Peter Tosh
Introductie
Zoals al een aantal maal opgemerkt: 1977 was een topjaar voor de reggae. Vele klassieke albums werden in dat jaar uitgegeven. Zo ook Peter Tosh’ Equal Rights.
Peter Tosh
The Wailers omstreeks 1964 (vlnr: Bunny Wailer, Bob Marley, Peter Tosh)
Peter Tosh, geboren als Winston Hubert McIntosh, verhuisde op 15-jarige leeftijd naar de achterbuurt Trenchtown in Kingston, Jamaica. Op een dag zag hij een man gitaar spelen. Hij vond dat interessant en lette goed op wat de man deed. Hij pakte een gitaar (voor de eerste keer in zijn leven) en speelde het direct na. Een natuurtalent dus.
Begin jaren (19)60 ontmoette hij Robert Nesta Marley (Bob Marley) en Neville O’Reilly Livingston (Bunny Wailer). Ze gingen alle drie naar zangleraar Joe Higgs en besloten samen te gaan zingen. Higgs leerde de jongens te harmoniseren. Omdat Tosh een instrument kon bespelen gingen de anderen dat ook doen.
Onder de naam The Wailing Wailers bracht de (initieel ska spelende) groep de single Simmer Down uit. Vlak daarna ging Marley werken in de VS, maar kwam in 1967 al weer terug. Tosh en Wailer waren in de tussentijd Rastafari geworden. Marley volgde snel. Het Rastafari geloof zou een steeds belangrijkere rol gaan spelen in het leven van de mannen.
De groep werd hernoemd naar The Wailers; “wail” betekent rouwen of, in Tosh’ eigen woorden, “…express one’s feelings vocally”. De up-tempo ska werd vertraagd, hun teksten gingen politieke en sociale thema’s bevatten. The Wailers gingen samenwerken met een jonge en veelbelovende producer: Lee Perry. Met hem namen ze de eerste bekende Wailers nummers op, waaronder Soul Rebel, Duppy Conqueror en Small Axe. De geboorte van reggae was een feit.
The Wailers – Catch A Fire & Burnin’
Na uitbreiding van de band werd een contract afgesloten met Chris Blackwell (door Tosh later spottend “Whiteworst” genoemd) en Island Records. De band bracht in 1973 de albums Catch A Fire en Burnin’ uit. In 1974 vertrokken zowel Tosh als Wailer om een eigen solo-carrière te starten. The Wailers gingen hierna door het leven als Bob Marley & The Wailers.
In 1976 verscheen Tosh’ debuut solo-album: Legalize It. Het titelnummer werd al snel erg populair onder voorstanders van de legalisering van marihuana, reggae muziek liefhebbers en Rastafari’s en was favoriet tijdens Tosh concerten.
Equal Rights
Peter Tosh – Equal Rights
Peter Tosh begon te werken aan zijn opvolger Equal Rights, dat in 1977 werd uitgegeven op CBS. Het album bevatte zijn versie van een nummer dat hij samen met Bob Marley schreef: Get Up, Stand Up. Bunny Wailer deed achtergrond zang op het album.
Equal Rights maakte van Tosh een top reggae artiest. Hij werd zelfs gezien als een rivaal voor Bob Marley. Het album is ook één van de beste en meest invloedrijke reggae albums aller tijden. Binnen The Wailers was Tosh altijd de meest militante en op dit album laat hij dat ook duidelijk horen and zien. Onderwerpen als de eenheid in de Afrikaanse diaspora (African), omstandigheden tijdens protesten in Zuid-Afrika (Apartheid) en het opkomen voor je rechten in Get Up, Stand Up, maken van Equal Rights een politiek album. Ook de wijze waarop Tosh zingt geeft het belang dat hij hecht aan zijn onderwerpen goed weer: krachtig en (bijna) boos.
Nummers
Alle nummers geschreven door Peter Tosh, tenzij anders aangegeven.
- Get Up, Stand Up *
- Downpresser Man
- I Am That I Am
- Stepping Razor **
- Equal Rights
- African
- Jah Guide
- Apartheid
| * | Peter Tosh & Bob Marley | |
| ** | Joe Higgs, toegeschreven aan Peter Tosh |
Hierna
Peter Tosh – Don’t look Back (single) & Bush Doctor (album)
In 1978 tekende Tosh een contract bij Rolling Stones Records. Het eerste album dat hij daarop uitbracht was Bush Doctor, dat van Tosh een nog grotere ster maakte. Op het album spelen Rolling Stones leden Mick Jagger en Keith Richards mee. De eerste single van het album, een cover van Don’t Look Back van The Temptations, was een duet met Jagger. Het werd een enorme internationale hit.
Op maandag 4 juni 1979 is Peter Tosh de afsluiter op het Pinkpop festival in Geleen. Opeens verschijnt Mick Jagger backstage op het festival. Hij zou met Peter Tosh de hit Don’t Look Back zingen. Tijdens het nummer zie je Tosh op Jagger wachten, maar Jagger zag er op het laatste moment van af, toen hij de tv-camera’s zag.
In 1979 en 1981 werden de albums Mystic Man en Wanted Dread And Alive uitgebracht. Tosh probeerde succes te krijgen, maar zonder het opgeven van zijn militante denkbeelden. Dit lukte niet. In 1981 verscheen Tosh in de videoclip voor The Rolling Stones single Waiting On A Friend. In 1984, na de release van het album Mama Africa (1983), verdween Tosh in (zelf verkozen) ballingschap.
In 1987 keerde Tosh terug met No Nuclear War, wat hem direct een Grammy Award voor Best Reggae Performance opleverde.
Moord
Peter Tosh & ganja
Op 11 September 1987 verschenen drie gewapende mannen bij het huis van Tosh en eisten geld. Tosh zei dat hij geen geld in huis had, maar de mannen geloofden hem niet. Ze martelden Tosh urenlang in de verwachting dat Tosh wel zou toegeven. Gedurende de periode dat de mannen in het huis waren, kwamen er bezoekers langs, die ook werden gegijzeld door de mannen. De overvallers werden steeds gefrustreerder. Met name de leider, een man met wie Tosh eerder vriendschap had gesloten en had geholpen werk te vinden. Toen duidelijk werd dat er geen geld was schoten de mannen in het wilde weg. Meerdere mensen raakten zwaar gewond. Er waren twee dodelijke slachtoffers, waaronder Peter Tosh.
Peter Tosh was niet meer. Hij werd slechts 42 jaar oud. Van de drie originele Wailers is alleen Bunny Wailer nog in leven. Gelukkig heb ik hem live kunnen zien in Paradiso op 21 juli 2015.
Ter afsluiting
Peter Tosh heeft een aantal prachtige reggae albums gemaakt, maar is toch niet in staat gebleken het niveau van Bob Marley te evenaren. Ondanks dat, heeft Tosh zijn bijdrage kunnen leveren aan het wonderlijke reggae jaar 1977
Wat vind jij van Peter Tosh, en van het album Equal Rights? Laat het weten!
2 reacties
Ik vindt Peter Tosh toch echt wel een klasse beter dan bv Bob Marley.Hij had echt een boodschap.
Auteur
Qua boodschap is Bob Marley’s Kaya net zo politiek als Tosh’s werk. Maar met name muzikaal vond ik Marley toch echt de betere. Dat neemt niet weg dat Tosh toch zeker 3 fantastische albums heeft gemaakt.
Dank je wel voor de reactie!