Life is just a party and parties weren’t meant to last
(1999, Prince, 1982)
Inleiding
Op 21 april werd ik opgeschrikt door het bericht dat Prince was overleden. Iets meer dan een maand daarvoor werd ik 50 en had mijn top 50 albums en concerten gedeeld. Prince speelde een nogal prominente rol in beide lijsten. Na zijn overlijden heb ik eigenlijk alleen naar zijn muziek geluisterd en kwam tot de ontdekking dat de opmerking van Chuck D, betreffende de gewenning die zelfs bij Prince kan plaatsvinden, ook voor mij gold. Ondanks het feit dat de latere periode van Prince, qua nieuwe muziek althans, duidelijk minder is dan de ‘gouden’ jaren, heeft de latere periode wel degelijk prachtige muziek opgeleverd. In dit afsluitende stuk een analyse van de top 50, de afvallers en een ‘ranking’ van de albums.
Selectie
Dezelfde vraag die ik stelde bij de top 50 albums, stel ik hier ook: Was het moeilijk? Ook hier is het antwoord ja en nee. Met name ook door te besluiten wat ik wel en wat ik niet meenam in de selectie. Ik heb besloten me te beperken tot officieel uitgebracht materiaal, onder de naam Prince/O(+>. Daarmee vervallen dus alle bootleg opnames (outtakes en concerten), maar ook muziek die hij heeft uitgebracht onder de noemer New Power Generation en andere satelliet projecten. Ook hier zitten vele juweeltjes tussen, maar die zijn dus niet meegenomen. Het aantal nummers, waaruit ik er 50 moest selecteren, werd zodanig van rond de 1500 teruggebracht tot 501. Dat werd al een stuk overzichtelijker, ook al is er veel fantastisch materiaal afgevallen. De 50 afvallers zijn onder aan dit bericht opgenomen.
Analyse
Onderstaande grafiek toont overduidelijk aan dat de output vanuit de ‘gouden jaren’ favoriet is. In deze periode was zijn muziek het meest populair én experimenteel. De jaren 90 zijn oververtegenwoordigd, vanwege het uitkomen van The Hits/The B-Sides én Crystal Ball, die veel jaren ’80 muziek bevatten, en de (uitgestelde) release van The Black Album.
Prince Album analyse
Bovenstaande grafiek illustreert in ieder geval dat mijn originele keuze in de top 50 albums voor favoriete Prince albums klopt (van Purple Rain tot en met Lovesexy), waarbij ik ook stelde dat Dirty Mind tot en met 1999 daar eigenlijk ook bij horen.
Op basis van bovenstaande zijn must-have, should-have en nice-to-have lijsten samen te stellen.
Albums Must-Have
- Dirty Mind
- 1999
- Purple Rain
- Around The World In A Day
- Parade
- Sign O’ The Times
- Lovesexy
- The B-sides (als onderdeel van The Hits/The B-Sides)
- The Black Album
- The Truth
- The Rainbow Children
Albums Should-Have
- Prince
- Controversy
- Batman
- Graffiti Bridge
- Come
- The Gold Experience
- Crystal Ball
- One Nite Alone…
- Xpectation
- N.E.W.S.
- C-Note
- Lotusflow3r
Albums Nice-To-Have
- Chaos And Disorder
- Emancipation
- Rave Un2 The Joy Fantastic
- Musicology
- The Chocolate Invasion
- 3121
- Plectrumelectrum
- Art Official Age
- HITnRUN Phase Two
Slechte muziek
Is de rest dan slecht? Nee, maar dit voldoet niet aan de eisen die je kunt stellen aan Prince-albums. Heeft hij dan helemaal geen slechte muziek gemaakt? Jazeker wel, de volgende nummers behoren tot zijn top 10 slechtste nummers:
- The Arms Of Orion
(Batman, 1989) - Tick, Tick, Bang
(Graffiti Bridge, 1990) - Diamonds And Pearls
(Diamonds And Pearls, 1991) - Jughead
(Diamonds And Pearls, 1991) - Blue Light
(O(+>, 1992) - Incense And Candles
(3121, 2006) - Compassion
(20TEN, 2010) - Aintturninround
(Plectrumelectrum, 2014) - Art Official Cage
(Art Official Age, 2014)
Ik weet nog goed dat Batman uitkwam. Het album begint fantastisch met The Future, gevolgd door Electric Chair, wat niet tot mijn favorieten behoort. Hierna The Arms Of Orion: ik was oprecht geshockeerd. Prince maakt een slecht nummer, en dan niet slecht, afgezet tegen de rest van zijn superieure oeuvre, maar gewoon écht slecht!
Uitvoerende
Duidelijk wordt wel dat mijn voorkeur uitgaat naar nummers, die door de one-man-band Prince zijn uitgebracht. Zelfs tijdens The Revolution periode is het merendeel van de nummers door Prince alleen gecomponeerd, ingespeeld en geproduceerd.
Prince uitvoerende
Muziekstijl
Van welke Prince hou ik dan het meest? De funk Prince dus. Dat dit zo overweldigend duidelijk zou worden had ik niet verwacht, maar de funk kant is absoluut mijn favoriet.
Prince nummers per muziekstijl
Live
Ik prijs mezelf gelukkig dat ik veel nummers uit mijn top 50 en afvallers live heb mogen zien, in de regel in compleet andere arrangementen dan oorspronkelijk op de albums is verschenen. Elke tour klonken de nummers anders dan de tour daarvoor.
Prince verschillende analyses
Iets minder van 1/3 van mijn favorieten komt voor op één (van de 3) verzamel albums die tijdens zijn leven zijn uitgebracht.
Laatse concert
Het laatste concert dat ik bijwoonde was (gelukkig) extreem goed. In mijn Concerten top 50 aller tijden was dat concert opgenomen op nummer 8. Wat een goed concert was dat! Ook heel veel persoonlijke favorieten gespeeld:
Prince Antwerpen 27-05-2014
60% van de gespeelde nummers behoren tot mijn absolute favorieten (overigens speelde hij ook Diamonds And Pearls, helaas…).
Wat toen met name opviel was het, bijna nonchalante, gemak waarmee hij van nummer naar nummer naar nummer schakelde en op gevoel nummers startte, stopte. Vanaf het begin van het concert was duidelijk dat hij er enorm veel zin in had en dat het een bijzondere avond zou worden. En dat werd het ook: het Sportpaleis stond op zijn kop! Daags na het concert verscheen de tweet van Prince’ eigen Twitter account 3RDEYEGIRL:
Antwerp-tweet
En zo was het hele concert. Het is en blijft jammer dat ik nooit meer naar een Prince concert zal kunnen gaan.
De afvallers
Hierbij de afvallers. Deze nummers hebben de top 50 niet gehaald, maar zijn desondanks allemaal favoriet:
- Soft And Wet
(For you, 1978) - I Wanna Be Your Lover
(Prince, 1979) - Bambi
(Prince, 1979) - Sexuality
(Controversy, 1981) - Do Me, Baby
(Controversy, 1981) - D.M.S.R.
(1999, 1982) - Lady Cab Driver
(1999, 1982) - Let’s Go Crazy
(Purple Rain, 1984) - Computer Blue
(Purple Rain, 1984) - I Would Die 4 U
(Purple Rain, 1984) - Raspberry Beret
(Around The World In A Day, 1985) - Hello
(B-side Pop Life, 1985 & The Hits/The B-Sides, 1993) - Girl
(B-side America, 1985 & The Hits/The B-Sides, 1993) - Anotherloverholenyohead
(Parade, 1986) - Forever In My Life
(Sign O’ The Times, 1987) - It
(Sign O’ The Times, 1987) - I Could Never Take The Place Of Your Man
(Sign O’ The Times, 1987) - The Cross
(Sign O’ The Times, 1987) - Alphabet St.
(Lovesexy, 1988) - Anna Stesia
(Lovesexy, 1988) - Dance On
(Lovesexy, 1988) - Scarlet Pussy
(B-side I Wish U Heaven, 1988 & The Hits/The B-Sides, 1993) - Can’t Stop This Feeling I Got
(Graffiti Bridge, 1990) - We Can Funk
(Graffiti Bridge, 1990) - Thieves in the Temple
(Graffiti Bridge, 1990) - Gett Off
(Diamonds And Pearls, 1991) - Money Don’t Matter Tonight
(Diamonds And Pearls, 1991) - Sexy MF
(O(+>, 1992) - Le Grind
(The Black Album, 1987/1994) - Cindy C.
(The Black Album, 1987/1994) - Bob George
(The Black Album, 1987/1994) - Come
(Come, 1994) - Letitgo
(Come, 1994) - P. Control
(The Gold Experience, 1995) - Endorphinmachine
(The Gold Experience, 1995) - Dolphin
(The Gold Experience, 1995) - Chaos And Disorder
(Chaos and Disorder, 1996) - Crystal Ball
(Crystal Ball, 1998) - Dream Factory
(Crystal Ball, 1998) - What’s My Name
(Crystal Ball, 1998) - The Ride
(Crystal Ball, 1998) - The Work, Pt. 1
(The Rainbow Children, 2001) - 1+1+1=3
(The Rainbow Children, 2001) - When Eye Lay My Hands On U
(The Chocolate Invasion, 2004) - 3121
(3121, 2006) - Dreamer
(Lotusflow3r, 2009) - Future Soul Song
(20TEN, 2010) - Wow
(Plectrumelectrum, 2014) - Time
(Art Official Age, 2014) - Xtraloveable
(HITnRUN Phase Two, 2015)
