Inleiding
In 1978 zag ik Van Halen’s Runnin’ With The Devil op tv. Dat was wel wat. Die zanger was geweldig, maar die gitarist ook. Het klonk massief! Interessant dus.
Het debuut album van Van Halen is een van de allerbeste debuut albums aller tijden (zie ook De beste debuut albums).
Mammoth, Van Halen
De broers Edward (Eddie) Van Halen en Alex Van Halen zijn geboren in Nederland. In 1962 verhuisde de familie naar Pasadena, Californië. De kinderen waren muzikaal. Edward leerde piano en kon dat behoorlijk goed. Uiteindelijk gingen de broers samen spelen: Edward op de drums en Alex op gitaar. Omdat Alex stiekem ging drummen werd een switch voorgesteld. Edward zou de gitaar gaan spelen en Alex de drums. Een gouden voorstel.
Nadat ze een aantal bands hadden gehad, formeerden ze Mammoth. Om geld te besparen namen ze een jongen aan als zanger, ook al waren eerdere audities met hem niet goed verlopen. De zanger verhuurde geluid systemen en als lid van de band was de huur gratis. Zijn naam: David Lee Roth. In 1974 werd bassist Michael Anthony aan de band toegevoegd. De band was compleet.
In 1974 werd de naam van de band definitief veranderd in Van Halen (volgens Roth zijn idee). De band speelde overal, van tuin feestjes tot scholen en parken. De clubs in Pasadena en Hollywood volgden. De band promootte zichzelf fanatiek met zelfgemaakte posters, die voor en na concerten werden verspreid. In 1976 werd de band ingehuurd door Gazzarri’s, een nachtclub aan de Sunset Strip.
Gene Simmons
Toen ze daar speelden werden ze opgemerkt door Gene Simmons, bassist van Kiss. Simmons nam direct een demo op met de band in de Village Recorder Studios in Los Angeles; overdubs vonden plaats in Electric Lady Studios in New York. Maar Simmons trok zich terug, nadat hij de demo naar het Kiss management had gebracht en hem te kennen werd gegeven dat de band geen enkele kans zou maken.
Volgens Simmons heeft hij de Van Halen broers gevraagd hem te helpen met de opnamen van het Kiss nummer Christine Sixteen en nog twee nummers. Er bestaan dan ook opnamen waarop de beide Van Halen broers met Simmons Kiss nummers inspelen. Deze zijn echter nooit uitgebracht.
Warner Bros.
Halverwege 1977 zagen Warner Bros. directeur Mo Ostin en producer Ted Templeman de band spelen in The Starwood in Hollywood. Ze waren dermate onder de indruk dat ze de band binnen een week een contract aanboden. Een paar weken later zat de band in de studio en werden de opnamen gestart voor hun debuut album. Een album dat een lange carrière zou starten voor de band, maar ook een album dat de hard rock zou redden.
Van Halen – het album
Het album werd in drie weken tijd opgenomen door Ted Templeman in de Sunset Sound Studio. Om het album een live gevoel mee te geven werden er zo weinig mogelijk overdubs gedaan en werden kleine fouten expres zo gelaten. Het album kostte ongeveer $ 40.000,- om te maken.
Voor een debuut album is het krankzinnig goed. Veel van Van Halen’s meest in het oog springende nummers staan op dit album: Runnin’ With The Devil, You Really Got Me, Ain’t Talkin’ ‘Bout Love, Jamie’s Cryin’ en Ice Cream Man.
Maar het prijsnummer is natuurlijk Eruption, wat feitelijk een gitaar solo is. Het is een sjabloon gebleken voor vele gitaristen. Een schoolvoorbeeld voor gitaristen over de hele wereld, en (nog steeds) een proeve van kunnen. Het bevat de zogenaamde “finger-tapping” techniek; iets waar Eddie Van Halen bekend om is geworden. Het zou hem jarenlang de titel “beste gitarist van de wereld” opleveren.
Albumhoes
De foto’s voor de hoes werden genomen in de Whisky A Go Go club in Los Angeles. De gitaar van Eddie is zijn bekende Frankenstrat Guitar (voordat de rode verf er op kwam), een replica van de klassieke Fender Stratocaster.
Ontvangst
Al snel na de uitgave van het album werd Van Halen gezien als een van rock and roll’s beste debuut albums. Des te ongelooflijker is het dat vele recensies negatief waren. Critici zitten er wel vaker naast (zie ook Het meest gehate album in jazz: Miles Davis’ On The Corner), maar hier is de plank wel erg misgeslagen. Gelukkig was hardrock magazine Kerrang! zeer positief: een “essential purchase”.
Naderhand is iedereen het er echter wel over eens dat Van Halen een klassiek album is dat elke lof die het krijgt, daadwerkelijk verdient.
Recensie
Tja, wat valt er nog te zeggen. Van Halen is een ongelooflijk goed album (nummer 19 in mijn album top 50 aller tijden). Van begin tot einde is alles goed, alles is raak. De muziek is fantastisch. Er wordt op zeer hoog niveau gemusiceerd. En, de band bevat niet 1, maar 2 bepalende figuren. Uiteraard gitaar virtuoos Eddie Van Halen, maar ook David Lee Roth. Zijn inbreng in dit debuut kan niet worden onderschat.
Het album klinkt als geen ander album dat ik ken. Het is een compleet uniek en uiterst origineel werkstuk van een band die nog maar aan het begin van zijn (zeer lange en succesvolle) carrière stond. Het klinkt allemaal zo los en vrij, spontaan zelfs. Maar wat vooraal bijblijft is de enorme energie, de volle overgave waarmee elk nummer is gespeeld en, na 40 jaar (!), nog steeds de boxen uitknalt.
Eindconclusie
Nummers
Alle nummers geschreven door Eddie Van Halen, Alex Van Halen, David Lee Roth en Michael Anthony, tenzij anders vermeld.
- Runnin’ With The Devil
- Eruption
- You Really Got Me *
- Ain’t Talkin’ ‘Bout Love
- I’m The One
- Jamie’s Cryin’
- Atomic Punk
- Feel Your Love Tonight
- Little Dreamer **
- Ice Cream Man
- On Fire
* | Geschreven door Ray Davies | |
** | Geschreven door John Brim |
Platinum, dubbel platinum, etc.
Van Halen behaalde de Goud status op 24 mei 1978, een paar maanden later (op 10 oktober 1978) al gevolgd door de Platinum status. Op 22 oktober 1984 waren de verkopen goed voor 5 maal Platinum status. Op 7 augustus 1996 behaalde het album de Diamant status (ten minste 10 miljoen verkopen).
Gebaseerd op verkoopcijfers in de VS.
Na Van Halen
De band ging touren en nam eind 1978 het tweede album op, dat de naam Van Halen II zou krijgen en in 1979 zou worden uitgebracht. Vele albums volgden, waaronder de fantastische albums Women And Children First en 1984. Daarover later meer.
Vanaf het begin werd de aandacht van de pers en muziekliefhebbers verdeeld over de ‘ultimate showman’ David lee Roth en de ‘ultimate guitarist’ Eddie Van Halen. In eerste instantie was dat natuurlijk perfect, maar de heren zouden later als rivalen tegenover elkaar komen te staan. Dat zou eindigen in het vertek van David Lee Roth bij Van Halen. Ook daarover later meer.
Voor nu: wat vind jij van dit album? Laat het weten!