Inleiding
Dat Prince een onpeilbare hoeveelheid muziek schreef, opnam en produceerde is genoegzaam bekend (al is het alleen maar via de verhalen die ik heb gepubliceerd). Onder zijn eigen naam zijn 40 albums verschenen. Daarnaast zijn er nog enorme hoeveelheden Prince muziek uitgebracht onder andere namen.
Hij was verantwoordelijk voor The Time, Sheila E, The New Power Generation, Jill Jones, The Family, Vanity 6, Apollonia 6, Madhouse, Mavis Staples, Carmen Electra, Mayte, Chaka Khan, Eric Leeds, Carmen Electra, Andy Allo, en meer. Voor deze artiesten schreef (en speelde!) hij complete albums vol. Het aantal complete albums ligt rond de 25 (!).
Extra uitlaatklep
Op deze manier kon hij zijn materiaal kwijt dat niet binnen zijn, op dat moment, huidige projecten paste. The Time bijvoorbeeld gaf hem de ruimte zijn funk-wortels de vrije hand te geven en voor zijn eigen carrière meer ambitieuze en complexe muziek in te zetten. Grappig hierbij is dat, met name, The Time in het voorprogramma net zo veel (of soms meer) publieksparticipatie losmaakte. Prince heeft in die tijd wel eens gezegd dat hij voor niemand bang was, maar wel voor The Time.
Ondanks dat Prince alle albums voor deze satelliet acts zelf inspeelde, bestonden de acts zelf uit prima muzikanten. Dit moest ook wel, want de muziek moest vaak ook live worden gespeeld. Dit hield in dat deze acts door Prince werden geschoold in de wijze van optreden, spelen, dansen, etc. Veel van deze acts hebben grote hits gehad (met name in de Verenigde Staten).
Weggegeven nummers
Naast complete albums gaf hij ook veel nummers weg aan anderen, zodat 1 of meerdere nummers op albums van andere artiesten terecht kwamen. De rij is eindeloos: Sheena Easton, Kenny Rogers, Joe Cocker, Nona Hendryx, Patti Labelle, Paula Abdul, Madonna, Kid Creole, Mica Paris, Loïs Lane, Candy Dulfer, Monie Love, Celine Dion, Kate Bush, George Clinton, Rosie Gaines, Larry Graham, Dale Bozzio, Maceo Parker, Liv Warfield, Judth Hill, etc., etc.
In sommige gevallen speelde hij mee op een (nummer van een) album dat niet per definitie van zijn hand kwam, zoals dat gebeurde bij Stevie Nicks, Stevie Wonder, Common, No Doubt en 94 East.
Top 10 nummers voor anderen
Als afsluiter van de vijfdelige Prince verhalen, hierbij de 10 beste nummers die hij voor anderen heeft geschreven of aan anderen heeft gegeven.
Madhouse: 8 & 16 (albums), 1987
10. Madhouse – 4 (1987)
Het vierde nummer van het album 8, dat door Prince is gecomponeerd (onder pseudoniem Madhouse) en samen met Eric Leeds is ingespeeld. Dit waren zijn eerste stappen richting het jazz-idioom. Het album was fantastisch. Op dezelfde dag dat 4 werd opgenomen, zijn ook 3 en 5 ingespeeld. Alle Madhouse nummers hebben een getal als titel. Album 8 kent de nummers 1 – 8 en album 16 kent de nummers 9 – 16.
The New Power Generation: Gold Nigga, Exodus & Newpower Soul (albums, 1993, 1995 & 1998)
9. The New Power Generation – Black M.F. In The House (1993)
The New Power Generation is ook de naam van de begeleidingsband van Prince vanaf de jaren 1990. Onder deze naam zijn 3 albums uitgebracht, waarbij Prince een cruciale rol speelde. Het derde album (Newpower Soul) is het meest duidelijk; Prince staat op de albumhoes en hij is overduidelijk hoorbaar. Op de andere (eerdere) albums ook, maar dan onder een pseudoniem (zoals Tora Tora). Het nummer Black M.F. In The House komt van het album Gold Nigga. Het plan was om dit nummer uit te brengen als de B-kant van Sexy M.F. onder de naam Prince And The New Power Generation, maar het werd vervangen door Strollin’ (wat is verschenen op het Prince album Diamonds And Pearls). Het nummer gaat over racisme in het zuiden van de Verenigde Staten en wordt gerapt vanuit het gezichtspunt van een aantal rednecks. De tekst is grappig:
Don’t U hate it when a jig is in the house?
He ain’t been in the club 5 minutes / ‘Fore 6 or 7 cuss words flyin’ out his mouth
Hand all on his erection / Makin’ rude gestures in your girl’s direction / Don’t U hate it when they get up and dance?
U don’t watch Soul Train, U ain’t got a chance / What the hell they got 2 come here 4?
Next time we need a big white sign at the door that says / ‘No black motherfuckers in the house’
The Family: The Family (album, 1985), The Screams Of Passion & High Fashion (singles, 1985)
8. The Family – The Screams Of Passion (1985)
Op één nummer na is het volledige (debuut) album The Family door Prince geschreven en volgespeeld. De vocalen zijn van St Paul Peterson en Susannah Melvoin (destijds Prince’ verloofde). Het album bevat veel topnummers van Prince (o.a. High Fashion, Mutiny) en bevat de originele versie van Nothing Compares 2 U (dat later door Sinead O’Connor tot wereldhit werd gezongen). De eerste opname vonden plaats ten tijde van de Purple Rain première. Er zijn twee singles van dit album getrokken, waaronder dit The Screams Of Passion. The Family heeft maar één concert gegeven (13-08-1985 in First Avenue, Minneapolis) en stopten snel.
In 2003 kwam The Family weer bij elkaar onder de naam fDeluxe. Er is geen relatie met Prince muziek onder deze naam.
The Bangles: Manic Monday (single, 1985)
7. The Bangles – Manic Monday (1985)
Prince heeft alleen dit nummer aan The Bangles gegeven. Het nummer is geschreven door Prince (onder het pseudoniem Christopher). Het nummer was origineel gepland voor Apollonia 6 (als een duet tussen Prince en Apollonia), maar werd voor de release van het Apollonia 6 album teruggetrokken. Nadat Prince Susannah Hoffs (Bangles-zangeres) ontmoette in een vliegtuig, en Hoffs Prince vroeg of hij nummers voor hun volgende album wilde leveren, gaf hij Manic Monday aan The Bangles.
The Time: The Time, What Time Is It?, Ice Cream Castle & Pandemonium (albums, 1981, 1982, 1984 & 1990)
6. The Time – Jerk Out (1990)
Van het laatste Time album Pandemonium. Het nummer bevat alle klassieke Time elementen: funk, veel über-cool gedrag van Morris Day, vrouwen die weg zijn van Morris en vrouwen die het allemaal niets vinden en veel humor. Origineel was het nummer bedoeld voor het tweede Time album What Time Is It?. Toen werk aan Time album Corporate World in 1989 werd gestopt, werden de originele leden bij het opname proces betrokken wat uiteindelijk leidde tot Pandemonium (mijn ultieme feest-plaat). De tekst van het nummer is een resultaat van Controversy tour incident, toen sommige Time bandleden uit een vliegtuig werden gezet (jerked out) vanwege rumoer.
Mavis Staples: Time Waits For No One & The Voice (albums, 1989 & 1993)
5. Mavis Staples – Time Waits For No One (1989)
Mavis Staples heeft twee albums uitgebracht via het Paisley Park Records label, Time Waits For No One en The Voice. Mavis Staples is van oorsprong een gospel zangeres, waar Prince grote bewondering voor had. Dit nummer is, naar mijn mening, perfect, met name ook voor Mavis’ stem. Het is een prachtige, wat zware ballad, met een prachtig gitaar outro (van Prince).
Jill Jones: Jill Jones (album, 1987)
4. Jill Jones – Violet Blue (1987)
Van het fantastische debuut-album van Jill Jones weer een nummer (net als het gehele album overigens) compleet van de hand van Prince. Violet Blue is een midtempo funky nummer met een prachtig ritme. Ook nummers die Prince weggaf waren van een (extreem) hoog niveau.
Sheila E: The Glamourous Life, Romance 1600 & Sheila E (albums, 1984, 1985 & 1987)
3. Sheila E – A Love Bizarre (1985)
Sheila E is, naast The Time, het meest succesvolle satelliet project van Prince gebleken. Sheila E heft een behoorlijk aantal hits gehad, waaronder The Glamourous Life, The Belle Of St Mark, Holly Rock, en dit A Love Bizarre. De invloed van Prince op dit nummer is goed hoorbaar, met name ook in de vocalen. Een absoluut verslavend nummer. Toen mijn zoon Rachid nog jong was, was dit zijn favoriete nummer. Prince speelde dit nummer ook vaak zelf. Het volledige nummer duurt ruim 12 minuten.
Vanity 6 & Apollonia 6: Vanity 6 & Apollonia 6 (albums, 1982 & 1984)
2. Vanity 6 – Nasty Girl (1982)
Een project opgezet en samengesteld door Prince. Ondanks de indruk die achter gelaten wordt door de (presentatie van de) groep, was het Vanity 6 album erg goed. Met name de experimenten met elektronica (Make-Up) zijn baanbrekend gebleken. Maar Vanity 6 zal altijd worden herinnerd vanwege dit nummer. Het nummer is extreem funky en kent de specifieke Minneapolis sound, waar (ex-Time) producers Jimmy Jam & Terry Lewis zo bekend en succesvol mee zouden worden. Maar met name vanwege de tekst van het nummer waarin Vanity onder andere vraagt om 7 inches or more en eindigt met Hmm, wake me when you’re done / I guess you’ll be the only one having fun.
Prince en Vanity zijn een tijd een item geweest, maar Vanity vertrok in 1983 (wat Vanity 6 zou hernoemen naar Apollonia 6) om zich te wijden aan een eigen carrière, die, in de Verenigde Staten, redelijk succesvol was. Vanity had echter grote drugs problemen die haar ernstige blijvende gezondheidsproblemen opleverden. Na een coma en op een haar na sterven, werd Vanity een Born again Christian. Ze overleed begin dit jaar op 15-02-2016, iets waar Prince danig van onder de indruk bleek.
André Cymone: The Dance Electric (single, 1985)
1. André Cymone – The Dance Electric (1985)
En weer geeft Prince een absoluut wereld nummer weg. André Cymone speelde in de eerste begeleidingsband van Prince en verliet de band na de Dirty Mind tour. Na twee redelijk onzichtbare albums vroeg André’s moeder of Prince een nummer kon leveren. Cymone was zelf te trots om hierom te vragen. Het nummer werd uitgebracht als single en werd een grote hit. Het is een werkelijk fenomenaal funk-nummer dat met een beetje luie beat vervreemdend, maar verslavend werkt. Een absoluut top nummer!
