The Cult breekt door met Love!

The Cult - Love poster (billyduffy.com)

The Cult – Love poster (vlnr: Billy Duffy, Jamie Stewart, Ian Astbury, Les Warner)

Inleiding

In 1985 verscheen Love, het album waarmee The Cult zich op de kaart zette, stevig geholpen door het succes van het klassieke She Sells Sanctuary.

The Cult

In 1981 richtte zanger en schrijver Ian Astbury de band Southern Death Cult op. Al snel tekende de band bij een sublabel van Beggars Banquet Records en werd de single Moya uitgebracht. De band werd goed ontvangen en ging op tournee, soms met Bauhaus en Theatre Of Hate. Totdat het in februari 1983 opeens voorbij was, einde Southern Death Cult.

In april 1983 startte Astbury een nieuwe band, Death Cult, met gitarist Billy Duffy. Aangevuld met bassist Jamie Stewart en drummer Raymond Taylor Smith werd in juli 1983 de Death Cult EP uitgebracht. In september werd drummer Nigel Preston aangetrokken, een maand later gevold door de single Gods Zoo. Vlak voor een optreden in het Engelse live muziek TV programma The Tube werd de naam van de band gewijzigd naar The Cult.

The Cult - Dreamtime (discogs.com)

The Cult – Dreamtime

Op 4 April 1984 werd de single Spiritwalker uitgebracht, dat uiteindelijke de eerste plaats bereikte in de “independent” hitlijst in het VK. Na de uitgave van tweede single Go West (Crazy Spinning Circles) werd op 10 september 1984 het debuutalbum van The Cult uitgebracht, Dreamtime. Nadat het album succesvol was gebleken in het VK werd het album ook daarbuiten uitgebracht. In december werd een nieuwe single opgenomen en uitgebracht, Resurrection Joe.

Op 17 mei 1985 werd de vierde single uitgebracht, het majestueuze She Sells Sanctuary, als voorbode van het volgende album, dat de band aan het opnemen was. De producer was een opvallende naam, Steve Brown, vooral bekend van zijn werk met Wham! De band reageerde geïrriteerd en geamuseerd op de producer (de band had gehoopt op Steve Lillywhite), maar het klikte en het eerste resultaat was een zeer goede start.

The Cult - Love (beggars.com)

The Cult – Love

Love

In juli en augustus van 1985 werd het tweede album van The Cult opgenomen. Drummer Preston had plaatsgemaakt voor Mark Brzezicki. Op 18 oktober 1985 werd Love gepresenteerd. Waar het eerste album nog prima voldeed aan de post-punk en new-wave regels, neigde de nieuwe muziek meer naar ‘gewone’ rockmuziek. Maar ook psychedelica deed nadrukkelijker zijn intrede. De liefde voor Led Zeppelin, Jimi Hendrix en The Doors werd openlijk beleden. Dat viel niet goed in de post-punk, new-wave scene, waar nog steeds de punk ethiek rondwaarde dat alles wat voor 1976 was gemaakt besmet was. Het anti-hippie idioom was bij velen nog te vers, Astbury claimde later zelfs geslagen te zijn door muziek liefhebbers, vanwege het feit dat She Sells Sanctuary een hit was…

Was het album zo controversieel, zo anders en zo ‘commercieel’ dan? Zeker niet, maar de hokjesgeest was destijds nog aanwezig en cross-over stond gelijk aan sell-out. Een onderwerp voor een ander artikel wellicht.

Recensie

Wat de band bracht met Love was indrukwekkend. Psychedelische (hard?)rock gemixed met new-wave, goth en catchy melodieën. Een moeilijk te weerstane cocktail van stijlen. Duffy’s gitaarwerk is fris en de composities zijn stuk voor stuk sterk. De opener Nirvana vat het album eigenlijk al samen, stevig rockgeluid, mooie vocalen en lekker gitaarwerk en niet te vergeten een fantastische ritmesectie. De flow in het album is perfect en de afwisseling is in balans. Producer Brown wist natuurlijk wel hoe een hit album moest worden samengesteld en The Cult wist wel hoe ze nummers moesten schrijven, maar de combinatie van die beide werelden doet The Cult boven zichzelf uitstijgen en maakt Love tot één van de betere rockalbums van de jaren (19)80.

The Cult - Love - De singles (discogs.com)

The Cult – Love – De singles

Singles

Er zijn drie singles uitgebracht van het Love album:

  • She Sells Sanctuary
    (uitgebracht op 17 mei 1985)
  • Rain
    (uitgebracht op 27 september 1985)
  • Revolution
    (uitgebracht op 22 november 1985)

Nummers

Alle nummers geschreven door Ian Astbury en Billy Duffy.

  • Nirvana
  • The Big Neon Glitter
  • Love
  • Brother Wolf; Sister Moon
  • Rain
  • The Phoenix
  • The Hollow Man
  • Revolution
  • She Sells Sanctuary
  • Black Angel

Veel Europese, Canadese en Australische CD persingen bevatten twee bonus nummer: Little Face en Judith.

The Cult - Love Omnibus Edition (beggars.com)

The Cult – Love Omnibus Edition

In augustus 2009 werd Love opnieuw uitgebracht, geremasterd met extra opnamen, mixen en demo’s. De meest uitgebreide uitgave was de Omnibus Edition. De tweede disc bevatte langere versies en remixen van album nummers en B-kantjes. De derde disc bevatte demo’s en de vierde een live concert, opgenomen in de Hammersmith Odeon in Londen op 31 oktober 1985.

Muzikanten

The Cult:

  • Ian Astbury – zang en achtergrondzang
  • Billy Duffy – gitaar en achtergrondzang
  • Jamie Stewart – bas en achtergrondzang

Aangevuld met:

  • Mark Brzezicki – drums, behalve op She Sells Sanctuary
  • Simon Kliney – Fairlight
  • Nigel Preston – drums op She Sells Sanctuary
  • The Soultanas (Mae McKenna, Lorenza Johnson, Jackie Challenor) – achtergrondzang op Rain, Revolution en The Phoenix
The Cult - Billy Duffy - Live Pinkpop 29-05-1986 (pinterest.com)

The Cult – Billy Duffy – Live Pinkpop 29-05-1986

Na Love

Na de uitgave van Love ging de band, inmiddels met drummer nummer 4 (Les Warner), op tournee, die de band ook naar het popfestival Pinkpop bracht in 1986, de eerste keer dat ik de band live zag. Een prima concert, waar al veel nieuwe nummers werden gespeeld die later op het volgende album Electric terecht zouden komen.

In de zomer van 1986 werd begonnen aan het vervolg. Zie het artikel The Manor Sessions: The Cult reist van Love via Peace naar Electric. Het zou uiteindelijk resulteren in het album Electric, dat in februari 1987 werd dat voorafgegaan door de fantastische single Love Removal Machine.

De samenstelling van de band zou vanaf dit punt voortdurend veranderen, drummers en bassisten gingen en kwamen (terug), maar het centrale duo Astbury en Duffy zou het hart van The Cult blijven vormen. In april 1989 werd het vierde Cult album Sonic Temple uitgebracht, door velen beschouwd als het beste album dat The Cult ooit uitbracht. Het werd alweer een groot succes. In september 1991 werd Ceremony uitgebracht. Het album viel tegen, ook qua verkopen.

In februari 1993 werd de eerste verzamelaar Pure Cult: For Rockers, Ravers, Lovers, And Sinners uitgebracht. In tegenstelling tot Astbury en Duffy’s verwachting, werd het album een groot verkoopsucces, waarop de band een uitgebreide Europese tournee deed. In oktober 1994 werd het album The Cult uitgebracht, dat niet succesvol was. Halverwege de daaropvolgende tour werd de band opgeheven in 1995.

In 1999 kwamen Astbury en Duffy weer samen en ging The Cult op tournee, wat uiteindelijk resulteerde in een nieuw album, Beyond Good And Evil, dat in juni 2001 werd uitgebracht. Het succes viel tegen, er werden maar 500.000 exemplaren verkocht (wereldwijd). Nadat de Europese tournee werd afgezegd (naar aanleiding van de 9/11 terroristische aanslagen) en de Amerikaanse tour, samen met Aerosmith, zeer slecht werd ontvangen, stopte de band ermee.

In 2006 kwam de band toch weer bij elkaar, wat in oktober 2007 leidde tot een nieuw album, Born Into This. Het album werd redelijk toe goed ontvangen in de pers en ook de verkopen waren beter dan het voorgaande album. In 2008 kondigde de band de Love Live Tour aan, een tour die in het teken zou staan van Love. De tour was een groot succes.

In mei 2012 werd het album Choice Of Weapon uitgebracht, in februari 2016 gevolgd door Hidden City. Op 15 augustus 2020 zei Duffy dat de band een nieuw album aan het opnemen was in de Rockfield Studios, waar de band hun debuut Dreamtime 36 jaar eerder had opgenomen.

The Cult - She Sells Sanctuary & Love - Gouden platen (billyduffy.com)

The Cult – She Sells Sanctuary & Love – Gouden platen

Ter afsluiting

Wat vind jij van The Cult en Love in het bijzonder? Laat het weten!

Video/Spotify
Bij dit verhaal is een video opgenomen. Klik op de volgende link om deze te zien: Video: The Cult breekt door met Love!. De A Pop Life afspeellijst op Spotify is ook aangepast.

4 reacties

Ga naar reactie formulier

    • Kees de Jong op 19-10-2020 om 21:14
    • Reageer

    The Cult had in mijn ogen een hele goede periode met Love, Electric en Sonic Temple. Die heb ik alle drie en draai ze nog steeds met veel plezier. Love heeft nog wat psychedelisch en Electric is een schitterende rock plaat (hoewel met 33 minuten wel erg kort en de productie van Rick Rubin is misschien wel iets te veel wat we nu stereotype rock vinden). Bijna alle nummers van Electric verschenen ook nog op single (fraaie bijpassende hoesjes). Sonic Temple heeft goede rocksongs. Billy Duffy was in die tijd een prima gitarist. Ceremony vond ik minder en in de platen daarna heb ik mij niet meer verdiept.

    Nu ga ik Nirvana nog maar eens draaien. Het beste nummer van Love? In ieder geval een van de beste.

    1. Dank je wel voor je reactie. Ik heb me nooit beseft dat Electric zo kort was. Ook een prachtig album inderdaad. Duffy was een topper, inderdaad!

    • Jeroen Lancee op 17-11-2020 om 21:43
    • Reageer

    Waren niet meer welkom op Pinkpop na hun uit de hand gelopen optreden in 1992. Dit is wel een heel goed album.

    1. Wel terecht. Astbury was irritant. Maar in 1985 nog niet 😉

Complimenten/opmerkingen? Graag!