Inleiding
Op 5 augustus 1962, vandaag 55 jaar geleden, overleed Marilyn Monroe. Wat heeft dat van doen met mijn blog? De subtitel is immers ‘Mijn leven met muziek’. Heeft Monroe iets van doen met die wereld dan? Jazeker!
Muziek
Maar gaat dat verder dan het overbekende Happy Birthday, Mr. President, dat Marilyn ruim 2,5 maand voor haar dood zong tijdens de verjaardag (op 19 mei 1962) van President John F. Kennedy? Net als met haar acteren, zijn ook de vocalen van Monroe pas later op waarde geschat. Eén ding is overduidelijk: ze nam muziek serieus. Ze deed veel aan zanglessen en zong regelmatig in films.
Korea
Op 27 juli 1953 werd de Koreaanse oorlog beëindigd. Althans, er werd een staakt-het-vuren afgesproken (officieel zijn Noord- en Zuid-Korea nog steeds in oorlog met elkaar). Tijdens de Koreaanse Oorlog werden regelmatig Amerikaanse sterren (zoals komiek Bob Hope) naar Korea overgevlogen om de troepen te vermaken en hun moreel hoog te houden. In 1953 werd aan Marilyn Monroe het verzoek gedaan of zij ook wilde optreden voor de troepen. Na haar huwelijk met Joe DiMaggio, 14 januari 1954, ging de huwelijksreis naar Japan. Na een paar weken samen vloog Monroe naar (Zuid-)Korea, zonder DiMaggio.
Eenmaal in Korea, vloog ze, binnen 4 dagen, van hot naar her en gaf 10 (!) shows voor zo’n 100.000 militairen, vlak bij het front (dat nog steeds gevaarlijk werd geacht). Tijdens haar optredens zong ze nummers uit haar films. Een leuke bijkomstigheid voor Monroe was dat ze, op deze wijze, ook haar plankenkoorts kon overwinnen.
De manschappen waren zo enthousiast dat velen al ruim 8 uur voor haar verschijning op hun plaatsen zaten. Opzienbarend, gezien de temperaturen, die rond het vriespunt schommelden. Velen in het publiek hadden zich gehuld in dekens, terwijl Monroe zelf optrad in een zomerjurk.
Haar begeleiders waren razend enthousiast: “She’s great, she’s gorgeous, but she’s even nicer than she’s gorgeous”. Monroe speelde met een band die bestond uit elf militairen, die voor de gelegenheid was vernoemd naar het nummer Anything Goes. Haar pianist, Albert Guastafeste, was verbaasd hoe bescheiden zij was: ”Someone ought to go up to her and tell her she is Marilyn Monroe. She doesn’t seem to realize it. When you make a goof she tells you she’s sorry. When she goofs, she apologizes to me!”.
Tijdens haar tournee zou ze ook stoppen in ziekenhuizen, waar gewonde militairen lagen, om te praten, handen te schudden, handtekeningen uit te delen, poserend met iedereen die dat wilde. Hoewel ze volledig uitgeput was van de tour en er een lichte longontsteking aan overhield, vertelde ze later aan vriendin Amy Greene dat de Koreaanse tour één van de hoogtepunten van haar hele carrière was geweest.
Ella Fitzgerald
Speciale aandacht gaat uit naar Marilyn Monroe’s band met Ella Fitzgerald. In de jaren (19)50 was Mocambo een van de meest populaire zalen in Hollywood. In 1943 maakte Frank Sinatra daar zijn debuut in Los Angeles. In het publiek zaten regelmatig celebrities als Clark Gable, Charlie Chaplin, Humphrey Bogart, Lauren Bacall en Lana Turner. Ella Fitzgerald mocht daar niet spelen vanwege haar huidskleur. Todat één van haar grootste fans een telefoontje pleegde.
Fitzgerald: “I owe Marilyn Monroe a real debt … she personally called the owner of the Mocambo, and told him she wanted me booked immediately, and if he would do it, she would take a front table every night. She told him – and it was true, due to Marilyn’s superstar status – that the press would go wild. The owner said yes, and Marilyn was there, front table, every night. The press went overboard. After that, I never had to play a small jazz club again. She was an unusual woman – a little ahead of her times. And she didn’t know it”.
De invloed was er ook andersom. Jaren voordat Monroe het bewuste telefoontje pleegde, bestudeerde Monroe de opnames van Ella Fitzgerald. Sterker nog, volgens overlevering kreeg Monroe de opdracht alle Gershwin opnames van Fitzgerald 100 maal achter elkaar te beluisteren. Haar serieuze studie zorgde er voor dat Monroe een verdienstelijke zangeres werd. Maar dat bleef toch in de schaduw staan van haar sekssymbool status en, met name, de vertolking van Happy Birthday, Mr. President.
CD: My Heart Belongs To Daddy
In 1989 kocht ik de CD My Heart Belongs To Daddy, een verzamel-cd met nummers gezongen door Monroe, waaronder:
- My Heart Belongs To Daddy (7)
- Bye Bye Baby (3)
- Diamonds Are A Girl’s Best Friend (3)
- Lazy (5)
- Every Baby Needs A Da-da-daddy (1)
- Happy Birthday (8)
- Kiss 2
- When Love Goes Wrong (Nothing Goes Right) (3)
- One Silver Dollar (4)
- I’m Through With Love (6)
- You’d Be Surprised (5)
- The River Of No Return (4)
- Anyone Can See I Love You (1)
- I Wanna Be Loved By You (6)
Legenda | ||
---|---|---|
# | Film | Jaar |
(1) | Ladies Of The Chorus | 1948 |
(2) | Niagara | 1953 |
(3) | Gentlemen Prefer Blondes | 1953 |
(4) | River Of No Return | 1953 |
(5) | There’s No Business Like Show Business | 1954 |
(6) | Some Like It Hot | 1959 |
(7) | Let’s Make Love | 1960 |
(8) | Misc |
Inspiratiebron – muziek
Marilyn Monroe is inspiratie geweest voor ontelbare liedjes en artiesten. Voor mij is de meest bekende en, vanuit jeudgsentiment, ook meest gewaardeerde Elton John’s Candle In The Wind. Het nummer stamt uit 1973 en ik vermoed dat ik ook in dat jaar voor het eerst heb gehoord. Het is waarschijnlijk ook de eerste keer dat ik hoorde van Marilyn Monroe.
Maar de lijst is eindeloos. Een paar van de nummers, waar Marilyn Monroe een inspiratie voor vormde, of in wordt genoemd, zijn:
- Gene Vincent – I Got A Baby (1958)
- The Kinks – Celluloid Heroes & John Lennon – We´re All Water (1972)
- Madonna – Vogue (1990)
- Michael Jackson – Tabloid Junkie (1995)
- Bryan Ferry – Goddess Of Love (2002)
- Grinderman – Palaces Of Montezuma (2010)
- Pharrell Williams – Marilyn Monroe (2014)
Inspiratiebron – kunst
In augustus 1962 begon Andy Warhol voor het eerst met een nieuwe techniek, silkscreens. Een van de eerst dingen die gebeurde in die maand was het overlijden van Marilyn Monroe. Daarop besloot Andy Warhol “to make screens of her beautiful face the first Marilyns”. Als voorbeeld gebruikte hij een publiciteits foto van Monroe voor de film Niagara uit 1953 (gemaakt door Gene Korman).
Uiteindelijk is Marilyn Monroe een tijdloos stijlicoon (geworden). Haar beeltenis is op bijna alle denkbare producten wel eens gebruikt. Eentje is nog wel de moeite van het vermelden waard. Ze is opgenomen op de hoes van Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band van The Beatles.
Inspiratiebron – zaken
Velen van haar 30 films zijn klassiekers geworden. Ze gold als een voorbeeld voor vele vrouwen, waaronder Madonna. En niet alleen door de kopie van Monroe’s beroemde Diamonds Are A Girl’s Best Friend scene in haar eigen Material Girl video, maar ook vanwege haar zakelijke inzicht en instinct. Al in december 1954 richtte Monroe haar eigen productiebedrijf (Marilyn Monroe Productions) op (waarover ze in 1955 opmerkte “I feel wonderful. I’m incorporated”). Een belangrijke én inspirerende gebeurtenis: een vrouw die tegen de (door mannen gedomineerde) filmstudio’s ingaat en haar eigen zaken professioneel behartigt.
Ter afsluiting
Wat vind jij van Marilyn Monroe, en dan met name haar muzikale carrière? Laat het weten!
2 reacties
Mooi! Ik ben al verliefd op Marilyn sinds ik haar voor het eerst zag. Some Like it Hot…Zo briljant is ze daar in.En ook zo mooi! Veel talent en charisma.
Ik vind haar op haar mooist in Niagara, denk ik. Zeker talent. En charisma: ik heb wel eens een verhaal gelezen dat ze met een vriendin op straat liep, zonder make-up en in ‘gewone’ kleding en dat ze niet werd herkend. De vriendin vroeg of ze het erg vond., waarop Marilyn antwoordde ‘zal ik haar zijn?’. Ze deed ‘Marilyn Monroe’ en de ze werd direct herkend en kreeg gigantisch veel aandacht. Ze had niet alleen charisma, maar kon het aan en uit zetten. Vond dat altijd een top verhaal.