Inleiding
Na twaalf jaar liet Kate Bush weer van zich horen, en hoe. Een dubbelalbum, waarmee Bush aantoonde dat ze nog steeds eigenzinnige, prachtige muziek kon maken.
Kate Bush
Op 30 juli 1958 werd Catherine Bush geboren in Kent, Engeland. Ze leerde zichzelf piano spelen en begon al snel nummers te componeren, waarvoor ze later ook teksten begon te schrijven. Toen Pink Floyd’s David Gilmour opnamen te horen kreeg van de 16 jarige Bush was hij onder de indruk. Er werd een professionele demo opgenomen met drie nummers, die leidden tot een contract met EMI Records.
Op 20 januari 1978 maakte wereld voor het eerste kennis met Kate Bush toen haar debuutsingle werd uitgebracht. Wuthering Heights sloeg in als een bom. Ik was destijds 12 en kocht de single direct. Ik had nog nooit zoiets gehoord, die stem was betoverend, het nummer ontroerde. Het debuutalbum The Kick Inside volgde op 17 februari 1978. Het was de start van een opwindende, innovatieve, afwijkende en unieke carrière. Na haar tweede album Lionheart ging Bush op tournee. The Tour Of Life duurde 6 weken en bleek totaaltheater, die de bezoekers verbluft achterliet. Het zou tot 2014 duren voordat Bush weer een set van concerten zou geven.
Na het album Never For Ever ging Bush zelf produceren, wat resulteerde in het prachtige The Dreaming, waarop Bush experimenteerde met geluid, stijlen en de Fairlight CMI (sampler). In 1985 verscheen Hounds Of Love dat ze had opgenomen in haar eigen studio. Het bleek alweer een meesterwerk, de muziek was prachtig, de productie indrukwekkend en het werd een doorslaand succes, geholpen door de singles Cloudbusting en Running Up That Hill.
In 1989 verscheen The Sensual World, volgens Bush “her most honest, personal album”. Eind 1993 verscheen haar zevende album The Red Shoes (dat een bijdrage bevat van Prince). Vervolgens nam Bush een jaar pauze, die uitmondde in een afwezigheid van twaalf jaar. Ze verscheen af en toe in het openbaar en droeg hier en daar bij op muziek van anderen. Verder werd er weinig van Bush vernomen, die met name in Engelse pers als een excentrieke zonderling werd weggezet die op weg was naar gekte. In 1998 kregen Bush en haar man (Dan McIntosh) een zoon, Albert, ook bekend onder de naam “Bertie”. Bush besteedde haar tijd en aandacht aan haar zoon.
Op 21 september 2005 werd het lange zwijgen doorbroken toen BBC 2 Radio de nieuwe single van Kate Bush presenteerde: King Of The Mountain, die op 24 oktober 2005 officieel werd uitgebracht.
Aerial
Op 7 november 2005 werd het achtste Kate Bush album uitgebracht, haar eerste dubbelalbum. Aerial bleek al snel een meesterwerk te zijn. Bush lijkt de experimenten wat achter zich te hebben gelaten, maar klonk toch weer zoals alleen Bush kan klinken. Volstrekt uniek, zowel qua compositie als zang, waarin verschillende invloeden zijn verwerkt, zoals folk, Renaissance (!), klassiek, reggae, flamenco en rock, die ze heeft samengesmeed tot een onweerstaanbaar geheel. Ik kocht het album destijds en was zwaar onder de indruk.
Het album is opgedeeld in twee delen, waarbij disc 1, A Sea Of Honey, een 7 tal nummers bevat. Disc 2, A Sky Of Honey, bevat een aaneengesloten muziekstuk dat de voortgang van een gemiddelde zomerdag moet overbrengen.
A Sea Of Honey
Het album wordt geopend door de single King Of The Mountain, dat gaat over Elvis en hoe zijn leven eruit zou hebben gezien als hij nog leefde (“Elvis are you out there somewhere / Looking like a happy man?”). Het wordt gevolgd door het wonderbaarlijke π, dat gaat over een “Sweet and gentle sensitive man / With an obsessive nature and deep fascination / For numbers / And a complete infatuation with the calculation / Of π”, waarop Bush het getal PI (π) zingt tot en met het 78e decimale cijfer en van decimale positie 101 tot en met 137. Een onbeschrijflijk ervaring die nog ontroert ook.
Bertie is een ode aan haar zoon, gezet op Renaissance muziek. De boodschap is simpel maar oprecht: “You bring me so much joy / And then you bring me / More joy”. Het volgende Mrs. Bartoluzzi gaat over een vrouw en haar dagelijkse werkzaamheden in en om het huis. Vloeren schrobben de de was doen. De tweede helft van de tekst gaat over de was in de wasmachine. Subtiele erotiek: “I watched them going ‘round and ‘round / My blouse wrapping itself around your trousers / Oh the waves are going out / My skirt floating up around my waist / As I wade out into the surf / Oh and the waves are coming in / Oh and the waves are going out”.
How To Be Invisible en Joanni zijn beiden mid-tempo nummers met mooie instrumentatie. Het afsluitende A Coral Room is Kate Bush alleen met haar piano. Een prachtige, intieme ode aan haar overleden moeder en de vergankelijkheid van het bestaan. Het werd als laatste nummer opgenomen en haalde het album bijna niet, vanwege de diep persoonlijke tekst. Op 4 november 2005 zei Bush:
There was a little brown jug actually, yeah. The song is really about the passing of time. I like the idea of coming from this big expansive, outside world of sea and cities into, again, this very small space where, er, it’s talking about a memory of my mother and this little brown jug. I always remember hearing years ago this thing about a sort of Zen approach to life, where, you would hold something in your hand, knowing that, at some point, it would break, it would no longer be there.
Kate Bush, Front Row, BBC4, 4 november 2005
A Sky Of Honey
“Mummy… / Daddy… / The day is full of birds / Sounds like they’re saying words”
Zoals gezegd bevat de tweede disc een muzikale beschrijving van een gemiddelde zomerdag (24 uur). De gebeurtenissen van de dag zijn zeker niet spectaculair, maar de muzikale invulling is prachtig en ontroert diep. Juist de nadruk op de natuurlijke flow van een dag maakt diepe indruk.
Hoes
De hoes toont een zonovergoten landschap langs een rivier en/of meer. Het ‘landschap’ is de weergave van een geluidsgolf (wave form). Bij mijn weten is het onbekend welk stuk muziek hierboven weergegeven wordt.
Recensie
Wat maakt Aerial nou zo goed? Is het dat trivialiteit kunst kan worden, is het dat uit isolatie iets geboren kan worden dat universeel ontroert of is het dat klein persoonlijk geluk uiteindelijk datgene brengt wat de mens nodig heeft?
Het antwoord daarop is uiteraard een combinatie van alles, en meer. Bush heeft met Aerial een uniek, op zichzelf staand kunstwerk gemaakt, dat in en in menselijk klinkt. Daarnaast is het nog steeds een album dat alleen door Kate Bush gemaakt had kunnen worden én tegelijkertijd nergens klinkt als haar voorgaande werk. Bush heeft met Aerial een subliem meesterwerk afgeleverd, dat, wat mij betreft, op dezelfde eenzame hoogte staat als dat andere Kate Bush meesterwerk, The Dreaming. Aerial is van harte aanbevolen!
Nummers
Alle nummers geschreven door Kate Bush.
A Sea Of Honey
- King Of The Mountain
- π
- Bertie
- Mrs. Bartolozzi
- How To Be Invisible
- Joanni
- A Coral Room
A Sky of Honey
- Prelude
- Prologue
- An Architect’s Dream
- The Painter’s Link
- Sunset
- Aerial Tal
- Somewhere In Between
- Nocturn
- Aerial
In de 2010 uitgave is A Sky of Honey samengevoegd onder de titel An Endless Sky of Honey. In 2018 werd de oorspronkelijke opdeling in nummers weer gebruikt op de remaster, maar was de stembijdrage van Rolf Harris verwijderd (als reactie op Harris’ veroordeling voor seksueel misbruik in 2014).
Muzikanten
- Kate Bush – zang, keyboards, piano
- Dan McIntosh – gitaar
- Del Palmer, Eberhard Weber, John Giblin – bas
- Steve Sanger, Stuart Elliott, Peter Erskine – drums
- Bosco D’Oliveira – percussie
- Eligio Quinteiro – Renaissance gitaar
- Richard Campbell, Susanna Pell – viool
- Robin Jeffrey – Renaissance percussie
- Chris Hall – accordeon
- Gary Brooker – achtergrondzang, orgel
- Paddy Bush, Lol Creme – achtergrondzang
- Michael Wood – zang
- Albert McIntosh (Bertie) – stem
- London Metropolitan Orchestra – strijkinstrumenten
- Rolf Harris – stem en digeridoo
Na Aerial
In 2011 werd Director’s Cut uitgebracht, dat bestond uit 11 nummers die eerder op The Sensual World en The Red Shoes waren verschenen, maar dan opnieuw opgenomen en/of bewerkt. Het was de eerste uitgave op Bush’ eigen label Fish People, een sublabel van EMI Records. In 2011 werd het tiende Kate Bush studio album uitgebracht, 50 Words For Snow, zeven nummers “set against a backdrop of falling snow”.
In maart 2014 gebeurde het onverwachte: Kate Bush kondigde een reeks concerten aan, haar eerste sinds 1979. Onder de titel Before The Dawn speelde Bush van 26 augustus tot en met 1 oktober 2014 in het Londense Hammersmith Apollo. De vraag was enorm, binnen 15 minuten waren alle kaarten voor de 22 concerten uitverkocht. De show was opgedeeld in 3 delen, waarvan het laatste deel de uitvoering van het complete A Sky Of Honey muziekstuk betrof. In 2016 werd het live album Before The Dawn uitgebracht.
Eind 2018 publiceerde Bush haar eerste boek: How To Be Invisible: Selected Lyrics, een verzameling van haar teksten. Op 16 en 30 november 2018 werden boxsets van Bush’ totale oeuvre uitgebracht, op 8 maart 2019 gevolgd door een compilatie van moeilijk verkrijgbare nummers, covers en remixen, genaamd The Other Sides.
Ter afsluiting
Het oeuvre van Kate Bush verdient nadere duiding. Dat zal in de toekomst ook nog zeker gebeuren, ook hier op A Pop Life. Voor nu, wat vind jij van Kate Bush, en van Aerial in het bijzonder? Laat het weten, het wordt gewaardeerd!
Video/Spotify
Bij dit verhaal is een video opgenomen. Klik op de volgende link om deze te zien: Video: Kate Bush maakt haar comeback met het prachtige Aerial. De A Pop Life afspeellijst op Spotify is ook aangepast.
2 reacties
Mooi stuk en sterk album.
De waveform is blijkbaar een vogel. Past ook bij de inlay.
Info hier.
Auteur
Het geluid van de in het verhaal genoemde geluidsgolf is hier te beluisteren.