Prince knew this was going to be it. He was ecstatic when he finished it.
Susan Rogers
Inleiding
Deel 3 uit de 5-delige mini-serie ‘Klassieke uitgaven in de maand juni 1984‘.
1984 was het jaar dat Prince wereldwijd doorbrak. Met begeleidingsband The Revolution maakte hij het inmiddels klassieke Purple Rain. Zijn geluid, Minneapolis sound genaamd, zou de komende jaren van grote invloed blijken op de hitlijsten. Er zouden vele nummers van Prince verschijnen in 1984, ook al wisten de meeste mensen dat niet op dat moment:
- 16-05-1984: Prince And The Revolution: When Doves Cry single (B-kantje, 1 nummer)
- 04-06-1984: Sheila E: The Glamourous Life
- 08-06-1984:The Time: Ice Cream Castles (B-kantje, 1 nummer)
- 25-06-1984: Prince And The Revolution: Purple Rain
- 09-07-1984: The Time: Ice Cream Castle
- 18-07-1984: Prince And The Revolution: Let’s Go Crazy single (B-kantje, 1 nummer)
- 07-09-1984: Sheena Easton: A Private Heaven (1 nummer)
- 10-09-1984: Prince And The Revolution: Purple Rain single (B-kantjes, 2 nummers)
- 01-10-1984: Apollonia 6: Apollonia 6
- 26-11-1984: Prince And The Revolution: I Would Die 4 U single (B-kantje, 1 nummer)
Hierboven zijn alleen de uitgaven benoemd waar nieuw, niet eerder uitgebracht materiaal op stond. Er zijn meerdere singles uitgebracht met Prince’ muziek (zoals The Time’s Jungle Love, Sheila E.’s The Belle Of St. Mark), maar ook covers van Prince nummers, waaronder de single van Chaka Khan die in augustus van 1984 uitkwam: I Feel For You, een nummer dat oorspronkelijk afkomstig was van het Prince album uit 1979. Eind 1983 had Cyndi Lauper When You Were Mine (van het Dirty Mind album uit 1980) op haar hitalbum She’s So Unusual opgenomen. Het nummer dat Prince aan Sheena Easton had gegeven, Sugar Walls, werd in 1984 uitgebracht als single.
De nummers voor The Time werden toegeschreven aan leden van The Time of aan het fictieve karakter Jamie Starr, net als dat de nummers op Sheila E’s album werden toegeschreven aan Sheila E. en Jamie Starr. Sugar Walls werd toegeschreven aan Alexander Nevermind. In werkelijkheid was het Prince die bijna alles schreef, opnam en speelde.
In 1984 werden er in totaal 34 nieuwe Prince nummers uitgegeven. Een enorm aantal.
Leeswijzer
Omdat naast het album ook de Purple Rain film werd uitgebracht en de Purple Rain Tour werd gestart, is dit artikel is opgedeeld in drie delen:
Voorafgaand
Inleiding
Zoals 1999 had aangetoond was Prince op de weg naar boven. Het dubbelalbum was een succes, de tour die begin april 1983 was afgesloten werd uitgeroepen tot de tour van het jaar en zijn muziek werd door critici onthaald als de hoop voor de toekomst.
In Nederland was Prince nog niet echt bekend. Hij had een klein hitje gehad met Controversy en de single 1999 had redelijk verkocht. Zijn debuut op Europese podia in 1981 had weinig publiek op de been gebracht, waarover de pers overigens gematigd positief was. Ik kende Prince niet. Ik begaf me destijds in andere (muzikale) kringen. Ik was gek van Joy Division, Japan, maar nog geen dansmuziek (met uitzondering van New Order’s Blue Monday). Dat kwam later pas. Zoals ik al eerder heb beschreven op dit blog was mijn eerste echte Prince moment de dag dat ik When Doves Cry voor het eerst hoorde.
Maar zover zijn we nog lang niet in het verhaal. We starten half april 1983, het einde van de 1999 tour. Eind april zou Prince een belangrijke mijlpaal bereiken. Hij zou op de cover het, destijds nog, toonaangevende Rolling Stone magazine verschijnen, samen met Vanity. Hij kwam steeds dichter bij.
Dreams
Nog tijdens de 1999 tour had Prince al veel gesprekken met manager Steve Fargnoli over zijn wens een film te maken. Het moest een autobiografische film gaan worden, met veel muziek. Prince had een blocnote mee op de tour waar hij het verhaal en ideeën in opschreef (de blocnote was te zien in één van de vitrines in de My Name Is Prince tentoonstelling). Maar er waren twijfels, niet bij Prince, maar wel bij het managementteam, ‘Cavallo, Ruffalo and Fargnoli’. Prince was weliswaar op de goede weg, maar nog lang niet zo ver dat hij al een film kon uitbrengen. Hij was er niet klaar voor, maar wellicht belangrijker, het publiek ook niet. Wie zat er nou te wachten op een film van een onbekende zwarte artiest die net één hitje had gehad?
Maar Prince kon een troef uitspelen en dat deed hij dan ook. Zijn contract met het managementteam moest vernieuwd worden. Vanwege de grote kans dat Prince groot zou worden wilden ze graag verder met Prince. Prince verbond er de voorwaarde aan dat zij een filmdeal met een grote filmmaatschappij moesten regelen, voordat hij het contract met hun zou verlengen.
Via Warner Bros. werd een mogelijkheid gevonden en kon er gestart worden. Eerst maar eens een filmscript maken. Willam Blinn, die Emmy Awards had gewonnen voor zijn schrijven, werd ingehuurd om een eerste opzet te maken. Blinn hing wat rond in Minneapolis en kwam op het idee om het verhaal op te hangen aan de vader/zoon relatie. Na wat strubbelingen werd eind mei 1983 een eerste versie opgeleverd. Na een tweede versie werd Blinn gevraagd verder te gaan met de hitserie Fame, die toch nog een nieuw seizoen zou krijgen. Exit Blinn.
Klik op de pagina’s van de het Purple Rain script om deze te vergoten.
Van Dreams naar Purple Rain
De zoektocht naar een vervanger duurde niet al te lang. Albert Magnoli had niet al te veel ervaring, maar wilde het script wel lezen. Hij vond het veel te introvert en donker en weigerde beleefd. Op verzoek had hij een ontbijt afspraak met Rob Cavallo, die hem de ruimte bood het script aan te passen. Magnoli: “And within 10 minutes, I had convinced myself that this would be an extremely exciting film to make”. De ontmoeting met Prince verliep daarna ook perfect. Volgens Magnoli merkte Prince op: “I don’t get it. This is the first time I’ve met you but you’ve told me more about what I’ve experienced than anybody in my life”.
Begin juni 1983 verhuisde Magnoli naar Minneapolis en hing rond, observeerde en plande het verhaal. Na een maand sloot hij zichzelf op in een hotelkamer en herschreef Dreams en maakte het eerste Purple Rain script. Prince’ droom werd steeds meer een realiteit…
Voorbereidingen
Om iedereen voor te bereiden werden er uitgebreide acteer- en danslessen georganiseerd, van april 1983 tot en met de laatste dagen van de opnamen in Minneapolis, in december 1983. Veel van de tijd van alle betrokkenen ging daaraan op. In de eerste versies van Dreams en Purple Rain speelde Vanity de vriendin van The Kid (het karakter van Prince), maar Vanity stapte halverwege de voorbereidingen op, omdat ze niet het geld kreeg dat ze eiste. Haar vervanger werd al snel gevonden in Patricia Kotero, die door Prince werd hernoemd naar Apollonia.
Satelliet acts
In de film speelde de rivaliteit tussen Prince en The Time een grote rol. De band was echter op sterven na dood. Jimmy Jam en Terry Lewis waren weg, gevolgd door Monte Moir (zie ook het verhaal over The Time), en er waren vervangers aangesteld, maar voorganger Morris Day was er klaar mee. Na de filmopnamen zou hij direct vertrekken uit de band en uit Minneapolis. Ook Vanity 6 speelde een rol in de film, maar met het vertrek van Vanity werd de groep omgedoopt in Apollonia 6. Het materiaal dat de groep kreeg werd steeds minder van kwaliteit.
The Revolution
Ook in Prince’ eigen begeleidingsband rommelde het. Dez Dickerson, die al vanaf het begin bij Prince was betrokken, werd ontslagen. Dez voelde zich steeds ongemakkelijker worden met het seksueel getinte materiaal dat Prince speelde en werd vervelend: “I dealt with it by being a jerk. I guess if I’d been him, I would probably have fired me”. Dez speelde alsnog een gastrol in de film.
De vervanger voor Dickerson werd gevonden in Wendy Melvoin. Al tijdens de 1999 tour speelde ze regelmatig mee met de band tijdens rehearsals (die Dickerson oversloeg) en het klikte. De persoonlijkheid van Melvoin viel goed, zeker bij Prince, die zich erg op zijn gemak leek te voelen bij haar. Samen met Lisa Coleman zou Wendy een belangrijke factor worden in Prince’ muzikale leven voor de komende drie jaar.
De band van Prince kreeg ook een naam: The Revolution, die ook zo benoemd zou worden op het album. Het zou de eerste keer zijn dat Prince credits zou delen met anderen dan hemzelf.
N.B.: De naam The Revolution was ook opgenomen op de hoes van 1999. In spiegelbeeld weliswaar en niet 1,2,3 zichtbaar, maar toch.
Purple Rain, het album
Inleiding
Tussen de bedrijven van het afronden van de 1999 tour, het schrijven en redigeren van een filmscript, acteerlessen, danslessen en het bezighouden van zijn band en satelliet acts, moest er natuurlijk ook nog nieuwe muziek komen. Prince kwam steeds meer in een flow terecht die ervoor zorgde dat hij nummers achter elkaar kon schrijven en opnemen. Tussen december 1982 (na de uitgave van 1999) en oktober 1984 (de start van de Purple Rain tour) nam Prince meer dan 100 nieuwe nummers op, waaronder ook bijna de complete opvolger van Purple Rain, die in 1985 zou verschijnen.
Veel van de nummers nam hij alleen op in zijn studio in zijn huis aan de Kiowa Trail. Voor band rehearsals had hij een ruimte gehuurd in een betonnen kantoorpand genaamd The Warehouse in St. Louis Park, Minneapolis. In de zomer van 1983 werd de band klaargestoomd voor een belangrijk concert.
3 augustus 1983
Het werd aangeprezen als een special benefit en het zou één van de belangrijkste (en volgens velen, beste) concerten uit Prince’ hele carrière worden. Op 3 augustus 1983 speelde Prince And The Revolution (ook al werd het concert aangekondigd onder de naam Prince And Friends) hun allereerste concert.
De club waar het allemaal plaatsvond was First Avenue in Minneapolis, waar later in het jaar ook opnamen voor de film zouden worden gemaakt. Buiten First Avenue stond een mobiele opname studio, die het concert vastlegde. De set zou bestaan uit een aantal bekende nummers, een cover, en maar liefst zes nieuwe nummers.
De opbrengsten van de avond werden geschonken aan het Minnesota Dance Theater. De ander opbrengsten, de opnamen, zouden de toekomst van Prince, zijn band en zijn carrière voorgoed veranderen.
Setlist
- Let’s Go Crazy
- When You Were Mine
- A Case Of You (Joni Mitchell cover)
- Computer Blue
- Delirious
- Electric Intercourse
- Automatic
- I Would Die 4 U
- Baby I’m A Star
- Little Red Corvette
- Purple Rain
- D.M.S.R.
Het concert was de vuurdoop van Wendy Melvoin, die meer opgewonden dan zenuwachtig was. Het concert werd een doorslaand succes, was zeer goed en had een enorm hoog energie niveau. De nieuwe nummers werkten prima in deze setting.
Susan Rogers
Speciale aandacht voor Susan Rogers die vlak na het 3 augustus concert werd aangesteld als Prince’ nieuwe engineer. Eén van haar eerste taken was om de thuisstudio uit Kiowa Trail te halen en te verhuizen naar The Warehouse. Tegen alle conventies in, de band speelde feitelijk in een betonnen ruimte en er was geen afscheiding tussen de engineer en de band, werd The Warehouse ingericht als opnamestudio en veel klassiek materiaal is daar opgenomen.
Susan Rogers en Prince werkten perfect samen en voelden elkaar instinctief aan. Rogers zou tot eind 1987 voor Prince blijven werken, tropenjaren, maar elke dag was het waard, volgens Rogers. Vandaag de dag is ze hoogleraar bij de Berklee, College of Music in Boston, VS. Toen ze in mei 2017 in Nederland was voor een tweetal lezingen was ik erbij aanwezig. Ze zat vol leuke, informatieve en grappige verhalen en heb haar zelfs, zeer, zeer kort, even gesproken. Leuke dagen. Zeer sympathieke vrouw.
De complete route naar Purple Rain
Op basis van de beschikbare gegevens ziet de route naar Purple Rain er als volgt uit:
Uitgave
Purple Rain is het 6e studio album van Prince en werd uitgegeven op 25 juni 1984 in de VS. In Nederland komt het album al op 22 juni uit, maar het zou pas tot 4 augustus duren voordat het de Nederlandse hitlijsten binnenkwam. Ik kocht het album later, pas nadat ik de When Doves Cry maxi-single had gekocht.
Recensie
En, is dit album alle lof waard? Ja, en nog meer! Is het dan ook begrijpelijk dat dit album zo populair werd dat Prince het tot wereldster schopte? Nou, nee, ik vind van niet. Muzikaal en tekstueel gebeurden er toch een aantal dingen die ver afstonden van wat acceptabel of gewoon was. Er zou ook een reactie komen vanuit het preutse deel van de VS. Daarover verderop meer.
Alle nummers geschreven door Prince, tenzij anders aangegeven.
Let’s Go Crazy
Het album opent met het klassieke Let’s Go Crazy. Het nummer dat er, in Nederland althans, voor zorgde dat de ‘coole’ wavers en punks toch op Prince konden dansen. In menige alternatieve discotheek werd Prince genegeerd, maar dit kwam op een avond wel een paar keer voorbij. Het rockt, is uptempo, vol met heftige gitaarpartijen en het einde is magisch. De eindsolo die het nummer afsluit is manisch, wild en geniaal. De perfecte introductie voor Prince de rocker.
Uiteindelijk ook grappig dat juist dit nummer werd gekozen door de alternatieve goegemeente, want het nummer is overduidelijk religieus qua thematiek. In 1997 stelde Prince dat hij het nummer zelfs expliciet religieus wilde maken, maar daar vanaf zag, omdat dat destijds niet ‘cool’ was.
Dearly beloved
We are gathered here today
2 get through this thing called lifeElectric word life
It means forever and that’s a mighty long time
But I’m here 2 tell u
There’s something else
The afterworldA world of never ending happiness
U can always see the sun, day or nightSo when u call up that shrink in Beverly Hills
U know the one – Dr Everything’ll Be Alright
Instead of asking him how much of your time is left
Ask him how much of your mind, baby‘Cuz in this life
Things are much harder than in the afterworld
In this life
You’re on your ownAnd if de-elevator tries 2 bring u down
Go crazy – punch a higher floor© Prince 1984
De eerste opname van het nummer stamt uit mei 1983, toen Prince het geraamte opnamen in zijn huisstudio in Kiowa Trail. De opnamen van het 3 augustus 1983 concert voldeden niet en het werd, met The Revolution, op 7 augustus opgenomen in The Warehouse. De volledige versie van het nummer werd opgenomen op een eerdere configuratie van Purple Rain. Later werd deze ingekort voor het album. De volledige versie kreeg de naam Special Dance Mix mee en werd later uitgebracht op de maxi-single.
Het nummer is op 18 juli 1984 op single uitgebracht in de VS (pas op 15 februari 1985 in Europa). De maxi-single werd uitgebracht op 19 augustus 1984. De (maxi)single is met name ook bekend vanwege de fenomenale B-kant: Erotic City. Zie ook verderop in dit artikel.
De maxi-single versie van Let’s Go Crazy kent een fantastisch instrumentaal middenstuk met funky gitaarwerk en gierend solowerk erover heen. Aanrader!
Take Me With U
Oorspronkelijk bedoeld voor het Apollonia 6 album, maar teruggetrokken. De reden dat Prince heeft besloten dit op het album te plaatsen ontgaat me een beetje. Het is een aardig liedje, maar duidelijk het minste op het album. Vanaf 1990 verscheen het nummer helaas regelmatig op de setlist van de verschillende tours, om er vanaf 2002 zelfs helemaal niet meer van te verdwijnen.
Het nummer kabbelt verder prima door, maar heeft weinig toegevoegde waarde, behalve dan dat hiermee een duidelijke(re) link met (het verhaal van) de film wordt gelegd.
I don’t care where we go
I don’t care what we do
I don’t care pretty baby
Just take me with u© Prince 1984
Op 27 januari 1984 werd het nummer opgenomen in de Sunset Sound studios in Hollywood. Door de late toevoeging van Take Me With U moesten zowel Let’s Go Crazy als Computer Blue worden ingekort.
Het nummer is op 25 januari 1985 op single uitgebracht, alleen in de VS en Nieuw Zeeland. De officiële video die het nummer begeleidt is een live opname. Met name in het tweede deel is dat echt fantastisch. Prince soleert er lustig op los en geeft het nummer een stevig rock gevoel mee.
The Beautiful Ones
Tja, The Beautiful Ones. Nummer 3 in mijn Prince nummer top 50. Wat valt hier verder over te zeggen?
Dit is zo onbeschrijflijk goed, dat je er stil van wordt. De muzikale omlijsting is geniaal. Het drum motief uit de Linn drummachine, de synthesizers die gaande het nummer steeds intensiever worden, de achtergrondgeluiden, de gitaarpartij en de vocalen. Het is tot op de dag van vandaag een tot tranen toe roerend nummer. Het verhaal gaat dat het voor Susannah Melvoin (gitariste Wendy Melvoin’s tweelingzus) zou zijn geschreven.
Toen Susan Rogers voor het eerst aan het werk ging in Prince’ studio (toen nog in zijn huis aan de Kiowa Trail) had Prince het nummer net geschreven. Ze vertelde dat ze de piano partijen steeds hoorde. Toen het tijd was voor de opnamen en ze samen de muziek hadden opgenomen, nam Prince zijn vocalen op. Dat deed hij altijd alleen, in de geluidskamer, zodat hij de volledige controle had. Door de deur heen hoorde Susan Rogers de extatische schreeuwen. Wat een momenten moeten dat zijn geweest, dat je aanwezig bent bij dergelijke opnamen en de geboorte van een dergelijk nummer.
Het nummer gaat feitelijk over de liefde voor een vrouw die nog bij iemand anders is, of twijfelt. Prince bouwt langzaam maar zeker de spanning steeds meer op en op, totdat deze onhoudbaar wordt en Prince het letterlijk uitkrijst:
Do u want him?
Or do u want me?
Cause I want u
Said I want u
Tell me, babe
Do u want me?
I gotta know, I gotta know
Do u want me?
Baby, baby, baby
Listen 2 me
I may not know where I’m going (babe)
I said I may not know what I need
One thing, one thing’s 4 certain baby
I know what I want, yeah
and if it please u baby
please u, baby
I’m begging down on my knees
I want u
Yes I do
Baby, baby, baby, baby
I want youYes I do
© Prince 1984
Zelfs als ik tekst hierboven zie staan heb ik kippenvel. De totale overgave die Prince heeft op dit moment in het nummer is zo overweldigend, zo echt en zo emotioneel dat je er stil van wordt. Prince staat van nature niet echt bekend om zijn emotie, maar die spat hier werkelijk aan alle kanten om je heen.
Het nummer werd in september 1983 opgenomen in Sunset Sound. Al sinds de jaren (19)80 circuleert er een langere versie van het nummer rond op bootlegs, waarvan de finale langer duurt. Nog meer gekrijs dus. Prachtig!
Verplichte kost voor iedereen die maar een klein beetje geïnteresseerd is in Prince.
Computer Blue
(geschreven door John L. Nelson, Lisa Coleman, Wendy Melvoin en Prince)
Wendy?
Yes Lisa
Is the water warm enough?
Yes Lisa
Shall we begin?
Yes Lisa© Prince 1984
De opening is iconisch en direct herkenbaar, in ieder geval onder Prince liefhebbers. Het tweede geniale nummer op dit album. De beat is onweerstaanbaar. De instrumentatie is weird, funky, rock, koud, warm en gedurfd. Het nummer bestaat feitelijk uit drie delen. het begin deel met de (minimale) tekst, het middendeel met het muzikale thema waar John L. Nelson (Prince’ vader) verantwoordelijk voor was en het eind waarin Prince alle registers opentrekt en zijn gitaar hysterisch laat huilen. En dat allemaal in 3:59 minuten. Adembenemend goed!
De eerste opname van het nummer vond plaats tijdens het fameuze 3 augustus 1983 concert. Op 8 augustus (een dag na de Let’s Go Crazy opnamen) werd het nummer opgenomen met The Revolution in The Warehouse. Een week later werd er in de Sunset Sound studio in Hollywood verder gewerkt aan het nummer door Prince, Wendy, Lisa en anderen. Het nummer werd uiteindelijk een 14 minuten durend epos, dat een uiterst complex muzikaal geheel was geworden. In een wat ingekorte versie kwam het terecht op de eerste configuraties van Purple Rain, maar werd teruggebracht naar 4 minuten door de komst van Take Me With U.
De 12:18 minuten versie is uiteindelijk in 2017 uitgebracht op de Purple Rain Expanded uitgave onder de naam Computer Blue (‘Hallway Speech’ Version). Een prachtig indrukwekkend muziekstuk dat optimaal toont wat Prince muzikaal kon en hoever hij durfde te gaan.
Darling Nikki
Een nummer dat sleazy klinkt en is. Een solo uitvoering van Prince, dit nummer over een vrouw die Prince gebruikt voor haar eigen lusten, die ze botviert op Prince en hem vervolgens alleen achterlaat. De muzikale aankleding is zwaar en met name in het eindstuk kruipt het tegen hardrock aan, als Prince met dubbele basdrums en gierende gitaren en een synthesizer muur aan geluid het nummer doet exploderen. Daarbovenop ook nog het maniakale gekrijs van Prince: “Come back Nikki, come back / Your dirty little Prince / wanna grind grind grind grind grind grind grind grind grind”. Een ongelooflijk wild, extatisch, opwindend en origineel nummer.
I knew a girl named Nikki
I guess u could say she was a sex fiend
I met her in a hotel lobby
Masturbating with a magazine
She said “how’d u like 2 waste some time?”
And I could not resist when I saw little Nikki grind© Prince 1984
Het nummer is opgenomen in de zomer van 1983 in Prince’ eigen Kiowa Trail en de Sunset Sound studio’s.
Het nummer eindigt met een achterstevoren afgespeeld a-capella stukje. Als het wordt omgedraaid is de tekst “Hello, how R U? I’m fine, cause I know that the Lord is coming soon, coming, coming soon” hoorbaar. Seks en God gingen wel vaker hand in hand bij Prince, maar niet eerder op deze manier.
When Doves Cry
Hier ga ik weinig woorden meer aan wijden. Ik heb op dit blog al meerdere malen over het nummer geschreven en gepubliceerd. Het is mijn favoriete Prince nummer, en daarmee mijn favoriete nummer aller tijden.
In de volgende artikelen wordt nader ingegaan op (mijn liefde voor) When Doves Cry:
- Prince, top 50, nummers 10 tot en met 1
- Mijn 10 beste nummers aller tijden
- De geboorte van het beste nummer aller tijden: When Doves Cry
- De uitgave van de beste single aller tijden: When Doves Cry
How can u just leave me standing?
Alone in a world that’s so cold?
Maybe I’m just 2 demanding
Maybe I’m just like my father 2 bold
Maybe you’re just like my mother
She’s never satisfied
Why do we scream at each other
This is what it sounds like
When doves cry© Prince 1984
Het nummer is uitgebracht als single op 16 mei 1984 (op 22 juni in Europa), nog voordat het album verscheen. De B-kant was het eveneens briljante 17 Days. De maxi single werd uitgebracht op 13 juni 1984.
I Would Die 4 U
Weinig spannend nummer, maar wel een nummer dat ik graag hoor. Ik hou van het ritme en de minimale omlijsting. Het klinkt wellicht wat luchtig, maar zit goed in elkaar. Mijns inziens gaat het nummer over de figuur van Jezus. Wederom een overduidelijke religieuze verwijzing.
I’m not a woman
I’m not a man
I am something that you’ll never understandI’ll never beat u
I’ll never lie
And if you’re evil I’ll forgive u by and by© Prince 1984
De basis opnamen van het nummer stammen van het 3 augustus 1983 concert. Er werden naderhand edits en overdubs gedaan, maar de basis van het nummer is de live versie van dat ene legendarische concert.
Het nummer is op 28 november 1984 op single uitgebracht (2 dagen daarvoor in Europa) en kende Another Lonely Christmas als B-kantje. De maxi-single werd uitgebracht op 19 december. Deze bevatte een ingekorte versie van een live versie, die met The Revolution en Sheila E.’s band werd gespeeld tijdens een rehearsal op 5 oktober 1984.
Baby I’m A Star
Een onweerstaanbaar funkend, dampend en stampend nummer met een heerlijke beat, die uren mag duren. Prince is zeker van zijn zaak, op het arrogante af, en vooral feestelijk. Het werd (in tandem met I Would Die 4 U) gebruikt als afsluiter van de film Purple Rain. Hij had alle problemen overwonnen en was gearriveerd. Hij, zijn band en hun muziek werden geaccepteerd en bewonderd. Eind goed, al goed.
Hey, look me over
Tell me do u like what u see?
Hey, I ain’t got no money
But honey I’m rich on personality© Prince 1984
Het nummer is al veel eerder opgenomen, in 1981 of 1982 in de Kiowa Trail studio. De basis opnamen van de uitgebrachte versie stammen van het 3 augustus 1983 concert. Er werden naderhand edits en overdubs gedaan, maar de basis van het nummer is de live versie van dat ene legendarische concert.
Purple Rain
Het nummer waarmee Prince de rockmarkt veroverde. In essentie een standaard rock ballad, maar het heeft iets extra’s. Elke keer dat ik het live hoorde (en ik heb het heel veel gehoord) dacht ik ‘nu een keertje niet’, maar het pakte toch elke keer weer. Er is iets dat ontroert. De solo is natuurlijk legendarisch. Prachtig gebracht en voor Prince live ook een mogelijkheid helemaal los te gaan. De keren dat hij dat dan ook deed was het echt magisch.
I never meant 2 cause u any sorrow
I never meant 2 cause u any pain
I only wanted 2 one time see u laughing
I only wanted 2 see u laughing in the purple rain© Prince 1984
De basis opnamen van het nummer stammen van het 3 augustus 1983 concert. Er werden naderhand edits (het originele derde couplet sneuvelde) en overdubs gedaan, maar de basis van het nummer is de live versie van dat ene legendarische concert.
Het werd op 26 september 1984 op single uitgebracht (in Europa al op 10 september) en bevatte het nummer God als B-kantje. De Engelse uitgave van de maxi-single bevatte als extra B-kantje God (Love Theme From Purple Rain).
Purple Rain staat nummer 35 in mijn Prince nummer top 50.
N.B.: Prince maakte zich zorgen over Purple Rain. Hij had het idee dat het leek op Journey’s nummer Faithfully uit 1983. Begin 1984 belde Prince Jonathan Cain, de schrijver van het nummer, met het verzoek naar het nummer te luisteren en of Prince Purple Rain kon uitbrengen zonder plagiaat te plegen. Na luisteren zei Cain “Man, I’m just super-flattered that you even called. It shows you’re that classy of a guy. Good luck with the song. I know it’s gonna be a hit.”
Bijdragen van anderen
Alles op het album is gespeeld en uitgevoerd door Prince, met de volgende uitzonderingen:
- The Revolution:
- Bobby Z. – drums en percussie
- Brown Mark – bas en zang
- Wendy Melvoin – gitaar en zang
- Lisa Coleman – keyboards en zang
- Matt Fink – keyboards en zang
op Let’s Go Crazy, Take Me With U, Computer Blue, I Would Die 4 U en Purple Rain
- Apollonia – zang op Take Me With U
- David Coleman – cello op Take Me With U, Baby I’m A Star en Purple Rain
- Novi Novog – viool en viola op Take Me With U, Baby I’m A Star en Purple Rain
- Suzie Katayama – cello op Take Me With U, Baby I’m A Star en Purple Rain
- Jill Jones – zang op Baby I’m A Star (onvermeld)
Extra nummers
Er zijn maar liefst 5 singles van Purple Rain uitgebracht, met evenzoveel B-kantjes als gevolg. Deze konden alleen worden beluisterd als de single of maxi-single werd aangeschaft.
17 Days
Het B-kantje van de When Doves Cry single, waarvan de volledige titel 17 Days (the rain will come down, then U will have 2 choose. If U believe look 2 the dawn and U shall never lose) is.
Betoverend goed nummer. Het ritme, de muziek, de tekst. Perfect pop liedje. Prince is alleen achtergebleven en wentelt zich in zelfmedelijden.
So here I sit in my lonely room
Lookin’ for my Sunshine
But all I’ve got is two cigarettes
And this broken heart of mineSo let the rain come down
The rain come down
Let the rain come down, down© Prince 1984
De eerste versie die Prince opnam stamt uit augustus 1983. Begin 1984 werd het opnieuw opgenomen, waaraan achtergrondvocalen werden toegevoegd door Wendy & Lisa. De schrijvers van het nummer staan officieel geregistreerd als Prince, Lisa Coleman, Dr. Fink en Wendy Melvoin .
Het nummer staat op de 7e positie in mijn Prince nummer top 50.
Het nummer was ook onderdeel van de ‘greatest hits’ compilatie The Hits / The B-Sides uit 1993.
Another Lonely Christmas
Het B-kantje van de I Would Die 4 U single.
Het enige Kerst nummer dat Prince opnam. Het gaat over de liefde die Prince had voor een meisje die op Eerste Kerstdag overleed. Sindsdien viert hij Kerst alleen. Tekstueel oprecht en in de benoeming van kleine alledaagse details ontroerend.
Het nummer was ook onderdeel van de ‘greatest hits’ compilatie The Hits / The B-Sides uit 1993.
Erotic City
Het B-kantje van de Let’s Go Crazy single. Met name de 12-inch versie, Erotic City (“Make Love Not War Erotic City Come Alive”) genaamd, is fenomenaal.
Een echte funk klassieker met een onweerstaanbare groove. De baslijn is verslavend, de keyboards subtiel en funky. De gitaar al helemaal. Prince zingt met vervormde stem (zowel vertraagd als versneld) in dit nummer dat gaat over seks. Overduidelijk zelfs. Opzienbarend dan ook dat dit nummer werd gedraaid op Amerikaanse radiostations. Er was speculatie over de gebruikte woorden: zie hij nou funk of fuck? Toen de handgeschreven tekst opdook was alle twijfel weg: fuck dus…
Volgens Prince is het nummer opgenomen nadat hij Parliament-Funkadelic live had gezien in het Beverly Theatre in Los Angeles. Het nummer werd opgenomen op 25 maart 1984 en het was een duet met Sheila E. Na de opnamen adviseerde Prince Sheila E. een eigen carrière te beginnen, iets waarvan ze niet dacht dat ze dat moest/kon doen. Prince haalde haar over en de start van een nieuw project was een feit; de route naar het debuutalbum van Sheila E.: The Glamourous Life.
Every time I comb my hair
Thoughts of you get in my eyes
You’re a sinner, I don’t care
I just want your creamy thighsIf we cannot make babies, maybe we can make some time
Thoughts of pretty you and me, Erotic City come alive
We can fuck until the dawn, making love ’til cherry’s gone
Erotic City can’t you see, thoughts of pretty you and me© Prince 1984
Het nummer staat op de 4e positie in mijn Prince nummer top 50.
Het nummer was ook onderdeel van de ‘greatest hits’ compilatie The Hits / The B-Sides uit 1993.
In 2006 werd de compilatie Prince Ultimate samengesteld door Warner Bros. De tweede disc bevatte remixen en extended versies. Warner Bros. wilde Erotic City daarop plaatsen. Op verzoek van Prince zelf is het nummer verwijderd. Waarschijnlijk vanwege de tekstuele inhoud.
God
Het B-kantje van de Purple Rain single.
Het eerste nummer dat overduidelijk aan God is gewijd. Het verhaalt over de schepping van de aarde en de almacht van de heer. Ik heb met de tekst niets, maar met name vocaal doet Prince dingen met zijn stem die je menselijk niet voor mogelijk houdt. Een indrukwekkend arsenaal aan geluiden en zanglijnen die je met open mond achterlaten.
De basis werd opgenomen op een zondag, 19 augustus 1984.
Het nummer was ook onderdeel van de ‘greatest hits’ compilatie The Hits / The B-Sides uit 1993.
God (Love Theme From Purple Rain)
Het B-kantje van de Engelse Purple Rain maxi-single.
Een instrumentaal nummer dat in de film Purple Rain voorbij komt. Een mooi sfeervol nummer.
Het werd in februari 1984 opgenomen door Prince en bevat Sheila E. op drums.
Syndicate
Ik had hier nog nooit eerder van gehoord, maar op het onvolprezen princevault.com staat dat er nog een single is uitgebracht, met de titel Syndicate. De single verscheen eind november als een promo in Japan en bevatte het nummer Another Lonely Christmas als A-kantje. De B-kant bestond uit een aantal gesproken teksten van Prince, Sheila E. en Apollonia, die door radio stations konden worden gebruikt:
- Sheila E. introducing The Belle Of St. Mark
- Sheila E.’s Christmas Message
- Apollonia’s Message to Japan
- Apollonia introducing Sex Shooter
- Apollonia introducing Blue Limousine
- Apollonia introducing Happy Birthday Mr. Christian
- Prince introducing Purple Rain
Albumhoes
De hoes bestaat uit een achtergrond van bloemen op een wit doek, waar overheen op de voorkant een foto van Prince wordt getoond op een paarse motor met Apollonia is de deuropening aan de achterkant van de club First Avenue in Minneapolis. De naam van het album en de naam Prince and the Revolution zijn daar weer overheen geplaatst. Het lettertype dat gebruikt wordt op de hoes was door Warner Bros. bedoeld voor de film. Grafisch ontwerper Jay Vigon paste het aan voor gebruik op de album hoes.
De achterkant van het album bevat de namen van de nummers en een dialoog:
Dig if u will the picture – of u and I engaged in a kiss. The sweat of your body covers me. Can u picture this, my darling? An ocean of violets engulf our persons. A bird screams. At 1st, I think it’s u and u thought it was me. Oh, if only violets could talk. Insecurities. Do u know who u are? Then it doesn’t matter who screamed 1st. Did it matter who ate of the apple 1st? The end result was negative. Can u pass me the pepper? Why, because u told me salt was bad 4 me. I thought u liked eggs. I thought u liked me. Well, eggs are the only thing I can make besides a baby. Why do u look at me like that? What are u thinking? I know u better than u think I do. There’s this purple suspicion that lurks in the anals of my mind that u and I are alike in more ways than 6. Can u relate? oh yeah? Then what’s the difference between a beautiful man and an ugly man with money? Nothing – as far as you’re concerned. Do u still want 2 spend the night? Good. Come on. U said u would wash my hair. Shall we go swimming 1st? U can’t swim. Wonderful. “I’ll teach u 2 swim, I’ll teach u 2 try, I’ll teach u 2 laugh, but not 2 cry. I’ll teach u 2 trust me when u think I lie, I’ll teach u 2 love me until we die.” It’s from a song I wrote. Do u believe that? U do? Well, I lied. I just made it up. Pretty good, huh. It’s not nice 2 lie. I think we’re on the right track. Shall I wash u 1st or shall u wash me?
© Prince 1984
Ontvangst
Tegen de tijd dat het album in de VS werd uitgebracht, waren alle 1,3 miljoen albums die waren geperst binnen drie dagen uitverkocht. Om aan de vraag te voldoen moesten de persen overuren draaien. Op 4 augustus bereikt het album de eerste positie van de album lijsten, en zou daar de rest van 1984 verblijven. Op 4 augustus stond de single When Doves Cry inmiddels voor de vijfde achtereenvolgende week op de nummer 1 positie van de singles lijsten. Het weekend daarvoor was Purple Rain de film uitgebracht, wat hem de nummer 1 positie opleverde in de filmopbrengsten lijst die week. Nummer 1 in de album, single en film lijsten. Alles uit de koker van die inmiddels 26 jarige muzikant uit Minneapolis.
De single When Doves Cry had prima werk verricht voor het album, dat in de (internationale) pers unaniem werd geprezen om zijn muzikaliteit, durf, experimenteerdrang en topnummers. In de VS werd het album gezien als de kroon op Prince’ voorgaande werk (net als dat 4 jaar later in Europa zou worden gezegd over Lovesexy). In Europa betekende Purple Rain voor de meesten een eerste kennismaking met het fenomeen Prince. De meeste critici wisten wel een en ander, maar Prince was niet de artiest die werd gevolgd in Europa. Dat werd allemaal anders vanaf Purple Rain.
In augustus 1984 werd Purple Rain platina gecertificeerd in de VS. Al in november 1984 werd Purple Rain maar liefst 8 x platina gecertificeerd en in januari 1985 9 x platina. In 1996 werd het album officieel 13 x platina gecertificeerd, wat Purple Rain de diamant status opleverde. Nog voor Prince’ overlijden lagen de wereldwijde verkopen voor Purple Rain rond de 25 miljoen exemplaren.
Prince And The Revolution wonnen 1984 Grammy Awards voor het nummer Purple Rain, voor Best Rock Vocal Performance by a Duo or Group with Vocal, voor Best Score Soundtrack for Visual Media en het album was genomineerd voor album van het jaar (maar won niet). Prince won tevens een Grammy Award voor Best R&B Song, vanwege Chaka Khan’s cover van zijn I Feel for You.
Conclusie
Wat vond ik er van destijds? Heel eerlijk gezegd, weet ik dat niet precies meer. Ik weet het eigenlijk van elk album daarna wel, maar van dit album kan ik het me onvoldoende herinneren. Ik weet wel wat ik vond van de When Doves Cry single, waar ik was toen ik het hoorde, hoe ik reageerde, etc. Het album heeft wel diepe indruk op me gemaakt, want de uitzending van het Syracuse concert van 30 maart 1985 op het Duitse Rockpalast ging aan mij voorbij (destijds waren Duitse zenders niet beschikbaar waar ik woonde) en daar baalde ik enorm van.
Wat ik wel weet was welke nummers mijn favorieten waren:
- Let’s Go Crazy
- The Beautiful Ones
- Computer Blue
- Darling Nikki
- When Doves Cry
- Purple Rain
Met uitzondering van de toevoeging van Baby I’m A Star is dat nog steeds zo. Mijn favorieten zijn standaard Prince nummers, die in zijn oeuvre hoog tot zeer hoog scoren. Is de rest niet goed dan? Absoluut niet. Er staat geen slecht nummer op dit album, maar de genoemde zeven zijn Prince geniaal en dat is een andere typering voor muziek. Feitelijk moeilijk in woorden te vatten.
Als ik een eindcijfer zou moeten geven voor dit album zou het een 9,5 zijn (Take Me With U krijgt niet de 100% score). Niet de hoogste score voor een Prince album (voor mij dan), maar ontegenzeglijk essentieel en een aanrader voor iedereen die muziek een warm hart toedraagt. Een klassiek album.
Purple Rain, de film
Inleiding
Zoals hierboven beschreven was het script medio 1983 klaar. Albert Magnoli zou de film regisseren, zijn debuut als regisseur.
Filmen
Het overgrote deel van de opnamen vonden plaats in Minneapolis van 1 november tot en met 22 december 1983. Prince was er elke dag, bij elke opname, bij. Ook al is het niet direct zichtbaar in de uiteindelijke film, de meeste opnames vonden plaats in barre omstandigheden. Het vroor eigenlijk voortdurend. Het schijnt ook veel geregend te hebben, waardoor met name crew leden met bevroren vingers en/of handen terugkwamen van de lange filmdagen.
De buitenopnamen waren klaar op 27 november, waarna iedereen naar binnen verhuisde: de Minneapolis club First Avenue, die voor de duur van 25 dagen werd afgehuurd en dicht was. First Avenue werd $ 100.000,- betaald voor de huur. Alle muziek optredens werden gefilmd in de club. Omdat Prince een ‘live feel’ wilde hebben was de club elke dag gevuld.
Vlak voor oudejaarsavond week Prince uit naar Los Angeles. Daar werden de laatste buitenshots gedraaid (in heel wat aangenamere temperaturen) en Prince bracht elk vrij uur door in zijn favoriete studio daar: Sunset Sound. Hij nam in die periode twee nummers op die nog in de film (en op het album) zouden belanden: When Doves Cry en Take Me With U.
Het verhaal
The Kid, gespeeld door Prince, is een getalenteerd, maar problematische leider van zijn band The Revolution. Zijn vader mishandelt zijn vrouw fysiek en verbaal en is niet tegen het leven opgewassen. Zijn moeder is slachtoffer, maar doet uiteindelijk niets aan haar uitzichtloze situatie. Om de dagelijkse ruzies te ontlopen, spendeert The Kid al zijn tijd aan zijn muziek en treedt hij op in First Avenue. De club heeft drie posities te vergeven, die, op het moment dat de film begint, worden ingevuld door The Revolution, The Time en The Modernaires (de groep van Dez Dickerson).
Ondertussen is Apollonia met haar droom het te maken in de muziek business in Minneapolis gearriveerd. Ze bezoekt First Avenue voor het eerst op het moment dat The Revolution Let’s Go Crazy speelt. Ze is geïntrigeerd. The Kid en Apollonia ontmoeten elkaar en worden verliefd. Op de vraag of The Kid haar wil helpen, antwoord hij ontkennend.
Morris Day, de charismatische leider van The Time wil The Revolution vervangen door een ideetje van hem, een vrouwengroep. Hij heeft alleen nog niet de juiste frontvrouw gevonden, totdat hij Apollonia ziet. Ze gaat in op de uitnodiging van Morris. Als The Kid dit hoort wordt hij woedend en slaat haar. De zoon gaat zijn vader achterna.
Ondertussen zijn Lisa en Wendy het zat dat The Kid hun muziek steeds weigert te spelen. Daarna vernedert hij Apollonia met een nummer over haar (Darling Nikki), dat zowel de band als de clubeigenaar als het publiek verschrikkelijk vinden. Het lijkt er steeds meer op dat The Revolution het gaat afleggen tegen Morris Day’s nieuwe groep: Apollonia 6.
The Kid pakt Apollonia vervolgens af van een dronken Day. Na een ruzie verlaat Apollonia hem. Bij thuiskomst blijkt er weer ruzie te zijn geweest in het ouderlijk huis en treft zijn moeder huilend aan op de stoep. Als hij het huis binnengaat schiet zijn vader zich door het hoofd.
The Kid gaat vervolgens los in de kelder van het huis en slaat de ruimte tot puin en ontdekt een kist vol met bladmuziek, van zijn vader. De volgende ochtend wordt The Kid wakker en speelt de cassette van Wendy en Lisa, met het nummer Slow Groove, de contouren van Purple Rain.
Die avond in First Avenue zegt The Kid dat het nummer dat ze zullen spelen “a song the girls in the band wrote” is, dat wordt opgedragen aan zijn vader, die zwaar gewond in het ziekenhuis ligt. Het is de emotionele apotheose van de film. Het publiek begrijpt The Kid en andersom. Het publiek wil meer. De volgende twee nummers tonen aan dat alles goed is gekomen. De band is een eenheid, Apollonia is weer terug en zelfs Morris Day danst in het publiek.
Spelers
- Prince als The Kid
- Apollonia Kotero als Apollonia
- Morris Day als Morris
- Olga Karlatos als moeder
- Clarence Williams III als vader (Francis L.)
- Jerome Benton als Jerome
- Billy Sparks als Billy
- Jill Jones als Jill
- Dez Dickerson als Dez
- Wendy Melvoin als Wendy
- Lisa Coleman als Lisa
- The Revolution
- The Time
- Apollonia 6
Gebruikte muziek
- Let’s Go Crazy – Prince And The Revolution
- Jungle Love – The Time
- Take Me with U – Prince And The Revolution en Apollonia
- Modernaire – Dez Dickerson and the Modernaires
- Possessed – Prince And The Revolution
- The Beautiful Ones – Prince And The Revolution
- God (Love Theme from Purple Rain) – Prince
- When Doves Cry – Prince
- Computer Blue – Prince And The Revolution
- Darling Nikki – Prince And The Revolution
- Sex Shooter – Apollonia 6
- The Bird – The Time
- Purple Rain – Prince And The Revolution
- I Would Die 4 U – Prince And The Revolution
- Baby I’m a Star – Prince And The Revolution
Ontvangst
Destijds werd de film verbazingwekkend goed ontvangen in de VS. De film is nogal mager en bevat sommige dubieuze scènes, waarin Prince nou niet bepaald de mooiste facetten van man-zijn toont. Morris Day werd over het algemeen wel (h)erkend als degene met het meeste acteertalent en charisma op het witte doek. Met uitzondering van de twee gelouterde acteurs, was het spel niet al te best. maar de muziek optredens werden algemeen gewaardeerd. In sommige gevallen werd de film zelfs de beste rock and roll film ooit genoemd.
In de maanden juni en juli werd de film proefgedraaid in een klein aantal bioscopen en de film kreeg steevast hoge rapportcijfers van het publiek. Ook journalisten die daarbij aanwezig waren schreven lovende artikelen in toonaangevende publicaties als Los Angeles Herald Examiner, Hollywood Reporter en Daily Variety. Purple Rain kreeg een hogere status. Het aantal bioscopen waarin de film zou openen werd drastisch verhoogd.
De première van de film vond plaats op 26 juli 1984 in Graumann’s Chinese Theater in Hollywood. Het hele evenement werd gefilmd en uitgezonden door MTV. De gastenlijst was indrukwekkend, mensen als Eddie Murphy, Steven Spielberg en Little Richard waren aanwezig. Ook Morris Day, die The Time en Minneapolis officieel had verlaten, was er. Iedereen die voor de camera kwam was laaiend enthousiast over de film en Prince.
In 1985 won Purple Rain een Oscar voor Best Original Song Score.
Conclusie
Wat vond ik er van destijds? Ik heb de film in de bioscoop gezien en was zwaar onder de indruk. Ik vond de film erg vermakelijk en de scenes met Morris Day waren verfrissend en oprecht grappig. Als komiek deed Day het uitstekend. Het geweld naar vrouwen in de film detoneert wel, nu nog meer dan toen. De verhaallijn is uiteraard erg dun en cliché matig, maar het geheel werkt toch. Prince is geen groot acteur, maar de beelden van zijn optredens zijn nog steeds magisch. De energie, het vakmanschap en het plezier knallen het scherm af. Destijds werd de film in de markt gezet als de beste rock and roll film ooit. Dat is zwaar overdreven, maar mocht je tijd overhebben: kijken!
Daarnaast kent de film een aantal opvallende momenten:
- de password sketch
Morris Day en zijn persoonlijke hulpje Jerome Benton moeten een ‘stopwoord’ afspreken. De spraakverwarring in de scène is hilarisch en geeft alle ruimte aan Morris Day’s fantastische komische timing - de vrijscène
Persoonlijk vond ik de vrijscène tussen Prince en Apollonia opwindend, maar dat zegt klaarblijkelijk meer over mij dan over de scène. Criticus Nick Schager schreef:
“According to director Albert Magnoli’s audio commentary on the ‘Purple Rain’ DVD, the love scene between frills-fond pop superstar Prince and leading lady Apollonia was shot in G, PG and R-rated versions, the last of which was ultimately used for the film. More preferable, however, would have been to ditch the scene altogether, as it radiates all the heat of sticking one’s groin in the freezer. Lasting just over one tortuous minute, this get-together is primarily notable for featuring Prince — decked out in the same puffy shirt Jerry Seinfeld would later mock on his sitcom — stroking Apollonia through her panties, grabbing her bustier-encased breasts, and, after erotically rubbing his face in her long hair, giving her open-mouthed kisses with the type of unnatural deliberateness usually reserved for Cinemax soft-core. If Prince seems mechanical carrying out such staged sensuality, Apollonia is downright wooden, ‘enjoying’ her rock star beau’s groping with an absolute minimum of expression save for the unintentionally amusing moment in which her tightly closed eyes suddenly open in a look of sleepy surprise. Mercifully, a fade to blue sky (and dreadful morning-after chit-chat) spares the world the further embarrassment of having to watch these two unsexy, overdressed robots actually bump and grind.” - Lake Minnetonka
Nadat The Kid Apollonia heeft geweigerd haar te helpen met haar carrière, stelt The Kid dat ze de ontgroening niet zal doorkomen. “You have to purify yourself in the waters of Lake Minnetonka”, waarna Apollonia stript en het water inspringt. Als ze weer aan de kant komt zegt The Kid “That ain’t Lake Minnetonka”. Deze scène en de een andere waarin een vrouw in een vuilnisbak wordt gegooid vallen slecht bij een aantal critici en voorvechters van vrouwenrechten
N.B.: de scène is opgenomen in november 1984 in de omgeving van Minneapolis. Het was stervenskoud op de dag van de opnamen
Wat me tot de dag van vandaag verbaast, is dat Prince een overtuigend beeld schetste van Minneapolis, waar meerdere bands moesten vechten voor hun plek en aandacht. Het is het ultieme bewijs van zijn visie en genie, dat die situatie helemaal niet bestond en dat het allemaal Prince was die zijn eigen rivalen verzon en creëerde.
Wellicht is de afsluiting van de recensie die destijds in het NRC verscheen wel de best omschreven aanbeveling:
Een draak van een film die geen enkele liefhebber van dansfilms en rockmuziek mag versmaden.
Alfred Bos, NRC Handelsblad, 14-09-1984
Zie de trailer voor de film hier.
Purple Rain, de tour
De Purple Rain tour vond plaats van 4 november 1984 tot en met 7 april 1985. Meer dan 100 concerten werden gespeeld. Regelmatig werden extra shows ingelast voor gehandicapte kinderen, waarvan de opbrengsten naar verschillende goede doelen gingen.
De show kreeg vorm toen de band in de zomer en herfst van 1984 voortdurend aan het oefenen was. De rehearsals werden soms onderbroken door concerten in kleinere clubs, zoals het verjaardagsconcert van 6 juni 1984.
De concertreeks startte in Detroit, vanwege de grote schare trouwe fanbasis die hij daar al jaren had. Op 23, 24, 26, 27 en 28 december speelde hij in Minnesota, in Minneapolis’ twin city St. Paul. De gouverneur van Minnesota verklaarde die dagen officieel tot Prince Days.
Het voorprogramma werd verzorgd door Sheila E. en haar band. Sheila E. speelde geen rol in de film, net als haar muziek, maar haar album was op 4 juni 1984 uitgebracht en was een succes, mede dankzij de fantastische singles The Glamourous Life en The Bell Of St. Mark. De set was kort, maar uiterst krachtig, vol vuur gespeeld en toonde aan dat Sheila E. veel meer in haar mars had dan de eerdere vrouwen satelliet acts.
Op 23 februari 1985 waren zowel Bruce Springsteen als Madonna aanwezig op het podium tijdens het concert in The Forum, Inglewood, California. Het laatste concert van de tour werd gegeven in Miami op 7 april 1985, voor een menigte van 55.000 toeschouwers.
Setlist
De nummers die het meest vaak terugkwamen op de Purple Rain Tour setlist waren:
- Let’s Go Crazy
- Delirious
- 1999
- Little Red Corvette
- Take Me With U
- Yankee Doodle Dandy
- Do Me, Baby
- How Come U Don’t Call Me Anymore
- Let’s Pretend We’re Married
- International Lover
- God
- Computer Blue
- Darling Nikki
- When Doves Cry
Encore:
- I Would Die 4 U
- Baby I’m A Star
Encore 2:
- Purple Rain
Syracuse, 30 maart 1985
Het concert van 30 maart 1985 in Syracuse, New York werd opgenomen en wereldwijd uitgezonden en later uitgebracht op VHS. De show is goed te volgen, maar komt niet over zoals het in de zaal zelf geklonken moet hebben. Het geluid viel in negatieve zin op (nog steeds eigenlijk): geen constant geluidniveau en vol met ruis. Opvallend, omdat bootlegs van andere concerten uit de tour (waaronder de fenomenale tour finale) een heel ander geluid tentoon spreiden, namelijk perfect gebalanceerd, met genoeg ruimte voor de individuele instrumenten.
Het concert bevat echter wel één van allerbeste uitvoeringen van Purple Rain, met name vanaf de gitaarsolo is het genieten geblazen. De solo is lang en klinkt emotioneel. Aanrader!
Ontvangst
In tegenstelling tot de eerdere tours van Prince, werd de Purple Rain Tour minder goed ontvangen. Er was genoeg dat briljant was, maar de schaal van de productie had de intimiteit geen goed gedaan. De show was dan ook groots. Een groot podium met veel paars licht en weinig ruimte voor improvisatie. Maar alle concerten waren uitverkocht, de overstap naar grotere zalen en stadions werd gemaakt en het leverde het meeste geld op. Geen geringe prestatie, want The Jacksons waren van start gegaan met hun Victory tour en Bruce Springsteen met zijn 2,5 jaar durende Born In The U.S.A. tour.
Eén van de doelen die Prince zichzelf had gesteld aan het begin van zijn carrière was gehaald: een divers publiek. De crossover was compleet, alhoewel het in sommige delen naar de andere kant leek door te slaan. Het leek erop dat Prince zijn contact met zijn zwarte publiek aan het verliezen was.
Met name in Minneapolis en Miami waren er vertegenwoordigers van christelijke groeperingen (die er wel vaker bij zijn als de rechten van anderen kunnen worden afgeknepen), die zich stoorden aan de inhoud en het imago van Prince als satanisch porno ster, die zijn viezigheid schaamteloos speelde rondom de dagen van Kerst en Pasen.
Voor het eerst in zijn carrière waren reacties in de pers uiteenlopend en bevatten zelfs kritiek.
Maar de tour was een doorslaand succes en bracht het meeste geld op in 1984 en 1985. Prince’ ster was tot astronomische hoogten gestegen en had Michael Jackson onttroond. Vanaf die tijd werden beiden met elkaar vergeleken en tegen elkaar afgezet. Een nogal stupide vergelijking, omdat de huidskleur waarschijnlijk de enige overeenkomst tussen beide artiesten was. Qua geluid, imago, werkethos en muziek waren ze mijlenver van elkaar verwijderd.
Conclusie
Wat vond ik van de tour? Het is niet mijn favoriete tour van Prince. De rustigere momenten leiden af van de muziek en de flow van de show, met name in de eerste helft. Omdat er weinig ruimte was voor improvisatie is de show nogal statisch en, ook al is The Revolution mijn favopriete begeleidingsband, ik vind de band soms wat slordig. The Revolution was dan ook geen band voor virtuositeit, maar weer van persoonlijkheid, experimenten en het verbreden van het blikveld van Prince.
Ik zet zelden een bootleg op van een Purple Rain Tour concert. Dat zegt genoeg.
Na Purple Rain
Veel van wat na Purple Rain gebeurde, was stevig geworteld in die periode.
Stoppen met optredens
Nog tijdens de Purple Rain Tour maakte manager Steve Fargnoli op 2 april 1985 bekend dat Prince zou stoppen met het geven van live-optredens: “Prince is withdrawing from the live performance scene for an indefinite period of time. Prince’s concert April 7 at Miami’s Orange Bowl will be his last performance for an interminate number of years. I asked Prince what he planned to do. He told me: ‘I’m going to look for the ladder’. I asked him what that meant. All he said was, ‘Sometimes it snows in April'”.
Europa, weer niet
Europa moest het doen met het Syracuse concert en de video. Prince And The Revolution kwamen niet naar Europa. Prince was halverwege de tour het hele concept al zo zat, dat hij niet kon wachten tot het voorbij was. Hij had veel leukere, opwindende, nieuwe muziek klaarliggen. Daar wilde hij verder mee en niet blijven hangen in Purple Rain, dat voor de wereld wellicht nieuw was, maar voor hem was het allemaal al oud nieuws. Hij beleefde weinig plezier aan de tour.
Zowel Warner Bros. en zijn management waren minder blij met deze beslissing. Het Purple Rain concept had nog veel langer geld op kunnen leveren als Prince bereid was geweest de tour tot een wereldtournee om te dopen.
We Are The World
In de nacht van 28 op 29 januari 1985, na de American Music Awards kwamen vele artiesten bijeen om een single te maken om geld op te halen voor de hongersnood in Ethiopië, die dat land en haar bevolking al maanden teisterde. Prince werd gevraagd mee te doen, maar weigerde. Hij verzocht of hij een nummer kon aanbrengen voor het album dat zou komen, wat ok was. Na een concert nam hij het nummer 4 The Tears In Your Eyes op.
Prince deed diezelfde avond het stomste dat hij op dat moment kon doen. Hij ging uit, iets dat voor iemand van zijn statuur nagenoeg ondoenlijk was en onmogelijk geheim kon blijven. Dat bleef het dan ook niet. Om de zaak nog wat te verergeren kregen zijn bodyguards ruzie met opdringerige paparazzi. Het incident werd breed uitgemeten in de pers. Prince maakt ruzie over een foto tijdens een feestje, terwijl de rest van de artiesten hun altruïsme toont. Foute boel.
Nieuw album
Nog voordat de Purple Rain Tour van start ging was het vervolg album, op één nummer na, helemaal klaar. In december 1984 werd het album voltooid. Na de tour zou Around The World In A Day verschijnen, een groter verschil met Purple Rain is haast niet denkbaar.
PMRC
Toen Tipper Gore het nummer Darling Nikki hoorde op het Purple Rain album, was ze zo geschokt, dat ze het Parents Music Resource Center opzette, met als doel luisteraars (lees: ouders van) te waarschuwen voor seksueel getint en/of gewelddadig materiaal. Om haar wens kracht bij te zetten stelde ze een filthy 15 lijst samen. Daar stonden twee Prince nummers op. Darling Nikki en Sheena Easton’s Sugar Walls, ook geschreven door Prince. Naar aanleiding van Darling Nikki zijn de Parental Advisory: Explicit Lyrics stickers gemeengoed geworden.
The Time
Het was al snel duidelijk dat er geen leven meer in The Time zat. Een dag nadat dat bekend was, had Prince zijn zinnen gezet op een nieuwe satelliet act: The Family. Op een later tijdstip meer over deze fantastische groep en het prachtige debuutalbum.
Sheila E.
Sheila E. had zichzelf prima geïntroduceerd tijdens de Purple Rain Tour. Het was duidelijk dat er een nieuwe satelliet act was waar veel van verwacht mocht worden.
Invloed
De film Purple Rain is van onschatbare waarde geweest voor de zwarte gemeenschap. Het was voor het eerst dat een zwart artiest zijn eigen verhaal vertelde, dat gefinancierd kreeg en vervolgens de wereld mee veroverde. Grote filmmakers zoals Spike Lee zijn Prince hiervoor eeuwig dankbaar, omdat Prince had aangetoond dat het echt kon.
Purple Rush
Purple Rain is en blijft een actuele uiting van een genie, die op de toppen van zijn kunnen presteerde. Er is veel moois opgenomen en uitgebracht in die tijd. Om een totaal beeld te krijgen van wat Prince allemaal deed in die tijd verwijs ik graag naar de indrukwekkende bootleg serie Purple Rush, bestaande uit 7 delen met ieder meerdere discs, die studio opnamen, rehearsals, eenmalige shows en een aantal Purple Rain Tour concerten bevat. De in totaal 31 (!) discs bevatten zo’n 35 tot 40 uur aan muziek. Een prachtig document!
Ter afsluiting
Wil je meer lezen over Purple Rain, dan raad ik van harte de volgende bronnen aan:
- Het fantastische boek Prince and the Purple Rain Era Studio Sessions – 1983 and 1984 van Duane Tudahl. Een ongelooflijk nauwgezet verslag van alles wat Prince deed in de aanloop naar Purple Rain tot en met het einde van het jaar 1984. Absolute aanrader!
- Het boek Let’s Go Crazy: Prince and the Making of Purple Rain door Alan Light. Een zeer informatief boek dat met name ingaat op de film
- de online bron princevault.com, verplichte kost voor Prince liefhebbers
Wat vind jij van Purple Rain? Laat het weten; het wordt enorm gewaardeerd!
may u live 2 see the dawn
© Prince 1984
Video/Spotify
Bij dit verhaal is een video opgenomen. Klik op de volgende link om deze te zien: Video: Prince bereikt de wereldtop met Purple Rain, het album, de film en de tour. De A Pop Life afspeellijst op Spotify is ook aangepast.
2 reacties
Een verbluffend goed verhaal. Mijn complimenten!!!
Auteur
Thanks!!!