Inleiding
In 1977 was mijn leven nog behoorlijk overzichtelijk. Of beperkt, het is maar hoe je er naar kijkt. Maar, waarom zou het ook niet zo zijn? Ik was pas 11 jaar oud.
Nieuwe muziek kreeg ik voorgeschoteld via het wekelijkse televisieprogramma TopPop en de grote muziekcollectie van mijn vader. Queen was de grote favoriet in mijn jeugdjaren. Net als voor mijn leeftijdsgenootjes, zei punk me helemaal niets. Totdat Iggy Pop ten tonele verscheen en de TopPop studio ‘sloopte’. Sensatie in Nederland!
David Bowie en The Stooges
1977 was voor David Bowie een topjaar. Hij bracht twee van zijn beste albums uit, Low en “Heroes”. Ondanks dat had hij nog tijd over. Bowie werd in zijn Berlijnse periode vaak vergezeld door vriend Iggy Pop.
Toen Pop en Bowie elkaar voor het eerst ontmoetten in 1971 was Bowie al een groot bewonderaar van The Stooges. Het ging slecht met de carrière en gezondheid van Pop en Bowie besloot Pop te helpen en een album met hem op te nemen. Uiteindelijk resulteerde dit in het klassieke Iggy And The Stooges album Raw Power uit 1973, dat was geproduceerd door Bowie.
Hierna ging het met Bowie’s eigen carrière steeds beter. Pop verzandde (wederom) in drugs en verwaarlozing. Bowie bleef echter contact houden met Pop en bezocht hem in afkick-klinieken. In 1976 nam Bowie Pop mee op zijn Station To Station Tour en, langzaam maar zeker, krabbelde Pop weer op.
Iggy Pop solo
Het resultaat was de start van een interessante, wisselvallige, maar altijd boeiende solo-carrière. Bowie en Pop schreven de nummers voor het eerste album The Idiot. Bowie speelde mee op het album én deed de productie. Op 17 maart 1977 werd het album uitgebracht: een klassieker, dat naast Sister Midnight, Nightclubbing en Funtime, ook de originele China Girl bevatte, dat David Bowie later opnieuw zou opnemen en er een wereldhit mee scoorde. Een (korte) tour volgde. Bowie zat in Pop’s band, waarin hij keyboards speelde en achtergrondzang verzorgde.
Lust For Life – het album
En nog was het niet genoeg. Binnen een half jaar (!), op 29 augustus, verscheen het tweede solo-album: Lust For Life. Bowie schreef (mee aan) de muziek voor 7 (van de 9) nummers en speelde wederom mee op het album. Het album werd een kritisch én (relatief) commercieel succes. Begrijpelijk, want het album bevat de ene na de andere klassieker.
In het jaar dat punk definitief doorbrak werd in de reclamecampagne(s) dankbaar gebruik gemaakt van Iggy Pop’s imago als The Godfather of punk. Het album was een hit, maar had een grotere hit kunnen worden als het album niet een tijdlang slecht verkrijgbaar was geweest. Op 16 augustus 1977 overleed Elvis Presley. Presley bracht zijn platen uit op RCA Records, dezelfde platenmaatschappij die Lust For Life uitbracht. Alle fabrieken die RCA platen persten, hadden de opdracht om al hun aandacht en bronnen in te zetten om Elvis’ oeuvre te herpersen…
Lust For Life – het nummer
Vandaag 40 jaar geleden werd de single Lust For Life van Iggy Pop uitgebracht. Eén van de bekendste nummers van Pop en een (punk)rock klassieker. Luisteren naar het nummer is nog steeds een adrenaline verhogende ervaring.
De muziek is geschreven door David Bowie (gebruik makend van een ukelele) en de tekst is van Iggy Pop. Het nummer is bekend van de drumbeat waar het nummer mee opent. Het ritme (en de riff) is gebaseerd op de morse-tonen van het Armed Forces Network. Bowie en Pop hoorden het toen ze wachtten op de uitzending van een aflevering van de televisie-serie Starsky & Hutch.
The Armed Forces Network “was one of the few things that was in English on the telly and it had this great pulsating riff at the beginning of the news”
David Bowie
He wrote the [chord] progression on ukulele, and he said, ‘Call it Lust For Life, write something up’
Iggy Pop over David Bowie
De drumbeat is sindsdien veelvuldig gebruikt in vele nummers, maar het ritme was niet geheel origineel. Het is een bewerking van het ritme dat werd gebruikt in de 1966 hits You Can’t Hurry Love van The Supremes en I’m Ready For Love van Martha and the Vandellas. Hunt Sales’ drumbeat aangevuld met de bas van (zijn broer) Tony Sales zorgden voor een onweerstaanbare riff. Gitarist Carlos Alomar zei dat het zo dominant was dat niemand iets anders kon doen dan meegaan in dezelfde onweerstaanbare riff. De tekst van het nummer is een vije associatie. Het verwijst naar het gezondheidsregime waar David Bowie en Iggy Pop zich aan onderwierpen terwijl ze in Berlijn waren. Bowie wilde af van de cocaïne en Pop van de heroïne.
No more beating my brains with the liquor and drugs
© Iggy Pop, Lust For Life, 1977
De regel “that’s like hypnotising chickens” komt regelrecht van het karakter Johnny Yen uit William Buroughs’ roman The Ticket That Exploded. De openingsregels van het nummer zijn klassiek geworden en kan ik in mijn slaap declareren:
Here comes Johnny Yen again
With the liquor and drugs
And the flesh machine
He’s gonna do another striptease
Hey man where’d you get
That lotion? I been hurting
Since I bought the gimmick
About something called love
Yeah something called love
That’s like hypnotizing chickens
Well I am just a modern guy
Of course I’ve had it in the ear before
Cause of a lust for life© Iggy Pop, Lust For Life, 1977
Het nummer werd in 1996 opnieuw een hit toen het werd opgenomen in de film Trainspotting.
Toppop
Velen weten het nog als de dag van gisteren. In het televisieprogramma TopPop, dat wekelijks de hitlijst volgde en een selectie van clips uitzond, was daar opeens Iggy Pop: nihilisme, punk en opwinding. Dat was wat anders dan alles wat daarvoor was geweest. Daarna leek het alsof er een pre-Pop en post-Pop tijd was. Alles bleek (veel te) gezapig. Voor net zo velen was het de kennismaking met punk, tot dan toe een voornamelijk Engels gebeuren. In Nederland deed het, bij de gemiddelde muziekluisteraar, niet veel. Een jaar later zou dit compleet anders zijn en ook in de hitlijsten merkbaar zijn.
Op 8 oktober 1977 vinden de opnamen plaats in de AVRO studio. Iggy Pop zou Lust For Life gaan doen. Hij was (volgens zeggen) helemaal van de wereld (hoezo gezondheidsregime?) en in een rotbui. Hij was kwaad dat hij het nummer moest playbacken. Hij was ervan uit gegaan dat hij het nummer met een live band zou spelen. Het productieteam van TopPop probeerde van alles om Pop te bewegen mee te werken. Na de andere (geplande) opnamen (Nana Mouskouri en Kayak), weigerde Pop nog steeds de kleedkamer uit komen. De opnameleider besliste dat Penney de Jager (leidster van het vaste showballet bij TopPop) dan maar wat moest improviseren.
Op het moment dat Lust For Life vanaf band wordt gestart staat Penney klaar op het podium. Met een wilde ruk vliegt de deur van Pop’s kleedkamer open en rent hij naar het podium. Zonder shirt met bloed op zijn borst em met wit geschminkt gezicht. De opnameleider wordt door Pop meegetrokken en kan zich nog los rukken. Penney rent snel weg, waarna Pop het decor omver gooit en zich vol overgave op een plant stort. Hij kronkelt en rolt over het podium. Ondertussen playbackt hij het nummer, waarbij hij geen enkele moeite doet de juiste woorden te declareren. Daarna wordt een andere plant vernield en is het voorbij.
Het klinkt te stom voor woorden, maar destijds waren deze 5 minuten een schok: verse zuurstofrijke lucht werd naar binnen geblazen. Ik las ergens dat er nog een rekening is nagestuurd voor twee planten en wat kartonnen versieringen. Geen idee wat daarmee is gebeurd.
Ter afsluiting
Er zijn weinig nummers die zo legendarisch goed zijn dat ze op hun eigen merites beoordeeld kunnen worden. Lust For Life is daar ontegezenzeggelijk een voorbeeld van. Wat vind jij van het nummer of het optreden in TopPop? Laat het weten!
2 reacties
Mooi stuk weer, is nog steeds een geweldenaar. Ik kan me die toppop uitzending nog heel goed herinneren. Die heeft toen heel veel indruk gemaakt. Ik vond hem op die leeftijd heel heftig maar ook zo verdomde interessant.
Auteur
Precies, ja! Het was heel heftig en heel boeiend! Ik was helemaal wild van het nummer. Dank je wel voor je reactie!