Killing Joke – Revelations

Killing Joke - Revelations (fearcondition.blogspot.nl)

Killing Joke – Revelations

Albumgegevens

Artiest Killing Joke
Album Revelations
Jaar van uitgave 1982

Beoordeling

Killing Joke

Killing Joke is een (naar mijn mening, zwaar onderschatte) Britse postpunk band, die in de jaren tachtig van de vorige eeuw zijn hoogtepunt beleefde en nog steeds (of beter: weer) actief is. De groep werd in 1978 opgericht door zanger Jaz Coleman, drummer Paul Ferguson, gitarist Kevin Walker (‘Geordie’) en bassist Martin Glover (‘Youth’). De eerste vier albums waren behoorlijk populair in het alternatieve circuit. Toen in 1985 het album Night Time werd uitgebracht, en met name de single Love Like Blood, werd Killing Joke even heel groot. De line-up van de band varieerde nogal vanaf het album Revelations. In 1996 viel het doek voor Killing Joke.

Killing Joke - Killing Joke (2003) (wikipedia.org)

Killing Joke – Killing Joke (2003)

Echter, in 2002 kwam de band weer bij elkaar. En met hernieuwde energie. Een jaar later kwam het tweede naamloze Killing Joke album uit (het debuutalbum was ook naamloos). Dit album kende een nieuwe drummer: Dave Grohl. Net als met Nirvana’s Nevermind en Queen Of the Stone Age’s Songs For The Deaf was zijn meespelen van groot belang voor de dynamiek van het album. Een absoluut waanzinnig album; heel anders dan dit Revelations, maar net zo goed!

Naamgeving

De naam Killing Joke verwijst naar een legendarische sketch uit Monty Python’s Flying Circus over de Tweede Wereldoorlog: in deze sketch heeft een Brits uitvinder een grap ontdekt die zo geniaal is, dat iedereen die de grap hoort onmiddellijk sterft van het lachen; dit massavernietigingswapen wordt dan ook, in een Duitse vertaling, tegen de nazi’s ingezet.

Conny Plank

Conny Plank in de studio (connyplank.com)

Conny Plank in de studio

Revelations werd niet geproduceerd door de band zelf (zoals de eerste twee albums), maar door legendarisch producer Conny Plank, met name bekend van zijn werk met kraut-rock bands als Neu! en (de eerste albums van) Kraftwerk. Zijn waarde voor de ontwikkelingen destijds voor progressieve en experimentele muziek was enorm. Zijn invloed was evident voor Brian Eno & David Bowie ten tijde van de Berlijnse trilogie.

In de jaren 1980 was hij een veel gevraagd producer, met name in de postpunk en new wave kringen. Devo, Ultravox, DAF, Eurythmics, A Flock Of Seagulls, Kowalski, Hunters & Collectors, en vele anderen, maakten gebruik van zijn diensten.

Hij stond bekend om de live sound die hij probeerde te benaderen in de studio, met name op drums. Ik hou van dat geluid. Producers als Steve Lillywhite luisterden erg goed naar Plank en gebruikten dat ook in hun producties, alleen werd het bij hen (te) snel bombastisch. Plank was subtieler.

Op 18 december 1987 overleed Conny Plank, slechts 47 jaar oud, aan de gevolgen van kanker.

N.B.:
Hij is door Brian Eno gevraagd om productiewerk the doen voor U2’s The Joshua Tree, wat hij afwees, omdat hij niet met ‘die zanger’ kon samenwerken.
Hij was ook producer van Holger Czukay’s Der Osten Ist Rot, een album dat ik zeer bewonder. Mocht iemand die kunnen leveren op cd, hou ik me aanbevolen!
Leuk feitje: de term kraut-rock kent zijn oorsprong in de naam “Kraut”, de naam van Plank’s muziek uitgave bedrijf.

Killing Joke in Keulen bij Conny Plank's studio (davidcorio.com)

Killing Joke in Keulen bij Conny Plank’s studio, 23-01-1982

Revelations

Mijn favoriete album van Killing Joke, hun derde, dat deze maand 35 jaar geleden uitkwam. Conny Plank’s studio stond in Keulen, Duitsland, dus de band verkaste naar Keulen voor de opnamen van het album. Het productiewerk van Plank is over het gehele album voelbaar. Het gitaargeluid én het drumgeluid op dit album zijn waanzinnig!

Het album begint direct fantastisch: The Hum. Alles komt direct samen: het gitaargeluid, de drums, de zang:

Slowly, slowly, all fall down
A blindfold dance and a 1, 2, 3,
no mistakes where they always emphasise security.
Draw the curtains, shut the door, the heater’s on
I couldn’t ask for more
I pull the sheets right overhead
snuggle, snuggle safe in bed.

© Killing Joke, 1982

Gevolgd door Empire Song, ook zo lekker, met een bijna drone-achtige beat, ook uitgebracht als single (zie hieronder). We Have Joy klinkt niet alsof er echt plezier is. Donderend ritme, scheurende gitaar en een snerend We have joy!!. Het album kent zware thematiek. Chop-Chop gaat over mensen die wel leven, maar niet bewust zijn (And the bodies go by barely half awake). The Pandys Are Coming kent zware, logge drums en een gierend gitaar thema, gevolgd door Chapter III wat iets heeft van We Have Joy, lekker nummer. Rollende beukende drums: Have A Nice DayLand Of Milk And Honey is een lekker snel, punky nummer. Good Samaritan is een rustig nummer, met een prachtige melodielijn en een sceptisch einde (Happy, so happy ….  La la la la aah). Het album eindigt met het scheurende Dregs.

Dit album kent een heel eigen geluid en klinkt, waarschijnlijk daardoor, niet verouderd. Ook nu nog klinkt het album uitermate fris en eigen. Een top prestatie!

Nummers

Killing Joke - Empire Song (single) (wikipedia.org)

Killing Joke – Empire Song (single)

  • The Hum
  • Empire Song
  • We have Joy
  • Chop-Chop
  • The Pandys Are Coming
  • Chapter III
  • Have A Nice Day
  • Land Of Milk And Honey
  • Good Samaritan
  • Dregs

Single: Empire Song

Een maand voorafgaand aan de release van het album werd het nummer Empire Song uitgebracht als single. 

Killing Joke - Empire Song, Top of the Pops (darkcircleroom4.com)

Killing Joke – Empire Song, Top of the Pops

In 1982 was de grip van het occulte, met name de werken van Aleister Crowley, op Killing Joke groot, maar nog het meest op zanger Coleman. Zo groot zelfs dat hij in februari (na de opnamen van Revelations) verhuisde naar IJsland om de komende apocalyps te kunnen overleven, die, volgens Coleman’s overtuiging, snel zou plaatsvinden. De bandactiviteiten werden echter niet stopgezet. Toen Killing Joke mocht aantreden bij het pop-programma Top of the Pops was Coleman er dan ook niet bij. Drummer Ferguson playbackte de vocalen en een nep Coleman werd achter een keyboard gezet. Later in het jaar voegden de gitarist en bassist zich bij Coleman in IJsland.

Toen duidelijk werd dat de apocalyps toch niet zou plaatsvinden, verhuisde Killing Joke terug naar Engeland en ging weer touren en opnamen maken.

Ter afsluiting

Ken je Killing Joke, en dan met name dit prachtige album Revelations? Wat vind jij ervan? Laat het weten!

 

Complimenten/opmerkingen? Graag!