Prince & The New Power Generation – Diamonds And Pearls

Albumgegevens

Artiest Prince & The New Power Generation 
Album Diamonds And Pearls
Jaar van uitgave 1991

Beoordeling

>

Recensie

Prince - Gett Off (princevault.com)

Prince – Gett Off

Vandaag 25 jaar geleden: mijn eerste echte Prince teleurstelling.

Met de release van de single Gett Off leek het allemaal goed te gaan komen met de nieuwe Prince. Een nieuwe begeleidingsband en een nieuw geluid. Het voorgaande album Graffiti Bridge was een goed, en zonder de bijdragen van derden zelfs een fantastisch album. Ook al leek het er op dat Prince weinig nieuwe ideeën had. Veel nummers op Graffiti Bridge lagen al enkele jaren in de studio en waren al eerder gelekt via bootlegs. Gett Off maakte dus veel goed en maakte de verwachting hoog. De volgende single Cream boorde de hoop weer in de grond. Ik vond (en vind) het een verschrikkelijk nummer, dat ik (helaas) veel te vaak live heb gehoord. Op de dag van de release in Nederland kocht ik de cd en, omdat ik mijn walkman bij me had, ook een cassette, zodat ik onderweg naar huis al kon luisteren.

Ter voorbereiding op dit stuk heb ik het album meerdere malen geluisterd en het viel niet mee.

Nummers kant A

Prince - Diamonds And Pearls (hologram) (princevault.com)

Prince – Diamonds And Pearls (hologram)

De cassette opent met Thunder, een aardig nummer, niet meer dan dat. Dit wordt gevolgd door Daddy Pop, ook een aardig nummer, maar halverwege wordt dit nummer slecht door de zogenaamde rap van Tony M. Onder Prince-liefhebbers is dit een berucht fenomeen. De beste man kan er zelf ook niets aan doen dat Prince dacht dat hij op deze manier kon meerijden op de golf van de nieuwe rage. Dit was het eerste album waarop Tony M. te horen was en is grotendeels verantwoordelijk voor mijn afkeer van dit album. De tweede reden is het op Daddy Pop volgende nummer: Diamonds And Pearls, een draak van een nummer, met name de operette-achtige blazers halverwege. Helaas bleek dit al snel een publieksfavoriet, dus ik heb het vele malen live moeten aanhoren. Hierop volgend het al eerder gememoreerde Cream, wat door velen T.Rex-achtige kwaliteiten wordt toegedicht. Het zal ongetwijfeld aan mij liggen, maar ik hoor het er niet aan af. Hierna Strollin’, een jazzy niemendalletje. Het eerste lichtpuntje komt pas bij nummer 6 (!!): Willing And Able, een alleraardigst nummer met een lekkere beat, leuke blazers arrangementen en hooks. Zelfs de rap van Tony M. kan dit nummer niet verpesten. Hè, hè, eindelijk. Dit wordt gevolgd door het fantastische Gett Off, een heerlijke funk stamper, met prima gitaarwerk van Prince. Topnummer!

Nummers kant B

Prince - Diamonds And Pearls (princevault.com)

Prince – Diamonds And Pearls

Walk Don’t Walk begint zeer aardig, leuk zelfs. Ook als de complete beat invalt, nog steeds leuk. Maar dan opeens het refrein: Sha Na Na Na Na en claxons (?). Jammer. Op naar het volgende nummer. Niets had me kunnen voorbereiden voor deze draak: Jughead. Het begint grappig met Rosie Gaines die wat neuriet en op de achtergrond een verstorend geluid, waarop Tony M. what the hell was that? mompelt, de beat is lekker, maar dan blijkt dit een solo-nummer te zijn voor Tony M.; ook een grote rol voor Rosie Gaines, een algemeen gewaardeerd lid van de New Power Generation, maar geen toegevoegde waarde in dit nummer. Op het eind begint Tony M. allerlei plaatsnamen te roepen. Het enige wat je kunt hopen is dat ‘jouw’ plaatsnaam niet genoemd wordt. Mijn hemel, wat is er aan de hand met Prince? Gelukkig beantwoordt hij dat snel met het volgende nummer: er is niets aan de hand: Money Don’t Matter 2 Night, een prachtig sfeervol nummer met een mooie tekst, die ingaat op armoede, gokverslaving, de Irak oorlog, Prince op de kritische tour, maar goed en geloofwaardig uitgevoerd. Prachtig! Hierna Push, wat begint met Tony M. Gaan we weer, denk je dan al snel, maar nee, dit nummer beukt lekker door en kent een paar ingenieuze stukjes. Met name de manier waarop Prince na 04:26 minuten wordt opgeroepen iets te rappen is fantastisch:
NPG: Prince! Get on the mic!
NPG: Prince!
Prince: U don’t want me on the mic.
NPG: Get on the mic!
Prince: No man, u don’t want me on the mic.
Gevolgd door een alleraardigste rap van Prince. Tijd voor een ballad, Insatiable: een prima nummer. Weinig nieuws (Do Me, Baby en Scandalous zijn oneindig veel beter), maar wel lekker. De afsluiter komt met Live 4 Love. Aardig, niet meer dan dat.

B-Sides

En de B-kantjes, deden die het beter? Jazeker! Gett Off bevatte Horny Pony, een rechttoe-rechtaan dansnummer, maar echt onweerstaanbaar. Van Gett Off werden een aantal remixen gemaakt, die Violet The Organ Grinder bevatten, een top nummer, (een beetje) in de trant van Gett Off, een ‘nasty’ nummer. Money Don’t Matter 2 Night bevatte het fantastische Call The Law: funky grooves, lekkere flow, rock and roll en top gitaar solos’s samengevoegd in één nummer. Verbazingwekkend nummer!

Cijfers

Prince - Diamonds And Pearls Video Collection (princevault.com)

Prince – Diamonds And Pearls Video Collection

Het album was een groot commercieel succes en boorde een compleet nieuw publiek aan. Dat was goed te merken tijdens de concerten. De publiekssamenstelling was compleet anders dan de jaren hiervoor. Jonger publiek dat alleen Diamonds And Pearls kende en geen interesse had in de uitstapjes naar eerder (zoals de prachtige Thieves In The Temple / It uitvoering tijdens de tour) of nieuwer (zowel Sexy MF als Damn U werden geïntroduceerd tijdens deze tour) materiaal.

Er zijn in totaal 6 singles van het album getrokken: Gett Off, Cream, Insatiable, Diamonds And Pearls, Money Don’t Matter 2 Night en Thunder (alleen in Engeland).

Het album was beschikbaar in twee hoezen: de (initieel) limited-edition ‘hologram’ editie en de blauwe sepia editie. Eind 1992/begin 1993 verscheen de video Diamonds And Pearls: Video Collection, die clipjes en live optredens bevatte. Met name Willing And Able was fantastisch en gaf aan wat Prince live kon doen met een nummer. De bezieling, de rauwheid, de dynamiek, alles was er weer.

Conclusie

Zoals ook al duidelijk werd in mijn Prince nummer top 50 en met name de afsluiting, haalt het album de minimum grens ‘goed’ niet. Gezien bovenstaande zal dat geen verrassing zijn. En toch, het album bevat twee topnummers van Prince (Gett Off en Money Don’t Matter 2 Night), die de aanschaf van het album rechtvaardigen. Daarnaast nog een aantal leuke nummers (Willing And Able, Push en Insatiable). Maar uiteindelijk is 2 topnummers en 3 goede natuurlijk te weinig voor een 13 nummers tellend album.

Wat gaat er nu precies fout op dit album? Prince is weer aan het componeren geslagen (geen hergebruik, althans voor zover ik nu weet), de productie van het album is fantastisch (het geluid is kraakhelder), hij heeft een nieuwe begeleidingsband en een nieuw geluid. Wat kan er fout gaan?

Prince - Diamonds And Pearls Tour Advertentie MECC (princevault.com)

Prince – Diamonds And Pearls Tour Advertentie MECC

De productie is perfect, maar te glad. Het klinkt allemaal perfect, maar het lijkt aan bezieling te ontbreken. Het lijkt voornamelijk bedoeld om een zo groot mogelijk publiek aan te spreken en niet om artistiek indruk te maken. De begeleidingsband is technisch gezien erg goed, maar kleurloos, of zelfs irritant (Tony M.). Tevens probeert Prince voor het eerst de tijdgeest te vangen, terwijl hij hiervoor zelf de tijdgeest bepaalde/beïnvloedde. Zijn poging rap te incorporeren in zijn muziek werkt niet. Het is onbegrijpelijk dat hij zoveel vertrouwen in Tony M. heeft gesteld. Sterker nog, tijdens de hierop volgende Diamonds And Pearls Tour, die ik maar liefst 7 keer heb gezien, mocht Tony M. ook live zijn ‘kunsten’ vertonen. Dit vertaalde zich in het nog verder verpesten van de nummers, omdat hij zijn teksten de microfoon in schreeuwde, waardoor echt elke nuance verloren ging. Een aanfluiting, Prince onwaardig.

Maar, uiteindelijk, was er maar één verantwoordelijk voor dit alles en dat was Prince zelf. Het songmateriaal was gewoon niet sterk genoeg, zijn conformisme en behoefte aan een hit te groot. Dit alles heeft geresulteerd in de eerste echte teleurstelling van Prince. Het album hierna (O(+>) zou ook nog tegenvallen (want ook Tony M. en ook deze versie van de NPG). Hierna werd Tony M. ontslagen, de NPG teruggebracht in volume en ging Prince terug naar wat hij zo goed deed: muziek maken volgens zijn eigen regels, wat (bijna) direct zou resulteren in één van de beste periodes (en albums) uit zijn carrière: The Gold Experience.

 

6 reacties

Ga naar reactie formulier

    • Kees de Jong op 27-09-2016 om 22:18
    • Reageer

    Een slechte plaat van Prince! Ik had altijd al het idee dat die er moest zijn. Daarmee is wel duidelijk geworden dat de Bevis Frond beter is dan Prince, want die heeft geen slechte platen. Dat wist ik wel, maar onderbouwing van mijn standpunt is altijd prettig. Dank daarvoor.

    1. Ha, ha, geloof me, een ongewenst bijproduct van mijn, naïeve, eerlijkheid!

    • Kees de Jong op 27-09-2016 om 22:44
    • Reageer

    Absoluut niet ongewenst 😉

    1. Vooruit, deze gun ik je dan. Ik had voor 19-11 ook een post klaarstaan…. Die moet ik wellicht terugtrekken…. 😉

    • Kees de Jong op 28-09-2016 om 14:54
    • Reageer

    Liever niet. Graag posten, ik lees het net als veel anderen met veel plezier. ? ik vind het geen enkel probleem dat je kritisch over Prince bent? ga zo door zou ik zeggen.

    1. :-)?, ik doe mijn best! Overigens meen ik me te herinneren dat je ooit iets hebt opgemerkt in de trant van ‘moet ik ook maar eens opstellen, zo’n top 50′. Zou ik namelijk graag lezen!
      Ik vind het ook geen probleem om kritisch te zijn over Prince; anderen hebben daar meer moeite mee, maar meer daarover dan maar op 19-11….

Complimenten/opmerkingen? Graag!