So I’ve decided to take my work back underground, to stop it falling into the wrong hands
Intro
Inleiding
Na het succesvolle debuut van The Prodigy wilde leider en muzikaal brein Liam Howlett iets anders. De muziek veranderde, mede door maatschappelijke ontwikkelingen.
The Prodigy
Op 28 september 1992 bracht The Prodigy het debuutalbum Experience uit. Het succes was overweldigend, Experience kreeg zelfs een platina onderscheiding (in het VK). Niet slecht voor een debuut. Maar al snel wilde de band verder en niet meer in verband worden gebracht met de “kiddie rave” van Experience. Howlett begon andere, hardere muziek te maken, wat in 1993 resulteerde in de single One Love, een voorbode voor wat 1994 zou brengen.
Maar maatschappelijk veranderde ook een aantal dingen, zeker in de rave scene, waar The Prodigy onderdeel van uitmaakte. Het Engelse woord “rave” staat voor een dansfeest, waar elektronische muziek wordt afgespeeld op hoog volume en waar, zeker in het begin van de jaren (19)90, duizenden jongeren op afkwamen.
De Britse pers maakte rave het synoniem voor excessief drugs misbruik, geweld, vernieling, illegaal gebruik van openbaar en/of privaat terrein, herrie en seksuele uitspattingen. In 1992 werd het Castlemorton Common Festival aangegrepen voor de introductie van wet- en regelgeving tegen raves. Die kwam er begin 1994 met de Criminal Justice and Public Order Act 1994, die de rave cultuur wettelijk aan banden legde, en het daarmee officieel criminaliseerde.
Zie het subartikel Criminal Justice and Public Order Act 1994 voor meer achtergrond over het rave fenomeen en de wetten.
Music For The Jilted Generation
Op 4 juli 1994 werd het tweede album, Music For The Jilted Generation, uitgebracht. Een gebeurtenis van epische proporties. Het belang van dit album kan niet overschat worden. De impact op de muziek was groot, het succes was groot en het gaf een stem aan de eerste poging ooit om een jeugdcultuur te verbieden en laten verdwijnen. De term “jilted generation” betekent letterlijk verworpen generatie. Duidelijker kon de titel niet zijn.
De inspiratie voor het geluid, en met name de fusie van dance en rock, kreeg Howlett toen hij het debuutalbum van Rage Against The Machine hoorde. Howlett:
When we were doing all of these shows in America I started listening to a lot more guitar based stuff. Up until then I’d always ignored anything that was in any way rock because it just meant leather jackets and greasy hair to me. Then I heard the first Rage album and it just blew me away.
Hoes
De iconische hoes is het resultaat van het werk van 3 mannen. Stewart Hygarth ontwierp de hoes (voorkant). De afbeelding wordt vaak vergeleken met het bekende ‘De schreeuw’ schilderij van Edvard Munch. Anderen vergelijken het met het in carboniet opgesloten lichaam van Han Solo uit de originele Star Wars trilogie.
De achterkant van de hoes werd verzorgd door Jamie Fry.
De binnenkant van de klaphoes bevatte de afbeelding van een schilderij gemaakt door Les Edwards. Het toont een rave aan de rechterzijde, die belaagd dreigt te worden door politie en andere autoritaire organisaties aan de linkerzijde. In een interview met Dazed uit 2014 stelt de schilder dat niet specifiek was gemaakt met de rave cultuur als voorbeeld, maar meer als een tijdloze weergave van jeugdige rebellie.
I’m something of an old hippy, but it seems to me to be the same message you’d heard in the 1960s, people criticising governments for being tyrannical. I don’t remember the 1990s as being a particularly repressive time, but if you were Liam and Keith’s age, perhaps you felt differently. Rave culture was going on, and people just disapproved. There was a bit of concern about the drug culture, but in a lot of instances, the police were so heavy handed. Things haven’t changed there.
De connectie naar de rave cultuur in het algemeen en de verwijzing naar de Criminal Justice and Public Order Act 1994 is toeval, althans volgens The Prodigy’s Liam Howlett in 2014.
There was that whole ‘fight the party’ thing at the time, you know, that bill. And we got roped into that. But it’s funny, because the inside cover art, that’s just a coincidence. Nobody knows that. But people read into it, that it was connected to that protest. But it’s not at all – it’s just what we wanted on the cover.
© 2014 Clash
Recensie
Zoals in het artikel over The Fat Of The Land al beschreven, ging dance aanvankelijk grotendeels aan mij voorbij, totdat ik eind 1994 bij mijn vriend Bram kwam en hij Music For The Jilted Generation liet horen. Ik was helemaal om: wat een plaat! Een bepalend moment voor dance in mijn leven, dat ik vanaf toen regelmatig begon te kopen en waarderen.
Music For The Jilted Generation geldt nog steeds als ijkpunt. Alles klopt aan dit album, de combinatie van dance met rock (en gitaar) is uniek en was zeer innovatief. The Prodigy waren in een keer smaakmakers geworden, die werden gezien als de toekomst, niet alleen voor dance, maar ook voor (pop)muziek in het algemeen.
Productie, composities en combinatie van stijlen waren volstrekt origineel en krachtig. Nummers als Break & Enter, Their Law en Poison overdonderde de luisteraar. Het was bijna gewelddadig en (mede daardoor?) opwindend. Maar ook tekstueel ademde het album revolutie en rebellie: “Fuck ‘em and their law”.
Zoals de band zelf stelt in het laatste nummer Claustrophobic Sting: “My mind is glowing”. Dat is zoals ik achterbleef na het luisteren van het album in 1994. Dat is nog steeds zo. Ik kan dit album dan ook alleen maar van harte aanbevelen. Bij deze.
Singles
Er zijn 4 singles uitgebracht van het Music For The Jilted Generation album.
- One Love
(uitgebracht op 4 Oktober 1993) - No Good (Start The Dance)
(uitgebracht op 16 mei 1994) - Voodoo People
(uitgebracht op 12 september 1994) - Poison
(uitgebracht op 6 maart 1995)
Nummers
Alle nummers geschreven door Liam Howlett, tenzij anders aangegeven.
- Intro
- Break & Enter
- Their Law (Liam Howlett, Pop Will Eat Itself)
- Full Throttle
- Voodoo People
- Speedway (Theme From Fastlane)
- The Heat (The Energy)
- Poison (Liam Howlett, Maxim Reality)
- No Good (Start The Dance) (Liam Howlett, Kelly Charles, James Bratton)
- One Love (Edit)
- The Narcotic Suite
- 3 Kilos
- Skylined
- Claustrophobic Sting
Muzikanten
- Liam Howlett – performer, synthesizers, keyboards, sampling, drum machines
- Maxim Reality – zang op Poison
- Pop Will Eat Itself – performer op Their Law
- Phil Bent – fluit
- Lance Riddler – gitaar op Voodoo People
Na Music For The Jilted Generation
Zoals gezegd, The Prodigy was niet alleen maar een dance act meer. Het was meer, veel meer. Zoals de opvolgende tour overtuigend aantoonde was The Prodigy, met dansers Keith Flint, Leeroy Thornhill en Maxim Reality, ook live een ware sensatie. De adrenaline die vanaf het podium vloog was aanstekelijk en opwindend. De toegevoegde gitarist verhoogde de feestvreugde alleen maar meer.
Ondertussen keek de muziekwereld reikhalzend uit naar het vervolg van de band. Dat kwam op 30 juni 1997 met de uitgave van The Fat Of The Land. Lees het volledige verhaal in het artikel Prodigy veroverde de wereld in 1997: The Fat Of The Land.
Ter afsluiting
Wat vind jij van Music For The Jilted Generation? Laat het weten!
Video/Spotify
Bij dit verhaal is een video opgenomen. Klik op de volgende link om deze te zien: Video: Music For The Jilted Generation, het meesterwerk van The Prodigy. De A Pop Life afspeellijst op Spotify is ook aangepast.