Albumgegevens
Artiest | Prince |
Album | Rainbow Children |
Jaar van uitgave | 2001 |
Beoordeling
Recensie
Een nieuwe periode begint, en die begint goed tot zeer goed.
Op 16 oktober 2001 wordt dit album als download beschikbaar gesteld aan de leden van zijn online community NPG Music Club. Een maand later zou het album ook fysiek worden uitgebracht (op cd). Tijdens de Prince: A Celebration – The Rainbow Children festival in juni 2001, dat werd gehouden in Prince’s Paisley Park Studios, kende het album zijn première. Het publiek dat hierbij aanwezig was werd uitgenodigd deel te nemen in discussies en gevraagd feedback te geven op (de boodschap van) het album. Deze bijeenkomsten zijn gefilmd door regisseur Kevin Smith, een groot Prince fan. De opnames, echter, verliepen niet naar verwachting. De weergave van de week en wat de plannen waren en hoe ze werden uitgevoerd, wordt door Smith op hilarische wijze uit de doeken gedaan in een monoloog in documentaire An Evening with Kevin Smith (een dvd met Q&A sessies tussen Kevin Smith en verschillende fans).
Opname
Het album is opgenomen eind 2000 en begin 2001 en is (wederom) voor een groot deel een solo project van Prince. De drumpartijen zijn echter voor het overgrote deel ingespeeld door de fantastische drummer John Blackwell. Larry Graham speelt bas op The Work Pt. 1 en Last December. The Hornheadz spelen op vijf nummers mee. Sommige nummers bevatten een bijdrage van Najee (saxofoon en fluit).
Verhaal
Het album verhaalt over de Rainbow Children, die een nieuwe staat willen opbouwen die voldoet aan “the accurate understanding of God and his laws”. Er worden een aantal personages geïntroduceerd, The Wise One (Prince?), zijn vrouw (ex Mayte?), The Resistor (?). Net als in het Genesis bijbelverhaal wordt de vrouw verleid. In tegenstelling tot dat verhaal wordt hier de vrouw en meerdere (!) anderen verbannen: The Banished Ones.
The Wise One houdt zijn geloof in God en vertrouwt erop dat deze hem een andere vrouw (Prince’ tweede vrouw Manuela Testolini?) zou brengen. In het verhaal zijn de Rainbow Children een groep van mensen die een spirituele verlichting hebben meegemaakt flying on the wings of the New Translation (Jehovah’s Getuigen gebruiken de New World Translation of the Holy Scriptures als Bijbel).
In de loop van het verhaal nemen The Banished Ones de wereld over. De hele wereld? Nee, een klein groepje mensen houdt moedig stand… (Dit lijkt Asterix wel!) …in het paleis van de Rainbow Children. The Banished Ones bouwen een digital garden om het paleis heen (om de Rainbow Children te isoleren?). The Banished Ones willen The Wise One zijn macht ontnemen, wat uiteindelijk lukt, waarna deze terugkeren naar hun geboortegrond.
Verder op in het verhaal is The Wise One er gewoon weer en hij krijgt de vrouw (The Muse) en ze trouwen uiteindelijk.
Controverse/Jehovah’s Getuigen
In grote lijnen is dit het verhaal achter het album. Met name nummers als The Work (door to door they went in search of those willing to do the work) verwijzen expliciet naar Jehovah’s Getuigen gebruiken en/of dogma’s. Destijds werd bekend dat Prince zich had aangesloten bij deze beweging. Er doken ook verhalen op dat hij, samen met Larry Graham (al decennia lang een Jehovah’s Getuige), inderdaad de deuren langs zou zijn gegaan met het standaard verhaal. Een, op zijn zachtst gezegd, nogal opmerkelijke wending in het leven van de man die nog maar 15 jaar daarvoor zong over Head, Jack U Off, Erotic City en Darling Nikki.
De component God was altijd aanwezig in zijn werk, met name op het (overigens magnifieke) album Lovesexy komt dit overduidelijk tot uiting, maar de wijze waarop dit op dit album tot uiting komt is opzienbarend; voor velen irritant en opdringerig. Ook zijn bepaalde teksten wel voor meerdere uitleg vatbaar. Zo werd Prince beschuldigd van homofobie, anti-semitisme en sexisme. Niets nieuws onder de zon voor, al dan niet born-again, christians, maar deze beschuldigingen in relatie tot Prince waren nieuw.
Overigens herken ik de bron van de beschuldigingen niet.
Inspiratie
Voor mij is het een prima album. Tekstueel niet mijn ding; de christelijke thematiek staat me tegen, maar het is duidelijk hoorbaar dat Prince zijn muze heeft hervonden (na de tegenvallende platen Emancipation en Rave Un2 The Joy Fantastic). Het album klinkt perfect, de composities zijn stuk voor stuk de moeite waard en hij heeft veel passie voor het onderwerp.
Het is zelfs zo sterk dat de tour die hierop volgde (One Nite Alone…, genoemd naar een solo album dat, vanaf mei 2002, alleen via de NPG Music Club werd verspreid) geheel in het teken stond van het album; de tour leunde op het nieuwe materiaal en van het oude materiaal speelde hij vele fan-favorieten.
De tour beviel Prince zo goed dat het leidde tot het eerste live album van Prince in zijn (destijds) bijna 25 jarige carrière: One Nite Alone… Live! Veel nummers op het live album waren origineel uitgegeven op The Rainbow Children.
Zijn band in die tijd was griezelig perfect en bestond, qua muzikanten, uit de top van de top.
Het was de tijd van de NPG Music Club, wat inhield dat kaartjes voor de concerten voor leden van de club gegarandeerd waren; kaartjes bedoeld voor een staanplaats voor aan het podium, in een afgesloten deel.
Niet alleen dat, toegang tot soundchecks en aftershows waren onderdeel van de deal (ook al werden aftershows gaandeweg de tour separaat verkocht). De soundchecks waren een droom voor de fans. Prince was ontspannen, maakte veel contact en speelde nummers die regulier nooit aan bod zouden komen.
Deze periode was sowieso een droom voor Prince fans. Hij bewoog zich, bewust, in zijn niche markt en voelde zich daarin thuis. De vele releases in deze en de (kort daarop) volgende periode en het hoge niveau daarvan onderstreepte het gevoel dat hij zich herboren voelde.
10 jaar later zou dezelfde curve zich herhalen met zijn project 3rdEyeGirl; ook toen was hij als herboren en werden releases interessanter.
Ter afsluiting
The Rainbow Children is één van mijn favoriete Prince albums van Prince na zijn commerciële en artistieke piek in de jaren 80 van de vorige eeuw. Met name de bijbehorende tour en alles daaromheen maakt dit album en de periode daarom heen een hoogtepunt in zijn carrière en in mijn bewondering voor ’s mans kunnen.
Vier en een half van vijf sterren voor dit album; een half punt aftrek voor de teksten en de stem van de verteller.
Ken jij dit album van Prince? Wat vind jij van dit album? Dezelfde problemen met de thematiek of zorgt de inspiratie voor een vergevingsgezinder kijk op het album?
2 reacties
Een te gek album: verfrissend. Het was een tijd stil en ondanks dat ik met Larry de grote kleine man mocht ontmoeten en door zijn staff altijd naar concerten en aftershows kon gaan, was de muziek me wat gaan vervelen. En toen kwam dit album; geweldig, heerlijk. Nog vaak draai ik dit album
Auteur
Eens, het was een frisse wind, top album!