George Clinton & Prince – Paisley Park – 18 december 1999
I hollered ‘help’ and Prince came to the rescue.
George Clinton
Inleiding
In augustus 1988 verschenen Prince en George Clinton samen in het openbaar in Londen. Twee maanden later werden de geruchten bevestigd: Prince had George Clinton een contract aangeboden op zijn Paisley Park Records label.
George Clinton
Na het ineenstorten van het Parliament Funkadelic koninkrijk (beide bands werden in 1981 opgeheven) startte George Clinton een solo carrière. In 1982 tekende hij een contract met Capitol Records, onder twee namen: George Clinton en P-Funk All-Stars. Datzelfde jaar verscheen Computer Games, wat George Clinton weer naar de top van hitlijsten bracht. Tot en met 1986 bracht hij nog 3 albums uit: You Shouldn’t-Nuf Bit Fish (1983), Some Of My Best Jokes Are Friends (1985) en R&B Skeletons In The Closet (1986). Ook in 1986 werd The Mothership Connection – Live From Houston uitgebracht onder de naam George Clinton Parliament Funkadelic. Het album bestond uit live opnamen uit 1976 en 3 nummers van de eerdere Capitol Records albums. In 1985 werd Clinton gevraagd het tweede album van de Red Hot Chili Peppers, Freaky Styley te produceren. Destijds geen groot succes, maar wel een top album.
De P-Funk All Stars brachten hun debuutalbum, Urban Dancefloor Guerillas uit in 1983, dat werd gevolgd door een tour die tot en met 1984 duurde. Het was tijdens deze tour dat Prince de band live zag en, naar eigen zeggen, nog diezelfde avond Erotic City schreef en opnam. Voor zover bekend, werden de eerste opnamen van Erotic City op 25 maart 1984 gemaakt, dus rond die tijd moet hij ze hebben gezien. In een speech in 1997 gaf Prince aan dat het zou gaan om de concerten in het Beverly Theater in Californië, die plaatsvonden op 23 en 24 april 1983. Dus of Prince heeft het verhaal wat mooier gemaakt dan het daadwerkelijk was, of hij heeft ze in 1984 opnieuw live gezien. De 23/24 april 1983 opnamen zijn in 1990 uitgebracht onder de titel Live At The Beverly Theater, een prachtig live document. Grappig detail is dat Prince aanwezig was bij die shows.
De soloalbums betekenden in eerste instantie een doorstart voor George Clinton’s in het slop geraakte carrière met fantastische nummers als Atomic Dog, Quickie, Double Oh-Oh en Do Fries Go with That Shake?. Maar financiële problemen achtervolgden Clinton en in 1984 werd hij failliet verklaard. Het contract met Captitol Records liep in 1986 af. Clinton zat zonder platencontract en had geen geld.
George Clinton jaren (19)80
Prince en George Clinton pré 1988
Er was initieel geen sprake van enige connectie, behalve wederzijds (muzikaal) respect. De werelden van 100% anti-drugs Prince en George Clinton, die drugsgebruik bijna had uitgevonden, lagen ver uit elkaar. Ook al bewoog Clinton zich in het begin van de jaren (19)80 nadrukkelijk in de muzikale periferie van Prince met zijn gebruik van drumcomputers en synthesizers, was er geen sprake van synergie, overigens ook niet van afkeer.
“Diss” tracks
In 1983 bracht George Clinton met de P-Funk All Stars het Urban Dancefloor Guerillas album uit, waarop het nummer Copy Cat staat. Het bevat een specifieke “diss” naar The Time zanger Morris Day:
From a meow to a roar…woof!
Hey! Yakety-yak, bring in the dog
Let’s put out the cat, baba!…
Dog, pussycat, they all try to copy me now
(Meow, meow, meow, meow, meow, meow, meow, meow)
They imitate, they duplicate, they can never copy my meow
(Meow, meow, meow, meow, meow, meow, meow, meow)George on my pussycat
Bump on my pussycat
Fritz wants my pussycat
Morris wants my pussycatCopy Cat, P-Funk All Stars, 1983
The Time – Tricky
Dit ging niet aan het Prince kamp voorbij. Op 12 janauri 1984 namen Prince en Morris Day een nummer op in de Sunset Sound studio in Hollywood. Het nummer heette Tricky en was gericht aan George Clinton en Bootsy Collins.
Why U big, tossed-salad, hairdo-havin’
Long, tall, snaggly gold-toothed
Funkin’ habit-formed, leather-wearin’
Beanpole-lookin’, black…
What Tricky say? Yakety-yak?
Yakety-yak, my ass, motherfucker…, uh!…
It’s time for you to … It’s time for you to retire
Ya over…wait, wait, wait!Why you, you
You old, Michelin Man, fat, black…
That’s all I know, U’re just old and U’re fat
U know it 2, don’t U?Tricky, Prince, 1984
Na het door Morris Day gesproken intro, gebruikt Prince zijn Morris Day imitatie stem in dit uiterst grappige nummer, dat op 30 mei 1984 als B-kantje van The Time single Ice Cream Castles wordt uitgebracht. Het nummer werd ook als B-kantje gebruikt voor de Jungle Love single, die op 12 december 1984 werd uitgebracht. Tricky werd toegeschreven aan Morris Day, maar is een Prince & Morris Day compositie.
Op 23 juni 2021 bevestigde Morris Day in de Supreme podcast van Questlove dat Tricky daadwerkelijk een reactie was op het Copy Cat nummer:
‘Toss-salad hairdo-havin’ was Bootsy. The ‘Michelin Man’, that was George Clinton. So we went in and had a field day as a rebuttal to them talkin’ shit about us.
Overigens is het nog maar de vraag of George Clinton de naam “Morris” in Copy Cat had gebruikt als “diss” naar Morris Day. Eind jaren (19)70/begin jaren (19)80 werd op de Amerikaanse televisie reclame gemaakt voor 9 Lives kattenvoer. De kat die daarin werd opgevoerd stond bekend als “Morris the Cat”. Zie ook een reclame op YouTube.
Al snel bleek dat de zaken allemaal wat rooskleuriger waren dan de “diss” tracks deden vermoeden. Op 25 maart 1984 neemt Prince Erotic City op, wellicht het beste Prince B-kantje ooit. Het nummer is direct geïnspireerd door George Clinton, zoals Prince later ook openlijk zou beweren. In november 1984 ontmoetten George Clinton en Prince elkaar dan eindelijk in Detroit als Prince And The Revolution daar de Purple Rain Tour openen.
In het beroemde Rolling Stone Prince interview uit 1985 wordt George Clinton met naam en toenaam genoemd als Prince wordt gevraagd of hij leest wat er over hem wordt geschreven.
Not long ago I talked to George Clinton, a man who knows and has done so much for funk. George told me how much he liked Around the World in a Day. You know how much more his words mean than those from some mamma-jamma wearing glasses and an alligator shirt behind a typewriter?
Prince Talks, Rolling Stone, 12 september 1985
Prince notitie aan George Clinton
Prince biedt hulp
In 1987 was Prince’ eigen label Paisley Park Records net twee jaar onderweg. Naast zijn eigen albums werden ook satelliet acts als Sheila E., The Family, Madhouse en Jill Jones uitgegeven op zijn label. Veel van die acts kregen nummers aangeleverd, die ze zich eigen konden maken. Prince had veel nieuw talent en beginnende acts, maar hij wilde zich verbreden.
Tegelijkertijd gaf zijn eigen label Prince de kans oudere helden te helpen. Mavis Staples werd vastgelegd, waardoor ze schuldenvrij was en haar carrière weer de hoognodige boost kreeg. Tegelijkertijd hoorde Prince van de problemen van George Clinton.
Er werd contact gelegd met George Clinton en die greep de mogelijkheid met beiden handen aan. Prince en Paisley Park Records boden hem niet alleen de mogelijkheid weer muziek te kunnen maken, maar ook de $150.000 schuld bij de Amerikaanse belastingdienst af te lossen. In augustus 1988 is Clinton aanwezig tijdens een concert van de fantastische Lovesexy Tour in Londen. De geruchtenmachine over een eventuele samenwerking of contract gingen direct rond. Twee maanden later werd het bevestigd.
George Clinton en Prince bewierookten elkaar in het openbaar. In de BBC documentaire Prince A Musical Portrait die in 1989 werd uitgezonden stelt Clinton:
You say ‘Oh shit… who’s doing?’ But then it’s Prince. Okay, it’s accepted, it’s good. He is that positive nuisance right now.
George Clinton, Prince A Musical Portrait, 1989
Het is niet helemaal duidelijk wanneer de notitie, die te zien is aan begin van deze paragraaf, van Prince is geschreven, maar ik vermoed rond de uitgave van het eerste Clinton album op Paisley Park Records.
De algehele conclusie is dat de “diss” tracks van eind 1983, begin 1984 ver in het verleden lagen. Prince was blij (en trots?) dat hij in staat was funk pionier George Clinton te helpen. Clinton was wellicht nog blijer. Hij maakte weer muziek en was vrij van de financiële ballast die hem al tijden had achtervolgd.
George Clinton – The Cinderella Theory
Album: The Cinderella Theory
Op 2 augustus 1989 werd het eerste Paisley Park Records album van George Clinton uitgebracht onder de naam The Cinderella Theory. Het album bevatte geen enkele Prince compositie, maar toch was zijn invloed duidelijk hoorbaar.
George Clinton kreeg carte blanche voor zijn eerste album. Prince bemoeide zich niet met de muziek, maar er waren wel Prince muzikanten betrokken bij het project. Met name de blazers Matt “Atlanta Bliss” Tristan en Eric Leeds droegen veel bij, zeker ook aan de blazers arrangementen.
Nummers
- Airbound (Tracey Lewis)
- Tweakin’ (Bob Bishop, Chuck D, David Spradley, Flavor Flav)
- The Cinderella Theory (Amp Fiddler, George Clinton)
- Why Should I Dog U Out? (Amp Fiddler, DeWayne McKnight, George Clinton)
- Serious Slammin’ (Greg Crockett)
- There I Go Again (Amp Fiddler, George Clinton, Joe Harris)
- (She Got It) Goin’ On (Amp Fiddler, Shawn Clinton)
- The Banana Boat Song (Irving Burgess, William Attaway)
- French Kiss (Andre Foxxe Williams, DeWayne McKnight, George Clinton, Steve Washington)
- Rita Bewitched (George Clinton, Tracey Lewis)
- Kredit Kard (Clip Payne, George Clinton)
- Airbound (Reprise) (Tracey Lewis)
Zowel Rita Bewitched als Kredit Kard waren niet opgenomen op de vinyluitgave van het album. Zowel Tweakin’ als Why Should I Dog U Out? zijn als single uitgebracht. De 12-inch versie van Tweakin’ bevatte een aantal remixen gemaakt door Prince.
George Clinton – The Cinderella Theory – Booklet achterkant
Muzikanten
- George Clinton – voorganger, zang
- Joseph Fiddler, David Spradley, Bill Brown, Greg Crockett – keyboards
- Bootsy Collins, DeWayne “Blackbyrd” McKnight, Andre Foxxe Williams, Steve C. Washington – bas
- DeWayne “Blackbyrd” McKnight, Bootsy Collins, Tracey Lewis, Andre Foxxe Williams – gitaar
- William Payne, Dean Ragland, Lelan Zales, Richie Stevens – drums, drum programming
- Anthony Jones, Darrin – scratchin’
- Eric Leeds – saxofoon
- Matt “Atlanta Bliss” Tristan – trompet
- Michael Harris – fluit
- Larry Fratangelo – percussie
- AJ – lepels
- Pat Lewis, Sheila Washington, Jimmy Giles, Sandra Feva Dance, Lige Curry, Belita Woods, Tambra Makowsky, Navarro Berman, Pennye Ford, Patty Curry, Jenny Peters, Dean Ragland, Robert “P-Nut” Johnson, Joe Harris, Andre Foxxe Williams, Tracey Lewis, Jessica Cleaves, Karen Foster, Anita Johnson, Louis Kabbabie, Mike Harris, Garry Shider, Daryl Johnson, Daryl Clinton, Shirley Hayden, Steve Boyd, Angela Workman, Doc Holiday – zang
- Chuck D, Flavor Flav – rap op Tweakin’
Flavor Flav, George Clinton & Chuck D 1989
Recensie
Ik ben helemaal wild van dit album. Het funkt, schuurt, swingt en is een, voor mij persoonlijk, waardevolle toevoeging aan het George Clinton oeuvre. Waar Prince de boot miste met rap, wist Clinton de tijd veel beter aan te voelen. De gastbijdrage van Public Enemy’s Chuck D en Flavor Flav op het toch al prachtige Tweakin’ is ronduit opwindend.
Velen noemen het eclectisme van het album een groot probleem. Ik zie dat persoonlijk niet zo. De eerste en tweede helft van het album zijn even goed. Destijds werd het album als een comeback beschouwd. Wat een comeback!
Succes
Het album was helaas geen succes. Ook de beide singles deden niets. Recensenten waren overwegend positief, maar het publiek liet Clinton links liggen. Totaal onterecht overigens. Maar ook opvallend, omdat Clinton’s muziek destijds werd ontdekt door de nieuwe hip-hop generatie en al regelmatig werd gebruikt in hip-hop producties. In 1989 had De La Soul een (inter)nationale nummer 1 hit met Me, Myself And I, dat was gebaseerd op Funkadelic’s (Not Just) Knee Deep.
George Clinton – We Can Funk (Graffiti Bridge film)
We Can Funk
In de tussentijd was Prince druk bezig met de projecten Batman en Graffiti Bridge. Het laatste zou de derde Prince speelfilm worden, inclusief een soundtrack. De oudgedienden George Clinton en Mavis Staples kregen beiden een rol in de film, inclusief een eigen nummer, die in de film zou worden uitgevoerd.
Staples zou het nieuw geschreven nummer Melody Cool krijgen en Clinton ontving het fantastische We Can Funk, een samenwerking tussen Prince en George Clinton. We Can Funk is een bewerking van We Can Fuck, de versie uit 1983 die in 2017 werd uitgebracht op de Purple Rain Deluxe Expanded uitgave. We Can Funk behoort tot de hoogtepunten op het Graffiti Bridge album.
George Clinton – Hey Man… Smell My Finger
Album: Hey Man… Smell My Finger
Eind 1989 begon het werk aan de opvolger van The Cinderella Theory. Prince zou dit keer meer betrokken zijn bij de opnamen. Voor het album werd een groot aantal nummers opgenomen die door Prince waren geschreven, maar de uitgave van het album werd steeds uitgesteld. Clinton bleef maar nieuwe nummers opnemen, waardoor Prince’ input steeds kleiner werd.
Nadat de zoon van Motown baas Berry Gordy, Kerry, bij het album betrokken werd, werden zowel Martial Law als het fantastische Paint The White House Black (het vervolg op Parliament’s Chocolate City uit 1975) aan het album toegevoegd.
Over Prince’ hulp en input stelde Clinton later:
Once I left Capitol after ‘Atomic Dog’ and all that, I needed a label. I just called him and said, ‘I got a track I peed on and I’m gonna send to you; you pee on it and send it back!’ And that’s the way it went. I signed up to the label, and the first album was The Cinderella Theory. He didn’t work too much on that one, but for the second one, I told him, ‘Don’t be so nice.’ He was always trying to be respectful. I said, ‘No, put some of that shit on there.’ So he played a lot on my Hey Man… Smell My Finger album.
Het tweede Paisley Park Records album van George Clinton, Hey Man… Smell My Finger werd uitgebracht op 12 oktober 1993. Prince schreef (mee aan) 1 nummer op het album en speelde (waarschijnlijk) op 3 nummers mee, verder ging de bemoeienis niet.
Nummers
- Martial Law (George Clinton, William Bryant III, Kerry Gordy)
- Paint The White House Black (Barrett Strong, Norman Whitfield, George Clinton, William Bryant III, Kerry Gordy)
- Way Up (George Clinton, Foley)
- Dis Beat Disrupts (Tracey “Treylewd” Lewis)
- Get Satisfied (George Clinton, William “Clip” Payne, Tracey “Treylewd” Lewis)
- Hollywood (Tracey “Treylewd” Lewis, Dallas Austin)
- Rhythm And Rhyme (George Clinton, J. Pandy, D. Galma, P. Hope)
- The Big Pump (Prince, George Clinton)
- If True Love (George Clinton, Tracey “Treylewd” Lewis)
- High In My Hello (George Clinton, Steve Washington)
- Maximumisness (George Clinton, Bill Laswell, William “Bootsy” Collins)
- Kickback (George Clinton, Foley)
- The Flag Was Still There (George Clinton, Tracey “Treylewd” Lewis, Steven Boyd, Phelps “Catfish” Collins)
- Martial Law (Hey Man… Smell My Finger) – single versie
Paint The White House Black bevat raps van Ice Cube, Dr. Dre, Chuck D, Flavor Flav, Yo-Yo, MC Breed, Kam en Shock-G. Zowel Paint The White House Black als Martial Law zijn als single uitgebracht.
George Clinton – Hey Man… Smell My Finger – Booklet achterkant
Muzikanten
- Dallas Austin, Deborah Barsha, Daryl Boudreaux, Steven Boyd, Sheila Brody, Jessica Cleaves, George Clinton, William “Bootsy” Collins, Gary “Mudbone” Cooper, Papa Curly, Lige Curry, Chuck D, Sandra Dance, N’Dea Davenport, Ray Davis, Dr. Dre, Joseph “Amp” Anthony Fiddler, Flavor Flav, Foley, Rosalind “Mallia” Franklin, Theopolis “Chip” Glass, Adrian “Blue” Goms, Kerry Gordy, Tasha Griffin, Joseph Harris, Candace Harrisson, Paul Hill, Humpty Hump, Ice Cube, J.C.001, Robert “Peanut” Johnson, Louie Kabbabie, Kam, Anthony Kiedis, Deborah Killing, Deana Klug, Lay Back, Tracey “Treylewd” Lewis, Pat Louis, Roger Lynch, MC Breed, Carolyn McClure, William “Clip” Michael Payne, Pee Wee, Schmoovy-Schmoov, Garry Shider, The Steeles (Fred, JD, Jearlyn & Jevetta), Steven Sykes, Grady Thomas, Nicole Tindall, Andre Williams, Tony Wilson, Belita Woods, Angela Workman, Yo-Yo – zang/rap/vocalen
- Richard Arrigo, Jeff Bass, Mark Bass, Aaron Blackmon, Matt “Atlanta Bliss” Blistan, Steven “Marooga” Bookvitch, William Bryant III, Dennis Chambers, Phelps “Catfish” Collins, William “Bootsy” Collins, Gary “Mudbone” Cooper, Tom Daugherty, DJ D’Zire, Jospeph “Amp” Anthony Fiddler, Flea, Foley, Larry Fratengelo, Alan Friedman, Morris Hayes, Herbie Hancock, Kirk Johnson, Eric Leeds, Roger Lynch, Tracey “Treylewd” Lewis, Gordon “Rated G” McGuiness, DeWayne “Blackbird” McKnight, Gregory David Moore, Maceo Parker, Darren Perteet, Levi Seacer Jr., Garry Shider, David Spradley, Steven Sykes, Sonny T., Paca Thomas, Piano Man, Steve Washington, Fred Wesley, Bernie Worrell – instrumenten
- Prince (niet benoemd) – ? op Way Up, keyboards en zang op Get Satisfied, alle instrumenten op The Big Pump
George Clinton – The Big Pump – Promo CD single
Recensie
Als album overtuigt Hey Man… Smell My Finger meer als The Cinderella Theory. Het is de feitelijke comeback van Clinton, en met name van P-funk. De twee openingsnummers behoren tot het beste werk dat Clinton ooit opnam. Grote productie, über funky muziek en ritmes, uitdagend en toch herkenbaar. Op en top Clinton. Om eerlijk te zijn is het enige nummer dat detoneert het George Clinton/Prince nummer The Big Pump. Het nummer zelf behoort zeker niet het beste waar Prince aan heeft meegewerkt en qua muziek en flow past het niet op het album.
Samenvattend: een top album, alweer.
Succes
Het Hey Man… Smell My Finger album werd, net als vele andere Paisley Park Records uitgaven, slachtoffer van de destijds al hoog opgelopen ruzie tussen Prince en Warner Bros. Het Paisley Park Records label werd in 1994 officieel opgeheven. Na de desastreuze uitgave van het Carmen Electra debuutalbum werd Hey Man… Smell My Finger totaal niet gepromoot.
George Clinton – PCU
PCU
George Clinton en Parliament Funkadelic speelden een rol in de film PCU uit 1994. Voor de soundtrack nam Clinton twee nummers op. Een daarvan was het Prince nummer Erotic City. De uitvoering is fantastisch, het is mooi om te zien wat de P-funk meester doet met het nummer, dat de inspitratie uit diezelfde P-funk haalde. George Clinton bracht een PCU EP uit, waar Erotic City ook onderdeel van was.
1-800 New Funk
Prince richtte al snel in eigen beheer NPG Records op. In 1994 werd de verzamelaar 1-800 New Funk uitgebracht, waarop het nummer Hollywood van Clinton’s album Hey Man… Smell My Finger was opgenomen.
In 1995 werd Hey Man… Smell My Finger opnieuw uitgegeven op het NPG Records label.
George Clinton – Paradigm (CD-r single, 2001)
Beëindiging contract Paisley Park Records
Na de opheffing van Paisley Park Records werd de officiële samenwerking met Prince verbroken, maar het contact niet. Tot aan de voortijdige dood van Prince hadden ze regelmatig contact.
Op 18 december 1999 speelde Prince een show in Paisley Park, waar een groot aantal gasten aanwezig waren, waaronder Larry Graham, Morris Day, Lenny Kravitz en George Clinton. Clinton speelde tijdens de tweede toegift een medley van Parliament klassiekers en het destijds niet uitgebrachte Paradigm. De filmopnamen werden op 5 juni 2000 uitgebracht op de thuis video Rave Un2 The Year 2000. De DVD versie bevatte de Flash Light uitvoering van George Clinton, Prince en band.
Op 10 april 2002 speelde Prince een aftershow in New York in het kader van zijn One Nite Alone… Tour. George Clinton was gast en samen speelden ze We Do This, dat in 2002 werd uitgegeven op de boxset One Nite Alone… Live! op de 3e cd met de titel One Nite Alone… The Aftershow: It Ain’t Over.
In 2005 bracht George Clinton zijn album How Late Do U Have 2BB4UR Absent? uit, waarop het Prince nummer Paradigm staat. Prince speelt alle instrumenten en Clinton verzorgt de zang. Volgens Clinton is het nummer opgenomen tijdens de Hey Man… Smell My Finger sessies. Het is een voorbeeld van hoe de samenwerking had moeten zijn tussen de twee. Een absoluut wereldnummer.
Overigens was Paradigm al eerder beschikbaar als CD-r single. Het werd voor het eerst verkocht op 12 juli 2001, tijdens een concert in Paradiso, Amsterdam. Prince werd op het papieren hoesje aangeduid als 
.
Prince introduceert Parliament Funkadelic in de Rock And Roll Hall Of Fame
Rock And Roll Hall Of Fame 1997
Op 18 april 1997 werden George Clinton en Parliament Funkadelic in de Rock And Roll Hall Of Fame opgenomen. Prince/ was gevraagd de introductie speech te doen en dat deed hij graag. Zijn vrouw Mayte stond aan zijn zijde.
I’m here to testify about Parliament Funkadelic tonight. Funk is the force that tore the roof off the sucker that is modern music. The great George Clinton is the father of this funk mothership, the soulful supergroup that included legends like Bootsy Collins, Bernie Worrell, Eddie Hazel, and all the other brilliant musicians and singers that have signed on for duty.
They built Parliament Funkadelic and changed the world. There was something futuristic about Parliament Funkadelic and that was only fitting since they played a huge role in creating the future of music. Yet for all the outer space and alien imagery, Parliament Funkadelic was an earthy and funky and timely and… I don’t know about that.
Let me just say something about George, since he’s a good friend of mine. One time he sent me a tape and says, um “You pee on it, then send it back to me. And I’ll pee on it, and then we’ll see what we’ve got.” So. This is what George is all about to me and mine.
I went to see him at the Beverly Theater and it was frightening. 14 people singing “Knee Deep” in unison. That night, I went to the studio and recorded “Erotic City.” Needless to say, he’s been an influence on me and everyone I know. That’s all we talk about. That’s all we groove on. Sitting down with him, he said to me “Everybody’s got a little light under the sun.” And that’s really where his music is. You gotta really get into it and dig it.
So, with great pleasure, I wanna say, George I love you and I need you, and I’m happy to be here to induct you into the Rock and Roll Hall of Fame.
Prince, 18 april 1997
George Clinton – Paisley Park – 20-04-2017
Overlijden Prince
Op 21 april 2016 overleed Prince geheel onverwacht. Vijf dagen later, op 26 april, publiceerde George Clinton een essay via Billboard.
He came to a show we did, that would’ve been ’77, and he was looking like Bootsy, all Funkadelic, and Warners was telling him he was the new artist. The same [management] people who had Earth, Wind & Fire brought him to the show for us to check him out, and I just met him for a minute. But then a few years later, I was off of Capitol and I called and asked him what was up, and he said, “Come on!” It was that simple.
Y’know, Detroit, where we were at the time, is where he really got his foot on, ‘cause we brought his stuff to [Detroit DJ the Electrifying] Mojo. That’s how he got so big on WGPR, with Mojo. We were already there, and we told Mojo, “You got to check this dude out.” Matter of fact, everybody on Prince’s team came pretty much from Detroit — the background singers, the roadies. Billy Sparks, the guy who owned First Ave in Purple Rain, he was selling flashlights for us at the time. When Prince first came out, we introduced him, and he and his crew — they were all working for Mojo back then — just went with [Prince].
When you come to the concept of a rock star, he is that. He’s the epitome of that. As an artist, I think it’s becoming more clear to everybody now just how much volume of work and stuff he’s done, all the stuff and how fast he was doing stuff and all the stuff that I know has never come out. Coming to grips with all that stuff he was doing and knowing how he worked and, wow, people are just now beginning to see what that was all about.
And he did it so good. When you look at his guitar playing, even on the stage with [Tom Petty, Jeff Lynne, Steve Winwood] and all them when they did the George Harrison song [during a 2004 Rock and Roll Hall of Fame tribute, below], when you see him on stage with those people and they’re giving him props like he’s supposed to be getting, you realize, “Damn, this motherfucker is all that,” even though to me he kept the songs that he made very commercial and pop. Some might even say bubblegum but not really bubblegum, ‘cause he was too clever of a writer. But they were hits, so many hits, that it seemed like he was just churning out bubblegum. But they weren’t. Those are stories and those are pieces of work that are gonna be around.
He was quiet in the studio. He just did his thing and he gave it to me and I did mine. I pretty much work that way too. I can work with everybody, but when it came time for me to put my part on there, he was never there, and when it came time, I’d put my part on it and give it to him and he’d send it back to me. That’s what he was talking about when he inducted us into the Rock and Roll Hall of Fame — when he said, “You pee on it, send it back and I’ll pee on it.” That was our conversation: “We gonna do this…” He’d send me a tape. … And the very first tape he sent me was something called “Cookie Jar,” and we had had a song on the Parlet album called “Cookie Jar.” He sent it to me to do something on it, and before I got to the track, the engineer had put the song on backwards and erased half of it. I was so glad I wasn’t in the studio, ‘cause I would’ve got blamed for it! But then after that I went out to Paisley [Park], and that’s when I started making The Cinderella Theory.
Then he took care of business in a way that I admired more than anything in the world, ‘cause it took me late to get to that point to where I started paying attention like that. He did that from the moment he started. He took care of business so good, I was looking at him back then going, “Damn, I wish I could’ve done that.” I mean, he got rid of your ass if you weren’t doing it right.
I was about him the same way I’m about Kendrick Lamar now. You could see it coming. You could see he was Sly [Stone] for the new generation. This is so hard to process on my brain right now. That was just so left-field. I was not ready for anything like that. It’s just hard to speak of, man.
George Clinton, 26 april 2016
Op 20 april 2017 trad George Clinton met zijn Parliament Funkadelic op in Paisley Park en trapte daarmee een serie concerten af ter nagedachtenis aan Prince.
George Clinton – Hollywood Walk Of Fame – 19-01-2024
George Clinton carrière na 1994
Na het vertrek uit het Prince kamp vervolgde George Clinton zijn carrière en bracht nog meerdere goede albums uit, zoals Mothership Connection Newberg Session (1995), T.A.P.O.A.F.O.M. (1996), 500,000 Kilowatts Of P-Funk Power (Live) (2004), How Late Do U Have 2BB4UR Absent? (2005), George Clinton And His Gangsters Of Love (2008) en P-Funk Live At Metropolis (2015).
Al tijdens zijn Paisley Park Records contract bleek dat de muziek van Parliament, Funkadelic en George Clinton een grote inspiratiebron was voor vele hip-hop artiesten. De back-catalogue bleek een goudmijn voor veel producties. Daarmee werd de interesse van een geheel nieuwe generatie opgewekt. Alle albums, die al een tijd niet meer te koop waren, werden opnieuw uitgebracht. Het bracht naast erkenning ook geld op uit gebruikte samples.
George Clinton werkte ook veel samen met artiesten, waaronder Primal Scream, 2Pac, Outkast, Warren G, Redman, Snoop Dogg, Wu-Tang Clan, Big Boi, Headhunters, Kendrick Lamar, Childish Gambino en Flying Lotus.
Ondanks de aankondiging in 2018 dat George Clinton zou stoppen met optreden, treedt hij tot de dag vandaag nog steeds op. Het P-funk circus brengt nog steeds het publiek in extase over de hele wereld.
Op 19 januari 2024 kreeg George Clinton zijn eigen ster op de Hollywood Walk Of Fame.
Ter afsluiting
Net als veel van het Paisley Park Records materiaal voor en van derden, zijn de beide George Clinton albums op dat label nergens verkrijgbaar. Tijd voor een heruitgave!
Wat vind jij van George Clinton en de samenwerking met Prince? Laat het weten!
Video/Spotify
Bij dit verhaal is een video opgenomen. Klik op de volgende link om deze te zien: Video: Prince en George Clinton, ‘diss’ tracks en respect. De A Pop Life afspeellijst op Spotify is ook aangepast.
