Simple Minds – New Gold Dream (81–82–83–84)

Introductie

Het is nu moeilijk voor te stellen, maar begin jaren (19)80 waren Simple Minds een artistiek interessante band, met een aantal zeer relevante albums op hun naam. In 1982 brachten ze hun magnum opus uit: New Gold Dream.

N.B.: Voluit heet het album New Gold Dream (81-82-83-84); in dit artikel gebruik ik New Gold Dream

Johnny & The Self-Abusers

Johnny & The Self-Abusers was een punkband die in 1977 werd opgericht in Glasgow. De band werd aangevuld met twee muzikanten: zanger en tekstschrijver Jim Kerr en gitarist Charlie Burchill. Kerr en Burchill waren jeugdvrienden. Hun eerste optreden was op 11 april 1977. Twee weken later openden ze voor Generation X.

Al snel ontstond er onenigheid in de band. De oprichters tegenover de nieuwkomers (Kerr en Burchill), waarbij de nieuwkomers de voorkeur kregen: hun composities werden opgenomen in de set. In november 1977 werd de (enige) single Saints And Sinners uitgebracht. Dezelfde dag hief de band zichzelf op.

Het resultaat was dat er twee bands ontstonden: The Cuban Heels en Simple Minds (naar de regel He’s so simple-minded, he can’t drive his module uit David Bowie’s The Jean Genie).

Simple Minds – Life In A Day (1979), Real To Real Cacophony (1979), Empires And Dance (1980), Sons And Fascination (1981) & Sister Feelings Call (1981)

Simple Minds

Gedurende 1978 kreeg de eerste incarnatie van Simple Minds definitief gestalte: Kerr en Burchill werden vergezeld door keyboard speler Mick MacNeil, bassist Derek Forbes en drummer Brian McGee. Ze oefenden veel en maakten al snel naam als een opwindende live-act.

Ze tekenden bij Arista en in 1979 verscheen hun eerste album Life In A Day. Het album en de eerste single verkochten redelijk (voor een debuut) en er werd in het voorprogramma van Magazine opgetreden.

Direct na een tour ging de band weer de studio in voor een vervolg: Real To Real Cacophony, dat nog in hetzelfde jaar, 1979, verscheen. Dit was het eerste album dat Simple Minds vestigde als interessante en vernieuwende band. Het album was experimenteler en donkerder dan het eerste album. In de komende jaren zouden vele new-wave bands flirten met dansmuziek en funky ritmes (zoals Talking Heads, A Certain Ratio, Gang Of Four en New Order), maar Simple Minds was er snel bij. De ritmesectie werd belangrijker, muzikaal werd minimalisme betracht.

Simple Minds – I Travel

In 1980 verscheen Empires and Dance. De band werd steeds meer favoriet onder critici. Veel nummers kenden minimalistische arrangementen en er werd veelvuldig gebruik gemaakt van sequencing. Dit album kende ook de eerste geniale Simple Minds nummers. Met name het nummer I Travel is een prachtig voorbeeld van vroege jaren (19)80 new-wave met dans invloeden. Het is een all-time classic. Met Celebrate bevatte het album zelfs twee absolute prijsnummers.

In 1981 tekende Simple Minds bij Virgin Records. De eerste uitgave voor het nieuwe label was Sons And Fascination / Sister Feelings Call, twee albums. Het tweede album werd initieel als een bonus bij de eerste 10.000 exemplaren van Sons And Fascination geleverd, en werd later ook separaat uitgebracht. Beide albums bevatten topnummers, waaronder In Trance As Mission, Sweat In Bullet, Love Song, Theme For Great Cities en The American. De ster onder critici kon bijna niet hoger reiken en nu werd ook een groter publiek bereikt. Peter Gabriel koos Simple Minds als voorprogramma voor zijn Europese tour, waardoor Simple Minds veel extra bekendheid kreeg.

Hierna vertok drummer Brian McGee, omdat hij uitgeput was, vanwege het constante touren.

New Gold Dream (81–82–83–84)

Simple Minds – New Gold Dream

Het vinden van een nieuwe drummer bleek moeilijk. Vijf maanden lang was Kenny Hyslop de drummer: hij speelde op de single Promised You A Miracle, maar paste niet in de band. Hij werd vervangen door Mike Ogletree, die op (een deel van) het volgende album speelde. Tijdens sessies met de band werd de volgende vaste drummer gevonden in Mel Gaynor, die, zonder in de credits te zijn vermeld, veel drumde op het album.

Het eerst volgende Simple Minds album werd uitgebracht op 13 september 1982, vandaag 35 jaar geleden. Het album New Gold Dream bestond uit de studio sessies met drummers Ogletree en Gaynor, aangevuld met Promised You a Miracle, dat drumwerk van Hyslop bevatte. Het album bleek de (verdiende) doorbraak van de band en leverde met Promised You A Miracle en Glittering Prize twee grote hits op. Jazz keyboard-speler Herbie Hancock speelde een synthesizer solo op Hunter And The Hunted.

Op New Gold Dream klinkt Simple Minds zelfverzekerd, filmisch en melodisch. Maar wat echt opvalt is de sfeer van het album. De nummers ademen warmte uit. Een klassiek album.

Simple Minds

Nog steeds grijpt het album me vast, zodra ik het opzet. Alleen de opener Someone, Somewhere In Summertime al. Het zet direct de toon voor de rest van het album. Subtiele nummers, mooie teksten met een perfecte productie. Promised You A Miracle viel wat mij betreft altijd een beetje uit de toon (qua geluid), en eindelijk, na onderzoek voor dit artikel, begrijp ik waarom. Het komt niet uit dezelfde opnamereeks als de rest van het album. Big Sleep is ook weer zo’n fantastisch nummer met prachtige riffs. Somebody Up There Likes You is een ontroerend instrumentaal nummer, dat regelmatig wordt gebruikt in documentaires (vaak met minder vrolijke onderwerpen). Dan hebben we alleen kant 1 van het vinyl nog maar gehad.

 

A Pop Life volgen via social media?
Klik op één van de knoppen hieronder.

 

Plaatkant B begint met een van de beste nummers die ooit zijn opgenomen: New Gold Dream (81-82-83-84). De pulserende beat, de aanzwellende synthesizers en het klassieke motief (dat veel gesampled is). Een absolute voorbode van de dance die pas jaren later de muziek zou gaan domineren. Een indrukwekkende prestatie. Maar nog steeds is het album niet klaar. Glittering Prize volgt direct. Ook al zo’n prachtig nummer, met een prachig basloopje.

Simple Minds was waar ze wilden zijn: serieus genomen door de pers en geliefd bij het publiek. Op basis van New Gold Dream ook niet meer dan terecht. Het is een overrompelend goed album, dat na al die jaren nog steeds overeind staat en niet, zoals vele jaren (19)80 producties, gedateerd klinkt. Een hoogtepunt van de jaren (19)80 en, zoals later zou blijken, het laatste hoogtepunt in het oeuvre van Simple Minds.

Tour

Simple Minds – Pinkpop 23-05-1983

De tour die volgde op New Gold Dream was extreem goed. Een band op de toppen van haar kunnen, hongerig en met een recente klassieker op hun naam. Drummer Gaynor bracht een extra swing met zich mee, wat zich met name uitte tijdens de oude(re) nummers, waaronder het zeer swingende The American. Op 23 mei 1983 speelde Simple Minds op het Pinkpop festival. Er werden opnamen gemaakt door de KRO, die later in het jaar werden uitgezonden in het (radio)programma Rock Tempel. Simple Minds in topvorm, live in perfecte geluidskwaliteit. Zoek de opnamen eens op: verplichte kost!

Nummers

Alle nummers geschreven door Simple Minds.

• Someone Somewhere In Summertime
• Colours Fly And Catherine Wheel
• Promised You A Miracle
• Big Sleep
• Somebody Up There Likes You
• New Gold Dream (81-82-83-84)
• Glittering Prize
• Hunter And The Hunted
• King Is White And In The Crowd

Na New Gold Dream

Simple Minds – Waterfront

Het eerst volgende album was Sparkle In The Rain, geproduceerd door Steve Lillywhite, de man die steeds meer verviel in galm en bombast, zo ook op dit album. Het album stelde teleur, maar, eerlijk is eerlijk, de extended remixen van Waterfront, Speed Your Love To Me en Up On The Catwalk behoren tot het beste dat Simple Minds heeft uitgebracht.

In 1984 trouwde Jim Kerr met Chrissie Hynde (The Pretenders). Het huwelijk hield stand tot 1990 en leverde een dochter op.

Ondanks alle succes, deed de band weinig tot niets in de VS. Totdat de film The Breakfast Club uitkwam in 1985. Op aandringen van Virgin nam de band het nummer Don’t You (Forget About Me) voor de film op, dat eerder was aangeboden aan (en afgewezen door) Billy Idol en Bryan Ferry. Het nummer, dat niet werd geschreven door Simple Minds, werd een gigantische hit. Simple Minds werd gevraagd op te treden in Philadelphia tijdens Live Aid op 13 juli 1985.

Het volgende album Once Upon A Time bleek de artistieke ondergang van de ooit zo originele en vernieuwende band te zijn. Inmiddels rommelde het in de band ook behoorlijk en waren personeelswijzigingen en uitbreidingen regelmatig aan de orde. Hier tegenover stonden echter wel de commerciële hoogtijdagen. De hits waren niet aan te slepen, ook al waren de meeste nummers kopieën van Don’t You (Forget About Me).

Vele albums en singles volgden, maar het werd minder en minder, ook qua succes. Het is niet anders; na New Gold Dream heeft Simple Minds geen memorabel album meer uitgebracht. Is dat erg? Nee, jammer wel, want een band die een album als New Gold Dream kan uitbrengen, moet in staat zijn over een langere periode prima muziek te maken.

Ter afsluiting

Wat vind jij van New Gold Dream? Ook zo goed? Laat het weten!