epic Records het debuutalbum A Whole New Thing opnieuw uit en werd een verzameling van Sly And The Family Stone’s populairste nummers samengesteld, dat onder de naam Greatest Hits werd uitgebracht op 21 november 1970.

Sly & The Family Stone – Greatest Hits

Greatest Hits

Greatest Hits is een verzameling van alle singles van Sly And The Family Stone afkomstig van de albums Dance To The Music, Life en Stand!, aangevuld met de beide singles die eind 1969 waren uitgebracht en nooit eerder op een album waren verschenen.

De samenstelling van het album lijkt zonder achterliggende gedachte te zijn gedaan en de nummers staan lukraak door elkaar heen, waardoor de ontwikkeling van de groep niet gevolgd kan worden. Maar wellicht is dat ook wel een deel van het succes van het album.

Het album toont overduidelijk aan hoe eclectisch de groep werkelijk was, geen nummer lijkt op een ander nummer, het album barst van het optimisme, energie, idealen en puur plezier. En, de nummers zijn allen binnen een periode van minder dan 2 jaar opgenomen en uitgebracht. Een ongelooflijke weelde.

Sly & The Family Stone – Greatest Hits – Hoes achterkant (cd heruitgave booklet)

Van de funky opener I Want To Take You Higher, waarmee de groep de Woodstock bezoekers wild maakte, via het ontroerende Everybody Is A Star en Stand!, waarvan het muzikale coda vanaf 02:17 wellicht één van de meest funky en swingende stukken muziek is dat ooit op plaat is gezet, gaat de plaat verder met een paar prachtige albumstukken, waaronder You Can Make It If You Try, dat de positieve insteek van Sly Stone overduidelijk aantoont, en het pompende Dance To The Music.

Daarna direct door naar Everyday People, een prachtig geniaal nummer met de bekende Sly Stone frase “different strokes for different folks”, direct gevolgd door Hot Fun In The Summertime, een persoonlijke favoriet, met een ontroerende melodie en prachtige samenzang. Na het toch al niet onaanzienlijk funky en swingende Sing A Simple Song wordt het album afgesloten met Thank You (Falettinme Be Mice Elf Agin), een klassieker in de (funk)muziek. Bassist Graham slapt op zijn elektrische bas (wat hij zelf “thumpin’ and pluckin'” noemt), waardoor het nummer nog percussiever wordt dan het al is. De tekst tussen haakjes dient te worden gelezen als “For lettin’ me be myself again”. In het laatste couplet wordt een aantal Sly And The Family Stone titels aangehaald. Een prachtig slot van een indrukwekkend album!

Sly & The Family Stone – Greatest Hits – Quadrophonic

Liner notes

Het album uit 1970 kwam met ‘liner notes’ verzorgd door Morgan Ames:

Tuesday was a restless night. My television is set up for remote control and I punched the channel-selector button mercilessly, jumping from commercial to commercial, with an occasional thirty-second segment of a show. Everything was particularly dumb that night. Johnny Carson was picking his practiced way through the arid and rock-strewn mind of a young starlet. The late show movie was an Italian version of “The Cisco Kid” with delayed-effect dubbing supplied by Mother Murky’s Home For The Halting. Ralph Williams smiled himself into the ground with bull about the greatest automotive bargain of Your Whole Life. Other commercials were all of the dirty laundry and stained sink variety, featuring Madge, the non-liberated space brain of old-line advertising fame. Tuesday was a restless night.

Suddenly I hit a talk show and there was Sly Stone. He was being outrageous. I would expect no less from him – though I expected far less from Tuesday. Sly has always been outrageous. And he has always known how to get the music that’s inside his head Out Here, where we can enjoy it. Thank you, Sly, for saving Tuesday. He didn’t do much, sitting there in some flamboyant set of clothes, strands of suede and streaks of flamingo orange. I have the feeling he was preoccupied with some new idea for a song. “What?” he’d say when the host tried to include him in vapid discussion. “Oh yeah, I sure do agree with that, like you say.” Sly was as bored as I was. I had to love him. He’s as infectious, self-styled, and direct as his music is.

His music. Your music, too. By the way, did you leave your record collection with your brother in Duluth when you hit the road?

Was it stolen by someone who was supposed to be your friend?

Did you loan out the good ones and then lose track of them?

Or are your favorites just worn out?

Check one or more of the above with firm black lines (do not fold or mutilate). If yes, to any of the above, then here’s a way to put some Sly & The Family Stone back into your life. Because this Greatest Hits collection is particularly well rounded. It has I Want To Take You Higher; Everyday People; Everybody Is A Star; and several other best of his tunes. It even has Hot Fun In The Summertime, which got a lot of us through the summer of 1969.

Musically, there is one thing that Sly doesn’t know how to do: stand still. He moves, he grows, changes, expands, dances, preaches, pleads, laughs, and invites us all to be there. In other words, Sly & The Family Stone just keep on truckin’. The pure fine thing is that they have so much to truck about. This album will lighten your day and tonight you’ll have something to do besides watch the Dumb Parade on TV.

Morgan Ames
Pop Music Editor, High Fidelity

Ontvangst

Al direct na uitgave was het album een doorslaand succes. Sterker nog, het zou het best verkopende album van Sly And The Family Stone worden. Ook artistiek werd het album geroemd als “among the greatest rock and roll LPs of all time”. De combinatie van soul, funk en rock werkte perfect.

Sly & The Family Stone – Greatest Hits – Gouden plaat

Recensie

Als klein jongetje fascineerde de foto die op de hoes van Greatest Hits stond me mateloos. Het stond op een verzamelalbum dat mijn vader had. Op dat album stond Family Affair, waar ik helemaal wild van was. Wat een apart nummer, zeker destijds, toen ik eigenlijk voornamelijk witte muziek hoorde. Rond de tijd dat Prince zijn intrede deed in mijn leven, en met name na mijn indiensttreding bij het Amsterdamse Concerto kwam Sly Stone ook mijn eigen collectie binnen. Op 7 december 1987 kocht ik Greatest Hits, dat toen net op cd was verschenen. Sindsdien volgde veel meer Sly Stone, maar Greatest Hits bleef altijd terugkomen. De collectie is verslavend, funky, vrolijk stemmend en afwisselend en klinkt verrassend actueel. In 1978 stelde Funkadelic zich de vraag Who Says A Funk Band Can’t Play Rock?! op hun klassieke album One Nation Under A Groove. Tien jaar eerder had Sly Stone die vraag al beantwoord door het gewoon te doen.

Sly And The Family Stone is een onmisbare schakel in de muziekgeschiedenis en in de ontwikkeling van funk. En daarbij is Greatest Hits niet alleen een aanrader, het is daadwerkelijk één van de beste albums aller tijden!

N.B.:
Het album is op streaming diensten niet (meer) als zondanig beschikbaar. Onder aan dit artikel is het album als A Pop Life afspeellijst opgenomen. Abonneer en luisteren, luisteren, luisteren is het devies.

Sly & The Family Stone – Greatest Hits – Reclame

Nummers

Alle nummers geschreven door Sly Stone (Sylvester Stewart).

• I Want To Take You Higher ^
• Everybody Is A Star
• Stand! ^
• Life #
• Fun #
• You Can Make It If You Try ^
• Dance To The Music *
• Everyday People ^
• Hot Fun In The Summertime
• M’Lady #
• Sing A Simple Song ^
• Thank You (Falettinme Be Mice Elf Agin)

* afkomstig van Dance To The Music (1968)
# afkomstig van Life (1968)
^ afkomstig van Stand! (1969)

Muzikanten

• Greg Errico – drums
• Larry Graham – bas, zang
• Jerry Martini – saxofoon
• Cynthia Robinson – trompet, ad-libs
• Freddie Stone – gitaar, zang
• Rosie Stone – piano, keyboards, zang
• Sly Stone – zang, piano, orgel, keyboards, harmonica, gitaar

Met hulp van Little Sister (Vet Stone, Mary McCreary, Elva Mouton) – achtergrondzang

Albumproductie door Sly Stone voor Stone Flower Productions.

Sly And The Family Stone – There’s A Riot Goin’ On & Fresh

Na Greatest Hits

Gedurende 1970 deed Sly Stone niet veel meer dan drugs gebruiken, gevolgd door eindeloze sessies voor het volgende album. In november 1971 werd de nieuwe single Family Affair uitgebracht, twee weken later gevolgd door meesterwerk There’s a Riot Goin’ On. De tegenstelling tussen het feestelijke Greatest Hits en het nieuwe album had niet groter kunnen zijn. De effecten van Sly Stone’s verslaving, zijn groeiende gevoel dat het niet goed ging met Amerika en dat zijn idealen wellicht te hoog gegrepen waren had hij verwerkt in zijn nieuwe muziek, die donker en hopeloos klonk. De instrumentatie was minimalistisch en de teksten waren deprimerend. De frisse productie was verdwenen, evenals de samenwerking met de groep. Sly Stone speelde het album grotendeels zelf in.

Het gerommel in de band had drummer Errico al doen besluiten te vertrekken, in 1972 werd hij gevolgd door bassist Graham. Ondertussen werd Sly Stone’s cocaïne gebruik alleen maar erger. Ondanks alle problemen werd in 1973 het prachtige Fresh uitgebracht, alweer een klassieker. In 1974 werd Small Talk uitgebracht, een zwaar tegenvallend album dat slecht verkocht. In 1975 was het over met de groep, het publiek zag de muziek niet (meer) zitten, maar was ook klaar met de nukken van Sly Stone die voor concerten vaak niet kwam opdagen en als hij er wel was half aanwezig was of ruim voor tijd vertrok.

Sly And The Family Stone – Small Talk, High On You, Heard You Missed Me Well I’m Back, Back On The Right Track & Ain’t But The One Way

Sly Stone bracht in 1975 en 1976 nog twee albums uit, High On You en Heard You Missed Me, Well I’m Back, waarna hij in 1977 werd ontslagen door Epic Records.

Voor Warner Brothers maakte Sly het album Back On The Right Track in 1979, waarna hij ging toeren met George Clinton en Funkadelic. Een nieuw album, waaraan Sly Stone was gestart, werd afgemaakt door producer Stewart Levine (Ain’t But The One Way uit 1982). Na een aantal drugs arrestaties verdween Sly Stone uit beeld.

In 1993 werd Sly And The Family Stone opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame, waarbij alle bandleden aanwezig waren, behalve Sly Stone zelf. Maar vlak voordat de band het podium opliep verscheen Sly Stone plotseling. Hij was net zo snel verdwenen als hij was gekomen.

Tijdens de Grammy Awards van 2006 verscheen de originele bezetting van Sly And The Family Stone opeens op het toneel, inclusief Sly Stone. Het was geen succes, Sly verdween weer snel van het podium. In 2007 werd zelfs een tour langs festivals gedaan, die Sly Stone ook naar het Nederlandse North Sea Jazz Festival bracht. De tour was een fiasco. De band begon vaak veel te laat, waardoor het publiek al was afgehaakt voordat het concert was begonnen. Sly verdween soms halverwege en kwam niet meer terug. Er waren uitzonderingen, maar die waren er veel te weinig.

In september 2011 verscheen het trieste bericht dat Sly Stone dakloos was, in een auto leefde en mocht douchen bij een gepensioneerd echtpaar.

In 2015 leek het tij te keren toen bekend werd dat Sly Stone, na een 5 jaar durende rechtszaak, ruim $ 5 miljoen aan achterstallige betalingen terug zou krijgen. Het besluit werd echter teruggedraaid toen bekend werd dat Sly Stone eerder 50% van het belang in zijn muziek had verkocht.

Sly And The Family Stone – The Woodstock Experience & Live At The Fillmore East

Heruitgaven

In al de tussenliggende jaren werd het werk van Sly And The Family Stone meer dan 15 keer uitgebracht in verschillende compilaties. Nieuw werk verscheen mondjesmaat, voornamelijk tijdens de grote cd heruitgave campagne in 2007.

In 2011 bracht Sly Stone een nieuw album uit, I’m Back! Family & Friends, dat bestond uit opnieuw opgenomen oudere nummers and drie ‘nieuwe’ nummers. Het album flopte enorm.

Gelukkig verschenen er ook twee uitgaven die wel interessant waren. The Woodstock Experience in 2009, die de complete opnamen bevatten van het concert dat de groep gaf op het Woodstock festival in 1969. In 2015 verscheen Live At The Fillmore East, een weergave van de vier shows die de groep in twee dagen op 4 en 5 oktober 1968. Beide albums lieten de groep horen in hun hoogtijdagen en gaven een goede indruk van de briljante shows en muziek van de groep in een live setting.