Inleiding
In 1986 bracht Public Image Limited (PIL) studioalbum nummer 5 uit. Onder de titel Album werkte John Lydon samen met sessiemuzikanten als Tony Williams, Steve Vai, Ginger Baker, Bernie Worrell en Ryuichi Sakamoto.
Public Image Limited / Public Image Ltd. / PIL
Zoals beschreven in het verhaal over het debuutalbum van Public Image Limited, Public Image Limited: het leven na The Sex Pistols, liep de band voorop in de post-punk muziekstroming. Na het onwaarschijnlijke succes van het nummer Fodderstompf in de New Yorkse discotheek Studio 54 kwam PIL in 1979 met de single Death Disco, later in het jaar gevolgd door het tweede album Metal Box, dat origineel werd uitgegeven in een metalen doos waarin drie 12-inches waren opgenomen. Later kreeg het album een conventionele uitgave onder de titel Second Edition. Het album borduurde verder op de post-punk, maar was nog uitgesprokener.
In 1980 werd het live album Paris Au Printemps uitgebracht, waarna Jah Wobble de band verliet. In 1981 verscheen de opvolger The Flowers Of Romance, een moeilijk album dat bestond uit drums, zang, musique concrète, tape loops en keyboards, zonder bas. In 1983 verscheen het tweede live album van PIL, Live In Tokyo, later in het jaar gevolgd door de uitgave van de single This Is Not A Love Song, gericht aan de pers en (voormalige) fans die vonden dat PIL richting commercie afdreef. Het werd de grootste hit van de band in het VK en Nederland. Een heropgenomen versie verscheen op het volgende studioalbum, This Is What You Want… This Is What You Get uit 1984, waarop de band definitief leek te zijn opgeschoven naar commerciële muziek en dansmuziek.
In 1985 werkte John Lydon mee aan het fantastische World Destruction van Afrika Bambaataa’s band Time Zone. Het nummer werd geproduceerd door de eigenzinnige Bill Laswell. De samenwerking met Laswell beviel Lydon prima en werd voor het volgende PIL studioalbum voortgezet.
Album
Album (ook wel bekend als Compact Disc of Cassette, afhankelijk van het formaat) is het vijfde PIL studioalbum. Het werd uitgegeven op 27 januari 1986. Laswell raadde Lydon aan om sessiemuzikanten te gebruiken, en niet de minsten, zoals Tony Williams, Steve Vai, Ginger Baker, Bernie Worrell en Ryuichi Sakamoto.
I make records for myself. I want them to be completely precise. Accuracy is very important to me. Otherwise it’s bad work and a waste of my time, and I really don’t want to waste my time. There must be a conclusion to what you do, no vagueness. There must be a sense of completeness. Every song is an emotion and it has to succeed as that, otherwise you’ve failed. It’s bad work. That annoys me. Bad work from anyone just annoys me. I just don’t need it.
John Lydon
Het album werd eind 1985 opgenomen in New York. De drums werden opgenomen in The Power Station. Steve Vai nam zijn (lead) gitaar op in Electric Lady Studios. De rest van het album werd opgenomen in de RPM Studios en Quad Recording Studios. Na drie weken werd het album gemixt in The Power Station. Binnen vier weken was het album klaar. Steve Vai herinnert zich nog goed dat Lydon erg tevreden was met de opnamen en zijn bijdragen. Vai: “To this day that’s one of the projects I’m most proud of”.
Recensie
Album is geen vervolg op het voorgaande This Is What You Want… This Is What You Get album. De muziek op Album is ver verwijderd van de dansmuziek van zijn voorganger. Stevige rock, hardrock, metal. De originele fans van PIL waren (alweer) perplex. Muzikanten van Cream, Frank Zappa, David Lee Roth, YMO en Mahavishnu Orchestra op een PIL album? Wat was er aan de hand?
Zulke vragen konden op weinig begrip van Lydon rekenen:
I don’t give a damn if the musicians I’m working with are old and got beards and long hair. That’s nothing to do with it and never has been. It just goes to show how narrow-minded people can be. I don’t give a damn. It works.
John Lydon, 1986
Terecht overigens, Album is een fantastisch album, dat voorafgegaan werd door de prachtige single Rise, een nummer dat geïnspireerd is door overlevenden van de inhumane onderzoekstechnieken van het Zuid Afrikaanse Apartheid regime. De tekst bevat quotes van diezelfde overlevenden. Dat gegeven maakt het nummer nog indrukwekkender dan het al is. “Anger is an energy”, zeker!
Ik hou van het album, het geluid en de tegendraadsheid die Lydon weer toonde door het album te maken, juist met een dergelijke all star bezetting. Wars van publieke opinie maakte hij een opvallend album dat de tand des tijds wonderlijk goed heeft doorstaan. Ik raad Album van harte aan!
Singles
Er zijn twee singles van Album getrokken:
- Rise
(uitgegeven op 21 januari 1986) - Home
(uitgegeven op 21 april 1986)
Nummers
Nummers (“Ingredients” genoemd) geschreven door John Lydon en Bill Laswell, tenzij anders aangegeven.
- F.F.F.
- Rise
- Fishing (*)
- Round (#)
- Bags (*)
- Home
- Ease (^)
* Geschreven door John Lydon, Jebin Bruni, Mark Schulz
# Geschreven door John Lydon, Mark Schulz
^ Geschreven door John Lydon, Jebin Bruni
Muzikanten
- John Lydon – zang
- Bill Laswell – bas, behalve op Ease
- Steve Vai – gitaar
- Nicky Skopelitis – gitaar, behalve op Bags en Ease
- Ryuichi Sakamoto – Fairlight CMI op Rise, Fishing, Bags en Ease
- Bernie Worrell – orgel op F.F.F., Round en Home, Yamaha DX7 op Fishing
- Ginger Baker – drums op Fishing, Round, Bags en Ease
- Tony Williams – drums op F.F.F., Rise en Home
- Bernard Fowler – achtergrondzang
- Jonas Hellborg – bas op Round
- Shankar – viool op Rise en Round
- Malachi Favors – akoestische bas op Fishing, Bags en Ease
- Steve Turre – didgeridoo op Ease
- Aïyb Dieng – chatan pot drums op Round
Na Album
In 1987 bracht PIL het album Happy? uit, in 1989 gevolgd door 9. In 1990 verscheen de compilatie The Greatest Hits, So Far, in 1992 gevolgd door het album That What Is Not. Een jaar later werd de band ontbonden. Einde PIL.
Biografie en Sex Pistols reünie
In 1993 werkte Lydon aan zijn memoires, die in 1994 werden gepubliceerd onder de titel Rotten: No Irish, No Blacks, No Dogs, een uiterst lezenswaardig boek. In 1996 gebeurde het ongelooflijke: The Sex Pistols kwamen weer bij elkaar en gingen op tournee, de Filthy Lucre Tour genaamd.
Na de uitgave van John Lydon’s eerste solo album (Psycho’s Path) in 1997 werd in 1999 de 4 disc PIL compilatie Plastic Box uitgebracht, met een hoopvolle boodschap in de liner notes:
This collection represents a comma not a full stop, I fully intend to carry on with PIL, and there will be more in the future.
John Lydon 1999
PIL reünie
In 2009 kwam PIL weer bij elkaar voor een tour, die goed werd ontvangen en die werd vastgelegd op het live album ALiFE 2009. In april 2012 verscheen de EP One Drop, de eerste uitgave met nieuwe PIL muziek in 20 jaar. In mei van dat jaar werd een nieuw album uitgebracht, This Is PIL. In 2015 volgde What The World Needs Now…. In 2018 werd de documentaire The Public Image Is Rotten uitgebracht, nog datzelfde jaar gevolgd door de compilatie CD/DCD box The Public Image Is Rotten – Songs From The Heart.
Ter afsluiting
Wat vind jij van Album? Laat het weten!
Video/Spotify
Bij dit verhaal is een video opgenomen. Klik op de volgende link om deze te zien: Video: PIL en het fantastische Album. De A Pop Life afspeellijst op Spotify is ook aangepast.