Inleiding
Omdat vandaag het beste U2 album Pop 20 jaar oud is én omdat over 6 dagen The Joshua Tree 30 jaar oud wordt dit verhaal over U2.
Pinkpop 1981
Mijn relatie met U2 begint in 1981. Op 8 juni van dat jaar staat het onbekende U2 op Pinkpop. De opnamen van Pinkpop worden destijds nog onverkort op de radio uitgezonden. Ik ben benieuwd naar dat nieuwe bandje (ik meen er over gelezen te hebben ergens) en neem het concert op. Ik weet niet wat ik hoor. Een erg energieke band met leuke nummers, die nog ergens over gaan ook. Gaandeweg het concert wordt duidelijk dat het aanwezige publiek ook als een blok valt voor dit beginnende bandje. Zanger Bono Vox zegt halverwege de show We have some friends in the front, thank you very much. I think we got some friends all over the field. Thank you. More than we expected! De oprechte verbazing is ontroerend om te horen. Ook was al snel duidelijk dat dit een bandje was dat groot zou worden. Het enthousiasme van de zanger was zeer groot, het eigen gitaargeluid van The Edge was toen al opvallend en de ritmesectie was strak en solide. Ik heb de opnamen van dit concert grijs gedraaid en ben erg blij dat ik de opnamen een aantal jaren geleden op cd heb kunnen kopen (thx Tom!). Na al die jaren nog steeds een leuke show!
October
Toen in oktober 1981 bekend werd dat de opvolger van (het inmiddels aangeschafte) debuutalbum Boy in die maand uit zou komen, luisterde ik de dagen ervoor naar twee nummers die exclusief waren uitgezonden op de radio: prachtig! Het album October, dat vorig jaar 35 jaar oud werd, was ook al zo goed. Beide albums waren niet van mijn draaitafel af te krijgen. De opnamen van het concert op het Werchter festival op 03-07-1982 werden ook uitgezonden via de radio (KRO’s Rocktempel): weer fantastisch! In datzelfde jaar werd I Will Follow in Nederland en Duitsland uitgebracht als een live-single.
De eerste bekoeling
Het volgende album was War en dat vond ik helemaal niks. Ik vond de nummers niks, de productie niks, nog steeds niet (ook al bevat het album “40”). Omdat met name mijn oudste zusje helemaal wild was (en nog steeds is ) van U2 hoorde ik het nog wel (bijna) elke dag. Het live album Under A Blood Red Sky vond ik wel aardig.
The Unforgettable Fire
Toen de single Pride (In The Name Of Love) werd uitgebracht vond ik dat een leuk nummer, maar niet de moeite van het aanschaffen waard. Dit gold ook voor het album waar het nummer op stond: The Unforgettable Fire. Onbegrijpelijk, vind ik nu. Samen met Pop is dit het beste album dat U2 heeft uitgebracht. Daar kwam ik pas echt achter op 13 juli 1985: Live Aid. Net als met het Pinkpop concert werd hier geschiedenis geschreven. U2 transformeert op die dag van new-wave bandje, met een redelijk grote schare volgers, in een wereldband. The Unforgettable Fire nummer Bad werd gespeeld en werd uitgerekt tot 12 minuten, waardoor U2 slechts twee nummers speelde, maar die waren genoeg om U2 te verheffen tot wereldklasse. Het is een iconisch beeld geworden: Bono die een meisje in het publiek bijna ten onder ziet gaan en haar redt uit het gedrang (het betreffende meisje heeft later beweerd dat Bono haar het leven heeft gered).
Het had ook een neveneffect. De overige bandleden, die Bono niet goed meer zagen hadden en geen idee wat er allemaal gebeurde, waren behoorlijk kwaad op hun zanger dat de geplande set geen doorgang kon vinden, want na Bad stond Pride (In The Name Of Love) gepland. Een ander effect was dat het imago van ‘Jezus figuur’ Bono niet meer los zou laten. Ik heb daar persoonlijk nooit last van gehad, maar er zijn er velen die zich mateloos storen aan Bono en zijn maniertjes. Hij krijgt natuurlijk meer voor elkaar dan al die kleine vooringenomen burgermannetjes met hun geklaag, dus wat dat betreft: go Bono!
The Joshua Tree
Dat U2 inmiddels een wereldband was werd met het volgende album bewezen. Op 9 maart 1987, 30 jaar geleden, verscheen The Joshua Tree. Het werd een wereldwijd fenomeen. En terecht. Het album begint met Where The Streets Have No Name, gevolgd door I Still Haven’t Found What I’m Looking For dat weer gevold wordt door With Or Without You. Het album is slechts 3 nummers onderweg en dat zijn 3 klassiekers, niet alleen in het oeuvre van U2, maar in het algemeen. Alle 3 zijn ze ook als single uitgebracht en grote hits geworden. Het album werd meer dan 20 miljoen keer verkocht.
Naast de openingsnummers staat er nog veel meer moois op het album, zoals het prachtige One Tree Hill, Exit en de afsluiter Mothers Of The Disappeared, dat een eerbetoon was aan de Madres de Plaza de Mayo (de zogenaamde ‘dwaze moeders’ die jaren vochten voor erkenning voor hun ‘verdwenen’ familieleden onder de Argentijnse en Chileense dictaturen) en de COMRADES (voor ‘verdwenen’ kinderen in El Salvador).
Maar het mooiste nummer van het album is naar mijn mening Running To Stand Still:
Sweet the sin, bitter the taste in my mouth.
I see seven towers, but I only see one way out.
You gotta cry without weeping, talk without speaking
Scream without raising your voice.
You know I took the poison, from the poison stream
Then I floated out of here, singing
Ah la la la de day
(© 1987 U2)
De tweede bekoeling
De The Joshua Tree tour werd vastgelegd in (muziek)documentaire Rattle And Hum, zowel als speelfilm (in de bioscoop gezien, samen met mijn oudste zusje) als (dubbel)album. Destijds werkte ik bij Concerto en zag vanuit eerste hand hoe populair de band was: het album vloog de winkel uit. De voorraad, die toch erg ruim was, was er in korte tijd doorheen. In december 1989 heb ik U2 voor het eerst live gezien: Bono verloor zijn stem en kapte het concert vervroegd af.
Het eerste volgende studio album was Achtung Baby. De single die het album vooruitsnelde was top: The Fly was een erg lekker nummer en klonk in niets als U2. Het album echter is niet mijn favoriet. Het geluid en de productie is prima, maar de nummers zijn onder de maat. Dit album wordt algemeen beschouwd als hun artistieke hoogtepunt. Nodeloos te zeggen waarschijnlijk: niet door mij.
De tweede keer dat ik U2 zag was tijdens de (overigens fantastische) Zoo TV tour: de spectaculaire grensverleggende tour in het kader van Achtung Baby. Toen ik er heen ging stond het ook in het teken van het destijds net verschenen Zooropa, wat ik een uiterst intrigerend album vond. Single Numb vond ik geniaal. Het album Original Soundtracks 1 van Passengers (U2 onder pseudoniem) is destijds langs mij heen gegaan, al was de single Miss Sarajevo (samen met Luciano Pavaroti) prachtig.
Pop
Op 3 maart 1997, vandaag 20 jaar geleden, verscheen het beste U2 album: Pop. U2 wilde wat anders en werd hevig beïnvloed door andere muziekstijlen. Bovendien durfde U2 te experimenteren, waar ik grote bewondering voor heb. Alternatieve rock werd gemengd met dance, techno en electronica. Er werd gebruik gemaakt van (studio)technieken die voor U2 nieuw waren, zoals sampling, sequencing, loops en programmeerbare drum machines.
Er werden meerdere producers ingezet voor het album: Flood, Howie B, Nellee Hooper en Steve Osborne. De gedachte was dat de band hun ideeën zo op meerdere mensen kon uitproberen en meerdere (nieuwe) invalshoeken zou genereren.
Rond de start en het eerste jaar (!) van het werken aan Pop was Larry Mullen niet in staat te drummen vanwege hernia en een daarop volgende operatie en herstel, dus werd begonnen zonder hem. Dit resulteerde in een andere aanpak van het schrijven van nummers en een andere ritmische aanpak. Toen Larry Mullen weer inzetbaar was werden de nummers aangepast, zodat Mullen’s drumwerk kon worden opgenomen.
De originele deadline (rond Kerst 1996) werd niet gehaald. Ondertussen had U2 hun manager al wel de opdracht gegeven de Popmart tour te plannen. U2 kwam steeds meer in tijdsproblemen.
Het uiteindelijke resultaat stemde U2 niet vrolijk. The Edge zei dat het een compromis project werd, door de uren die in het mixen, opnemen en de voorbereidingen voor de tour moesten worden gestoken, allemaal tegelijkertijd. Mullen had graag twee of drie maanden extra gehad, zodat alle nummers de tijd en aandacht hadden kunnen krijgen die ze verdienden. De band heeft naderhand veel nummers opnieuw opgenomen en/of bewerkt voor singles en de compilatie The Best Of 1990-2000, die uitkwam in 2002.
Ik persoonlijk begrijp er weinig van. Ik vind Pop het beste album dat U2 ooit heeft uitgebracht. Er staat geen minder nummer op. En sommige stukken binnen nummers ontroeren me enorm (het derde refrein in Gone raakt me elke keer weer). Los daarvan vind ik het een uitermate moedige plaat. Er werd duidelijk iets afwijkends gedaan en naar mijn mening heeft het een spannende plaat opgeleverd met prachtige muziek!
Popmart
Een ander gevolg van de vele extra uren was dat de voorbereidingen voor de nieuwe tour (Popmart geheten) niet soepel verliepen. De start van de tour, in de VS, verliep moeizaam. De band was onvoldoende op elkaar ingespeeld en de setlist was niet optimaal. Gaandeweg de tour werd dat allemaal beter en toen het tijd was om naar Europa te gaan draaide de show op volle toeren.
De Europese tour opening vond plaats in Rotterdam. Ik was bij het tweede Rotterdam concert en was zeer onder de indruk. De ambiance in het stadion was perfect. Er werd dance (op behoorlijk volume) gedraaid voor de start van het concert. Toen Pop Muzik (een B-kantje, geënt op M’s Pop Muzik) werd ingezet, startte de show. Ik vond het een magische ervaring. Het 50 meter brede LED scherm was indrukwekkend (het grootste ooit), de show was fantastisch en de band speelde prima.
Dat de band uit een een 12 meter hoge glitterbal (in de vorm van een citroen) stapte, terwijl de remix van Zooropa’s Lemon werd gedraaid, was een grappige (én spectaculaire!) bonus.
Het hele idee van de tour was, net als tijdens de Zoo TV tour, dat de band een imago en opvoering bracht die vol zat met ironie en zelfspot, in tegenstelling tot de, o zo serieuze, shows in de jaren 1980-1990. De band droeg kostuums, die, tezamen met het Popmart ontwerp, de draak stak met consumerisme en pop cultuur. Bono heeft over de tour gezegd dat hij deze beter vond dat Zoo TV (ben ik het mee eens) en dat “When that show worked, it was mindblowing” (Q magazine, juli 2010).
De derde bekoeling
Hierna leek het allemaal wel klaar te zijn tussen mij en U2. All That You Can’t Leave Behind, How To Diamantle An Atomic Bomb, No Line On The Horizon en Songs Of Innocence zijn als album inwisselbaar. Geen uitschieters, een beetje (heel erg) saai. De Elevation tour heb ik nog gezien, maar dat beviel slecht. De 360° tour (met dank aan mijn oudste zus!) beviel me overigens wel behoorlijk goed (met name The Unforgettable Fire en I’ll Go Crazy If I Don’t Go Crazy Tonight waren fantastisch!).
Ik was er wel klaar mee, maar toch….
Innocence + Experience Tour
De eerste geluiden over de Innocence + Experience Tour waren zo positief dat ik toch begon te twijfelen. Ik kon op miraculeuze wijze extreem goede kaarten krijgen. Ik ging, samen met mijn zoon Rachid, naar de Ziggo Dome, naar het afsluitende 4e Amsterdam concert. Niets had me hierop kunnen voorbereiden. Dit was toch wel erg goed. Alles klopte: de bezieling, de show, het geluid, de setlist en afsluiten met Bad en “40”, die beiden al zeer geruime tijd niet meer in Europa te horen waren geweest, maakten van dit concert het beste U2 concert dat ik ooit bijwoonde. Fantastische avond. En Rachid? Het was zijn favoriete concert totdat Bruce Springsteen in 2016 Parijs op zijn kop zette….
The Joshua Tree in de herhaling
In 2000 werd bekend dat de originele joshua tree, waar U2 bij poseerde ten tijde van de Anton Corbijn fotosessie’s, was omgevallen. Er is zelfs een herdenkingsteken geplaatst bij de originele (resten van de) boom…..
Rond Kerst 2016 werd bekend dat U2 in 2017 een aantal speciale shows zou gaan doen rondom The Joshua Tree. Begin januari werd dit bevestigd: The Joshua Tree Tour 2017 werd aangekondigd. Tijdens deze tour zal elke avond het gehele album worden gespeeld. Ook Amsterdam wordt aangedaan. Ga ik heen? Jazeker, alweer met dank aan mijn oudste zus!
Top 5 albums
Mijn top 5 U2 albums bestaat uit:
- Pop
- The Unforgettable Fire
- Zooropa
- Boy
- The Joshua Tree
Top 5 nummers
Mijn top 5 U2 nummers bestaat uit:
- Running To Stand Still
- Miami
- Gone
- Bad
- Twilight
Ter afsluiting
Wat vind jij van U2? Overdreven bombast of toch wel leuk? Laat het weten!
2 reacties
Je kent mijn mening al. Die wijkt wat af van die van jou. Ik vind PoP het begin van het einde, hoewel Numb wel aardig was en de bijbehorende tour wel in orde was.
Veel plezier vanavond!
Auteur
Thx Tom. Ik hoop dat je je hebt vermaakt. Ik wel, in ieder geval.