Kiss breekt (eindelijk) door met Alive!

Kiss – Alive! outtake

You wanted the best and you got it, the hottest band in the land: KISS!

Inleiding

In 1975 was Kiss al een enorme publiekstrekker. Hun concerten waren uitverkocht, maar de plaatverkopen bleven ver achter. Hun muziek werd door recensenten veracht en door radio genegeerd. Serieuzer was echter dat de vele concertbezoekers de platen ook niet kochten. Actie was nodig.

Voorgeschiedenis

Kiss – Begin 1973 & Eerste make-up

Na een mislukt avontuur in de band Wicked Lester, wilden Gene Simmons en Paul Stanley een nieuwe band oprichten, die zich zou richten op hard rock. Nadat ze Peter Criss hadden zien drummen (en zingen) trad hij toe tot de nieuwe band. Al snel experimenteerde de band met kostuums en make-up. In januari 1973 trad gitarist Ace Frehley toe tot de groep.

Iets later stelde Paul Stanley de naam Kiss voor, waarop Ace Frehley het inmiddels iconische logo van de band ontwierp. De twee S’en zijn bedoeld als bliksemschichten, maar lijken wel heel erg sterk op de symbolen die door de SS in Nazi-Duitsland werden gebruikt. In landen waar Nazi symboliek is verboden werden de S’en vervangen door omgekeerde Z’s.

In maart 1973 nam de band een demo op met producer Eddie Kramer (bekend van Jimi Hendrix). Iets later bood Bill Aucoin aan de manager van de band te worden. Kiss ging akkoord, onder voorwaarde dat een platencontract werd geregeld. Op 1 november 1973 tekende Kiss als eerste artiest voor het net opgerichte Casablanca Records van Neil Bogart.

Op 8 februari 1974 werd het debuutalbum, Kiss getiteld, uitgebracht. Zowel de band als Casablanca zetten vol in op promotie voor het album. Elf dagen later trad de band voor het eerst op voor televisie. Maar, ondanks alle inspanningen, verkocht het album niet al te best. Critici maakten grappen over de make-up en de puberale muziek en teksten. De onderwerpen in de teksten waren niet echt geschikt voor de radio, dus airplay viel tegen.

Kiss – Kiss (1974) – Hotter Than Hell (1974) – Dressed To Kill (1975)

Intussen was de live show van Kiss al vol in ontwikkeling. Vuur en bloed spuwen, rokende gitaren, kostuums en de make-up, het was er allemaal al. De kosten voor een Kiss show waren dan ook hoog. Tijdens een stop in de eerste tour nam de band album Hotter Than Hell op, dat op 22 oktober 1974 werd uitgebracht. Wederom geen verkoopsucces. Het geld begon op te raken. De tour werd afgebroken om zo snel mogelijk een nieuw album op te nemen, dat werd geproduceerd door Casablanca eigenaar Neil Bogart. Het derde album, Dressed To Kill, werd op 19 maart 1975 uitgebracht en deed het qua verkopen wat beter.

In tegenstelling tot de plaatverkopen, bleek Kiss als concert act uiterst succesvol. Inmiddels was de show steeds uitzinniger geworden, tot en met de drums die de lucht ingingen, veel vuurwerk, vuurbommen die afgingen, kapotslaan van gitaren, etc. Een enorme adrenaline kick die het podium afspatte en het publiek wild maakte.

Kiss – Live New York City 21-03-1975

Maar, het geld was op. Kiss had geen geld, Casablanca had ook geen geld meer en was bijna failliet. Het was zelfs zo erg dat Casablanca de band haar royalties niet kon betalen, de Dressed To Kill tour werd betaald door Bill Aucoin en de band Casablanca voor de rechter daagde vanwege contractbreuk. Voor iedereen gold dat er nog maar één kans was om alles om te gooien. Neil Bogart had een idee: waarom geen live-album uitbrengen? Bill Aucoin vond het wel wat, de energie van de band opnemen, geen hoge studio kosten en geen druk op de band om nieuwe nummers te schrijven. Hoe logisch het tegenwoordig ook klinkt, het was een enorme gok. Live-albums waren verre van gemeengoed en verkochten vaak niet al te goed. Een dubbel live-album was al helemaal zelfmoord. Als je echt niets te verliezen hebt, neem je de gok klaarblijkelijk. Het zou niet goed, heel goed, maar waanzinnig goed uitpakken voor de band, Neil Bogart, Casablanca Records en het concept van live-albums.

Kiss – Alive!

Alive!

Het vierde album (in een periode van slechts 1,5 jaar!) van Kiss werd uitgebracht op 10 september 1975 en gold feitelijk als een best-of van de eerste drie (slecht verkopende) albums. De opnamen vonden plaats op 16 mei (Detroit), 21 juni (Cleveland), 20 juli (Davenport) en 23 juli (Wildwood) 1975.

Na beluisteren van de opnamen werd al snel duidelijk dat deze niet op deze manier konden worden gebruikt. De wilde show van de band zorgde er ook voor dat er nogal wat fouten werden gemaakt. In een live setting geen probleem, maar op een album zeer zeker wel.

Overdubs

Er werd veel tijd besteed aan het overdubben van de originele opnamen. Ook werd het geluid van het publiek aanzienlijk opgeschroefd. In augustus 1975 vonden heropnamen plaats in de New Yorkse Electric Lady Studios. Volgens zeggen waren de opnamen zo talrijk dat alleen de drum tracks onaangetast bleven.

Pas in 2003, na jarenlange ontkenning, zelfs in (auto)biografieën, was Kiss er aan toe om publiekelijk toe te geven dat het album minder live was dan van een album met een dergelijke titel mag worden verwacht. In een aflevering van Ultimate Albums op het Amerikaanse kanaal VH1 zei Stanley: “What we felt was necessary was to capture the energy of the performance, not necessarily having it note for note of what actually happened” en Simmons: “Most people assume it was all live, it wasn’t”.

Kiss – Alive! – Booklet 8 pagina’s

Hoes en extra’s

Om de uitgave extra interessant te maken bevatte Alive! een aantal extra’s, waaronder een tour programma met vele foto’s, persoonlijke handgeschreven briefjes van de bandleden en een klaphoes. Dit beviel de band, maar met name de fans, zo goed dat dit gemeengoed werd voor vervolguitgaven.

Handgeschreven briefjes

Een van de dingen die de fans fantastisch vonden (en de recensenten belachelijk), waren de handgeschreven briefjes op de binnenkant van de klaphoes. De teksten werden door de fans ontvangen als een persoonlijke boodschap.

Kiss – Alive! – Bandleden briefjes

Dear Earthlings
The gravity on Earth isn’t quite the same as it is on my planet, but I’m slowly getting used to it. I always wanted to play lead guitar and express myself visually to an audience. When I play guitar on stage its like making love. If you’re good you getoff every time. Thanks for helping me get off
Love Ace

Dear victims…
I love to do all those deliciously painful things to you that make you writhe and groan in ecstacy…
My spiked seven inch boot heels are at the ready, should you be in the mood for heavy sport… and my mouth is there to tell you all horrible things you never thought you’d hear (but love hearing)!
I can see you from the corners of my eyes… and I know what you do when the lights go out… I bleed for you and breathe fire for you and you wonder if I’m crazy… I am…
Gene Simmons

My Dear Lovers,
Nothing arouses me more than seeing you getting off on me. It makes me work that much harder to please you. My body is yours, yours is mine. We explode together when I’m on stage, I’m yours…. take me.
Paul Stanley

Hi, Cat People
Well you should get your claws into this album. I know its gonna make your tails stand straight up. The Cat himself stalked it from front to back, and it tested great, so all alley cats and tom cats, rock your rolls right off. (or should I say tails?)
Love ya
Your silver-nosed Tom Cat
Peter Criss

Toch opvallend hoe populair de band was bij jongens en mannen, terwijl de seksuele toespelingen duidelijk gericht zijn aan het andere geslacht. En, eerlijk is eerlijk, het is een beetje kinderlijk allemaal, maar de fans smulden ervan.

Kiss – Alive! – Reclame

Ontvangst

Destijds liep de pers niet warm voor het album, maar het publiek wel. Al direct na de uitgave bleek het een enorm verkoopsucces. De platen waren nauwelijks aan te slepen. Het haalde de nummer 9 positie in de albumlijsten, waar het een indrukwekkende 110 weken deel van uitmaakte. De single van het album, Rock And Roll All Nite, markeerde de omslag voor de band en het album.

Recensenten sabelden ook dit album weer neer. Om de haat van de pers voor de band weer te geven, hieronder de ‘recensie’ van Rolling Stone Magazine.

Alive!

By Alan Niester

Kiss onstage could possibly be mildly entertaining for about ten minutes, but on record, minus the impact of gaudy painted faces and stage theatrics, the band must be judged solely for its music. It’s awful. Criminally repetitive, thuddingly monotonous. And like the legions of equally talentless bands across the country, Kiss attempts to get by on volume and tired riffing. Unlike these other bands, however, they came up with the idea of dragging rock further into the pits of theatrical overkill, managing, in the process, to pick up a legion of young fans who hadn’t heard these riffs in their previous incarcerations (Grand Funk comes to mind). That Casablanca has decided to promote the band as new bad-boy teen idols is obvious from the packaging — a glossy full-color, multipage insert showing all the Kisses in close-up, and a suitably trippy letter from each (“Dear Earthlings: … When I play guitar onstage, it’s like making love … Love, Ace”).

Rolling Stone

Een compleet onterechte weergave, want het album is echt opwindend en bevat een groot aantal klassieke rocksongs. Dat de gimmick van Kiss niet echt in hun voordeel werkt is onvermijdelijk, maar het gif van de recensenten was vaak buitenproportioneel.

Kiss- Detroit 16-05-1975, pre-show (opnamen gebruikt voor Alive!)

Nummers

Alle nummers geschreven door Paul Stanley en Gene Simmons, tenzij anders aangegeven.

• Deuce Gene *
• Strutter
• Got To Choose **
• Hotter Than Hell **
• Firehouse **
• Nothin’ To Lose *
• C’mon And Love Me **
• Parasite ***
• She ****
• Watchin’ You *
• 100,000 Years
• Black Diamond **
• Rock Bottom ** (intro: ***)
• Cold Gin ***
• Rock And Roll All Nite
• Let Me Go, Rock ‘N’ Roll

Kiss – Live 1975

Kiss

• Paul Stanley – (ritme)gitaar, zang
• Ace Frehley – (lead)gitaar, achtergrondzang
• Gene Simmons – bas, zang
• Peter Criss – drums, zang

Kiss – Alive! – Gouden plaat 31-12-1975

Na Alive!

Het directe gevolg van Alive! was dat de geldproblemen voor Kiss, manager Bill Aucoin en Casablanca en eigenaar Neil Bogart in één keer voorbij waren.

Indirect was het ook het startschot voor de zogenaamde Kiss Army, de fanclub van Kiss, die werd gestart door fans, die eisten dat Kiss werd gedraaid op een lokaal radiostation. Zo niet, dan zou het station worden omsingeld. Het radio station dacht dat het allemaal wel zou meevallen, totdat het station werd omsingeld door honderden (volgens zeggen zelfs duizenden) Kiss aanhangers.

21 november 1975 wordt gezien als de officiële start van de Kiss Army, die op zijn hoogtepunt meer dan 100.000 leden zou hebben.

Voor Kiss zelf was Alive! het begin van een uiterst succesvolle periode in hun carrière. De opvolgende albums, Destroyer, Rock And Roll Over en Love Gun werden allemaal multi platina. Ook deze trilogie werd afgesloten met een live-album: Alive II (zie het artikel Kiss Alive II). Na de solo-albums (zie het artikel Kiss solo albums: Ace Frehley) werd het allemaal snel minder. Maar de band bleef bestaan tot aan de dag van vandaag. In 2015 werd Kiss door de Recording Industry Association of America® (RIAA) uitgeroepen tot de band met de meeste goud gecertificeerde albums aller tijden. Een behoorlijk indrukwekkende prestatie voor de band die tijdens haar carrière voornamelijk belachelijk werd gemaakt.

Inmiddels is het beeld over Alive! in de pers behoorlijk gekanteld. Het album wordt vaak genoemd als een van de beste live-albums aller tijden, maar komt ook voor in top x lijstjes. Een smeuïg detail is dat het album op nummer 157 wordt genoemd in Rolling Stone Magazine’s top 500 albums aller tijden uit 2012 en zelfs de nummer 5 positie bezet van de 10 beste live-albums (gekozen door lezers). Een wereld van verschil ten opzichte van de originele recensie.

Live publiek

Legacy van Alive!

Na de uitgave, en het enorme succes, van Alive! werd het live-album een serieus medium in de rock, ook voor nog niet gearriveerde acts. Vele bands en artiesten brachten live-albums uit, ook met de bedoelding er een succes van te maken, in plaats van een (contractuele) verplichting of een opvuller tussen albums in. Alive! is direct verantwoordelijk voor de hausse aan live-albums in de tweede helft van de jaren (19)70.

Zie ook De beste live albums.

Kiss – Cadillac High 09-10-1975

Toegift: Caddillac High

In 1974 begon het seizoen voor de Cadillac High School Vikings football team slecht. Het jaar daarvoor was het team kampioen geworden, maar deze keer werden de eerste twee wedstrijden verloren. De coaches dachten dat rock and roll misschien de oplossing was. Kiss werd gekozen, de muziek was wild en ‘over the top’. Bovendien de bandnaam worden gezien als een afkorting voor een oud football credo: “Keep It Simple Stupid”. Voorafgaand aan elke wedstrijd werd Kiss gedraaid. Het team won vervolgens weer elke wedstrijd. De band hoorde het en kwam naar Cadillac High School op 9 oktober 1975 en speelde een concert in de gymzaal. Een gedenkwaardige dag voor alle aanwezigen, van burgemeester en wethouders (!) tot aan de allerjongsten. Het hele dorp stond in het teken van Kiss die dag, tot en met schmink aan toe.

Kiss – Alive! – Hoes achterkant

Ter afsluiting

Ook al is Alive! geen echt live-album, het is wel een van de eerste albums waarbij de luisteraar zich echt bij het concert waant. De overdubs doen niets af aan het feit dat Alive! het eerste album was dat de band recht doet.

Wat vind jij van Alive!? Laat het weten!

Video/Spotify
Bij dit verhaal is een video opgenomen. Klik op de volgende link om deze te zien: Video: Kiss breekt (eindelijk) door met Alive!. De A Pop Life afspeellijst op Spotify is ook aangepast.