İstanbul – Karaköy en Galata
Inleiding
Mijn blog gaat over muziek, maar deze keer maak ik toch een uitzondering. Istanbul (officieel İstanbul): de mooiste stad ter wereld, ik kwam er in 1995 voor het eerst. Viel als een blok, nam afstand, haatte het en omarmde het weer. Inclusief afspeellijst!
İstanbul – augustus 1995, onze eerste gezamenlijke Turkije vakantie
Turkije
In 1992 werkte ik bij het GAK (nu UWV) in Amsterdam en zag Zühâl. Ik was op slag verkocht. Na een periode van elkaar leren kennen en, met name, de families klaarstomen voor het onvermijdelijke, trouwden we in juli 1994. In 1995 vertrok ik voor het eerst in mijn leven naar Turkje, geboorteland van Zühâl’s ouders.
In tegenstelling tot wat de gewoonte was, de hele vakantie in het familie huis verblijven, vertrokken we na een week vanuit de vaste plek in centraal Anatolië om samen Turkije te ontdekken. Naast de kust, Efes en andere bezienswaardigheden, moesten we uiteraard naar İstanbul.
We zaten in de wijk Fatih, vlakbij het toeristische deel van de stad. Destijds was het nog niet zo druk als het nu is en we waren hele dagen onderweg, struikelden over het imponerende aanbod aan oudheden en prachtige gebouwen. Uiteraard de Ayasofya, de Blauwe Moskee (Sultanahmet), Topkapı paleis, Yerebatan Sarnıcı, Kapalı Çarşi, maar ook onze eerste keer Süleymaniye, de mooiste moskee die ik ooit heb gezien, die ik nog steeds graag bezoek. De İstiklal Caddesi was destijds nog een hippe straat, die vol zat met winkels en galerietjes waar lokale kunstenaars hun werk maakten en tentoonstelden.
İstanbul – Gülhane/Bosporus 21-08-2018
Turkije?
Tot en met 2000 kwamen we bijna elk jaar naar Turkije en İstanbul behoorde tot de vaste stops. Nadat we kinderen kregen werd het wat minder vaak. Sterker nog, we gingen pas weer in 2007. Met de trein dit keer naar Edirne en van daaruit verder met onze eigen auto in Turkije. We zijn daarna jaren niet meer in Turkije geweest. Andere prioriteiten, maar het betekende ook dat we niet meer in İstanbul kwamen.
Pas in 2018 gingen we weer samen heen, nu met het beide zoons. En we gingen ‘old-school’, dus met de auto naar Turkije. Uiteraard stond ook İstanbul op het programma. Onze kinderen hebben de Ayasofya gelukkig nog kunnen zien voordat het onzalige plan, om het museum weer als moskee dienst te laten doen, werd uitgevoerd. Er is niets meer over van de betovering die het gebouw ooit had. Eeuwig zonde.
Maar, de betovering van İstanbul was bij ons überhaupt een beetje weg. Het was ongelooflijk druk, lange, zeer lange rijen voor de ingangen van de bezienswaardigheden. De wijken Laleli en Fatih waren er niet op vooruit gegaan in de jaren. Maar dat noopte ons ook tot verder zoeken en ontdekken en dat hielp.
İstanbul – Dolmabahçe Caddesi 19-08-2018
İstanbul
Inmiddels hebben we al zoveel meer gezien: (sub)wijken als Fatih, Laleli, Eminönü, Galata, Karaköy, Şişli, Çemberlitaş, Çukurcuma, Kabataş, Beşiktaş, Nişantaşi, Taksim, Arnavutköy, Bebek, Maslak, Sarıyer, Hacıosman, Beyoğlu, Eyüp, Üsküdar, Kadiköy, Moda, İstiniye, Haydarpaşa, etc. Maar, we hebben zoveel nog niet gezien, waaronder de eilanden. Dat gaan we hopelijk allemaal nog meemaken. Op dit moment is Karaköy/Çukurcuma de favoriete plek.
Inmiddels gaan we weer met zijn tweeën op vakantie en dat heeft de echte introductie tot İstanbul betekend. De laatste twee jaar gaan we rond de Kerst periode een week naar İstanbul, met de bedoeling nieuwe plekken te ontdekken. Elke keer weer worden we betoverd door de mensen, de gebouwen, de schoonheid en de enorme verscheidenheid in wijken, straatjes, winkels, horeca en vooral gezelligheid. We hebben inmiddels een aantal vaste adressen (waaronder het voortreffelijke restaurant Antiochia) waar we de mensen kennen, die het gevoel van thuiskomen nog meer benadrukken. Er is bijna geen machtiger gevoel dan de stad binnen rijden over de bruggen en de Dolmabahçe Caddesi met haar bomen en vlaggen.
In de zomervakantie van 2022 waren we kort in İstanbul, speciaal voor Nick Cave, die daar een concert gaf. Een magische avond. De zomervakantie van 2023 bracht ons zelfs 7 dagen naar İstanbul. Bij de eerste foto vanaf het balkon van ons hotel schreef ik “İstanbul by night… Nooit geweten dat je een stad zo kon missen!” Hopelijk gaan we nog vele malen terug.
İstanbul – Uitzicht op Süleymaniye en Galata
Muziek
Mijn eerste kennismaking met Turkse muziek was Sezen Aksu, nog steeds een groot favoriet van mij. Haar album Söylüyor is opgenomen in mijn lijst 50 favoriete albums aller tijden. Sezen Aksu is een Turkse grootheid, die vele leerlingen/volgelingen had. Ze is inmiddels gestopt met optreden en ik prijs mezelf gelukkig dat ik haar meerdere malen live heb kunnen zien. Een absolute verrijking voor mijn muzikale opvoeding.
Het blijft daar echter niet bij. Ik kan inmiddels heel goed luisteren naar arabesk (muziek met de wortels in het Midden-Oosten) en klassieke Turkse muziek, iets wat voor Westerse (pop/rock muziek) oren in eerste instantie moeilijk luisterbaar lijkt. Namen als Müslüm Gürses, Zeki Müren, Arif Sağ, Ahmet Kaya, Sibel Can, Ferdi Tayfur, Orhan Gencebay en Ibrahim Talıses zijn mij niet vreemd en veel van die muziek vind ik mooi.
Aangezien dit een muziekblog is, bied ik mijn lezers graag een afspeellijst aan. Alle nummers gaan over de mooiste stad ter wereld İstanbul of wijken in die prachtige stad. Tijdens het samenstellen viel op dat vanuit alle verschillende muziekstromingen, inclusief de meest moderne, İstanbul wordt bezongen. De lijst is een gezamenlijk project van Zühâl en mijzelf en is een prachtige muzikale ode aan İstanbul geworden. Luister en geniet.
N.B.:
De afspeellijst bevindt zich aan het einde van dit artikel.
İstanbul – Ayasofya 22-08-2018
Ter afsluiting
Wat vind jij van İstanbul? Laat het weten!
