Inleiding
Ik koop nog steeds fysieke media (vroeger vinyl, later compact-discs). Fysieke media hebben nog hoezen; deze bevatten informatie over wie de uitvoerenden zijn, wie de nummers heeft geschreven, maar ook wie de producer is, in welke studio de opnames plaatsvonden en, vaak, uitgebreide thank you notes.
De nieuwe media hebben zo hun voordelen, maar toen ik nog echt jong was waren albumhoezen net zo belangrijk als de muziek. Ik spelde het hele album van voor naar achter en wist precies waar en hoe, wanneer, waarom en voor/door wie. Albumhoezen waren soms ook kunstwerken op zich. Als ode aan de albumhoes hierbij tien albumhoezen, die ik prachtig vind.
N.B.
Nadat ik de eerste selectie had gedaan viel me op dat er een grote overeenkomst is tussen de hoezen, namelijk dat de hoezen iets zeggen over (de inhoud van) de muziek. De hoezen ademen vaak de sfeer uit van het album of geven een hint in de richting van de sfeer.
Frank Sinatra – In The Wee Small Hours(1955) De hoes geeft de troosteloosheid weer die hoort bij eenzame nachten. Sinatra, rokend, in een mistige steeg die uitkomt op een verlaten straat, staand in de hoek met één lamp die voor een vaag blauw-groen licht zorgt. De hoes past perfect bij het karakter van de muziek. |
Kraftwerk – Autobahn(1974) De oorspronkelijke hoes laat een heuvelig landschap zien doorkruist door een snelweg (“Autobahn”), waarop een Mercedes-Limousine en een Volkswagen Kever rijden. Verder zijn een viaduct en een zonsondergang te zien. Dit beeld is gebaseerd op de nuchtere-idealiserende stijl van reclamebeelden uit de jaren 60. De hoes van de heruitgaven vind ik persoonlijk sterker. Het is een heel duidelijk beeld en icoon, dat direct duidelijk maakt wat de inhoud is. |
Parliament – Mothership Connection(1975) Over het album heeft George Clinton gezegd: We had put black people in situations nobody ever thought they would be in, like the White House. I figured another place you wouldn’t think black people would be was in outer space. I was a big fan of Star Trek, so we did a thing with a pimp sitting in a spaceship shaped like a Cadillac. Het album (én de hoes), zijn grotendeels verantwoordelijk voor de thematiek waar Parliament mee verbonden wordt: funksters in space. |
Ramones – Ramones(1976) Klassiek punk album, voor $ 6400 opgenomen in 1976. De hoesfoto (waarvoor $ 125 is betaald) is simpel en uiterst doeltreffend. De foto was al eerder gepubliceerd in Punk, een lokaal magazine. De foto is genomen in een tuin in de Bowery buurt van Manhattan, New York City, vlakbij thuishonk CBGB’s, het fameuze punkhoofdkwartier in de VS. De pose die de groepsleden aannamen zou doorgezet worden op veel van hun hierop volgende albumhoezen. De hoes is een van de meest geïmiteerde hoezen aller tijden. |
The Sex Pistols – Never Mind The Bollocks Here’s The Sex Pistols(1977) Destijds revolutionaire hoes. Ontworpen door Jamie Reed. Aangezien de Sex Pistols al dermate berucht (en daarmee bekend van gezicht) en lelijk (aldus Jamie Reed) waren, werd niet gekozen voor een foto op de hoes. Het knip-en plakwerk van de letters had Reid op de twee voorgaande singles van de Sex Pistols geïntroduceerd en leek sterk op afpersingsbrieven (verschillende letters uit krantenberichten samenvoegen tot tekst). |
Raymond Van Het Groenewoud – Kamiel In België(1978) Prachtige minimale hoes, die (bewust?) lullig overkomt. De plaat is erg leuk en opwindend. De hoestekening is van Kamagurka, destijds (in 1979/1980 ontdekte ik deze plaat) een nieuwe (strip)tekenaar met vaak absurde, droge humor. Ten tijde van het uitkomen van de plaat was Kamagurka een uiterst omstreden persoon in België. Zijn tekeningen en humor werden als vulgair bestempeld. Dat van het Groenwoud juist Kamagurka uitkoos voor zijn hoed is dan ook een statement. |
The Clash – London Calling(1979) Iconische hoes. De foto is gemaakt tijdens een concert in New York in 1979. De fotografe wilde aanvankelijk niet dat de foto werd gebruikt, omdat de focus niet goed was, maar de band vond dat de foto perfect zou zijn. Het artwork is ontworpen door Ray Lowry en was een eerbetoon aan het ontwerp van het debuutalbum van Elvis Presley (1956). |
Linton Kwesi Johnson – Bass Culture(1980) Hoes ontworpen en uitgevoerd door de Engelse fotograaf Dennis Morris, die in de jaren 70 nauw betrokken was bij Bob Marley & The Wailers) en Sex Pistols. De hoes is, voor mij althans, wederom simpel en doeltreffend en geeft een grauw beeld van leven in de Engelse suburbs en de (vervallen) trappenhuizen van de vele woonblokken, waar met name veel Jamaïcaanse immigranten woonden en werden geconfronteerd met politie geweld en racisme. |
Tröckener Kecks – Schliessbaum(1981) Bijne lullige hoes, maar wederom zo perfect passend voor liedjes als (mijn hartje gaat van klopper-de-klop voor het) Meisje Van De Donutshup. |
Public Enemy – It Takes A Nation Of Millions To Hold Us Back(1988) Compromisloze, harde, kwade, politieke en revolutionaire plaat. De hoes straalt dat alles ook uit. Dit waren geen rappers die voldeden aan de norm destijds, waarin optredens werden gedaan in trainingspakken en werd gerapt over My Adidas en bling. Deze rap ging over (black) empowerment en kende een sterk bewustwordingsdoel voor de zwarte gemeenschappen. |
Tenslotte
Dit zijn mijn 10 favoriete hoezen.
Heb jij een andere favoriet? Laat het me weten via de reacties en ik plaats de hoes erbij!
Aanvullingen
Nirvana – Nevermind(1991) Van Jochem Stricker (zie reacties hieronder) Van Timur (zie reacties hieronder) |
Queen – A Night At The Opera(1975) Van Paul (zie reacties hieronder) |
The Cult – Sonic Temple / Rory Gallagher – Irish Tour / John Lee Hooker – Nothing But The Blues / Scorpions – Tokyo Tapes / Chuck Berry – The Anthology / T. Rex – Electric Warrior / Ted Nugent – Double Live – Gonzo! / Jimi Hendrix – Band Of Gypsys; Live At Fillmore East / Frank Zappa – Guitar(1989 / 1974 / 1993 / 1978 / 2000 / 1971 / 1978 / 1999 / 1988) Kast Kees van Kees de Jong (zie reacties hieronder) |
Various – Carry On Oi!!(1981) Van Tom (zie reacties hieronder) |
Velvet Underground & Nico – Velvet Underground & Nico / New Order – Power, Corruption & Lies / Beastie Boys – Licensed To Ill / World Party – Goodbye Jumbo(1967 / 1983 / 1986 / 1990) Van Andre van Alphen (zie reacties hieronder) |
Jean Michel Jarre – The Concerts In China / Santana – Amigos / Vangelis – Spiral / Doe Maar – Skunk(1981 / 1976 / 1977 / 1981) Van Vincent (zie reacties hieronder) |
Prince – 1999(1982) Van Vincent (zie reacties hieronder) en uw blog-auteur |
Big Brother & The Holding Company – Cheap Thrills / Lou Reed – Transformer / The Outsiders – The Outsiders / The Jimi Hendrix Experience – Electric Ladyland / Captain Beefheart & His Magic Band – Trout Mask Replica / Bob Dylan – The Times They Are A Changin’ / Bob Marley & The Wailers – Catch A Fire / Osibisa – Osibisa(1968 / 1972 / 1968 / 1968 / 1969 / 1964 / 1973 / 1971) Van Fons (zie reacties hieronder) |
26 reacties
Ga naar reactie formulier
Gaaf! Leuk om over na te denken om 5:23 ’s ochtends, was wakker en verveelde mij. Voor mij was de CD hoes (ik ben een product van de late generatie Nix, dus platen vond je alleen bij mijn pa) bijna net zo belangrijk als de “plaat” zelf. Dat heeft natuurlijk ook geresulteerd in legio ruk aankopen die ik jullie zal besparen, want over smaak valt niet te twisten (wellicht een mooi volgend thema), maar ook in absolute pareltjes. Ik heb ff snel in de platenkast in mijn hoofd gescand (want alle CD’s liggen ver weg gestopt op zolder) en kom op de volgende 10 CD hoesjes die bovenaan in het, jawel wie kent het nog, CD rek van 1,5 meter stonden. Natuurlijk was het altijd puzzelen welke CD’s er bovenaan moesten staan (op oog hoogte), om de zeldzame meisjes die mijn bunkertje bezochten te imponeren met mijn uitermate fantastische muziek kennis. Dat imponeren is nooit gelukt trouwens, die kutwijven begrepen er niets van. Nu staan alle CD’s, met gebroken hoesjes en gescheurde boekjes (ik was niet meer zo voorzichtig op mijn duur betaalde schatten naarmate ik ouder werd helaas), te verstoffen in dozen op zolder. Maar hier een greep uit mijn collectie, in willekeurige volgorde. Ik heb voornamelijk gekeken naar hoesjes die mij aanspraken en waarvan de CD’s ik letterlijk grijs gedraaid heb en die direct in mij opkwamen. Ik vergeet er vast een hoop (ga toch de dozen maar weer eens opzoeken) en ben benieuwd naar andere reacties:
Nirvana – Nevermind
Ratm – Ratm
Prodigy – Music For a Jilled Generation
RHCP – Mother’s Milk
Tool – Undertow
Suicidal Tendencies – The Art of Rebellion
Pink Floyd – Dark Side of the Moon
Rolling Stones – Forty Licks
Guns N’ Roses – Appetite for Destruction
Snoop Doggy Dog – Doggy Style
Auteur
Wow! Leuke lijst en leuke toelichting! Nevermind is ook zo’n klassieke hoes idd! Neem ik zsm op in de lijst! Thx voor je reactie!
Superleuk om te lezen en te kijken naar de hoezen en het verhaal erachter. Je voelt je vaak ook aangetrokken door de sfeer van de hoes als je in de winkels op zoek bent. Zet mij aan het denken of mijn Turkse casettebandjes van vroeger 🙂 en of mijn cd’s dat ook hebben. Ga is kijken in mijn bescheiden collectie :-). Ik kan me alleen maar herinneren, vooral vroeger dat de artiest er zelf poserend op stond, zonder al teveel poespas.
Auteur
Turkse cassettebandjes? Dat weet ik nog (Sezen!). Ik hoor heel graag wat je zoektocht gaat opleveren! Gaat vast iets opleveren dat ik niet ken!
Grappig; kan me die plaat van Raymond nog goed herinneren. Mijn favoriete hoes zeker niet, maar wel leuk. Ik ga voor Queen’s A night at the opera
Auteur
Tja, Raymond van het Groenewoud vaak live gezien! Ik zal A Night At The Opera opnemen in de lijst!
Leuke hoezen en inderdaad, wat was het vroeger toch belangrijk. Ook ik zat tijdenlang naar de hoes van een aangeschafte LP te kijken. De volgorde van de nummers en alle andere informatie kende ik dan ook al snel uit mijn hoofd. Een prachtige klaphoes van stevig karton was dan helemaal een aanwinst. Ken je de prachtige hoes nog van Living in the past van Jethro Tull? Mooi fotoboek enz.
Live at Leeds van the Who is met al zijn extra zaken zoals rekeningen, posters etc ook een kunststuk op zich.
Zeker in die tijd was de hoes voor mij ook vaak de enige plek waar ik afbeeldingen van de artiest kon bekijken. De artiesten die ik leuk vond, werden meestal niet afgebeeld in de schoolagenda’s.
Natuurlijk waren er veel prachtige hoezen. Het eigenzinnige en stijlvaste werk van de Crass, dat vreemdgenoeg niet in jouw top staat, blijf ik mooi vinden. En zo waren er natuurlijk te veel hoezen om op te noemen.
Enkele die mij nog aanspraken:
Au Pairs – playing with a different sex
Richard Hell and the Voidoids – blank generation (de hoes waarop hij met ontbloot bovenlijf staat met de tekst: you make me.
UK Subs – another kind of blues
Human Sexual Respons – in a roman mood
Radio Stars – songs for swinging lovers (een leuke persiflage op die maffia zanger)
De iconische hoes van unknown pleasures van Joy Division
Ach eigenlijk te veel om op te noemen.
Met de CD hoesjes is het toch anders geworden. Veel komen eigenlijk niet goed tot hun recht en zijn ontworpen om op een groter formaat af te drukken. Tegenwoordig komt het ook vaak voor dat het in mijn ogen door iemand die thuis freesoftware heeft om een foto te bewerken is gemaakt. Dat de tekst niet te lezen is, is dan geen probleem. Belachelijk.
Daar tegenover staan natuurlijk de CD’s die voorzien zijn van een prachtig boekje met veel extra informatie. Extra informatie die je bij een LP hoes dan weer niet in die mate had.
Maar toch… zo mooi als met die LP hoezen wordt het niet meer.
Nu ben ik de laatste tijd mijn CD-hoezen weer aan het bekijken. Op mijn nieuwe CD kast kan ik negen hoesjes laten zien. De eerste negen zijn mannen met een gitaar. Die zijn er natuurlijk genoeg. Het is best stoer om in een mooie pose met je gitaar op de hoes van je plaatje te staan.
Nog even bedenken wat de volgende reeks moet worden.
Auteur
Thx voor je reactie! Erg leuk! Grappig dat je én Crass én Joy Division noemt. Beiden maakten grote kans. The Feeding Of The 5000 en Unknown Pleasures maakten grote indruk op me, maar ja, je moet kiezen. The Who’s Live At Leeds vond ik ook prachtig, maar die had ik niet zelf. The Who was van mijn vader. Klaphoezen waren helemaal top, nog steeds trouwens 🙂 !
Mag ik deze doneren?
Wegens het controversiële, de humor, de prachtige innersleeve en een (toen nog) mooie periode…
Auteur
Maar natuurlijk! Ik neem ‘m zsm op! Thx
Tja dan kan ik niet achterblijven. Ik merk wel dat ik vinyl steeds meer ga missen dus misschien toch maar weer eens…. Ik zie hier heel veel mooie hoezen in jouw lijst en bij de reacties staan. Laat ik een poging doen er een aantal toe te voegen. Excuses voor de grootte van de lijst maar er is ook zo veel moois! Kies maar wat je toevoegt:
Velvet Underground & Nico: wellicht een beetje een open deur. Maar de eenvoud maakt hem legendarisch
Dark Side of the Moon, Pink Floyd: Prachtige cd en een hele stijlvolle hoes
Meat is Murder,The Smiths: Plaat en hoes met een politieke boodschap.
Ziggy Stardust, van Bowie: Bowie mag eigenlijk niet ontbreken , Hij heeft toch een paar hele mooie hoezen opgeleverd.
Power, Corruption and Lies, New Order: Joy Divison is al genoemd, maar ook deze hoes is legendarisch. De titel en betekenis van de hoes is nog steeds aan de orde van de dag.
Beastie Boys – Licensed to Ill: prachtige hoes voor een krachtige plaat.
The Smashing Pumpkins – Mellon Collie and the Infinite Sadness: Ook dit is een wereldplaat met een aansprekende hoes
Bloodhound Gang – Hefty Fine: Elke keer als ik hem weer zie moet ik lachen. Ik houd wel van deze mannen met hun dubbelzinnige teksten
Goodbye Jumbo, World party: Dat ik deze plaat voor het eerst hoorde was ik onder de indruk. De hoes past uitstekend bij de titel.
Harvest Moon, Neil Young: Ik vind dit de mooiste hoes van Neil. Duister, mystiek en passen bij het album
Tragically Hip,Fully completely: Uitstekende band, prima plaat en een hoes waar ik naar kan blijven kijken.
Leuk spelletje dit. Ik ga nog even verder kijken 😉
Auteur
Leuk spelletje inderdaad. Ik heb een selectie gemaakt van 4. Ik hoop dat dat akkoord is. Leuke selectie ook. Bowie’s hoezen vond ik altijd wat minder interessant, eerlijk gezegd. Maar verder mooie klassieke hoezen. Als er nog meer naar boven komt, hou ik me aanbevolen!
Ja prima keuzes. Ik zat nog even naar wat toekomstige concerten te kijken van Jello Biafra en The Dead Kennedys, maar dan is Plastic Surgery Disasters ook wel memorabel.
Auteur
Zeker! Heb nog getwijfeld over In God We Trust, Inc., maar: geen album.
Hele gave lijst, maar ik mis toch ten minste één album van Prince. Laat ik hem dan maar aan de lijst toevoegen met een paar andere favorieten:
1. Prince – 12″ plaat van Paisley Park. lekker druk met de Paisley print prominent in beeld. (mijn hond heet Paisley, hoe zou dat nou komen 🙂
2. Jean Michel Jarre – Souvenir from China. Simpel maar briljant (thx pa). Vooral het gelijknamige nummer!
3. Beastie Boys – Licenced to Ill. Jeugd sentiment.
4. Santana – Amigos. een kleurrijk album die in de platenbak van mijn ouders stond. De muziek was toen niet bekend maar ik kon uren kijken naar de hoes
5. Vangelis – Spiral. Dezelfde jack plug als mijn koptelefoon in de jaren 80…… heerlijke synthesizer muziek!
6. Doe maar – skunk – Zer populair, de kleuren zijn in deze tijd weer HOT!
Auteur
Ik had vroeger een kat met de naam Camille! 🙂
Beastie Boys, net ook gemeld door Andre. Prachtige hoes idd. Santana ook!
En Doe maar, tja. Had ik zelf moeten opnemen natuurlijk, naar aanleiding van Timur’s verhaal.
Ik zal 4 hoezen opnemen in het bericht! Thx!!
Dan mis ik nog steeds een album hoes van Prince 😉
Auteur
Klopt. Ok, welk album nemen we op? 1999, Around The World In A Day of Sign ‘O’ The Times? Of heb je nog andere suggesties?
The Black Album …… 🙂 nee laten we 1999 nemen! Toch wel een van de betere hoezen van Prince
Auteur
The Black Album is het gew…. Nee, toch niet. Ik ga ook voor 1999: goede keuze!
Mijn dank is groot! 🙂
Auteur
You’re welcome! Jij ook bedankt. Geen enkele muzieklijst kan zonder Mr Nelson!
Hoi ik vind nirvana ook de mooiste
Auteur
Hoi lief, dank je wel. Ik neem het op, hoor!
Leuke inzendingen maar ik mis er toch een paar. Natuurlijk bovenaan de banaan van de VU die Andy Warhol heeft gemaakt. Een hoes met een afpelbare (roze!) banaan zonder de naam van de band aan de voorkant. Andy dacht dat die wel zo zou verkopen maar dat viel tegen. Ook nog gedoe over een foto op de achterkant waardoor die afgeplakt werd en later uitgefaded. Er zijn ook nog wel meer hoezen van Andy Warhol o.a. de rits van StickyFingers , wat klassieke en jazz platen maar ook bijvoorbeeld John Lennon en Diana Ross. Omdat Andre de banaan al heeft genoemd wil ik wat andere top hoezen inbrengen. Hier is mijn lijstje:
1. Cheap Thrills van Big Brother & The Holding Company met Janis Joplin.
De hoes is van underground striptekenaar Robert Crumb, een waar meesterwerk zoals hij de songteksten in tekeningen heeft verwerkt, wie de muzikanten zijn, waar het is opgenomen en approved by the Hell’s Angels!
2. Transformer van Lou Reed.
Een tijdloos ontwerp met perfecte foto van Mick Rock, de uitdrukking op het gezicht van Lou en slechts een enkele gekleurde gitaarlijn. Hey babe take a walk on the wild side!
3. The outsiders
De eerste lp van een van de ruigste nederbeat bands (naast Q65 en the Bintangs) De hoes is waar de groep van Wally Tax (de langste haren in die tijd) met gitaren in een bakje van een havenkraan hangen boven het water. Het label is Relax van Willem Duys die de hoes ook deed.
4. Jimi Hendrix Electric Ladyland
De hoes met een stel blote vrouwen sloeg in als een bom. Zoiets is later ook wel gedaan door bijvoorbeeld Queen maar dat was een inlay. Bij Hendrix was dat direct een probleem want dat kon zo maar niet de US of A in. Er kwam dus een volslagen andere hoes.
Verder nog, Bob Dylan – The times they are a-changin’. Met zo’n kop moest er wel wat gaan veranderen. Captain Beefheart – Trout Mask Replica. Hoe verzin je zoiets en Bob Marley – Catch a Fire als een zippo aansteker uitgevoerd. Osibisa met de vliegende olifanten van Roger Dean (o.a. ook Yes, Uriah Heep zijn van hem)
Ik kan nog wel doorgaan maar dit is het voorlopig.
Auteur
Wow, ik heb wat plaatjes te zoeken! Top, dank je wel voor je bijdrage. Ik zal zsm bovenstaande aanvullen met je inzending! Nogmaals bedankt voor je reactie!