Inleiding
Ik heb geen juwelen, kettingen, ringen, etc. Op twee dingen na: mijn trouwring en een ketting waaraan het Prince teken hangt. Dit korte verhaal gaat over de bestelling van mijn ketting, 25 jaar geleden, en het verliezen (en weer vinden) van mijn ketting.
Man/vrouw teken
Tijdens de Prince & The New Power Generation Diamonds And Pearls tour uit 1992 werden pins verkocht met het gecombineerde man/vrouw teken dat aan Prince werd gelinkt.
Het teken werd voor het eerst gebruikt op het album 1999 uit 1982. Het teken was prominenter zichtbaar op de motor, die zichbaar was op de hoes van Purple Rain uit 1984.
Op de, in 1984 alleen in Japan uitgegeven verzamelaar Strange Tales From The Rain (Prince: 1978-1984), beslaat het teken de gehele achterzijde van de hoes.
Tenslotte werd het (twee keer) gebruikt op de hoes van het album Graffiti Bridge uit 1990.
Ten tijde van de Nude tour in 1990 werd het teken voor het eerst op grote schaal gebruikt. Prince verwerkte het in zijn kleding, instrumenten en sieraden.
Ik vond het teken mooi. Het is een combinatie van het mannelijke teken ♂ en het vrouwelijke teken ♀;.
Ik vond (en vind) de gedachte er achter interessant. Androgynie, in de zin dat de opdeling man/vrouw tegennatuurlijk is. De mens bestaat uit mannelijke en vrouwelijke krachten en kan pas optimaal functioneren en/of presteren als beiden worden gecombineerd. Of Prince dit ook zo interpreteerde of bedoelde, weet ik overigens niet…
Hoe dan ook: ik heb de pin gekocht, inmiddels 25 jaar geleden.
Love Symbol
Het man/vrouw teken evolueerde zich gaandeweg in , de naam van het gelijknamige album dat in 1992 zou uitkomen, en zelfs Prince’ naam zou worden van 1993 tot 2000. Maar toen ik de pin kocht, was het zogenaamde Love Symbol net ontworpen en er was nog geen sprake van een (publieke) ruzie tussen Prince en Warner Bros. en/of een aankomende naamsverandering.
Ketting
In 1993 had ik voor het eerst een baan, waarbij ik van mijn vakantiegeld wat overhield voor iets anders dan muziek. Ik besloot eens een keer een grote uitgave te doen. Ik gaf de pin af bij juwelier Bernard Schipper in de Kalverstraat te Amsterdam (bestaat inmiddels niet meer) met het verzoek dit na te gieten in wit-goud. Ze vonden de opdracht leuk, niet alleen qua het geld dat verdiend zou worden, maar ook vanwege het handwerk dat er aan zat. De totale kosten waren ruim ƒ 1100,-, wat neerkomt op € 500,-, een fortuin voor mij destijds. De eerste en enige keer dat ik zo veel geld uitgaf aan sieraden.
Sindsdien is de ketting onafgebroken bij me geweest, met twee uitzonderingen:
- Toen ik de ketting net had heeft Zühâl hem een tijdje gedragen;
- Ik ben ‘m kwijtgeraakt…
Kwijt
In de zomer van 2015 waren mijn gezin en ik een dagje naar het strand. Ik had mijn ketting mee en deed hem af, omdat ik de zee in zou gaan. Ik heb waarschijnlijk niet goed opgelet en de ketting ergens naast gelegd. In ieder geval, toen we naar huis gingen was de ketting niet mee.
In de loop van de nacht kwam ik daar achter. Ik wilde direct naar het strand gaan om de ketting te zoeken, maar Zühâl haalde me over dit niet te doen: wat valt er in het donker te doen op het strand?
Ik heb niet geslapen en zodra de eerste lichtstralen zichtbaar werden ging ik op weg naar het strand.
Ik wist ongeveer waar we hadden gezeten, zolang ik het referentiepunt maar kon vinden. Helaas, elke avond/nacht wordt het strand met tractors weer glad gemaakt. Toen ik op het strand aankwam (rond half 5) waren er al vele jutters met hun metaaldetectoren in de weer op zoek naar achtergelaten en/of kwijt geraakt(e) geld, ringen, kettingen, etc. Kortom: geen referentiepunt en anderen actief op zoek naar waardevolle dingen: dat voorspelde weinig goeds…
Echter, ik zag nog een deel van de kuil waar we vlak bij lagen. Ik had bedacht dat het wellicht handig zou zijn als ik een hark zou meenemen. Gewapend met de hark liep ik naar de plek waarvan ik dacht dat we daar ongeveer moeten hebben gezeten.
Op goed geluk de hark het zand in. De eerste maal: niks… Tweede maal: raak!!
Het is ongelooflijk, maar waar. De tweede keer de hark het zand in en daar kwam mijn ketting met de hark mee naar boven!
Hoe groot is de kans zoiets kleins terug te vinden op een compleet leeg strand, met alleen een vaag idee waar de ketting ongeveer zou moeten zijn? Nihil uiteraard. Over geluk hebben gesproken!
In ieder geval: intens tevreden ging ik weer naar huis, mét ketting.
Ter afsluiting
Ben jij wel eens iets dierbaars kwijt geraakt en het, tegen alle logica in, toch nog terug gevonden? Laat het weten!
5 reacties
Ga naar reactie formulier
Ongelooflijk. Doet me enigzins denken aan die keer dat ik mijn O(+> muts kwijt was. Deze had ik gekocht in de NPG store in London (en draag ‘m al 20+ jaar in afwachting van iemand die ooit “he Prince, gaaf!”zegt…) Als je goed naar mijn profielfoto kijk kun je ‘m zien… Ik had ‘m in het pre-helm-tijdperk op tijdens het skiien en had ‘m tijdens lunch afgedaan, erg mooi weer. Tijdens een afdaling iets later bedacht ik me dat het toch wel een beetje fris was.. Oeps! Toen terug naar het terras waar de muts nog netjes lag waar ik ‘m had achtergelaten.
Ik denk dat jouw stress iets hoger was dan de mijne in dat uurtje dat ik die muts kwijt was…
Auteur
🙂 dank je wel voor je reactie! Heeft iemand het (“he Prince, gaaf!”) ooit gezegd?
Helaas…
Leuk verhaal en interessant papa, echt heel leuk
Auteur
Dank je wel, lieverd!