live 1995
Inleiding
Op 12 augustus 1994 werd het album Come uitgebracht. Oorspronkelijk was het op Prince/’s idee om The Gold Experience nog diezelfde dag uit te brengen, maar Warner Bros. weigerde. Dit is het verhaal over de lange weg naar de uitgave van het debuut album van .
Leeswijzer
Dit artikel borduurt verder op de artikelen over de naamswijziging van Prince naar en de (route naar) de uitgave van Come:
- Prince en de naamsverandering
- Prince brengt het prima album Come uit (en niemand lijkt geïnteresseerd)
Het wordt dan van harte aangeraden beide artikelen eerst te lezen. Daarnaast bevat maakt dit artikel gebruik van een tweetal subartikelen:
Er zal naar verwezen worden in de loop van dit artikel.
In Paisley Park 1994-1995
Na de uitgave van Come
Zoals ook al gememoreerd in het artikel over Come, was extreem druk in de periode na de uitgave van de Prince verzamelaars The Hits 1, The Hits 2 en The Hits/The B-Sides in 1993. De route naar Come ging via talloze projecten, opnamesessies en uitgaves, waaronder:
- The Undertaker
- de musical Glam Slam Ulysses
- het debuutalbum van The New Power Generation, Gold Nigga
- de start van het nieuwe label NPG Records
- de single The Most Beautiful Girl In The World
- de uitzending van de Beautiful Experience op een aantal Europese radiozenders en het Engelse Sky One TV
- het boek Prince Presents The Sacrifice Of Victor
- de CD-ROM Interactive
- The Love Experience tour door de VS
- de uitgave van de NPG Records verzamelaar 1-800 New Funk
Onderwijl werkte hard aan zijn muziek. Veel nummers die zijn opgenomen voor Come en The Gold Experience zijn uitgevoerd door Prince/ zelf of met dezelfde groep muzikanten, waardoor de scheiding tussen Prince en nummers soms wat willekeurig aandoet.
Feit is dat in een uiterst creatieve periode zat. De nieuwe muziek was en klonk anders dan wat hij daarvoor had gedaan. De verzamelaars The Hits 1, The Hits 2 en The Hits/The B-Sides uit 1993 zijn dan ook een afscheid van Prince. Zoals hij stelde in zijn toelichting op de naamsverandering van Prince naar , leek het ook werkelijk een wedergeboorte.
Ook na de uitgave van Come was voortdurend aan het werk. Helaas zou de uitgave van The Gold Experience voor veel onrust zorgen bij , met als gevolg dat de onenigheid met Warner Bros. zich zou verdiepen.
– The Most Beautiful Girl In The World
The Most Beautiful Girl In The World
Het verhaal van The Gold Experience begint eigenlijk echt op 9 februari 1994, toen de allereerste uitgave het licht zag. Hij had toestemming gekregen van Warner Bros. The Most Beautiful Girl In The World uit te brengen via zijn eigen nieuwe label NPG Records. Warner Bros. was er zo langzamerhand van overtuigd dat het publiek alles wat maakte en bedacht toch niet meer zou accepteren en dat , na de onvermijdelijke mislukking, vanzelf de redelijkheid van Warner Bros. zou inzien. Het liep allemaal anders, The Most Beautiful Girl In The World werd een wereldwijde hit. Het gevolg was dat alleen maar meer overtuigd raakte van zijn gelijk en het geloof dat hij alles beter alleen kon doen werd bevestigd.
Prince – The Black Album
The Black Album
Op 22 november 1994, 7 jaar nadat de officiële release onder mysterieuze omstandigheden werd teruggetrokken, werd The Black Album alsnog uitgebracht, onder de naam The Legendary Black Album – Limited Edition. Prince ontving er $ 1.000.000 voor. Het album zou beschikbaar zijn voor een beperkte periode: 2 maanden.
Grappig genoeg bood Warner Bros. “amnesty” aan aan de eigenaars van bootleg versie(s) van The Black Album. De eerste 1.000 die hun “counterfeit” items teruggaven, ontvingen de originele CD of cassette gratis: “To participate, send your contraband album to Amnesty Offer, Warner Bros. Records, Box 6868, Burbank, Calif. 91505”.
Het album deed weinig tot niets. De hype rondom Prince was al een tijdlang opgedroogd en de fans hadden het album allang bemachtigd via de illegale markt. Net zoals het succes van The Most Beautiful Girl In The World in zijn voordeel uitlegde, legde Warner Bros. het mislukken van de uitgave van The Black Album in hun voordeel uit: het publiek wilde niets meer kopen, want er was te veel materiaal op de markt.
1994 Paisley Park soundstage
Telefoongesprek met Mo Ostin
Om het vervolg, en de strijd van Prince/, in een juist perspectief te plaatsen, kan het telefoongesprek met Warner Bros. directeur Mo Ostin begin 1994 niet onbenoemd blijven. New Power Generation drummer Michael Bland zei in 2018: “Prince had this conversation with Mo Ostin, the head of Warner Brothers Records, on the phone, after Prince had mentioned The Gold Experience in an interview. Prince told him that he hadn’t even begun work on it, and that it was just a concept, and my understanding is that Mo’s response was, “Well, whatever, it’s ours, anyway.” Prince got off the phone and was floored. He said, “This guy just told me that whatever ideas I have in my head are not mine. They belong to Warner Brothers.” And I think that everything really changed for him after that. His sense of being an artist was being toyed with from his point of view”.
Het wakkerde een vuur aan, die steeds wereldvreemder zou doen overkomen richting het grote publiek, het einde van de verbintenis aan Warner Bros. zou inluiden en zou bijdragen aan de enorme versnippering aan uitgaven gedurende de jaren (19)90, waardoor Prince materiaal zou verschijnen, waarmee Prince aan zijn contract met Warner Bros. zou voldoen en onder de naam nieuw materiaal zou verschijnen waar hij zelf 100% achter stond.
– Dolphin video
Dolphin video
Op 30 september 1994 kende de video voor Dolphin zijn première tijdens de start van het Europese VH1 televisie station. Het nummer was destijds een stand-alone uitgave, want het was niet afkomstig van Come, maar van het niet uitgebrachte The Gold Experience. verscheen met het woord “Slave” in spiegelschrift op zijn gezicht. De ruzie met Warner Bros. werd steeds openlijker uitgevochten.
– The Gold Experience – Flyer
Release date: NEVER!
In de N.P.G. Stores, die in Minneapolis en London waren geopend in 1993 en 1994, begonnen flyers uit te delen aan bezoekers, waarin mensen werden opgeroepen hun ongenoegen over Warner Bros.’ weigering The Gold Experience uit te brengen, bekend te maken richting Warner Bros. De tracklist van het album op de flyer was identiek aan de uiteindelijke uitgave in 1995, met één cruciale uitzondering. Op de flyer is Days Of Wild nog onderdeel van het album; helaas ontbrak het nummer op de definitieve uitgave.
– The Late Show With David Letterman – 13-12-1994
The Late Show With David Letterman
Om de verwarring nog groter te maken verscheen op 13 december 1994 bij The Late Show With David Letterman. De in 1994 uitgebrachte (Prince) albums, Come en The Black Album, kwamen niet ter sprake. Prince was er als . Tijdens de introductie zei Letterman: “The song he will be doing for us tonight is from this CD right here, which is entitled The Gold Experience, and I’m told this particular CD will never be released. So it makes perfect sense that he is here promoting it tonight”, waarna Dolphin speelde. Aan het einde voerde hij een zelfmoord-act op, waar het publiek (en Letterman) vol ongemak (, ongeloof) en lacherig op reageerde.
Prince – The Sacrifice Of Victor & The Undertaker – Videos
The Sacrifice Of Victor en The Undertaker video’s
Op 6 maart 1995 werden twee Prince video’s uitgebracht, The Sacrifice Of Victor en The Undertaker.
The Sacrifice Of Victor is een samenvatting van de aftershow die Prince And The New Power Generation speelden in Bagley’s Warehouse in Londen op 8 september 1993.
The Undertaker werd ook toegeschreven aan Prince, terwijl hij het bijbehorende album als had willen uitbrengen. Het album is helaas nooit uitgebracht.
Prince – Purple Medley
Purple Medley
Ook op 6 maart 1995 werd de single Purple Medley uitgebracht. Het nummer werd uitgebracht als een Prince uitgave en werd eind 1994 opgenomen. Het is een medley van Prince nummers, waarvan stukjes opnieuw zijn ingespeeld en ingezongen. De gebruikte nummers in de medley (in volgorde, aldus de online Prince encyclopedie princevault.com) zijn: Batdance (sample), When Doves Cry, Kiss, Erotic City, Darling Nikki, 1999, Baby I’m A Star, Diamonds And Pearls, Purple Rain, Let’s Go Crazy, Sexy Dancer, Let’s Work, Irresistible Bitch/Sexy M.F., I Wanna Be Your Lover/Kiss (coda), Alphabet St., Thieves In The Temple, 777-9311 (alleen bas motief), A Love Bizarre, If I Was Your Girlfriend, Raspberry Beret, Little Red Corvette, Peach/Cream (alleen tekst), It’s Gonna Be A Beautiful Night (instrumentatie).
Helaas was het een draak van een single, één die ik snel wil(de) vergeten. Een totale miskleun, waar de naam Prince niet aan verbonden had mogen worden.
Ultimate Live Experience Tour
The Ultimate Live Experience
Van 3 tot en met 31 maart 1995 tourde door Europa. De tour was met name gericht op het Verenigd Koninkrijk, met concerten in Engeland, Schotland en Ierland. Op het vasteland werden alleen Nederland en België aangedaan. De concerten werden kort van tevoren aangekondigd, waarbij ook werd duidelijk gemaakt dat Prince ten grave was gedragen en daarmee ook zijn muziek. De shows zouden bestaan uit nieuw werk, voornamelijk afkomstig van The Gold Experience en het New Power Generation album Exodus (dat op 27 maart 1995 in Europa zou worden uitgebracht).
De concerten toonden een hongerige , die vol vuur zijn nieuwe muziek speelde. De tour begon met een compleet podium, dat naar verluidt $ 250.000 had gekost om te maken, maar te groot (en te kostbaar) was om op tournee mee te gaan. Alleen de eerste concerten werden gedaan met het complete podium, waardoor de aankleding er in de resterende shows wat vreemd/lelijk uitzag. Ook was het geluid vaak niet al te best in de zaal, omdat ervoor had gekozen de zaalmix zelf te doen, vanaf het podium. Dat was vragen om problemen, alhoewel mij persoonlijk niets bijstaat van een lelijk zaalgeluid tijdens de beide Nederlandse concerten die ik bezocht in de Brabanthallen in Den Bosch op 24 en 25 maart 1995.
speelde een aantal Prince nummers tijdens de tour, maar geen van die nummers behoorden tot de Prince-canon. Vier nummers van het Come album, Pink Cashmere (alleen verkrijgbaar op de The Hits verzamelaar), I Love U In Me (B-kantje van de The Arms Of Orion single uit 1989) en 7 passeerden de revue en dat was het. Ondanks de aankondiging bleken veel bezoekers (zwaar) teleurgesteld over ’s optreden, maar de fans waren extatisch. Veel nieuwe nummers, in mooie kale uitvoeringen met een topband.
– Paradiso 1995 Eerste concert
Paradiso
The Ultimate Live Experience Tour bestond uit 20 concerten en maar liefst 8 aftershows, waarvan er 2 plaatsvonden in het Amsterdamse Paradiso. Ik was er niet tijdens het legendarische Paard van Troje concert uit 1988, maar dit zou niet aan mijn neus voorbijgaan. Ik was er dan ook beide keren. Nog nooit eerder had ik van zo dichtbij gezien, in een dergelijke kleine zaal. Het was fantastisch!
N.B.:
Op 25 maart 2020 publiceerde Edward Gubbels zijn verhaal Prince 1995 Ultimate Live Experience in Nederland hier op A Pop Life (volg de link om zijn blik op de concerten en de tour te lezen).
New Power Generation – Exodus
New Power Generation – Exodus
Op 27 maart 1995 werd het tweede album van de New Power Generation uitgebracht in Europa. Het album verscheen via ’s eigen NPG Records en werd gedistribueerd door EDEL. In de credits wordt Prince/ nergens genoemd, behalve in de “thank you” sectie: “This album is dedicated to the memory of His Royal Badness”. Wel kende The New Power Generation een nieuw lid: Tora Tora, een pseudoniem voor . Het album is bedoeld als een band album. In de uitvoeringen is dat gelukt, maar, zoals vanouds, is alles geschreven door (met uitzondering van Get Wild). Het album wordt helaas nogal ontsierd door een aantal “segues”, maar de nummers zelf zijn top. Ik hou van het album, het heeft een prima sfeer, is extreem funky en heeft een geweldige productie.
N.B.:
Op een later moment meer over The New Power Generation als satelliet act.
– Statement 13-10-1994
Gesprek en afspraken
Op 12 mei 1995 vond er een gesprek plaats tussen en het compleet vernieuwde management bij Warner Bros. De verschillen werden opzij gezet en de nieuwe directeur, Danny Goldberg, ging akkoord met de uitgave van The Gold Experience en de Amerikaanse uitgave voor de New Power Generation’s Exodus. De afspraken bleken te weinig concreet. ging er van uit dat de genoemde albums bijna daags na het gesprek zouden worden uitgebracht en Goldberg ging ervan uit dat zou stoppen met Warner Bros. in een kwaad daglicht te stellen.
voelde zich al bijna direct geschoffeerd, want de muziek werd niet meteen uitgebracht, dus hij was inderdaad nog steeds een “slave” van het systeem. Het woord verdween dan ook niet van zijn wang.
– The Versace Experience (Prelude 2 Gold)
The Versace Experience (Prelude 2 Gold)
Van 8 tot 10 juli 1995 organiseerde modehuis Versace hun modeshow in Parijs. verzorgde de soundtrack voor de shows en maakte The Versace Experience (Prelude 2 Gold), die op cassette werd uitgedeeld tijdens de modeshow. Het bevatte een aantal edits en remixen van The Gold Experience, niet uitgebrachte Madhouse nummers, New Power Generation “segues” en een instrumentaal stuk van de geplande Kamasutra uitgave:
- Pussy Control (Club Mix) –
- Shhh (X-cerpt) –
- Get Wild In The House – The NPG
Hate U (Remix) – - 319 (X-cerpt) –
- Shy (X-cerpt) –
- Billy Jack Bitch –
- Sonny T. (X-cerpt) – Madhouse
- Rootie Kazootie (Edit) – Madhouse
- Chatounette Controle –
- Pussy Control (Control Tempo) (Edit) –
- Kamasutra Overture #5 – The NPG Orchestra
- Free The Music – The NPG
- Segue –
- Gold (X-cerpt) –
Alle nummers geschreven door , behalve Get Wild In The House door en Sonny T., Sonny T. en Rootie Kazootie door , Eric Leeds, Michael Bland, Sonny Thompson en Levi Seacer, Jr.
The Versace Experience (Prelude 2 Gold) werd op 13 april 2019 uitgebracht op cassette in het kader van Record Store Day, op 13 september 2019 gevolgd door een officiële wereldwijde CD uitgave.
Artikelen
In 1995 verschenen veel overzichtsverhalen, interviews met of NPG-leden in magazines en kranten.
Veel daarvan werd geïnitieerd vanuit zelf, die iedereen wilde vertellen over zijn strijd tegen de muziek industrie. Uit al die verhalen kwam hij niet altijd even goed (lees: geestelijk gezond) over. Hij werd niet begrepen, vaak bewust. Niet dat zijn verhaal nou zo consistent was, maar zijn strijd en opstelling waren in de kern juist. Sterker nog, zonder zijn strijd had hij nooit de beschikking gekregen over zijn eigen muziek, nog tijdens zijn leven. Inmiddels wordt zijn strijd als baanbrekend en uiterst belangrijk gezien.
Maar het ‘kwaad’ zat met name in de overzichtsartikelen. was gewoon Prince, maar dan zonder succes, zonder goede muziek en zonder de mystiek. Een slap aftreksel van wat Prince ooit was in de ‘gouden jaren’ (19)80. Prince/ dreigde in de vergetelheid te raken.
Met name het stuk, onder de veelzeggende titel Purple Drain, in de (lokale) St. Paul Pioneer Press van 15 januari 1995 was schokkend. Volgens het stuk was Prince/’s organisatie bijna failliet en zorgde het door wanbetalingen voor faillissementen onder de leveranciers voor Paisley Park. Prince/ kwam als wereldvreemd over, die alles wat hij in zijn hoofd kreeg, ook daadwerkelijk wilde en zou hebben. ‘Het kan niet/is onmogelijk’, werd niet geaccepteerd. Het lijkt de monoloog in de documentaire An Evening with Kevin Smith (een dvd met Q&A sessies tussen Kevin Smith en verschillende fans) te bevestigen. Lees daar meer over in het verhaal over The Rainbow Children.
Voor de complete interviews en artikelen, verwijs ik naar subartikel Prince – The Gold Experience – Pers & interviews.
– The Gold Experience
The Gold Experience
Op 25 september, in Nederland 22 september, 1995 werd het zeventiende Prince album, het debuutalbum van , uitgebracht. Eindelijk was het album er dan, The Gold Experience. Het blijft overigens vreemd dat het album onder de naam van werd uitgebracht, want werd een deel van de naamsverandering juist niet mede veroorzaakt door Warner Bros.? Waarom dan een album gunnen aan degenen die zijn zoektocht naar “freedom both artistically and emotionally” dwarsbomen?
Promotie
had al getoerd voor het album in het begin van 1995. Na de uitgave van het album gaf een aantal concerten in zijn eigen Paisley Park onder de noemer Love 4 One Another, waar hij een flink aantal nummers van het album speelde.
Zowel als Warner Bros. deden verder niet veel (niets) aan promotie.
– The Gold Experience – Singles
Singles
Er zijn zes singles uitgebracht van het album:
- The Most Beautiful Girl In The World op 9 februari 1994
- Dolphin, een promo cassette uitgave, medio zomer 1995
- Pussy Control, een promo cd uitgave, medio zomer 1995 en P Control, een cassette uitgave die werd uitgedeeld onder VIPs die aanwezig waren bij de VH-1 Fashion and Music Awards op 3 december 1995
- Endorpinmachine, een promo CD uitgave alleen verkrijgbaar in Japan, medio zomer 1995
- Hate U op 12 september 1995
- Gold op 30 november 1995. De single bevatte het B-kantje Rock ‘N’ Roll Is Alive! (And It Lives In Minneapolis)
Nummers
Alle nummers geschreven door , behalve We March door en Nona Gaye, Billy Jack Bitch door en Michael B. Nelson. De meeste opnamen vonden plaats in ’s Paisley Park Studios.
& The New Power Generation 1994
P Control
Op 25 juli 1994 werd Pussy Control opgenomen door . Nog diezelfde avond kreeg het nummer zijn première tijdens een concert in zijn eigen Glam Slam club in Minneapolis. Aan het einde van de eerste set werd de opname vanaf cd over de PA afgespeeld.
Het nummer heeft vanaf dat moment altijd onderdeel uitgemaakt van de verschillende configuraties van het album. Ook werd het live vaak gespeeld in deze periode, maar na januari 1996 is het nooit meer te horen geweest in een live setting.
Ergens in het vierde kwartaal van 1994 werd het nummer hernoemd naar P Control, waarschijnlijk om winkeleigenaren geen reden te geven het album te censureren, zoals ze eerder hadden gedaan met Lovesexy (vanwege de hoes).
Tijdens een interview in 1996 stelde dat het nummer gaat over vrouwen die eigenaarschap over hun eigen seksualiteit opeisen.
Can I tell U what I’m thinkin’ that U already know?
“U need a motherfucker that respects your name”
Now say it, Pussy Control©
Voordat het album officieel op de mark verkrijgbaar was, was P Control, onder de oorspronkelijke titel Pussy Control, al uitgebracht op een promo single en in drie verschillende remix vormen op The Versace Experience (Prelude 2 Gold) (Chatounette Controle is de Franse vertaling van de titel). In december 1995 werd een cassette single weggegeven aan VIPs tijdens de VH1 Fashion and Music Awards. In 1998 werd een remix, getiteld P. Control uitgebracht als onderdeel van de Crystal Ball drie cd set.
Endorphinmachine
Begin januari 1993 ging Prince de studio in voor een aantal sessies die enorm productief waren. Endorphinmachine was één van de nummers die daaruit voortkwamen. Het werd regelmatig live gespeeld en was onderdeel van de Glam Slam Ulysses (zie het verhaal over Come).
Werd op het Come album nog een klein beetje subtiel verwezen naar de ‘dood’ van Prince, aan het einde van Endorpinmachine wordt het nu heel expliciet vermeld:
Prince esta muerto
Prince esta muerto
Que viva para siempre el Poder de la Nueva Generacion©
Wat zich laat vertalen als “Prince is dead, Prince is dead, long live the New Power Generation”.
De uitgebrachte versie op het album bevat overdubs ten opzichte van de eerdere Glam Slam Ulysses versie, die rauwer en urgenter klonk.
Kort voor de uitgave van het album was Endorphinmachine beschikbaar als een promo single in Japan.
Shhh
Shhh werd in 1992 opgenomen en aan Tevin Campbell gegeven voor zijn album I’m Ready, dat in 1993 werd uitgebracht. Het nummer werd geschreven door Prince, onder het pseudoniem Paisley Park.
Begin 1994 nam een nieuwe versie van het nummer op met zijn band. De combinatie van Michael Bland’s energieke drumwerk en ’s indrukwekkende gitaarwerk maakt het nummer muzikaal een hoogtepunt.
Het nummer gaat over een favoriet onderwerp, seks.
Shhh – break it down
I don’t want nobody else 2 hear the sounds
This love is a private affair
Interrupt the flow, they better not dare
Shhh – we gotta break it on down©
Shhh viel in goede aarde op de radio na de uitzending van The Beautiful Experience. Het had waarschijnlijk ook een goede single keus geweest, maar het werd alleen uitgebracht als promo single in de VS.
We March
schreef een heus protestnummer. De vragen en thema’s die aan de orde komen zijn niet mals en handelen onder andere over ongelijkheid, racisme en misogynie. Tekstueel mooi, maar muzikaal een niemendalletje. Helaas, want de tekst is prachtig en verdient meer. De saaie drumcomputer (geprogrammeerd door Kirk Johnson) doet het nummer geen goed, en valt daardoor sonisch uit de toon in vergelijking met de andere nummers.
If this is the same avenue my ancestors fought 2 liberate
How come I can’t buy a piece of it even if my credit’s straight?…
If this is the same sister that U cannot stop calling a bitch
It will be the same one that will leave your broke ass in a ditch
If U can’t find a better reason 2 call this woman otherwise
Then don’t cry, U made the bed in which U lie©
Medio 1999, tijdens de zogenaamde “? of the week” op website Love4oneanother.com vroeg iemand aan : “In creating the song, “We March,” did you have the then-upcoming Million Man March in mind? While at the march, I remember hearing several positive references to you and that song; in that it conveyed the spirit of the March.”
reageerde: “”We March” was indeed played at the Million Man March over the loudspeakers, but in fact was written b4 eye had heard about the event.”
N.B.:
De Million Man March was een politieke demonstratie in Washington, D.C., met als doel Afrikaans Amerikaanse eenheid en familiewaarden te promoten, en werd georganiseerd op 16 oktober 1995. De demonstratie trok ruim 800.000 mensen.
In 2001 en 2005 werd een live versie uit 1995 van We March beschikbaar gesteld aan leden van de NPG Music Club.
The Most Beautiful Girl In The World
Een mierzoete ballad, die toch overtuigt. Met name vocaal is in zeldzame vorm. Tegen het einde gaat hij helemaal los met zijn falset, oprecht indrukwekkend.
Het nummer is de allereerste uitgave van en werd ruim 1,5 jaar voor The Gold Experience uitgebracht. Drie maanden later werd The Beautiful Experience EP uitgebracht met verschillende remixen van het nummer.
De versie op het album verschilde van de initiële uitgave. Er zaten een aantal start/stop momenten in en er waren wat geluidseffecten toegevoegd.
In 1995 spanden twee Italiaanse schrijvers een rechtszaak (in Italië) aan tegen Prince wegens plagiaat. Ze beweerden dat The Most Beautiful Girl In The World was gebaseerd op hun Takin’ Me To Paradise uit 1983. In 2003 werd de claim afgewezen, maar in 2007 wonnen ze alsnog na beroep te hebben aangetekend. In 2015 werd het vonnis bekrachtigd. Ook al geldt het vonnis alleen binnen Italiaans grondgebied, is het toch de reden dat The Gold Experience op Spotify en andere streaming diensten is uitgegeven zonder The Most Beautiful Girl In The World.
Dolphin
Dolphin maakte eind 1993 deel uit van een Come configuratie. Die versie was veel kaler dan de uiteindelijk uitgebrachte versie, waar extra gitaar, keyboards en geluidseffecten aan zijn toegevoegd. Een heerlijk nummer dat tekstueel anders is dan Prince/ ooit heeft geklonken.
If I came back as a dolphin
Would U listen 2 me then?
Would U let me be your friend?
Would U let me in?
U can cut off all my fins
But 2 your ways I will not bend
I’ll die before I let U tell me how 2 swim
And I’ll come back again as a dolphin©
Op 30 september 1994, bijna een jaar voor de uitgave van het album, werd Dolphin als video vrijgegeven aan VH-1 Europe. Het maakte ook onderdeel uit van de video uitgave van The Undertaker.
& The New Power Generation 1995
Now
Heerlijk vet funk nummer. wordt vocaal steeds wilder en gaat tegen het einde schreeuwend en krijsend tekeer. Fantastisch.
beseft dat de tijden veranderd zijn:
Welcome 2 The Dawn
U have just accessed the Now Experience
This experience is great 4 dancing and improving self-esteem
Other titles in this category include
Irresistible Bitch, Housequake and Sexy MF
But that was then, this is©
Het nummer staat op positie 14 in mijn Prince nummers top 50.
319
Beukende drums, zware riffs, falset. Een combinatie die niet alledaags is, maar heel goed werkt. Lekker nummer.
Het nummer was te horen in Paul Verhoeven’s film Showgirls uit 1995. Volgens Prince/ is het nummer geïnspireerd door Elizabeth Berkely, die een rol speelde in de film.
Shy
Opgenomen in oktober 1993, was het nummer een favoriet voor veel recensenten. Opvallend vaak werd het nummer benoemd als hoogtepunt op het album. Niet voor mij.
Billy Jack Bitch
Funk nummer dat lekker doorswingt. Bevat een sample van Fishbone’s Lyin’ Ass Bitch. Bevat achtergrondzang van Lenny Kravitz, die niet werd genoemd, omdat hij bij een andere platenmaatschappij onder contract stond.
Ook al ontkende Prince het later, het nummer is een wraakoefening richting Minneapolis columniste Cheryl Johnson (C.J.), die regelmatig negatieve stukken schreef over Prince/, die ze destijds smalend “Symbolina” noemde.
What distortion could U let your pen forget 2day?
What misfortune left your heart so broken U only say
Words intended 2 belittle or dismay?
What if I say U lie?©
Hate U
Prachtige R&B ballad gericht aan Carmen Electra, opgenomen tegen het einde van hun relatie. Eén van de redenen waarom ik dit nummer zo fantastisch vind is de wijze waarop de gitaarsolo wordt geïntroduceerd (na 05:26 minuten). Het lijkt net alsof zijn gitaar nog net onder controle kan houden om vervolgens één (van zijn vele) top solo weg te geven.
Did U do 2 your other man the same things that U did 2 me?
Right now I hate U so much I wanna make love until U see
That it’s killin’ me, baby, 2 be without U
Cuz all I ever wanted 2 do was 2 be with U … ow!©
Het nummer staat op positie 37 in mijn Prince nummers top 50.
Gold
De afsluiter die Purple Rain achtige proporties heeft meegekregen. Het nummer is an sich prima, allen duurt het wat lang voordat het echt op gang komt. Het wordt pas echt onweerstaanbaar (en ontroerend) als het al een tijdje bezig is. Met name de afsluitende gitaar solo is bedwelmend.
Everybody wants 2 sell what’s already been sold
Everybody wants 2 tell what’s already been told
What’s the use of money if U ain’t gonna break the mold?
Even at the center of fire there is cold
All that glitters ain’t gold©
1995
Muzikanten
Alle zang en instrumenten door , met hulp van:
- Mayte – achtergrondzang en gesproken tekst op P Control, Endorpinmachine en We March
- Michael B. – drums op Endorphinmachine, Shhh, Dolphin, 319, Billy Jack Bitch, Hate U en Gold
- Sonny T. – bas op Endorphinmachine, Shhh, Dolphin, 319, Billy Jack Bitch, Hate U en Gold; zang op We March
- Tommy Barbarella – keyboards op Endorphinmachine, Shhh, Dolphin, 319, Billy Jack Bitch, Hate U en Gold
- Mr. Hayes – keyboards op Endorphinmachine, Shhh, Dolphin, 319, Billy Jack Bitch, Hate U en Gold
- Ricky P. – keyboards op We March, The Most Beautiful Girl In The World, 319, Hate U en Gold
- Nona Gaye – zang op We March
- Kirk Johnson – drum programmering voor We March
- James Behringer – gitaar op The Most Beautiful Girl In The World
- NPG Hornz – blazers op Now, 319 en Billy Jack Bitch
- Lenny Kravitz – achtergrondzang op Dolphin en Billy Jack Bitch
- Rain Ivana – ‘NPG Operator’ op NPG Operator segues, Billy Jack Bitch, Hate U en Gold
– The Gold Experience – CD
Hoes
Het oorspronkelijke idee van albumhoes ontwerper Steve Parke was om bladgoud te gebruiken in de jewel-case voor de cd, maar Warner Bros. wilde er niet aan: te duur.
Het begeleidende boekwerk bevat, naast extra foto’s van de bandleden en het concertpodium, “The Endorphinmachine” genoemd (dat alleen in Londen in gebruik is geweest), ook een essay van muziekcriticus Jim Walsh. Een enthousiast verhaal over een periode waarin Prince transformeerde in en de muziek vers, nieuw en opwindend was.
Lees het verhaal hieronder.
Early one morning in February of 1993, I walked out of Minneapolis Glam Slam, where Prince, as he was then known, and the New Power Generation had performed an impromptu concert. It was a three-set marathon; a greatest hits revue that included a version of “Purple Rain” that had the patrons on the floor waving their arms back and forth religiously. Just like in the movie. Just like in the past.
When it was over, I made my way across 5th Street, and as the Minnesota air freeze-dried the dance-sweat on my face, I turned up my collar to an entirely different kind of coldness: After establishing himself as one of the most fiercely innovative musical forces in American culture over the past decade, Prince, it seemed, had little left to offer but star power, showmanship, and fuzzy nostalgia.
And the truth is, since I’d seen it happen before, I can’t say I was all that disappointed. Instead, I took comfort in the fact that I’d borne witness to the little rocket’s ascent more than a dozen times in clubs: At First Avenue in 1980 the night before he went to Los Angeles to open for the Rolling Stones; in 1981 at an amazing free-form jam the night after the Controversy tour stopped at Met Center; in 1984 the week Purple Rain was released; in 1987 at a warm-up for the Sign ‘O’ The Times tour; at Glam Slam in 1990 working out material for Graffiti Bridge, and on and on and on.
But as I walked from the club to the parking ramp that night, I admit to feeling a certain smug sympathy for the nouveau Prince fans who’d just got done paying their respects in the court of His Royal Badness. Because more than anything, the Glam Slam gig reminded me of the times I’d seen Ray Charles and James Brown in dinner theaters. Entertaining shows, to be sure, but like all such experiences, the music was framed by the specter of pale imitation and a little voice that nagged, “You shoulda been there when….”
Overnight then, it seemed as if Prince had prematurely signed on with this relic club, trading spontaneity for choreography, risks for hits, genius for just good enough – all of which is and always has been anathema to his legendary appetite for self-experimentation. At the time, the word on the street was that Prince was old news, that he’d been displaced by an army of new jacks who couldn’t run with him on a real instrument if their entire collection of vinyl samples depended on it.
Which is why, when the strains of “Purple Rain” finally faded that night and I watched Prince take his bows, I wondered if he suspected what I did. I wondered if he realized that the stuff was just this side of stale, and if he had it in him to challenge himself again. Nobody could blame him if he wanted to coast all these years, but as I watched him run through an admittedly mind-blowing litany of old hits, another, very distinct, impression took hold:
That he was bored out of his skull, and he was purging himself of his past.
Fast-forward exactly one year later. Prince is no longer Prince, but
Which is to say that
Which, as a matter of fact, is exactly what I did. As often as possible. Last summer,
It was exhilarating, and exhausting. Theresa and I would drive home from those gigs dazed and bemused, and go to sleep with the birds chirping and the sun coming up. The next day, we’d call each other up: Did you hear this? What was that lyric? What’s up with the spiritual vibe? I was floored by the band – bassist Sonny T., drummer Michael Bland, keyboardists Tommy Barbarella and Mr. Hayes – and the balance they struck between well–drilled professionalism and off the cuff jam-ability. After a July Glam Slam gig, Theresa said she thought “P Control was just another one of
We bitched, wondered, and danced. Yeah, we were hooked, I suppose in the same way that any
In retrospect, it was exactly what I needed. At the time, I had grown somewhat pessimistic about the power of music, because too many labels were putting out records by acts who had no sense of focus or artistry. I’d spent much of the last year of my job at the St. Paul Pioneer Press covering the music of despair, and the landscape was riddled with ordinary players, say-nothing whiners, and tuneless navel-gazers, who aspired to little else but getting something off their chests when there was nothing interesting on their chests to begin with. Most of all, I was sick of everybody being so damned serious, and I wanted to have some fun.
After spending the last few years cultivating personas of soft-rock balladeer, electrifying dancer, an public relations goof ball,
As the summer wore on,
As that track illustrates, “The Gold Experience” is, if nothing else, raw and real. And in case you haven’t been paying attention, that’s big news. One of my main complaints about so much modern R&B is that everything sounds so unremittingly chipper; even supposedly sad torch songs are rendered with a glossy detachment, an anti-feeling. No such problem here: “Shhh” is a melancholy blues-gospel jam built on a tangible bed of longing, while “
Above all,
It might sound hokey, but to me, The Gold Experience is about processes. The kind of processes that don’t happen overnight, or to overnight sensations. It is about panning for gold and coming up with mud, and, getting back down on your hands and knees and panning some more. It is about, if you will, “hard work.”
Psycho babble and pure groovability aside, the most fascinating aspect about these 12 songs is that they come from a human being who, like you and me, struggles day in and day out, but unlike you and me, does so in a very public forum. And that public flailing makes the music – which too often gets obscured by the flailing itself – somehow resonate even deeper, and transcend the confines of good beats and hit-making. It is the sound of an artist at odds with himself, his world, his past, present, and future. Who would’ve guessed that such a sound could be this big, bad, and joyful?
More than anything, throughout my own “Gold” experience, I heard a unique, and uniquely potent, mix of purpose, celebration, and fear. There is a palpable sense of urgency here, as if
Jim Walsh, Pop Music Critic, St. Paul Pioneer Press
January 1995
Ontvangst
Het album werd gemixed ontvangen, al moet gezegd worden dat de Amerikaanse recensenten positiever waren dan de Europese. Het wordt ofwel een ’terugkeer naar oude vorm’ genoemd ofwel een ‘herhaling van zetten’. De consensus is overigens wel dat experimenten en innovatie zijn verdwenen uit Prince/’s muziek.
De belangrijkste opmerkingen uit de recensies zijn hieronder opgenomen.
“The Gold Experience” is een bekwaam album, geen verrassende; de meeste nummer zijn variaties en vernieuwingen van eerdere Prince inspanningen.
(New York Times, 17-09-1995)The Gold Experience kent geen zwakke schakels. Slaaf of geen slaaf, hij heeft zich muzikaal bevrijd.
(Oor 19, 23-09-1995)… het resultaat is zijn meest effectieve en zinvolle album sinds “Graffiti Bridge” uit 1990.
(Los Angeles Times, 24-09-1995)“The Gold Experience” herstelt 0(+> weer in ere als de heerser van zijn enorm fantasierijke, funky, sexy koninkrijk.
(St. Paul Pioneer Press, 24-09-1995)… het is een daadwerkelijke pot van goud aan het einde van de regenboog.
(Philadelphia Daily News, 26-09-1995)Als hij in het openingsnummer zegt “I need another piece of your ear,” doe dat dan ook. Deze oude-hoe-heet-ie-nou-ook-al-weer heeft het verdiend.
(Philadelphia Inquirer, 26-09-1995)Verder mag het dan niet meer zoals vroeger zijn, de man, die vroeger Prince werd genoemd, heeft nog altijd meer klasse in zijn pink dan de meeste muzikanten in hun hele wezen.
(Algemeen Dagblad, 27-09-1995)Dit is een intensief, rauw werkstuk, doordrenkt van genoeg funk, passie en speelsheid dat het eerder een feest- dan een concept-album is.
(Entertainment Weekly, 29-09-1995)Wist Prince in de jaren tachtig keer op keer te verbazen met revolutionaire arrangementen en produktietechnieken, tegenwoordig lijdt hij toch een beetje aan ideeënarmoede.
(de Volkskrant, 29-09-1995)Het is goed, dat is zeker, maar echt opgewonden raakt niemand er meer van.
(Het Parool, 05-10-1995)Met deze LP heeft Prince zijn meest organische eclectisch set geleverd sinds Sign o’ the Times uit 1987.
(Rolling Stone, 02-11-1995)Dat de artistieke bloeiperiode van His Royal Badness voltooid verleden tijd is, wordt echter opnieuw bevestigd door THE GOLD EXPERIENCE.
(Trouw, 02-11-1995)Prince mag dan dood en begraven zijn, maar ankh-symbool-kerel leeft echt.
(MTV Online, 10-1995)Anderen zouden maar wat blij zijn als ze Gold Experience konden maken, maar we weten allemaal dat als watertrappelen een Olympische sport zou zijn, Prince de eerste zou zijn met de gouden Speedos.
(Q, 10-1995)Dit is 0(+>’s meest complete plaat sinds Sign ‘O’ the Times uit 1987 – zijn beste werk zelfs, want tot nu toe gingen de jaren (19)90 voorbij zonder hem.
(Vibe, 10-1995)
Voor de complete recensies verwijs ik naar subartikel Prince – The Gold Experience – De recensies.
– The Gold Experience – Gouden plaat
Verkopen
Het leek onmogelijk destijds, maar de verkopen voor The Gold Experience zijn vergelijkbaar met die van Come, wat destijds Prince/’s slechts verkopende album was sinds zijn debuut For You uit 1978. In eerste instantie verkocht The Gold Experience zelfs slechter, met moeite werd de ondergrens van 500.000 verkochte exemplaren bereikt voor een gouden onderscheiding. Opvallend, omdat het album toch de grote hit The Most Beautiful Girl In The World bevat, ook al zit er ruim 1,5 jaar tussen de uitgave van die single en het album.
Het grote publiek liet het album links liggen, de carrière van Prince/ was aan vernieuwing toe.
– Endorphinmachine stage
Recensie
Destijds was ik helemaal wild van het album. had een album afgeleverd dat de tand des tijds prima zou kunnen weerstaan en ook nog eens zijn unieke positie bevestigde. Is dat (nog steeds) zo?
Nee, mijn waardering is bijgesteld, naar beneden wel te verstaan. Met name de “segues”, een typisch jaren (19)90 euvel, storen, alsmede de nummers We March en Shy. Ik kom er niet doorheen. Ook is de herbewerking van The Most Beautiful Girl In The World voor mij geen verbetering. Tevens lijkt de productie van het nummer ook ‘dunner’ (bij gebrek aan een beter woord). Maar het grootste kritiekpunt is nog steeds: waar is Days Of Wild gebleven? Mayte vertelde destijds dat andere plannen had, wellicht zou het onderdeel gaan uitmaken van de Amerikaanse versie van het New Power Generation album Exodus. Het gebeurde niet. Een onbegrijpelijke beslissing, die ik tot de dag van vandaag niet begrijp.
N.B.:
Days Of Wild staat op de 11e positie in mijn Prince nummers top 50.
De overige nummers zijn zonder uitzondering goed tot zeer goed. Met name Endorphinmachine, Shhh, Dolphin, Now en Hate U zijn prachtig! P Control, 319 en Billy Jack Bitch klinken vertrouwd en zijn prima. Gold heeft een Purple Rain achtige grandeur, maar komt laat op gang.
Alles bij elkaar genomen waardeer ik de The Gold Experience nu op:
Eén punt lager dan ik het destijds waardeerde. Een lagere score ook dan Come. Dat album is weliswaar donkerder en zwaarder, maar het is ook consistenter. Als The Gold Experience was uitgebracht met Interactive en Days Of Wild in plaats van We March en Shy en met de originele The Most Beautiful Girl In The World zonder de “segues”, was het een vijf sterren album geweest. Helaas is daar niet voor gekozen.
N.B.:
Zie het verhaal Prince, de afsluiting voor mijn definities van Prince-geniaal en uitmuntend.
– The Gold Experience – Japan reclame
Samenvattend
Ook al heeft The Gold Experience voor mij persoonlijk de tand des tijds minder goed doorstaan, het album bevat genoeg fantastische muziek om het album aan te raden. Het is zeker geen ‘must-have’ Prince/ album, maar voor (beginnende) Prince adepten is het album zeker aanbevolen.
Prince breekt met Warner Bros. – Algemeen Dagblad 27-12-1995
Na The Gold Experience
Voor was het project The Gold Experience al oud nieuws tegen de tijd dat het (eindelijk) werd uitgebracht. had er al voor getoerd en had zijn interviews al gegeven. Zijn blik was al verlegd naar zijn volgende project: eindelijk zou hij een drie dubbel album kunnen uitbrengen (wat in 1987 niet mocht), en ook nog eens compleet onder eigen voorwaarden. Op weg naar Emancipation.
Maar eerst moest er nog een horde genomen worden. Eind december 1995 werd bekend gemaakt dat en Warner Bros. uit elkaar waren gegaan. was vrij te doen wat hij wilde. Warner Bros. zou nog twee albums krijgen die onder de naam Prince zouden worden uitgebracht: Chaos And Disorder en The Vault: Old Friends 4 Sale.
De eerder toegezegde uitgave van het New Power Generation album Exodus werd ingetrokken toen in Esquire Gentleman vertelde over zijn nieuwe project Emancipation, waar hij al ruim 50 nummers voor zou hebben.
In de komende jaren zouden Prince en uitgaven met elkaar concurreren. In Prince was inmiddels niemand meer geïnteresseerd en trok zich terug en maakte muziek die hij zelf wilde en hield nauw contact met zijn fanbase. Het zou tot 2004 duren voordat Prince weer grote successen zou kennen.
, Brabanthallen, Den Bosch, Holland, 1995
Ter afsluiting
Wat is jouw mening over The Gold Experience? Laat het weten!
Video/Spotify
Bij dit verhaal is een video opgenomen. Klik op de volgende link om deze te zien: Video: Eindelijk wordt Prince’ The Gold Experience uitgebracht!. De A Pop Life afspeellijst op Spotify is ook aangepast.
4 reacties
Ga naar reactie formulier
Een van mijn favoriete albums van prince
Auteur
Zeker een van de betere!
Je hebt Prince of hoe hij zichzelf ook noemt, daarna een hele tijd niets en dan komt de rest.
Vergelijkbaar met klassieke iconen als Bach, Mozart, Beethoven en Debussy.
Het Gold experience album staat vol met super lekkere nummers met als absoluut hoogtepunt
het titelnummer.Samen met Diamond &Pearls, My name is Prince, en Chaos & Disorder de
topalbums van de jaren 90.
Auteur
The Gold Experience is inderdaad een heerlijk album. Persoonlijk en ik geen liefhebber van Diamonds And Pearls, maar Prince stond op zeldzame hoogte. Dank je wel voor je reactie!