Introductie
Deze plaat was een sensatie in 1987. Een nieuwe artiest, die heel veel zelf kon, die zijn plaat zo belangrijk achtte dat hij zelf stelde dat het het beste was sinds The Beatles’ Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band en zeer overtuigend uitstraalde dat hij geen enkele twijfel kende. Hoe houdt het album zich nu?
Wishing Well
De eerste keer dat ik Terence Trent D’Arby hoorde, was via de singleĀ If You Let Me Stay. Dat was een aardig nummer. De plaat waar het nummer van af kwam zou op 13 juli 1987 uitkomen.
Het album kwam uit en ik las er veel over, maar, op basis van de eerste single, vond ik het nog niet de moeite waard. En toen werd Wishing Well uitgebracht als single. Ik zag en hoorde het clipje: datĀ hakte er wel in. Uitermate charismatisch, zelfverzekerd met een waanzinnig goed nummer.Ā Alle bewegingen waren perfect, de timing zeer precies. Zijn zang en dans waren indrukwekkend. Dit was bijzonder!
Daarbij: hij had alles ook nog eens zelf gecomponeerd Ć©n (grotendeels) zelf gespeeld. In de traditie van Stevie Wonder en Prince, onder zijn eigen voorwaarden. Het kon niet op.
De maxi-single Wishing Well heb ik vervolgensĀ gekocht. Wat een muzikaliteit.
Reclame
Inmiddels werkte de reclame campagne op volle toeren. De uitspraken van Terence Trent D’Arby werden legendarisch. Er leek geen grens te zijn aan zijn eigen overtuiging. Als (tijdelijke) gimmick werkte dit prima. Men ging er in mee, mede door het fanatastische Wishing Well. Tevens werd het feit, dat hij veel instrumenten zelf bespeelde, vaak aangehaald, zeker in relatie tot Prince, destijds op de toppen van zijn kunnen en het onbetwsite genie van de jaren (19)80. NĆ³g een dergelijk artiest kon het alleen maar mooier maken.
Maar werd het niet erg overdreven? Was het album de hype wel waard?
Terence Trent D’Arby
Maar voordat ik daar op in ga, waar kwam Terence Trent D’Arby vandaan, zo uit het niets? Hij werd geboren alsĀ Terence Trent Howard in Manhattan in 1962. Zijn moeder was een gospel zangeres, leraar en counselor. Terence is het resultaat van een affaire die Terence’ moeder had met een getrouwde man. Later trouwde ze met de stiefvader van Terence, wiens achternaam Darby was (inderdaad, zonder apostrof).
Toen Terence jong was trainde hij als bokser in Orlando (waar de familie naar toe was verhuisd). Hij had talent en won hetĀ Florida Golden Gloves lichgewicht kampioenschap in 1980. Hij ging studeren, maar stopte al snel en ging het leger in, dat hem stationeerde in Duitsland. In 1983 werd hij echter ontslagen, vanwege ongeoorloofde afwezigheid. Terwijl hij in Duitsand was werkte hij als de bandleider van een band, genaamd The Touch, die in 1984 een album uitbracht: Love On Time. In 1986 verliet hij Duitsland en verhuisde naar Londen, waar hij kort speelde met The Bojangles, waarna hij een solo contract afsloot en een jaar later debuteerde met…
Introducing The Hardline According To Terence Trent D’Arby
VanafĀ 1 september 1987 had ik mijn allereerste (reguliere) baan: bij platenzaak Concerto in Amsterdam. Ik kon het album daar veel luisteren en het was prachtig!
Niet snel daarna kwam het album dus in huis. En wat was het goed. Het klonk erg fris, de stem van DĀ“Arby was erg mooi en krachtig. En, inderdaad, hij had bijna alles zelf geschreven en speelde veel instrumenten (drums, percussie, piano, keyboards en saxofoon) zelf. Op twee nummers (Sign Your Name en het a-capella As Yet Untitled)Ā deed hij alles zelf. De productie was van de hand van Heaven 17’s Martyn Ware, samen met D’Arby.
Niet alles was even sterk, maar de productie en zang maakte veel goed. De hoogtepunten waren voor mij If You Let me Stay, Dance Little Sister, Rain, Sign Your Name en Who’s Loving You. Maar Wishing Well was en is hetĀ geniale nummer dat het album boven zichzelf doet uitstijgen.
Nummers
AlleĀ muziek en teksten van de hand van Terence Trent D’Arby, behalve Wishing Well (muziek geschreven door Terence Trent D’Arby en Sean Oliver) en Who’s Loving You (gecomponeerd door William ‘Smokey’ Robinson).
- If You All Get To Heaven
- If You Let Me Stay
- Wishing Well
- I’ll Never Turn My Back On You (Father’s Words)
- Dance Little Sister
- Seven More Days
- Let’s Go Forward
- Rain
- Sign Your Name
- As Yet Untitled
- Who’s Loving You
Na Introducing The Hardline
Het album genereerde Grammy nominaties en een Soul Train award. Maar de zelfverzekerdheid van Terence Trent D’Arby kon niet anders dan zich tegen hem keren. Dat gebeurde dan ook. De opvolger Neither Fish Nor Flesh uit 1989 werd geprezen om de durf die erin werd getoond, maar met een sardonisch genoegen werd ook gewezen op het feit dat D’Arby toch niet de pop-messias was, zoals hij zichzelf presenteerde. Opvolgende platen, Symphony Or Damn (1993) en Vibrator (1995), werden minder en minder verkocht. Hij verliet zijn platenmaatschappij in 1996.
Hij nam een nieuwe naam aan, die hij sinds 1995 regelmatig in zijn dromen zag. Hij veranderde zijn naam officieel in Sananda Maitreya op 4 oktober 2001. Onder die naam bracht hij het albumĀ Wildcard uit, dat ik heb gekocht en zeer leuk vond.
Hierna ben ik Sananda Maitreya uit het oog verloren. Hij maakt nog steeds muziek. Zijn laatste project isĀ Prometheus & Pandora uit 2016. Een muzikaal werk in drie delen.
En: er is een link naar Prince. Hij heeft meermalen aangegeven dat hij Prince zeer waardeert, en dan met name om zijn durf: doe wat je wil doen, voldoe niet aan verwachtingen waaraan je niet wil/kan voldoen. Sananda Maitreya heeft die les goed in zijn oren geknoopt en doet geen enkele concessie.
Neem eens een kijkje op zijn website: sanandamaitreya.com.
Eindoordeel
Op basis van mijn allereerste indruk van het album en het aantal maal dat ik het heb gedraaid:
Op basis van het herbeluisteren, kom ik toch (aanmerkelijk) lager uit. Het album is zeker niet slecht, maar klinkt hier en daar gedateerd. Ik zou eigenlijk op 2Ā½ uit moeten komen, maar Wishing Well staat erop, dus:
Ter afsluiting
Ken jij ook een (aantal) album(s), waarvan je, na (her)beluisteren vind dat het niet (meer) is wat je er destijds van vond? Laat het weten!
12 reacties
Ga naar reactie formulier
Dit was een geweldige LP maar zijn opvolger was een dikke flop..
Dit album heeft wat mij betreft nog steeds dezelfde uitstraling als destijds. ‘Rain’ vind ik bijvoorbeeld nog steeds een fantastisch nummer en ‘Wishing Well’ met die krakende stem is inderdaad geweldig…
Ik heb vroeger eindeloos geluisterd naar het album Harvest van Neil Young. Tegenwoordig vind ik zijn stem enorm monotoon (jankstem)
Daarentegen het album Deja Vu van Crosby, Stills, Nash & Young kan ik nog steeds waarderen
Auteur
Ha, ha, zoiets had je al eens gezegd, ja. Ik kan nog steeds erg goed luisteren naar Neil Young. Deja Vu blijft een topper, inderdaad. Dank voor je reactie!
Album was inderdaad een sensatie, gelijk gekocht. Inderdaad minder goed als je er nu naar luistert, beetje gedateerd….
Auteur
Wel, he? Ben het met je eens…. Op Wishing Well na dan š
Voor mij nog steeds een superalbum. Good memories
Auteur
Zeer, ook voor mij good memories!
Leuk stuk. Ik heb niet echt muziek die bij nader inzien niet meer fijn aanhoort maar het zijn wel overduidelijk gedateerde liedjes dan.
Wel weer een gaaf stuk en ik kende meer nummers dan Terence dan ik dacht.
Auteur
Hij was ook heel populair tijdens een korte periode!
Geweldig album.
Maar de albums die daarna gekomen zijn vind ik ook nog steeds geweldig.
Ja, minder commercieel maar daar hou ik wel van.
Vooral ‘Vibrator’ heb ik nog regelmatig (meerdere keren per jaar) op staan.
Ook z’n nieuwe muziek is wel nog in orde.
Miskend talent. Met beter management was hij beslist een wereldster geworden
Auteur
Dank voor je reactie!