Inleiding
In 1979 bracht het Ierse Stiff Little Fingers de punk klassieker Inflammable Material uit. Het verhaal achter het album en de band.
Om de achtergrond en de woede en frustratie die op het Inflammable Material album hoor- en voelbaar zijn te begrijpen, moet het Noord Ierse conflict The Troubles kort worden geschetst. Zie hiervoor het subartikel The Troubles, burgeroorlog in Noord Ierland.
Stiff Little Fingers
Oorspronkelijk begonnen als een rock cover band werd Stiff Little Fingers officieel opgericht in 1977. In tegenstelling tot veel van Britse punk bands die uit Engeland kwamen, was de thuisbasis van Stiff Little Fingers Belfast, Noord Ierland. Die basis zouden de muziek en de teksten van Stiff Little Fingers enorm beïnvloeden. Nadat Jake Bruns, zanger en componist, The Clash had gezien begon hij over zijn eigen leven en ervaringen te schrijven. Omdat hij opgroeide ten tijde van The Troubles, werd het conflict een belangrijk onderdeel van zijn teksten.
Op 4 februari 1978 ging de band voor het eerst de studio in om hun eerste single op te nemen. Om de single uit te kunnen brengen richtte de band en hun management de platenmaatschappij Rigid Digits op. De eerste uitgave op het nieuwe label was Stiff Little Fingers’ debuut single Suspect Device op 17 maart 1978. BBC radio DJ John Peel pikte het nummer op en draaide het grijs. De 500 exemplaren van de eerste persing waren in april uitverkocht. De single zou in totaal 12.000 exemplaren verkopen, niet slecht voor een onafhankelijk uitgegeven debuutsingle. Belangrijker nog: het zou een contract opleveren met platenmaatschappij Rough Trade.
Op 17 oktober 1978 werd de tweede single uitgebracht: Alternative Ulster, een nummer over verveling, maar uiteraard ook over The Troubles:
Take a look where you’re livin’
You got the Army on the street
And the RUC dog of repression
Is barking at your feet
Is this the kind of place you wanna live?
Is this where you wanna be?
Is this the only life we’re gonna have?
What we need
Is an alternative Ulster© 1978 Stiff Little Fingers
Na de uitgave van Alternative Ulster ging Stiff Little Fingers op tournee en werkte aan het debuutalbum, dat gepland stond voor 1979.
Inflammable Material
Op 2 februari 1979 werd het debuutalbum Inflammable Material van Stiff Little Fingers uitgebracht. Het album was opgenomen van 1 tot 18 november 1978 in Cambridge, “very quickly, as if we were playing a live gig”, aldus zanger Jake Burns. Suspect Device werd voor het album opnieuw opgenomen en is dus een andere versie dan die op de debuutsingle.
Direct na de uitgave, werd Inflammable Material al een “classic punk record” genoemd, met name in de Engelse pers. Het werd een groot succes, het was het eerste album dat werd uitgebracht door een onafhankelijk label en dat in de top 20 van de album hitlijsten zou belanden. Uiteindelijk werden ruim 100.000 exemplaren verkocht. Grote cijfers voor een debuut punk album.
De standaard punk onderwerpen als verveling en gebrek aan toekomst, zijn uiteraard vertegenwoordigd op het album. Wat Stiff Little Fingers anders maakte, waren onderwerpen als sociale (on)gelijkheid en (politie)geweld. De woede, frustratie en het verdriet, met name veroorzaakt door The Troubles, werden verwerkt in de teksten en letterlijk uitgeschreeuwd. Tegenwoordig klinkt het allemaal wat rustig, maar destijds was het opzienbarend. De emotie en oprechtheid maakten het debuutalbum een opwindende en eerlijke ervaring, en dat geldt vandaag de dag nog steeds.
De band koos geen kant in The Troubles, zoals verwoord in Wasted Life.
I won’t be a soldier
I won’t take no orders from no-one
Stuff their fucking armies
Killing isn’t my idea of fun© 1978/1979 Stiff Little Fingers
In Noord Ierland was er overigens ook kritiek, met name van rivalen The Undertones. Stiff Little Fingers’ single Alternative Ulster werd op dezelfde dag uitgebracht als de debuutsingle van The Undertones, Teenage Kicks. Stiff Little Fingers werd beschuldigd van het gebruik maken van de ellende van The Troubles en sensatiebelust zijn, terwijl The Undertones juist werd verweten er geen aandacht aan te besteden, terwijl zij juist de kans hadden een breder publiek te bereiken. Daarnaast was er een muzikaal verschil, Stiff Little Fingers was harde punk, tegenover het softere geluid van The Undertones.
Recensie
Toen ik Inflammable Material voor het eerst hoorde was ik zwaar onder de indruk. Met name het minimalistische geluid en de zang, waar je al schor van werd door er alleen naar te luisteren, waren uiterst opwindend. De enige cover, Johnny Was, van de hand van Bob Marley, is tekstueel aan het Noord Ierse narratief aangepast, voorzien van een militair drum intro en (uiteraard) steviger ingespeeld. Het 8 minuten durende resultaat werkt prima.
Er is geen woord gelogen als Inflammable Material een punk klassieker wordt genoemd. Sterker nog, het is één van de beste jaren (19)70 punk albums afkomstig van het Britse schiereiland. Het is zeker de meest overtuigende. Alles is even raak, behalve het laatste nummer. Eeuwig zonde dat dat er op staat, maar gelukkig makkelijk over te slaan.
Nummers
Alle nummers geschreven door Jake Burns en Gordon Ogilvie, tenzij anders aangegeven.
- Suspect Device
- State of Emergency (Jake Burns)
- Here We Are Nowhere (Henry Cluney)
- Wasted Life (Jake Burns)
- No More of That (Henry Cluney)
- Barbed Wire Love
- White Noise
- Breakout (Jake Burns)
- Law and Order
- Rough Trade
- Johnny Was (Bob Marley)
- Alternative Ulster
- Closed Groove
Muzikanten
- Jake Burns – zang, gitaar
- Henry Cluney – gitaar, zang
- Ali McMordie – bas, zang
- Brian Faloon – drums
Met hulp van
- Andy Kelly – fagot op Alternative Ulster
Na Inflammable Material
De band verhuisde naar Londen en dat betekende het einde van de eerste originele bezetting van Stiff Little Fingers. Na de albums Nobody’s Heroes (1980), Hanx (live, 1980), Go For It (1981) en Now Then… (1982) ging de band uit elkaar. Jake Burns in 1983: “Our last LP Now Then… was to my mind the best album we have made. But it is also unfortunately the best I think we will ever make. So I have decided to call it a day.”
In 1987 kwam de band weer bij elkaar voor optredens, die goed werden bezocht. De band bracht de albums Flags And Emblems (1991), Get A Life (1994), Tinderbox (1997), Hope Street (1999), Guitar and Drum (2003) en No Going Back (2014) uit. De band bestaat nog steeds, alleen Jake Burns heeft deel uitgemaakt van alle verschillende line-ups van Stiff Little Fingers.
Ter afsluiting
Wat vind jij van Stiff Little Fingers en hun opwindende debuutalbum? Laat het weten!
Video/Spotify
Bij dit verhaal is een video opgenomen. Klik op de volgende link om deze te zien: Video: Stiff Little Fingers brengt een punk klassieker uit: Inflammable Material. De A Pop Life afspeellijst op Spotify is ook aangepast.