Inleiding
Medio 1984 verschijnt het debuutalbum van Claw Boys Claw, die ook wel eens de Nederlandse Stooges worden genoemd. Het verhaal over Shocking Shades Of Claw Boys Claw van de opwindende Amsterdamse band.
Claw Boys Claw
De band wordt in 1983 opgericht door drummer Allard Jolles, die gitaar en zang verzorgde in L’Attentat, aangevuld met gitarist John Cameron en bassiste Bobbie Rossini. Nadat zanger en grafisch ontwerper Peter Te Bos toetreedt is de band compleet en begint de zegetocht langs de concertzalen. Met name Te Bos valt op met zijn krachtige stemgeluid en opzienbarende en opzwepende podiumpresentatie. De band band speelt garagerock met veel geluid en energie (denk aan The Stooges en The Gun Club).
Samen met bands als The Fatal Flowers, Blue Murder en The Thought werden Claw Boys Claw en L’Attentat gezamenlijk ondergebracht onder de noemer ‘Amsterdamse Gitaarschool’ (soms ook ‘Amsterdam Gitaar Mafia’ genoemd).
Met hun opwindende mix van rock, punk, rockabilly en blues kreeg de band al snel bekendheid en wonnen in november 1983 de hoofdprijs in een talentenjacht: 500 gulden (afgerond 227 Euro).
Shocking Shades Of Claw Boys Claw
Met dat geld boekt de band 3 uur in een studio en neemt in die tijd haar debuutalbum op. De geluidskwaliteit laat te wensen over, maar wat duidelijk hoorbaar is, is de spontaniteit, de kracht, het spelplezier en de energie. Het klinkt als een band die er in de oefenruimte vol voor gaat.
De plaat wordt (op vinyl) uitgebracht op het eigen Hipcat label, waarschijnlijk rond mei 1984, en is behoorlijk succesvol, mede door de niet aflatende stroom concerten die de band geeft. In die tijd heb ik ze voor het eerst gezien en zoals zo vaak tijdens hun concerten, droop het water letterlijk van de muren. Wat een opwinding en levenslust! Dat waren echt indrukwekkende concerten.
Tot 2008 was het album nergens meer verkrijgbaar. In dat jaar bestond Claw Boys Claw 25 jaar en ter ere daarvan werd Shocking Shades Of Claw Boys Claw uitgebracht op cd, aangevuld met singles die in 1985 werden uitgebracht.
Nummers
Alle nummers geschreven door Peter Te Bos, John Cameron, Bobbie Rossini en Allard Jolles, tenzij anders aangegeven.
- Business
- Venus *
- Melrose
- Hippy On The Highway
- Wanking Fun
- Cars
- Camargue
- Understanding Her
- Shake It On The Rocks
- You Gotta Go
- Feed Me To The Lions
- Phantom Shark
Extra nummers op de 2008 heruitgave:
- Indian Wallpaper
- Love Like Seas
- So Mean
- Foul Play
- Dirty Dog
* Robbie van Leeuwen
Muzikanten
Claw Boys Claw:
- John Cameron – gitaar
- Peter Te Bos – zang
- Bobbie Rossini – bas
- Allard Jolles – drums
Na Shocking Shades Of Claw Boys Claw
In 1985 bracht de band de singles So Mean en Indian Wallpaper uit, alsook de EP Now!, die bestond uit liveopnamen gemaakt op 29 november 1984 in de Amsterdamse Melkweg. Hierna keerde Jolles weer terug naar L’Attentat, maar werkte nog regelmatig mee aan vervolgprojecten. Hij werd vervangen door Marius Schrader.
In 1986 tekende de band een contract met Polydor en speelt op 19 mei 1986 op het Pinkpop festival. Een legendarisch, energiek optreden. Zanger Te Bos gaat het publiek niet alleen vocaal te lijf, maar gooit alles wat hij te pakken kan krijgen in het publiek, tot aan zijn eigen schoenen en sokken aan toe. Even later staat de band ook op het befaamde Deense Roskilde festival.
Datzelfde jaar verschijnt het definitieve statement van de groep: het briljante With Love From The Boys, dat net als The Fatal Flowers‘ Younger Days wordt geproduceerd door Vic Maile, die daardoor verantwoordelijk is voor twee van de beste Nederlandse rockalbums ooit, die ook nog eens in hetzelfde jaar verschenen. Het is een schande dat With Love From The Boys nooit op cd beschikbaar is gekomen en tot op de dag vandaag ook niet te vinden is op online streaming diensten, zoals Spotify.
N.B.: Peter Te Bos ontwierp de hoes van With Love From The Boys, zoals hij later meerdere hoezen van de band zou ontwerpen.
In 1987 won de band de BV Pop-prijs, in Nederland met name bekend geworden doordat zanger Te Bos de cultuurminister Eelco Brinkman op de wang kuste.
Ook al is de band een live-sensatie, de plaatverkopen vallen tegen (nog een overeenkomst met The Fatal Flowers). Na Crack My Nut uit 1987 wordt het contract met Polydor dan ook beëindigd.
In 1988 brengt de band Hitkillers uit, een album met covers van Nederpop hits, waaronder Earth And Fire’s Ruby Is The One, Pussycat’s Mississippi, The Nits’ In The Dutch Mountains en The Blue Diamonds’ Ramona. Hierna vertrekken en komen verschillende muzikanten, maar het duo Peter Te Bos en John Cameron blijft in alle bezettingen intact. The Fatal Flowers‘ Geert de Groot is lange tijd bassist in de band.
Na Hitkillers verschijnen nog meerdere albums:
- Angelbite (1990)
- $ugar (1992)
- Nipple (1994)
- Will-O-The-Wisp (1997)
- Pajama Day (2008)
- Hammer (2013)
- It’s Not Me, The Horse Is Not Me – Part 1 (2018)
Van alle albums blijkt $ugar het meest populair te zijn. De band staat zelfs in voorprogramma van U2’s indrukwekkende Zoo TV tour in 1993. Na 1997 richt Peter Te Bos zich weer op grafisch ontwerp en wordt verantwoordelijk voor de huisstijl van het Nederlandse Lowlands festival. Hij is tevens verantwoordelijk voor het Urban Dance Squad logo.
In 2008 maakt de band een comeback en brengt sindsdien eens in de 5 à 6 jaar een nieuw album uit en doet regelmatig optredens.
Ter afsluiting
Wat vind jij van (Shocking Shades Of) Claw Boys Claw? Laat het weten!
Video/Spotify
Bij dit verhaal is een video opgenomen. Klik op de volgende link om deze te zien: Video: 35 jaar geleden verschijnt het indrukwekkende Shocking Shades Of Claw Boys Claw. De A Pop Life afspeellijst op Spotify is ook aangepast.
6 reacties
Ga naar reactie formulier
Nog steeds een schitterende plaat en ik ben blij met heruitgave op CD. De aanwezigheid van de single So mean is natuurlijk een prachtige aanvulling. Ben het met je eens dat CBC live uitstekend was. In de jaren 80 zag ik ze een paar keer in Groningen. Stevast bomvolle bloedhete zaal. Altijd uitstekende show.
Ook hun later platen Pajama day en Hammer zijn erg goed. It’s not me, the horse is not me maakt minder indruk.
Zo, ook al video’s op de site. Het onovertroffen So mean. Goed om weer eens te zien.
Het is inderdaad een schande dat with love from the boys nooit op cd is verschenen. Dat zou nu toch voor weinig mogelijk moeten zijn. En dan wil ik het werk van Blue Murder ook nog wel op CD hebben. Of moeten we wachten op de terugkeer van Fonos?
Auteur
Tja, Fonos… Het zal helaas niet terugkeren, denk ik, maar dat zou wel Ik zou nog wel wel meer bandjes gedigitaluseerd willen zien, inderdaad. Blue Murder is ee ook één van.
Dank je voor de reactie!
With love from the boys is inderdaad een geweldige plaat, bizar dat deze nooit op cd is uitgegeven! Optredens waren inderdaad memorabel, net als interviews met stotterende Peter te Bos.
Auteur
Belachelijk dat With Love From The Boys nergens beschikbaar is inderdaad. Grappig dat verschil tussen Te Bos de prater en zanger. Sympathiek persoon.
Locomotive breath was het eerste nummer dat ik ooit live hoorde op mijn eerste concert als jong ventje….gelijk verkocht door hun vette sound.
Gelijk alles op vinyl gekocht bij popye in Alkmaar toendertijd…..een mooie tijd was dat……moet ze eerdaags eens ergens live gaan zien als het past….
Auteur
Daar dacht ik ook al aan, inderdaad. Lijkt me wel cool ze weer eens te zien.