Kiss solo albums: Ace Frehley

Kiss – Solo albums

Inleiding

Op 18 september 1978, 40 jaar geleden, bracht Kiss 4 albums op één dag uit: soloalbums van de afzonderlijke Kiss leden. Gitarist Ace Frehley dus ook. Zijn album was veruit het beste van de vier.

Ace Frehley

Op 27 april 1951 werd Paul Frehley geboren in de Bronx, New York. In 1965 kreeg hij een elektrische gitaar voor zijn verjaardag en raakte verslaafd aan het instrument. Toen hij in 1967 o.a. The Who en Cream zag optreden besloot hij full-time gitarist te worden. Hij begon in bandjes te spelen en raakte verder geïnspireerd door Jimi Hendrix en Led Zeppelin’s Jimmy Page. Rond deze tijd nam hij de bijnaam Ace aan.

Ace Frehley – Zonder make-up 1978

Ondanks de goede wil en het harde werken wilde het niet erg vlotten met de carrière, dus toen hij in 1972 een advertentie zag van een hard rock groep die theater en muziek wilde mengen, nam hij contact op. Binnen een paar weken trad Frehley officieel toe tot de groep, die bestond uit bassist/zanger Gene Simmons, gitarist/zanger Paul Stanley en drummer Peter Criss. Samen zouden ze de band Kiss gaan vormen. Frehley’s talent voor grafisch ontwerp kwam goed van pas in de begindagen. Hij ontworp zijn eigen (make-up) masker (spaceman) en het beroemde Kiss logo, waarin de laatste twee letters werden vervangen door twee bliksemschichten (⚡).

Na een periode van een bestaan in de marge, brak de band in 1975 door met het (dubbel) live album Alive!. Hierna was het hek van de dam. Alles wat de band aanraakte veranderde in goud (en platina). Maar, de roem haalde de band in. Peter Criss werd in 1980 ontslagen, vanwege het niet meer kunnen functioneren. Frehley’s gebruik van drank en drugs escaleerde steeds meer. Hij voelde zich steeds ongelukkiger worden in de band. Niet alleen omdat zijn vriend Criss weg was, maar ook omdat de band steeds meer begon te experimenteren met andere muziek, met name disco. In 1982 verliet Frehley Kiss.

Pas in 1987 verscheen het debuutalbum van Frehley’s band, Frehley’s Comet, in 1989 gevolgd door nog een album en een EP. In de tussentijd had Frehley weer tijd besteed aan zijn talent voor grafische kunst. Het leidde zelfs tot opname van zijn werk in een galerie.

Ace Frehley – Met gitaarcollectie 1978

Na jaren van ruzie en beledigingen, die over het algemeen via de pers (dus openbaar) werden uitgevochten en geuit, kwam het in 1995 tot een reünie van de oorspronkelijke line-up van Kiss tijdens een aflevering van MTV Unplugged. De band ging weer toeren in die line-up, inclusief de make-up, podium opbouw en het spektakel van vroegere tijden. Het resulteerde in de uiterst succesvolle (en lucratieve) 1996-1997 Alive Worldwide Tour, die ik destijds ook zag in Utrecht. Helaas beschouw ik dat concert, samen met het concert van Michael Jackson een jaar eerder, als het slechtste concert dat ik ooit heb gezien. Dit lag overigens niet aan Frehley.

Ace Frehley – No Regrets

Het ging echter weer fout. Peter Criss stopte in 2000 en Frehley volgde kort daarna. In 2009 bracht hij het album Anomaly uit, dat in 2011 werd gevolgd door zijn (auto)biografie No Regrets. Daarin gaat hij eerlijk en open in op zijn leven en zijn strijd tegen verslavingen aan alcohol en cocaïne, waar hij sinds 2006 vanaf was.

De originele Kiss leden kwamen op 10 april 2014 bij elkaar voor hun opnamen in de Rock And Roll Hall Of Fame. De band trad niet op. In augustus van dat jaar bracht Frehley solo album Space Invader uit. In 2017 was Frehley te gast bij een optreden van Gene Simmons in St. Paul, Minnesota.

Frehley is als gitarist (naar mijn mening althans) zwaar onderschat. Zijn spel is van groot belang geweest voor Kiss, maar ook voor mensen als Eddie Van Halen, die echt goed heeft geluisterd naar Frehley. In het begin van de jaren (19)90 werd Frehley veel genoemd als invloed voor de nieuwe lichting rock gitaristen, zoals Soundgarden’s Kim Thayil, Pearl Jam’s Mike McCready en Pantera’s Dimebag Darrell.

Kiss in 1978

Tot en met Alive II kon de band geen fout maken. Echter, het einde van die gouden periode kondigde zich wel snel aan. De band was overal, wat resulteerde in ‘over exposure’. Een groot deel daarvan werd veroorzaakt door de merchandising machine, die in 1978 op volle toeren draaide: Marvel stripboeken (met écht Kiss bloed!), een flipperkast, poppen, “Kiss Your Face Makeup” dozen, Halloween maskers, bordspellen, lunch dozen, kaarten, slaapkamer dekbedden en gordijnen, etc, etc. De officiële fanclub, de Kiss Army, had meer dan 100.000 leden.

Kiss – Merchandising 1978

De eerste uitgave in 1978 was op 2 april: verzamel dubbelalbum Double Platinum. Omdat het album een compleet heropgenomen versie van Strutter (Strutter ’78 genaamd) bevatte, voelden veel fans zich verplicht het album te kopen.

De band en hun manager Bill Aucoin hadden een beleid uitgestippeld voor 1978, om hun populariteit te bestendigen en nieuwe ervaringen te bieden aan de band en de fans. Naast Double Platinum zouden er vier solo albums en een film worden uitgebracht.

Kiss – Bloed afnemen en opnemen in de inkt voor de Marvel stripboeken

Solo albums

Kiss – Solo albums – Reclame

Elk bandlid zou op dezelfde dag een solo album uitbrengen. Ik had altijd begrepen dat de solo albums deels werden geboren uit noodzaak. De individuele leden, en met name Criss en Frehley, zouden zich artistiek gevangen voelen binnen (de restricties van) de band. Om die onvrede onder controle te houden werd 1978 als een pauzejaar gezien en konden de individuele leden hun artistieke ei kwijt onder de Kiss noemer. Echter, onlangs las ik dat hun contract al in 1976 voorzag in de mogelijkheid om 4 solo albums uit te brengen, waarbij elk album telde als half album in de vijf albums tellende deal.

Los van de noviteit (geen enkele andere band bracht solo albums uit op dezelfde dag), gaf het de bandleden een kans hun eigen voorkeuren op te nemen en tonen. De albums van Frehley en Stanley waren rock georiënteerd en konden nog enigszins aan Kiss worden gekoppeld, maar de albums van Criss en Simmons weken erg af van wat de fans verwachtten.

Kiss – Solo albums – Promo

Op 18 september 1978 werden de albums uitgebracht, onder de naam Kiss. De titels van de albums bevatten de namen van de bandleden. Platenmaatschappij Casablanca gaf ruim $ 2,5 miljoen uit aan reclame en marketing en kondigde aan dat er vijf miljoen exemplaren werden verscheept naar de platenwinkels. Een probleem, want geen enkel album verkocht erg goed (zeker gezien de maatstaven waar Kiss aan gewend was geraakt) en de winkels zaten met de onverkochte voorraden in hun maag. Het album van Frehley verkocht het best en de single van dat album, New York Groove, werd de grootste Kiss hit sinds Beth. Geen van de andere singles van de solo albums waren zo succesvol.

Kiss – Attack Of The Phantoms

Film: Kiss Meets the Phantom of the Park

De band zou een speelfilm gaan maken. De bedoeling was dat het een kruising zou worden tussen The Beatles’ A Hard Day’s Night en Star Wars. De opnamen voor de film begonnen in het voorjaar van 1978. Het verhaal was echter beschamend dun en kende vele aanpassingen. Het eindresultaat voldeed op geen enkele wijze aan de verwachtingen van de bandleden.

De film, Kiss Meets the Phantom of the Park, werd door NBC op 28 oktober 1978 uitgezonden. Na veel wijzigingen werd de film onder de naam Attack of the Phantoms uitgebracht in bioscopen buiten de Verenigde Staten. Ik heb de film destijds gezien in de bioscoop in Alkmaar. Zover ik me kan herinneren, vond ik de film erg leuk… De band heeft zich jaren kapot geschaamd voor de film en wilde er niet over praten. Inmiddels kunnen ze de humor er wel van inzien en werd de film onderdeel van de DVD boxset Kissology Volume Two: 1978–1991.

N.B.: Misschien toch een separaat verhaal over de film? Ik hou het in mijn achterhoofd.

Succesvol?

1978 was het jaar van de ommekeer voor Kiss. De verkopen vielen voor het eerst sinds tijden tegen. De solo albums waren verre van succesvol. Sterker nog, alle albums werden afgekraakt in de pers, met uitzondering van Frehley’s album. De film was helemaal het toppunt. De band werd belachelijk gemaakt over het stupide verhaal, de slechte stunt-doubles, de amateuristische special effects en het slechte acteerwerk. Het oorspronkelijke plan om het succes in 1978 te consolideren was fout gelopen.

Als er al sprake was van onenigheid binnen de band was deze alleen maar toegenomen. Het eerste volgende studio album Dynasty zou geen input meer van Criss kennen en zou verder bijdragen aan de ontevredenheid van Frehley, die de band haar roots steeds meer zag verloochenen (disco deed zijn intrede). Ernstiger was dat de daaropvolgende tour The Return Of Kiss, niet meer uitverkocht raakte…

Ace Frehley – het album

Kiss – Ace Frehley

Maar het was niet alleen kommer en kwel. Het solo album van Ace Frehley was goed, erg goed zelfs. Al vanaf het eerste Kiss album droeg Frehley nummers aan, en niet de minsten. Nummers als Cold Gin, Parasite en Shock Me zijn vintage Kiss. Volgens Frehley bestaat zijn album uit een aantal nummers die oorspronkelijk op de lijst stonden voor het Kiss album Rock And Roll Over uit 1976.

Het album is volledig geënt op rock en bevat top composities, veelal geschreven door Frehley zelf. De grote hit van het album, New York Groove, is meer r&b georiënteerd en is een cover. In november van 1978 werd het album platina gecertificeerd. Het is tevens het best verkochte soloalbum van de vier.

Met het album toonde Frehley aan dat hij meer was dan alleen maar een ondersteunende gitarist voor Simmons en Stanley, die er van uitgingen dat Frehley’s album zou mislukken en daarom vantevoren hun hulp aanboden (Frehley wees deze beleefd maar beslist af). Alle nummers zijn sterk, de vibe van het album klopt. Een groot aantal nummers gaat over cocaïne en drank (Snow Blind, Ozone en Wiped Out). Het is echter jammer dat Frehley dit uitstekende debuut nooit heeft kunnen evenaren met zijn latere werk, zowel met Frehley’s Comet als solo.

Nummers

Alle nummers geschreven door Ace Frehley, tenzij anders aangegeven.

Kiss/Ace Frehley – New York Groove (blauw vinyl single)

• Rip It Out *
• Speedin’ Back To My Baby **
• Snow Blind
• Ozone
• What’s On Your Mind?
• New York Groove ***
• I’m In Need Of Love
• Wiped-Out ****
• Fractured Mirror

Gibson Ace Frehley “Budokan” Les Paul Custom guitar

Ter afsluiting

Heb jij één van de Kiss solo albums uit 1978? Of meerdere? Vind jij Ace Frehley ook de beste van de vier, of heb je andere voorkeuren? Laat het weten!