Japan en het verhaal van Adolescent Sex

Japan 1977 (twitter.com)

Japan 1977 (vlnr: Richard Barbieri, Mick Karn, David Sylvian, Steve Jansen, Rob Dean)

I regret the first album, ‘Adolescent Sex’, in the sense that we were too young, too naive to make it. The people around us should have realised that and not had it released. The second album is okay as a first album.

David Sylvian, 1982

Inleiding

Op 7 april 1978 debuteert Japan met Adolescent Sex, dat in niets lijkt op de wat de band later zou worden. Ook al wordt het album door de bandleden zelf als vergissing weggezet, het is geen slecht album. Verre van. Het verhaal van Japan’s debuutalbum.

Japan

In het begin van de jaren (19)70 zitten de broers David Alan Batt en Stephen Ian Batt op dezelfde school als Andonis Michaelides. Popmuziek is alles voor de jongens, ze bezoeken concerten (David Bowie, Roxy Music, Lou Reed, T-Rex en meer), luisteren naar muziek (waaronder veel Motown) en vormen in 1974 een band. Mick (zoals Andonis zich inmiddels noemt) is de zanger, David speelt gitaar en Steve is net overgestapt van gitaar naar drums en percussie. Op 1 juni 1974 is hun eerste optreden op het huwelijksfeest van Mick’s broer.

Japan 1974 (twitter.com)

Japan 1974

Er is echter nog geen bandnaam. Snel wordt de naam Japan gekozen, zonder aanwijsbare reden. De groep oefent veel en vaak. In 1975 volgt nog een optreden en wordt de band uitgebreid met Richard Barbieri en Rob Dean. De laatstgenoemde is de meest ontwikkelde muzikant in de groep, maar dat zou niet lang duren. Met name de ritme sectie ontwikkelde zich in een razend tempo.

In 1976 kreeg de band een heuse manager: Simon Napier-Bell, die naamsbekendheid had opgedaan als manager van onder andere de Yardbirds en Marc Bolan. De band treedt veel en vaak op en wordt steeds strakker. Echter, Japan vindt geen aansluiting bij de trends van het moment (punk en de opkomst van new wave) en wordt vaak in verkeerde zalen en/of verkeerde hoofdacts geboekt.

Op 13 mei 1977 krijgt de band, met een groot aantal andere bands, een auditie bij platenmaatschappij Ariola-Hansa (destijds vooral bekend als Europees disco-label). De winnaar van de dag krijgt een contract. Japan won niet (die ‘eer’ ging naar The Cure), maar kreeg toch een contract aangeboden. Rond deze tijd veranderen broers David en Steve hun achternamen naar respectievelijk Sylvian en Jansen (geïnspireerd door New York Dolls leden Sylvain Sylvain en David Johansen). Mick wordt Mick Karn.

In maart 1978 wordt Japan’s debuutsingle uitgebracht, een cover van Don’t Rain On My Parade, dat in de uitvoering van Barbra Streisand in de musical Funny Girl al in 1964 populair was.

Japan - Adolescent Sex (spotify.com)

Japan – Adolescent Sex

Adolescent Sex

De opnamen voor het debuutalbum verliepen voorspoedig. De band kende de nummers van binnen en buiten en binnen twee/drie weken was het album opgenomen en gemixt. Op 7 april 1978 werd het album Adolescent Sex aan de wereld gepresenteerd.

En er gebeurde niets… Het album werd een aantal maal gerecenseerd. In tegenstelling tot het imago dat het album nu heeft en de haat waarmee Japan werd bejegend, met name in de Engelse muziekpers, waren de recensies overwegend positief.

Maar, het was niet het succes waar de groep, het management en de platenmaatschappij van droomden. Maar, het vertrouwen was er. Het nummer Adolescent Sex werd opnieuw opgenomen en klonk steviger en professioneler dan op het debuut.

Omdat het debuut al snel oud nieuws was werd de band de studio ingestuurd voor album nummer twee: Obscure Alternatives. Maar het verhaal van het debuut eindigde nog niet.

Er waren twee landen waar Japan voet aan de grond kreeg: Nederland én Japan. In Nederland werd op 25 januari 1979 een studio opname van Japan getoond die het nummer Adolescent Sex playbackten in de Toppop studio’s. Ik weet het nog goed. Ik was 12 destijds en vond het prachtig. De look, het geluid, het nummer: mijn eerste kennis making met Japan beviel goed. En, ik was niet de enige. Adolescent Sex werd een bescheiden hit in Nederland. In het land Japan echter was de band Japan groot nieuws. In 1979 ging de band er voor het eerst heen en verkocht het beroemde Budokan stadion, dat 12.000 bezoekers aankon, in Tokyo 3 keer uit!

Japan - Adolescent Sex (Australië/Nieuw Zeeland) (discogs.com)

Japan – Adolescent Sex (Australië/Nieuw Zeeland)

Hoes

De hoes van het album was niet zoals afgesproken. De afbeelding op de achterkant van de hoes zou op de voorkant komen en andersom. Toen de fout werd ontdekt wilde Ariola-Hansa de fout niet terugdraaien. Vanwege het woord “sex” in de titel, werd het album in Australië en Nieuw-Zeeland in een geheel andere hoes gestoken. Tevens werd de album titel veranderd naar Japan.

Japan - Adolescent Sex - Toppop (last.fm)

Japan – Adolescent Sex – Toppop

Recensie

De eerste keer dat ik van Japan hoorde was het debuutalbum al naar de achtergrond verdrongen door het tweede album Obscure Alternatives, dat ook in 1978 uitgebracht werd. Zoals hierboven al benoemd zag ik de band voor het eerst op 25 januari 1979. Ik was 12 en wist nog niet veel van wat er verder in de wereld van de (pop)muziek speelde. Ik vond het nummer en het imago fantastisch.

Als jongetje was ik dus onder de indruk. Drie/vier jaar later hoorde ik het hele album voor het eerst. Destijds was Japan al via Gentlemen Take Polaroids geëvolueerd naar Tin Drum. De band leek in niets meer op de glamrock/funk van hun debuut. Sylvian en de andere bandleden wilden Adolescent Sex ook vergeten en beschouwden Obscure Alternatives als het echte debuut van de band.

Hoe terecht was dat? Niet, maar begrijpelijk wel. Adolescent Sex was niet wat de band wilde qua productie, ook de marketing was niet zoals de band gepresenteerd wilde worden en de ‘glam’ was destijds behoorlijk achterhaald, ook al kwam de band zelf met dat imago op de proppen.

Maar voor een debuut is het album behoorlijk goed. Met name de ritmesectie valt al op, zowel Steve Jansen als Mick Karn lijken op verlengstukken van hun instrumenten, die elkaar prima aanvoelen. Het album is funky, uptempo en afwisselend. Ik luister het album niet heel veel, maar de keren dat ik het album hoor word ik er vrolijk van. Dat kan zeker niet van alle debuten worden gezegd…

Japan - Adolescent Sex - Hoes achterkant (discogs.com)

Japan – Adolescent Sex – Hoes achterkant

Nummers

Alle nummers geschreven door David Sylvian, tenzij anders aangegeven.

  • Transmission
  • The Unconventional
  • Wish You Were Black
  • Performance
  • Lovers On Main Street
  • Don’t Rain On My Parade (Jule Styne, Bob Merrill)
  • Suburban Love
  • Adolescent Sex
  • Communist China
  • Television

Muzikanten

  • David Sylvian – zang, gitaar
  • Rob Dean – gitaar, achtergrondzang
  • Richard Barbieri – keyboards, achtergrondzang
  • Mick Karn – bas, achtergrondzang
  • Steve Jansen – drums, percussie, achtergrondzang
Japan - Reclame campagne (onbekend/apoplife.nl)

Japan – Reclame campagne

Na Adolescent Sex

De band was niet tevreden met het debuut, de platenmaatschappij was niet tevreden met het debuut en het publiek was niet tevreden met het debuut (want het album verkocht slecht). Er moest dus snel een volgend album komen, en die kwam nog hetzelfde jaar: Obscure Alternatives. Dat album zou de weg klaarmaken voor de muziek waar Japan voor gemaakt bleek te zijn.

Ter afsluiting

Wat vind jij van Japan en hun debuut? Laat het weten!

Video/Spotify
Bij dit verhaal is een video opgenomen. Klik op de volgende link om deze te zien: Video: Japan en het verhaal van Adolescent Sex. De A Pop Life afspeellijst op Spotify is ook aangepast.

3 reacties

  1. Vaak wordt 8 april 1978 als de datum van uitgave van Adolescent Sex genoemd. In deze pers release wordt expliciet 7 april 1978 genoemd, een vrijdag.

    Hansa Press Release – 1978

    What can you say about JAPAN?

    In the face of punk, New Wave, and now Power pop, JAPAN do not fit in. With mop top and spiky haircuts all the rage, JAPAN have all theirs dyed in shoulder-length shaggy manes. They wear make-up, eye-shadow, rouge and lipstick on and off stage, they walk about the streets of London wearing outrageous, bright flamboyant clothes. To say the least, JAPAN stand out like a laser lightshow. They find that because of their appearance it can be unsafe to walk about the streets of London, but then again they are staunchly independent and non-conformist. There is always a small price to pay in defense of your ideals. JAPAN have been together in an embryo form for a few years now. Their history or roots go back to their school days when Mick Karn, Steve Jansen and David Sylvian all knew one another and were already living their lifestyle of bright clothes, long hair and make-up. Obviously the threesome were mercilessly ridiculed for their dress but it didn’t matter, they only laughed. Let everyone else be boring and staid look-alikes, theirs was the JAPAN look.

    And the name, JAPAN, it must have significance, but it doesn’t. It was one of the many suggested, and it had just the right ring, it was descriptive, it was far out, and it was Far East. It was ideal and it suited them.

    Steve bought his first drumkit for £30 two weeks before their first gig. This gig was a momentous occasion for the boys because it was the first time they used electric equipment and it was also the same day that a live album by Eno and friends was released – 1st June 1974.

    Half an hour before they were due to go on they were still practicing their set. It was all their own material written by David and he says about his songs “they are very real, I don’t deal with fantasies. Everything I write is an emotion.” They survived that first gig, but felt that the line-up needed expanding and one day they met up with ex-school mate Richard Barbieri. He was enthralled with the idea of becoming part of JAPAN so he bought himself an organ, practiced intensely for 5 months, came back and was accepted.

    He didn’t hesitate for a moment to give up his mundane job in a bank. At first he took a few lessons but he positively feels “after a while you have to learn to play in your own style”. In the last 3 years he has made great strides in his musical development, presently experimenting in electronic music.

    JAPAN still felt they needed another guitarist as their music was becoming more mature and complex. An ad was placed in Melody Maker and Rob Dean responded. Rob had had some past experience playing in various small groups and just before JAPAN he nearly joined a reggae band. That was in January 1976. His lead guitar work, heavily influenced by Eric Clapton, Jeff Beck and jazz guitarists, not to mention Iggy and David Bowie, has added a new dimension to Japan’s music.

    JAPAN were getting more and more gigs to the extent where they were asked to support Jim Capaldi on his last tour. Formal record company recognition came when they were signed to Hansa Productions, and subsequently Ariola/Hansa re: the German record company who recognised they were above the then current New Wave craze.

    They have now completed their first album “Adolescent Sex”, produced by Ray Singer, which is to be released on April 7th. As the title suggests and David opines “the main point of it is sex, but I don’t find sex exceptionally great, I find it boring. It’s only great when it is experimental”.

    All of the tracks on the album are written by David except for one, “Don’t Rain On My Parade”, the famous Barbra Streisand song from “Funny Girl” which has been chosen as Japan’s first single.

    Like JAPAN the country, the future for JAPAN the band looks very bright and rosy. With a unique and powerful first album under their belt and a support slot lined up with the hugely successful Blue Oyster Cult, JAPAN is all set to conquer England.

    Source: nightporter.co.uk

  2. Interessante informatie. De eerste 2 LP’s van Japan vind ik de beste. De anderen hebben hun momenten, maar zijn tijdsgebonden. Tin drum vond ik die in die tijd goed. Toen ikde muziek laatst weer beluisterde kon ik de cd met moeite uitzitten.
    Ik ga de eerste maar weer eens draaien.

    1. Have fun! Dank voor je reactie!

Complimenten/opmerkingen? Graag!