Fleetwood Mac na Rumours, the only way is Tusk?

Fleetwood Mac – Tusk Tour

Inleiding

Wat kun je als band doen nadat het voorgaande album nog steeds in de hitlijsten staat en miljoenen blijft verkopen? Je maakt nog zo’n album natuurlijk. Bankrekeningen, platenmaatschappij, management, iedereen blij. Toch?

Voor Lindsey Buckingham werkte dat iets anders. Dat was niet wat hij voor ogen had. Een verhaal over vernieuwing na Rumours, het best verkopende album aan het einde van de jaren (19)70. Tusk was de opvolger, een dubbelalbum nog wel.

Voor Tusk

De Fleetwood Mac line-up met Lindsey Buckingham, Stevie Nicks, Christine McVie, John McVie en Mick Fleetwood had twee albums uitgebracht vanaf 1975. De eerste, Fleetwood Mac getiteld was een blauwdruk voor wat in 1977 zou komen. De echtscheidingsplaat van de jaren (19)70, soft-rock, die binnen een jaar, alleen in de VS, al meer dan 10 miljoen exemplaren zou verkopen. Rumours brak alle records en katapulteerde Fleetwood Mac naar het hart van de popmuziek. Het album was intens prachtig, mooi geproduceerd en gevuld met prachtige, ontroerende en echte nummers over het verlies van een partner, relatie en vastigheid. Verdriet verpakt in FM radio perfectie.

Met succes kwam geld, geld en nog eens geld en dus, het waren de jaren (19)70 ten slotte, drugs en drank. De band maakte er dankbaar gebruik van. Wellicht belangrijker was dat de band vrijheid had verdiend. Warner Bros., de maatschappij waar de band onder contract stond, vond alles prima, zolang er geld binnenkwam en dat was het geval, met vrachtwagens tegelijk.

In de studio

Fleetwood Mac – Tusk – Reclame

Dus toen de band medio 1978 aan het werk ging voor de opvolger kon de band alles doen wat ze maar wilde. Nou ja, alles, Warner Bros. weigerde op het verzoek in te gaan de band geld te lenen voor een eigen opnamestudio, maar ging wel akkoord met de verbouwing van Studio D van The Village Recorder in Los Angeles. De band woonde daar bijna en zou daar 14 maanden vertoeven. Gedurende die periode had niemand van de band contact met Warner Bros. en liepen de kosten op tot $ 1 miljoen, destijds de duurste plaat aller tijden (volgens Buckingham omdat “we happened to be in a studio that was charging a fuck of a lot of money”).

Relatie perikelen, alweer

Was Rumours al een plaat met een moeilijke geschiedenis, door het uiteenvallen van de koppels Christine McVie/John McVie en Lindsey Buckingham/Stevie Nicks, wat in het openbaar werd opgevoerd en uitgevochten, rondom de opnamen van Tusk was er ook weer van alles aan de hand tussen bandleden onderling: Stevie Nicks en Mick Fleetwood hadden een geheime relatie, Mick Fleetwood’s vrouw had een affaire met voormalig bandlid Bob Weston, Christine McVie met iemand die de lichten deed voor de band en Beach Boys drummer Dennis Wilson en Mick Fleetwood met de beste vriendin van Stevie Nicks (die ook nog getrouwd bleek). Ondertussen waren cocaïne en drank in obscene hoeveelheden aanwezig en in gebruik. Gezelligheid alom dus.

Nieuwe muziek

Al snel werd besloten dat de opvolger van Rumours een dubbelalbum zou gaan worden. Ondertussen was Buckingham niet een klein beetje beïnvloed door de werkwijze van nieuwe bands als Talking Heads, hij was geobsedeerd. Hij wilde koste van kost geen Rumours II maken. Echter, hij draaide bijkans door. Buckingham:

I was losing a great deal of myself. My thought was, let’s subvert the norm. Let’s slow the tape machine down, or speed it up, or put the mike on the bathroom floor and sing and beat on, uh, a Kleenex box! My mind was racing.

Producer Ken Caillat zei:

He was a maniac. The first day, I set the studio up as usual. Then he said, ‘Turn every knob 180 degrees from where it is now and see what happens.’ He’d tape microphones to the studio floor and get into a sort of push-up position to sing. Early on, he came in and he’d freaked out in the shower and cut off all his hair with nail scissors. He was stressed.

De overige bandleden zagen het met lede ogen aan en maakten zich oprecht zorgen over de geestelijke toestand van Buckingham, die Tusk leek aan te grijpen om zijn demonen te bevechten. Hij zag het als zijn kindje (en de band zelf eigenlijk ook). Wellicht is dat ook de reden dat de band helemaal klaar was met Tusk toen deze eindelijk klaar was. De urenlange sessies waarin Buckingham op zoek was naar dat ene geluid dat er steeds net niet bleek te zijn waren eindelijk voorbij.

Tusk

Fleetwood Mac – Tusk

Op 12 oktober 1979 werd het 12e studio album van Fleetwood Mac uitgebracht, het 3e album in de meest succesvolle samenstelling van de band. Ik heb ergens gelezen dat John McVie zei dat het album klinkt als een album van 3 solo artiesten. Dat is inderdaad een beetje zo, 5 nummers komen van Stevie Nicks, 6 van Christine McVie en 9 van Lindsey Buckingham. De Stevie Nicks nummers klinken als Stevie Nicks: dromerig, feeëriek en vanuit een andere, tijdloze wereld. De Christine McVie nummers klinken het meest als op Rumours en zijn voorspelbaarder. De reputatie van het album wordt voornamelijk toegeschreven aan de nummers van Lindsey Buckingham, die erg direct en soms zelfs boos en bitter klinken.

Afgaande op de nummers op het album is het een post-punk, soft East coast rock album geworden. Daarin schuilt wat mij betreft het probleem én de schoonheid. Er staat een aantal nummers op die tranentrekkend mooi zijn, maar helaas ook een aantal die niet hadden gehoeven, maar dat zijn er maar weinigen.

Het album begint met Over & Over, dat prima in de lijn Rumours past. Echter, het volgende nummer al, het gejaagde, snelle The Ledge geeft aan dat dit een heel ander album gaat worden. De betere nummers van het album hadden samen één killer-album op kunnen leveren, het standaard probleem met dubbelalbums. Er zijn er maar weinig die echt van begin tot eind goed zijn (The Clash’ London Calling en Prince’s Sign O’ The Times zijn toch echt uitzonderingen).

Met Tusk liggen voor mij de problemen voornamelijk bij de Christine McVie nummers, die weinig toevoegen aan het oeuvre van de band en te veel voortborduren op Rumours. Als de helft van de nummers van het album worden afgehaald, hou je een perfect album over, misschien zelfs wel beter dan Rumours. Maak eens playlist in Spotify (of andere streamingdienst) met The Ledge , Save Me A Place, Sara, That’s All For Everyone, Not That Funny, That’s Enough for Me, I Know I’m Not Wrong, Beautiful Child, Walk A Thin Line en Tusk en probeer dan eens vol te houden dat dat niet een beter album zou hebben opgeleverd.

Fleetwood Mac – Tusk – Singles

Singles

Er werden maar liefst 6 singles van het album uitgebracht:

• Tusk
  (uitgebracht: september 1979)
• Sara
  (uitgebracht: december 1979)
• Not That Funny
  (uitgebracht: februari 1980)
• Think About Me
  (uitgebracht: maart 1980)
• Sisters of the Moon
  (uitgebracht: juni 1980)
• Angel
  (uitgebracht: juli 1980)

Met name Sara was een wereldwijde hit, wat het album nog een beetje zou redden.

Nummers

• Over & Over *
• The Ledge ^
• Think About Me *
• Save Me A Place ^
• Sara #
• What Makes You Think You’re The One ^
• Storms #
• That’s All For Everyone ^
• Not That Funny ^
• Sisters Of the Moon #
• Angel #
• That’s Enough For Me ^
• Brown Eyes *
• Never Make Me Cry *
• I Know I’m Not Wrong ^
• Honey Hi *
• Beautiful Child #
• Walk A Thin Line ^
• Tusk ^
• Never Forget *

* Christine McVie
^ Lindsey Buckingham
# Stevie Nicks

Fleetwood Mac – Tusk – Press kit

Ontvangst

Tusk deed het een stuk slechter dan Rumours en behaalde de nummer 1 positie in de (Amerikaanse) hitlijsten niet. Veel recensenten waren het eens met John McVie’s observatie dat het meer op een album leek met drie solo artiesten. Tevens was de ontvangst van de Lindsey Buckingham nummers versus de Stevie Nicks/Christine McVie gemixt met een 50-50 verdeling tussen de voorkeur. De productie van het album werd over het algemeen hoog gewaardeerd.

Nog los van het feit dat Tusk commercieel niet zou kunnen brengen wat Warner Bros. er van hoopte, was de muziekindustrie op dat moment op een absoluut dieptepunt aangekomen. Verkopen liepen terug en de hoop was dat de nieuwe Fleetwood Mac een injectie zou kunnen geven. Dus toen de band met Tusk aan kwam zetten, zei Warner Bros.’ president Mo Ostin tegen Mick Fleetwood:

You’re insane doing a double album at this time. The business is fucked, we’re dying the death, we can’t sell records, and this will have to retail at twice the normal price. It’s suicide.

Ik heb wel eens gelezen dat de definitieve instorting van de muziekindustrie ook op het conto van Fleetwood Mac werd bijgeschreven, Lindsey Buckingham in het bijzonder.

Recensie

Maar hoe slecht was Tusk nou eigenlijk? Nou, helemaal niet. Het verkocht evengoed miljoenen exemplaren en leverde de band hits op. Maar het meest belangrijk, de helft van de nummers was fantastisch met een stuk of 5 daarvan hoogtepunten in het oeuvre van de band. Geen geringe prestatie voor een band die stijf stond van de cocaïne, onderling relationeel explosief bleef opereren en voor een onmogelijke opgave stond toen het Tusk project startte: Rumours doen vergeten.

Met nummers als Sara en Save Me A Place verdient dit album alle lof die een album kan krijgen. Beide nummers zijn prachtig en ontroerend en vervelen mij nooit.

Na Tusk

Fleetwood Mac – Live

Ook al was de band eigenlijk klaar met elkaar na de opnamen van Tusk, werd een 9 maanden lange tournee op poten gezet, die de hele wereld over ging. Tijdens deze tour weren opnamen gemaakt voor het Fleetwood Mac album Live, dat op 8 december 1980 werd uitgebracht.

Ter afsluiting

Wat vind jij van Tusk? Laat het weten!

Video/Spotify
Bij dit verhaal is een video opgenomen. Klik op de volgende link om deze te zien: Video: Fleetwood Mac na Rumours, the only way is Tusk?. De A Pop Life afspeellijst op Spotify is ook aangepast.