Albumgegevens
Artiest | Amy Winehouse |
Album | Back To Black |
Jaar van uitgave | 2006 |
Beoordeling

Amy Winehouse – Back To Black
Recensie
Bij ons thuis is dit album geliefd door iedereen. Mijn beide zoons hadden al op zeer jonge leeftijd een enorm sterke band met dit album. Ze zijn er nog steeds dol op. Zühâl en ik hebben precies hetzelfde. Dus als het 10 jaar geleden is dat dit album is uitgebracht, kan het niet anders dan dat ik over dit album schrijf.
Het album is opgenomen in mijn album top 50, nummer 48. De tekst die erbij is opgenomen is simpel: Niet veel over te zeggen; gewoon een fantastisch album van een fantastische zangeres. En zo is het eigenlijk ook.
Toen iets meer dan 5 jaar geleden, op 23 juli 2011, Amy Winehouse overleed, lag dat eigenlijk in de lijn der verwachting, ook al waren er hoopvolle tekenen wereldkundig gemaakt. Toch was het een schok voor mij en ik vond het oprecht erg dat iemand, die zo getalenteerd is, zichzelf zo de vernieling in kan helpen.
Wat is het toch met dit album dat het raakt?
In tegenstelling tot haar (overigens ook prachtige) debuut album Frank, dat jazz georiënteerd was, is Back To Black zwaar geënt op de (sound van de) meidengroepen van de jaren 50-er en 60-er jaren van de vorige eeuw. Amy Winehouse ging samenwerken met de Dap-Kings (de band van Sharon Jones) tijdens de opnamen van het album, en nam ze ook mee op tournee. Het 11 nummers tellende album was gereed in vijf maanden en werd geproduceerd door Salaam Remi en Mark Ronson. De meerderheid van de nummers zijn opgenomen in de huisstudio van de Dap-Kings, in Brooklyn, New York. Drums, piano, gitaar en bas zijn live opgenomen, terwijl alle muzikanten zich in één (kleine) ruimte bevonden.
Het inlijven van het productieteam en de Dap-Kings zijn meesterzetten geweest voor het album. De wall-of-sound-achtige productie, gekoppeld aan het authentieke soul gevoel (inclusief instrumentarium) van de Dap-Kings passen perfect bij de prachtige doorleefde stem van Amy Winehouse, die haar ziel en zaligheid in de nummers legt. Haar teksten zijn uitermate direct en, soms zelfs pijnlijk, eerlijk. De onderwerpen zijn zwaar, maar door de omlijsting wordt het nergens ondraaglijk.
Het is ongelooflijk dat Amy Winehouse, die ten tijde van de opnamen nog maar 22 jaar oud was, een dergelijk album kon maken, laat staan zelf componeren en zo geloofwaardig doen overkomen. Het laatste is waarschijnlijk ook de reden dat het album direct binnenkomt bij mij, los van de pracht van de nummers zelf. Vooral niet vergeten dat Amy Winehouse met nummers als Rehab, You Know I’m No Good, Back To Black, Love Is A Losing Game, Tears Dry On Their Own en Wake Up Alone ook gewoon prachtige en tijdloze nummers heeft gemaakt, die als klassiek kunnen worden aangemerkt. Een prestatie van wereldformaat!
Inmiddels wordt Back To Black wereldwijd erkend als het meesterwerk dat het is. Het is eeuwig zonde dat haar zelfdestructieve kant het heeft gewonnen van haar artistieke.
4 reacties
Ga naar reactie formulier
Prachtige muziek. Jammer dat ze er niet meer is.
Auteur
Eens!
Je hebt gelijk. Een schitterend album
Auteur
🙂