The Police – Amsterdam – 22-06-1979
Inleiding
In 1979 was ik nog steeds Queen fan, maar dat liep op zijn einde. De ska-revival zou het einde definitief inluiden, maar nog net daarvoor was er een ander nieuw bandje dat ik erg leuk vond: The Police. Hun debuutalbum was al goed, maar het tweede album, Reggatta De Blanc, vond ik eigenlijk nóg beter.
The Police
The Police bestond uit zanger/bassist Sting (echte naam Gordon Sumner), drummer Stewart Copeland en gitarist Andy Summers en was actief van 1977 tot en met 1986. In 2007 en 2008 kwamen ze bij elkaar voor een eenmalige wereld tournee.
In januari 1977 jamden Copeland en Sting en ze waren beiden tevreden met wat ze hoorden. Met gitarist Henry Padovani werd The Police opgericht. Al op 1 maart 1977 speelden ze hun eerste concert en op 1 mei werd debuutsingle Fall Out uitgebracht. Tijdens een kort intermezzo onder de naam Strontium 90, ontmoetten Copeland en Sting gitarist Andy Summers. De dagen van Padovani waren geteld. Summers trad toe tot de band.
Op 18 augustus 1977 trad de definitieve 3 mans versie van The Police voor het eerst op. Met name Copeland was zeer geïnteresseerd in de punk scene die destijds volop in bloei was in Londen. In het begin schreef hij veel nummers, die perfect pasten binnen de punk sjablonen, maar al snel bleek dat de band weinig met punk te maken had. De energie was er wel, maar muzikaal gezien was de band avontuurlijker. In de punk scene werd The Police weinig serieus genomen.
The Police – Outlandos d’Amour
In februari 1978 werd de band gevraagd voor een reclame. De voorwaarde was dat ze zich zouden blonderen, waaraan de band voldeed. Het zou een belangrijk handelsmerk van de groep worden. Copeland’s oudere broer Miles wilde groep wel managen en betaalde de opnamen voor hun debuutalbum, Outlandos d’Amour. Toen de band met Roxanne op de proppen kwam werd er snel een platencontract geregeld met platenmaatschappij A&M Records. Roxanne werd op 7 april 1978 als single uitgebracht toen de band nog vol aan het werk was met het debuutalbum. Tegen de verwachtingen in werd het geen grote hit.
Op 17 november 1978 werd Outlandos d’Amour uitgebracht. Het album werd een succes in het VK en Europa en zelfs een bescheiden hit in de VS. Van The Police werd al snel meer verwacht dus een opvolger moest er snel komen. Al drie maanden na de uitgave van het debuutalbum zat de band alweer in de studio (van 13 t/m 24 februari 1979), waarna weer een uitgebreide tournee volgde, gevolgd door een tweede periode van opnamen (16 juli t/m 3 augustus 1979). De band had materiaal, maar niet al te veel, maar het opnameproces verliep erg makkelijk. Tijdens een interview in december 1979 met Trouser Press zei drummer Stewart Copeland: “It was a real easy album for us to record; it only took three or four weeks. ‘Outlandos’ was recorded over a six-month period in bits and pieces. On ‘Reggatta’ we actually cancelled two weeks of studio time. This time the material wasn’t rehearsed but the band was. We knew each other’s styles because we’d been playing together constantly for eight months, which we hadn’t been doing when we recorded the first album.”
The Police – Reggatta De Blanc
Reggatta De Blanc
Op 2 oktober 1979 werd het tweede album van The Police, Reggatta De Blanc, uitgebracht. De titel is qua ’taal’ een vervolg op het eerste album, dat Engels en Frans combineert naar een term die feitelijk niet bestaat. “Reggatta de blanc” komt, vrij vertaald, neer op “reggae van blanken” of “witte reggae”. Het album werd opgenomen in dezelfde studio, met dezelfde producer als het debuutalbum, zeer tegen de wens van platenmaatschappij A&M in.
Het album werd samengesteld uit ouder materiaal, muziek gespeeld tijdens concerten (Reggatta De Blanc) en nieuw materiaal, waarop steeds duidelijker werd dat Sting zich snel ontwikkelde als componist. Het album werd door critici over de hele wereld goed ontvangen en het album verkocht zeer goed, ook in de VS. Het album werd over het algemeen gezien als de professionele, volwassen versie van het debuutalbum. De band zelf was zeer tevreden met het resultaat. Sting noemt het album als het begin van zijn vertrouwen in zijn eigen kunnen als componist, Stewart Copeland noemt het nog steeds zijn favoriete Police album. Volgens zeggen, geldt dat ook voor Andy Summers.
De opener Message In A Bottle start het album perfect. Een prachtig, perfect popliedje, zoals Sting er nog veel zou schrijven. Het titelnummer is op en top Police, open akkoorden, geniale drums (inclusief perfect getimede echo effecten) en een opwindend rockend einde. Bring On The Night introduceert wereldmuziek en vermengt dat met reggae. Tweede single Walking On the Moon was een grote wereldhit en geldt als een van de bekendste nummers van The Police. On Any Other Day (een van de drie nummers geschreven door Stewart Copeland) is een ironisch liedje over kleine tegenslagen in en om het huis. The Bed’s Too Big Without You is onderdeel van de Breakups, 25 nummers over het einde van een relatie lijst. Het nummer schijnt gebaseerd te zijn op Sting’s eerste vriendin die na de breakup zelfmoord pleegde. Het Copeland nummer Does Everyone Stare is vintage Police. Het album wordt afgesloten met Not Time At All, het B-kantje van de So Lonely single uit 1978.
The Police – Afkoelen na de Pinkpop show – 04-06-1979
The Police in Nederland
In Nederland was The Police een doorslaand succes. Was Outlandos d’Amour al goed ontvangen, na het spectaculaire optreden op Pinkpop te Geleen op 7 juni 1979 was The Police voor even de grootste band in Nederland, zeker onder muziekliefhebbers. Op Pinkpop debuteerde The Police haar nieuwste nummer Message In A Bottle. Het afsluitende coda van Can’t Stand Losing You bleek de voorloper van het nummer Reggatta De Blanc. Zie de opnamen van Roxanne tijdens het eerste grote optreden van The Police op Pinkpop 1979 in het subartikel The Police op Pinkpop 1979. De bravoure, zenuwen en uiteindelijke euforie zijn prachtig en ontroerend.
Na de uitgave van het Reggatta De Blanc album stormde het naar de eerste positie van de hitlijsten en bleef daar maar liefst 8 weken staan. Voor een nieuwe band een ongekende prestatie. Geen ander Police album zou zo populair meer worden in Nederland. Het enige andere Police album dat de eerste positie bereikte was Ghost In The Machine, maar dat duurde ‘maar’ 1 week.
Ook de ‘serieuze’ pers was laaiend enthousiast. Op 16 oktober 1979 verscheen in de Volkskrant een groot artikel met als titel “Klasse van The Police van Stones-niveau”. Het inspireerde het satirische duo Koot en Bie tot een heus item in hun wekelijkse televisie programma. Alles over het kranten artikel en het Koot en Bie item is na te lezen (én kijken) in het subartikel The Police en Nederlandse satire van Koot en Bie in 1979. De rol die Sting vervulde in de film Quadrophenia (naar het rock album van The Who), ook in 1979, vergrootte de status van de band alleen maar meer.
The Police – 1979
Liner notes
Op de website van Sting staan de volgende liner notes vermelde bij de entry over het Reggatta De Blanc album.
A brief three months after their debut album ‘Outlandos d’Amour’ was released, The Police were back in Surrey Sound Studios recording tracks for their second album. This time there was a distinct air of confidence about the sessions. Whereas the debut was recorded piecemeal over six months or so, ‘Reggatta de Blanc’ came together very quickly, with the band actually cancelling two weeks of studio time that they did not require. Stewart Copeland recalled, “This time the material wasn’t rehearsed but the band was. We knew each other’s styles because we’d been playing together constantly for eight months, which we hadn’t been doing when we recorded the first album. ‘Reggatta’ took us three weeks to record. We just went into the studio and said ‘right, who’s got the first song!'”
Sting was equally positive about the recording, “That was where it all clicked. There was so much happening in my writing and singing, Stewart’s and Andy’s playing, and suddenly it all meshed together. We had reggae influences in our vocabulary and they became synthesised into our infrastructure until it was utterly part of our sound and you couldn’t really call it reggae anymore. It was just the way we played. I think ‘Reggatta’ was that moment for us.”
A mere week after starting the session, the band were filmed at a one-off show at Hatfield Polytechnic for the BBC series ‘Rock Goes To College’, and they debuted a new song they were working on, ‘Message in a Bottle’. Interrupting the recording for another tour of the States and a short UK tour the Police returned to Surrey Sound in August 1979 to complete the album before headlining the Reading Festival. ‘Reggatta’ was released in early October and certainly lived up to the expectations raised by the release of ‘Message In A Bottle’ a month previously, and stayed at the number one spot for four weeks. The band set off once more for the States before returning to the UK for a sell-out tour of major venues – Police fever had struck, and they were THE band of 1979.
Apart from a further three classic songs in the shape of ‘Message In A Bottle’, ‘Walking On The Moon’ and ‘The Bed’s Too Big Without You’, the album featured several other strong tracks such as ‘Bring On The Night’, ‘Deathwish’ and several of Stewart Copeland’s catchy, quirky tunes.
© sting.com
The Police – Reggatta De Blanc – Poster
Recensie
Ik had het album Outlandos d’Amour in de zomer van 1979 gekocht en was er wild van. Met name het drumwerk was fantastisch! Ik was dan ook fan van Stewart Copeland, zijn spel was een belangrijk onderdeel van de muziek en het geluid van de band. Zijn tegendraadse ritmes zorgden voor een compleet eigen geluid. In combinatie met de open akkoorden van Summers en het stemgeluid van Sting zorgde het voor de unieke Police ervaring.
Toen het tweede album uitkwam kocht ik het vrij snel (ik weet niet zeker of ik het direct kocht). Het item van Koot en Bie over The Police was legendarisch. Het verschafte de band ook een soort cachet dat veel popmuziek van die tijd niet had.
Mijn grote favorieten waren het titelnummer Reggatta De Blanc (met name ook door het fantastische drumwerk van Copeland; luister naar die snare) en The Bed’s Too Big Without You. Dat is in al die jaren niet veranderd. Het album kent maar één misser: Contact. Een onbegrijpelijk lelijk nummer (die bas is echt verschrikkelijk). Maar dat is dan ook wel de enige, want de rest is opwindend en origineel.
Het grote verschil met Outlandos d’Amour is het geluid, dat wellicht iets professioneler is, maar mijns inziens komt dat meer door de explosieve muzikale ontwikkeling die de band doormaakte. Niet alleen Sting voelde zich sterker en zekerder over zijn eigen rol en kunnen, dat gold ook voor Stewart Copeland en Andy Summers. De band was gegroeid en experimenteerde steeds organischer met bekende en nieuwe invloeden, waaronder de reggae, rock en punk van het debuutalbum, maar ook jazz en wereldmuziek.
Ik ben het geheel met Stewart Copeland eens: Reggatta De Blanc is mijn all-time favorite Police album!
The Police – Reggatta De Blanc – Singles
Singles
Er zijn maar liefst 4 singles van het Reggatta De Blanc album getrokken.
- Message In A Bottle
(uitgebracht op 7 september 1979) - Walking On The Moon
(uitgebracht op 23 november 1979) - Bring On The Night
(uitgebracht in januari 1980, VS) - The Bed’s Too Big Without You
(uitgebracht op 30 mei 1980, VK)
The Police – Reggatta De Blanc – Hoes achterkant
Nummers
Alle nummers geschreven door Sting, tenzij anders vermeld.
- Message In A Bottle
- Reggatta De Blanc (Andy Summers, Sting, Stewart Copeland)
- It’s Alright For You (Sting, Stewart Copeland)
- Bring On The Night
- Deathwish (Andy Summers, Sting, Stewart Copeland)
- Walking On The Moon
- On Any Other Day (Stewart Copeland)
- The Bed’s Too Big Without You
- Contact (Stewart Copeland)
- Does Everyone Stare (Stewart Copeland)
- No Time This Time
The Police – Reggatta De Blanc – Binnenhoes
Muzikanten
“All noises by the Police. All arrangements by the Police.”
- Sting – bas, zang
- Andy Summers – gitaar, keyboards, zang
- Stewart Copeland – drums, zang, gitaar en bas op It’s Alright For You en On Any Other Day, piano op No Time This Time
The Police – Reggatta De Tour – Tour programma
Na Reggatta De Blanc
Het titelnummer van Reggatta De Blanc leverde The Police haar eerste Grammy op, voor Best Rock Instrumental Performance. In maart 1980 startte The Police haar eerste wereld tournee. Tijdens de tour werden filmopnamen gemaakt voor een BBC documentaire The Police Around the World, die in 1982 op televisie werd uitgezonden. In oktober 1980 werd het derde album, Zenyatta Mondatta, uitgebracht. Tegen die tijd was ik helemaal in de ska en was The Police voor mij klaar. Voor de wereld begon het toen eigenlijk pas echt. De singles Don’t Stand So Close To Me en De Do Do Do, De Da Da Da groeiden uit tot wereldhits.
Vlak na de uitgave van Zenyatta Mondatta bracht Stewart Copeland een solo album uit. Onder de naam Klark Kent had Copeland in 1978 al een klein hitje gehad. In 1980 werd de EP Klark Kent uitgebracht, zonder echt een groot succes te worden.
Op 2 oktober 1981, precies twee jaar na Reggatta De Blanc werd het vierde album van The Police, Ghost In The Machine, uitgebracht, een album dat saxofoon en synthesizer toevoegde aan het bandgeluid. Met Every Little Thing She Does Is Magic, Invisible Sun en Spirits In The Material World bevatte het album alweer grote hits. Na een opvolgende tournee nam de band een pauze. Sting speelde weer in een aantal films, waaronder David Lynch’ Dune, Andy Summers nam een album (zijn eerste) op met Robert Fripp en Stewart Copeland componeerde de filmmuziek voor Francis Ford Coppola’s film Rumble Fish. De pauze zorgde voor verwijdering tussen Sting en de anderen, met name Copeland.
Stewart Copeland (1981) ‘Fuck Off You Cunt’ – Boodschap voor?
Ondanks de groeiende ontevredenheid en Sting’s controle over de groep en haar output, bleek de band in staat er nog een album uit te persen. Op 17 juni 1983 werd het vijfde (en laatste) studioalbum van The Police uitgebracht: Synchronicity. De opname sessies waren verre van ideaal. Elke bandlid nam zijn partijen individueel op en overdubs werden niet gelijktijdig gedaan. Maar, het succes was er niet minder om. Met Every Breath You Take bevatte het album een evergreen van ongekende proporties.
Van juli 1983 tot en met maart 1984 werd er getoerd. Tijdens de tour besloot Sting dat hij een solo carrière wilde starten. Na de tour was de band tijdelijk on-hold. Sting nam deel aan Band Aid en Live Aid, nam zijn eerste solo album op (The Dream Of The Blue Turtles) en ging op tournee. Zijn solo succes evenaarde dat van The Police met gemak. Ondertussen zong híj mee met Dire Straits en Phil Collins en werkte hij mee op het Miles Davis album You’re Under Arrest. Stewart Copeland bracht in 1985 het prachtige album The Rhythmatist uit en Andy Summers nam nog een album met Robert Fripp op.
The Police – De laatste 3 (studio) albums
In juni 1986 kwam The Police bij elkaar voor een aantal concerten voor de Amnesty International A Conspiracy of Hope tour. In juli kwam de band in de studio bijeen voor het volgende studioalbum van The Police, maar de koek was op. De band ging eind 1986 uit elkaar. In de jaren na het uiteenvallen van de band vierde Sting grote successen als solo artiest, legde Stewart Copeland zich toe op televisie en film soundtracks en startte Andy Summers ook een eigen carrière, maar was minder zichtbaar en succesvol als de andere twee.
Naast een aantal kleine gastrollen op elkaars albums en muziek, speelde The Police in al die jaren nooit meer samen, met uitzondering van 22 augustus 1992, de bruiloft van Sting. Dat betekende niet dat er geen materiaal van The Police werd uitgebracht. Naast meerdere compilaties, waarvan het prachtige verzorgde, in 1993 uitgebrachte, Message In A Box: The Complete Recordings niet onvermeld mag blijven, werd in 1995 het album Live! uitgebracht, dat bestond uit concerten opgenomen op 27 november 1979 tijdens de Reggatta De Blanc tour en 2 november 1983, opgenomen tijdens de laatste tour van de band.
The Police 14-09-2007 concertkaartje
Op 10 maart 2003 kwam de groep bijeen voor hun opname in de Rock and Roll Hall of Fame en speelde 3 nummers. Op 22 januari 2007 werd aangekondigd dat The Police Roxanne zou spelen tijdens de 2007 Grammy Awards show. Ook werd een zeer uitgebreide reünie tour aangekondigd, die in mei 2007 van start ging en eindigde in augustus 2008. Ik bezocht het concert op 14 september 2007 in Amsterdam, wat ik (zeer) teleurstellend vond. Nog tijdens de tour kondigde de band aan dat het daar bij zou blijven: “There will be no new album, no big new tour. Once we’re done with our reunion tour, that’s it for The Police.” Dit was niet helemaal waar, want op 11 november 2008 werd Certifiable: Live In Buenos Aires uitgebracht, een weergave van de reünie tour.
Ter afsluiting
Wat is jouw mening over The Police en Reggatta De Blanc? Laat het weten!
Video/Spotify
Bij dit verhaal is een video opgenomen. Klik op de volgende link om deze te zien: Video: The Police brengt haar beste album uit in 1979: Reggatta De Blanc. De A Pop Life afspeellijst op Spotify is ook aangepast.
