The Smashing Pumpkins en het onderschatte Adore

The Smashing Pumpkins 1998 (vlnr: D’Arcy Wretzky, Billy Corgan, James Iha)

Inleiding

Na het bereiken van de top met het indrukwekkende Mellon Collie And The Infinite Sadness volgden publieke en persoonlijke rampen. The Smashing Pumpkins ging een onzekere tijd tegemoet en kwam naar buiten met Adore. Anders, introverter en elektronischer, maar weer fantastisch.

Op weg naar Adore

Zoals in het artikel over meesterwerk Siamese Dream al werd aangehaald, wilde The Smashing Pumpkins niets liever dan succesvol zijn/worden. Siamese Dream was al een stap in de goede richting, maar het dubbelalbum Mellon Collie And The Infinite Sadness katapulteerde de band naar supersterren. Alle singles (5 stuks maar liefst!) sloegen aan, van het album werden meer dan 10 miljoen exemplaren verkocht. De relatie binnen de band was enorm verbeterd, James Iha en D’Arcy Wretzky hadden überhaupt input in het album gehad, en The Smashing Pumpkins leken een echte band geworden te zijn.

Tijdens de wereldtournee die zou volgen werd de boxset The Aeroplane Flies High (1996) uitgebracht, een 5 cd’s tellende set die alle Mellon Collie And The Infinite Sadness singles bevatte, aangevuld met B-kantjes, foto’s en teksten. Initieel werden er 200.000 exemplaren van gemaakt, maar al snel was de vraag zo overweldigend dat er meer en meer exemplaren bij werden geperst. Begin 1997 bracht de band het nummer Eye uit als onderdeel van de soundtrack voor David Lynch’s film Lost Highway. Later in het jaar leverde de band The End Is The Beginning Is The End aan voor de soundtrack voor de Batman & Robin film.

The Smashing Pumpkins 1998

Problemen

De wereldtournee ter promotie van Mellon Collie And The Infinite Sadness liep van januari 1996 tot en met februari 1997. Alle shows waren uitverkocht. Alle seinen leken op groen te staan. Maar, tijdens een concert in Dublin op 11 mei 1996 ging het fout. Ondanks het herhaalde verzoek van de band om het ‘moshing’ te stoppen, werd een 17 jarige fan doodgedrukt. Het concert werd gestaakt en het concert de dag erna (ook in Dublin) werd afgezegd.

Maar dat was niet alles, in de vroege ochtend van 11 juli 1996 namen drummer Jimmy Chamberlin en keyboard speler Jonathan Melvoin (broer van Wendy & Lisa’s Wendy Melvoin) een overdosis heroïne. Melvoin zou het niet overleven en Chamberlin werd gearresteerd. De band reageerde de dag erna: “It is with great sadness that this morning, Jonathan Melvoin, who has been touring with our band as a keyboardist and percussionist for the past six months, passed away from an apparent drug overdose. Our thoughts and heartfelt condolences go to his wife and family”. Op 7 juli kwam de band met de volgende verklaring:

Today we are very sorry to tell our friends and fans that we have decided to sever our relationship with our friend and drummer Jimmy Chamberlin. This may come as a shock to some, to others not, but to us it is devastating. For nine years we have battled with Jimmy’s struggles with the insidious disease of drug and alcohol addiction. It has nearly destroyed everything we are and stand for. We have decided to carry on without him and we wish him the best that we have to offer. The three of us plan to seek an immediate replacement and to finish the touring that we had started at the beginning of this year. We would like to thank everyone for their well wishes and support in this very tragic week.
The Smashing Pumpkins: Billy, D’Arcy and James.

In augustus werd de tour vervolgd met drummer Matt Walker en keyboard speler Dennis Flemion. Later noemde Corgan de beslissing om door te gaan met de tour, de slechtste beslissing die de band ooit heeft gemaakt.

Een jaar na het overlijden van Melvoin, startte Laura Melvoin, de weduwe van Jonathan Melvoin, een rechtszaak tegen de band, waarin ze stelde dat de band onvoldoende had gedaan om haar man van de drugs af te houden. De rechtszaak werd geschikt voor een bedrag van $10.001.

The Smashing Pumpkins – Virgin press kit

Opnamen

Eind 1996 stelde James Iha: “The future is in electronic music. It really seems boring just to play rock music”. Het nummer Eye gaf al een indruk van de nieuwe koers van The Smashing Pumpkins. Elektronica, synthesizers, rustigere muziek? Was dat de toekomst?

Onderweg naar “one of the most anticipated albums of 1998” had de band onderling problemen, niet in de laatste plaats veroorzaakt door het vertrek van Jimmy Chamberlin, (daardoor) wennen aan een nieuwe dynamiek in de band, de druk van presteren en de muzikale richting die onzeker was. Daarnaast ging voorman Corgan door een scheiding en overleed zijn moeder tijdens de opnamen…

Direct na het einde van de wereldtournee in het kader van Mellon Collie And The Infinite Sadness in februari 1997, begonnen opnamen van demo’s voor het volgende album. En weer was er geen gebrek aan inspiratie. Ruim 30 nummers werden geschreven en opgenomen, een aantal dat werd teruggebracht naar 14 (en uiteindelijk 15). Er zou niet weer een dubbelalbum worden uitgebracht.

Na een aantal optredens op festivals in de zomer van 1997 verkaste de band naar Sunset Sound studio’s in Los Angeles, waar Corgan zich opwierp als producer van het album. Het vertrek van Chamberlin zorgde dat Corgan uitweek naar een drum machine. Tijdens de opnamesessies werden ook drummers uitgenodigd voor een bijdrage, die niet altijd werd gebruikt in de uiteindelijk uitgebrachte versies.

Ondertussen was de (rock) wereld in afwachting van de volgende stap van de indie darlings. Tegenstrijdige berichten werden naar buiten gebracht. Op 26 februari 1998 lichtte Corgan een tipje van de sluier op: “The people that say it’s acoustic will be wrong. The people that say it’s electronic will be wrong. The people that say it’s a Pumpkins record will be wrong. I will try to make something that is indescribable”. Op 18 mei 1998 kreeg de wereld de eerste indruk met de uitgave van de (fantastische) single Ava Adore. De video bij het nummer werd voor het eerst getoond op 1 juni 1998, één dag voor de uitgave van Adore.

The Smashing Pumpkins – Adore

Adore

Op 2 juni 1998 bracht The Smashing Pumpkins haar vierde album uit: Adore. Weg met de gitaar rock van Mellon Collie And The Infinite Sadness. Het leek wel alsof de band zijn uiterste best had gedaan om in niets te lijken op waar ze zo geliefd om waren geworden. In paats daarvan leverden ze rustige, soms loodzware, muziek, veel elektronica, synthesizers en stemmige zang en instrumentatie. Maar liefst 5 nummers bevatten piano als het voornaamste instrument.

Ondanks de vele lovende kritieken, deed het album het slecht, althans, afgezet tegen de voorganger. Binnen 5 weken werd het album platina gecertificeerd, maar daarna was het ook klaar. Het album verdween al snel uit de hitlijsten en zou ook niet meer terugkeren. Was het allemaal te zwaar op de hand?

Recensie

Ik hou van Adore, het haalt het niveau van Siamese Dream bijna. De sfeer, de muziek, de doom, de berusting, ik vind het allemaal even mooi. Waarschijnlijk komt dat voor een deel door de jaren (19)80 vibe die ik hoor, toch mijn vormende tijd. Als het album zacht opent ben ik al verkocht:

twilight fades
through blistered avalon
the sky’s cruel torch
on arching autobahn
into the uncertain divine
we scream into the last divine

© 1998 Billy Corgan

Het tweede nummer, de eerste single van het album, Ava Adore is fantastisch, maar de tekstregel “it’s you that I adore / you will always be my whore” is toch wat dubbel. Volgens Corgan zelf is het nummer het gevolg van zijn frustratie met het andere geslacht en is het verre van romantisch. Desondanks, een goed nummer met een ronduit indrukwekkende clip.

Tweede single Perfect klinkt als een ontroerend liefdesliedje, maar is ironisch bedoeld. Daphne Descends introduceert de rest van het album goed. Drone achtige muziek, zware melodieën die toch heerlijk zijn. De beide singles geven de sfeer van het album niet goed weer en zijn wellicht wat ongelukkig gekozen.

Once Upon A Time is een persoonlijke favoriet van Corgan en bevat een boodschap waarvan hij wilde dat hij het had durven zeggen tegen zijn moeder toen ze nog leefde.

Mother I hope you know
that I miss you so
time has ravaged on my soul
to wipe a mothers tears grown cold

© 1998 Billy Corgan

The Smashing Pumpkins – Adore – Promotie foto

Het volgende blok van 3 nummers eindigt in Appels + Oranjes, waarin een bijna oneindig aantal “what if” vragen wordt gesteld. Het was het eerste nummer dat voor Adore werd geschreven.

Pug heeft een seksuele ondertoon, iets waar The Smashing Pumpkins niet echt in uitblinken. De ondertoon is niet positief, maar juist het tegenovergestelde. Het heeft niets te maken met genot.

kiss and kill me sweetly
come and drive me home
drag the miles in me
I am yours alone

© 1998 Billy Corgan

Weer een blok van 3 eindigt in Shame, een hoogtepunt. Op een dag werd Corgan wakker, schreef het nummer, reed naar de studio, nam het op in 2 uur en veranderde er niets meer aan. Mooi verhaal voor een prachtig nummer.

Al snel volgt For Martha, een indrukwekkend eerbetoon aan Corgan’s moeder, een absoluut hoogtepunt in het oeuvre van de groep. Prachtige instrumentatie, mooie opbouw, ontroerende melodie, overigens het meest akoestische nummer op het album. Het nummer culmineert in een fantastische Corgan gitaarsolo.

if you have to go don’t say goodbye
if you have to go don’t you cry
if you have to go I will get by
someday I’ll follow you and see you on the other side

© 1998 Billy Corgan

Het album eindigt met Blank Page, een piano ballade. Andere uitgaven dan vinyl bevatten het 19 seconden durende 17 als afsluiting.

Dit album is een aanrader, ook al niet alles even goed, maar de sfeer van het album is uniek. Het is een gedurfde uitgave voor een band die juist bekend stond om de dynamische rock. Ik heb altijd veel bewondering voor de experimenten in het oeuvre van bands en muzikanten, omdat dat veel toont over wat er echt speelt en waar de echte boodschappen en/of lessen liggen. Zo ook voor Adore.

Het album geeft troost en toont aan dat The Smashing Pumpkins terecht een van de smaakmakers van de jaren (19)90 wordt genoemd.

The Smashing Pumpkins – Adore – De singles

Singles

Er zijn twee singles van het album uitgebracht.

• Ava Adore
  (uitgebracht op 18 mei 1998)
• Perfect
  (uitgebracht op 7 september 1998)

Nummers

Alle nummers geschreven door Billy Corgan.

• To Sheila
• Ava Adore
• Perfect
• Daphne Descends
• Once Upon A Time
• Tear
• Crestfallen
• Appels + Oranjes
• Pug
• The Tale Of Dusty And Pistol Pete
• Annie-Dog
• Shame
• Behold! The Night Mare
• For Martha
• Blank Page
• 17

17 niet verkrijgbaar op de vinyl uitvoering. De Japanse editie bevatte Once In A While als extra nummer.

The Smashing Pumpkins 1998 (Polaroids)

Muzikanten

• Billy Corgan – zang, gitaar, piano, keyboards
• James Iha – gitaar, zang
• D’Arcy Wretzky – bas, gitaar (niet benoemd)

Gastmuzikanten

• Matt Walker – drums op To Sheila, Ava Adore, Daphne Descends, Tear, The Tale Of Dusty And Pistol Pete, Annie-Dog, Behold! The Night Mare
• Matt Cameron – drums op For Martha
• Joey Waronker – drums op Perfect, Once Upon A Time, Pug
• Dennis Flemion – zang op To Sheila, Behold! The Night Mare
• Jimmy Flemion – zang op To Sheila, Behold! The Night Mare
• Bon Harris – programmering op Ava Adore, Perfect, Daphne Descends, Once Upon A Time, Crestfallen, Appels + Oranjes, Pug, Behold! The Night Mare; zang op For Martha
• Brad Wood – zang op Behold! The Night Mare, orgel op Blank Page

The Smashing Pumpkins – Adore – Remaster

Remaster

Speciale aandacht nog voor de remaster van dit album, die op 23 september 2014 werd uitgebracht. De remaster serie voor het vroegere Smashing Pumpkins werk geldt als een sjabloon voor hoe een dergelijk project moet worden aangepakt (wat mij betreft). Alle albums tot en met Adore zijn onderdeel van de serie en elke uitgave is bijzonder, uitgebreid en prachtig verzorgd en kent vele extra’s, zoals onuitgebracht materiaal, rehearsals, live opnamen en DVD’s. Zo ook de uitgave voor Adore, die maar liefst 5 (!) extra discs en een DVD bevat.

Disc 2: Adore Mono Remastered

• To Sheila
• Ava Adore
• Perfect
• Daphne Descends
• Once Upon A Time
• Tear
• Crestfallen
• Appels + Oranjes
• Pug
• The Tale Of Dusty And Pistol Pete
• Annie-Dog
• Shame
• Behold! The Night Mare
• For Martha
• Blank Page

Disc 3: In A State Of Passage

• Blissed and Gone (Sadlands demo)
• Christmastime (Sadlands demo)
• My Mistake (Sadlands demo)
• Sparrow (Sadlands demo)
• Valentine (Sadlands demo)
• The Tale Of Dusty And Pistol Pete (Sadlands demo)
• What If? (Alternate version of Appels + Oranjes / Streeterville demo)
• Chewing Gum (CRC demo)
• The Tale Of Dusty And Pistol Pete (CRC demo)
• The Ethers Tragic (CRC demo – instrumental)
• The Guns Of Love Disastrous (CRC demo – instrumental)
• Annie-Dog (CRC demo/Take 10)
• Once In A While (CRC demo)
• Do You Close Your Eyes When You Kiss Me? (CRC demo)
• For Martha (CRC demo/Take 1)
• My Mistake (CRC demo/Take 1)
• Blissed And Gone (CRC demo)
• For Martha (CRC demo/Take 2 – instrumental)

Disc 4: Chalices, Palaces And Deep Pools

• For Martha (Symphonic Snippet – instrumental)
• Crestfallen (Matt Walker 2014 “Reimagined” version)
• To Sheila (Early Banjo version)
• Ava Adore (Puffy Combs 1998 remix)
• O Rio (Sadlands Demo – instrumental)
• Waiting
• Once Upon a Time (Sadlands demo)
• Eye (2014 mix)
• Saturnine (Piano and voice version)
• Cash Car Star (Matt Walker 2014 “Reimagined” version)
• Pug (Matt Walker 2014 “Reimagined” version)
• Perfect (No strings version)
• It’s Alright (instrumental)
• Czarina (Take 1)
• Indecision (Sadlands demo)
• Blank Page (Early version)

The Smashing Pumpkins – Ava Adore video

Disc 5: Malice, Callous And Fools

• Let Me Give The World To You (Rick Rubin/Adore version)
• Tear (From digital transfer)
• Cross
• Because You Are
• Jersey Shore (Sadlands demo)
• Shame (Take 1)
• Summer (Instrumental) (James Iha)
• Blissed And Gone (Drone version)
• Heaven (Sadlands demo – instrumental)
• Daphne Descends (Matt Walker 2014 “Reimagined” version)
• Saturnine (Matt Walker 2014 “Reimagined” version)
• Behold! The Night Mare (Alternate vocal)
• Perfect (Acoustic demo)
• Do You Close Your Eyes?
• The Beginning Is The End Is The Beginning

Disc 6: Kissed Alive Too

• Ava Adore (Live/São Paulo session)
• Daphne Descends (Live/São Paulo session)
• The Tale Of Dusty And Pistol Pete (Live/São Paulo session)
• Tear (Live/São Paulo session)
• Shame (Live Mancow’s Morning Madhouse session, Chicago)
• Blank Page (Live Mancow’s Morning Madhouse session, Chicago)
• To Sheila (Live at Ryman Auditorium, Nashville)
• Money (That’s What I Want) (Live at Dodger Stadium, LA) (Berry Gordy Jr., Janie Bradford)
• X.Y.U. Medley (Live at Dodger Stadium, LA) (Billy Corgan, Benjamin Rossi, Larry Carter, Debora Iyall, Peter Wood, Frank Zincavage)
• Transmission (Live at rehearsals, Chicago) (Ian Curtis, Bernard Sumner, Peter Hook, Stephen Morris)

DVD: Fox Theater, Atlanta, GA

De live DVD bevat het gehele concert dat de band gaf op 4 augustus 1998 in het Fox Theater in Atlanta, Georgia.

• To Sheila
• Behold! The Night Mare
• Pug
• Crestfallen
• Ava Adore
• Tear
• Annie-Dog
• Perfect
• Thru The Eyes Of Ruby
• Tonight, Tonight
• Once Upon A Time
• The Tale Of Dusty And Pistol Pete
• Bullet With Butterfly Wings
• Shame
• For Martha
• Blank Page
• Transmission (Ian Curtis, Bernard Sumner, Peter Hook, Stephen Morris)

The Smashing Pumpkins – Minneapolis 17-07-1998

Na Adore

Nog voordat het album was uitgebracht werd de Adore tour op 12 mei 1998 afgetrapt in de BBC Studios in Londen. Na een aantal shows in Europa (waaronder een show in Nederland op het Pinkpop festival), Australië en Japan toerde de band vanaf eind juni tot begin augustus in de VS om te eindigen in Zuid Amerika. De opbrengsten van de concerten in de VS werden gedoneerd aan verschillende liefdadigheidsinstellingen.

Op 17 juli 1998 speelde de groep een gratis optreden in het centrum van Minneapolis. De organisatie werd totaal overvallen door het succes. Tussen de 100 en 125 duizend mensen kwamen opdagen voor het concert, dat nog steeds als een van de muzikale hoogtepunten in Minneapolis wordt gerekend.

De nadruk van de tour lag overduidelijk op Adore, aangevuld met een paar Mellon Collie And The Infinite Sadness nummers in nieuwe arrangementen. Nummers van voor 1995 werden niet gespeeld (dus niets van meesterwerk Siamese Dream).

Op 15 april 1999 werd bekend gemaakt dat Chamberlin weer was teruggekeerd bij de band, waarna de opnamen voor een nieuw album werden gestart. Op 18 oktober 1999 volgt het bericht dat D’Arcy Wretzky de band na de opnamen heeft verlaten. Meer daarover in een artikel over Machina/The Machines Of God.

Ter afsluiting

Wat vind jij van Adore en The Smashing Pumpkins? Laat het weten!

Video/Spotify
Bij dit verhaal is een video opgenomen. Klik op de volgende link om deze te zien: Video: The Smashing Pumpkins en het onderschatte Adore. De A Pop Life afspeellijst op Spotify is ook aangepast.